Hoeveel schilders er niet naar Domburg trokken, en nu nog steeds trekken, weet ik niet maar ik ben er in ieder geval een van. Op deze mooie Zaterdag was het licht goed genoeg om er even de grote sloot voor over te steken, vanuit Hoek.
Ik heb het plan opgevat om iets te gaan schilderen over het voormalige badhuis te Domburg en om opnieuw iets te gaan doen met het ‘Balinatics thema’, waar ik destijds (1991-1993) zo’n vliegende start mee maakte in mijn schilderscarrière.
Dat idee spookte al langer door mijn hoofd. Met name dat oude badhuis had mijn aandacht en dan in het bijzonder dat ene mooie torentje. Vanuit dat torentje kijk je uit over de zee, het strand en Domburg. Dat moet geweldig zijn.
Maar ook de watertoren gaat hier een rol in spelen. Het licht was deze dag perfect. Kon niet beter. Tussen de donkere wolken door had ik het meest perfecte zonlicht wat ik me maar kon wensen.
Ik maakte alle nodige foto’s, maar ik moet nog een keer terug met doek en verf om een exacte studie te gaan maken van het licht, dat niet of nauwelijks op een foto te vangen is. Dat zie je alleen op het moment dat je er bent.
En dan heb je natuurlijk ook nog de zee en het strand. Het blijft me boeien en ik begrijp precies waarom hier schilders neerstrijken.