Eergisteren opgezet en vandaag al bijna een compleet schilderij. Althans zo lijkt het op de foto. Alles staat er op, maar niets is nog uitgewerkt, en daar ga ik me vandaag en de komende tijd mee bezig houden. Vandaag zal ik me bezig gaan houden met eindeloos veel steentjes schilderen. Dit is een langdurig proces van opbouwen. Elk vlekje, elk krasje, deukje, brokje, naadje, schaduwrandje etc. etc. moet nu geschilder worden.

Het is een klein schilderij (70 x 100 cm) maar niet gespeend van detail. Alles wat ik zie wil ik schilderen, maar als ik dat zou doen wordt ik al schilderend knettergek. Het is dus een kwestie van snel werken en vereenvoudigen. Wat heeft het menselijk oog nodig om te zien wat ik zie? Door snel te werken wordt het werk ook ‘stevig’. Je ziet de penseelstreken en dat vind ik heel belangrijk. Anders wordt het een uitgepoetst plaatje. De dame zelf krijgt wel een zeer gedetailleerde uitwerking.

Escape is de voorlopige titel voor dit schilderij dat gaat over een mooie jonge dame die in het kasteel van de prins woont. Ze heeft alles wat haar hart begeert, maar is doodongelukkig. De reden daarvan is dat ze geen eigen leven kan leiden. Als ze dat beseft besluit ze te ontsnappen uit het kasteel van de prins. Om dat te doen vraagt ze hem de allerlangste jurk voor haar te kopen die er op aarde bestaat. De prins doet dat en zo klimt ze door het kleine venster van haar torentje en laat ze zich aan haar enorm lange jurk naar afzakken tot ze eindelijk buiten het kasteel staat. Dan beseft ze dat ze niet weet wat ze moet gaan doen. Waar moet ze naar toe? Ze zit aan haar jurk vast. Ze is vergeten een schaar mee te nemen om die los te knippen. Teruggaan is geen optie. Dan zit er niks anders op dan de jurk uit te trekken, achter te laten, en naakt de wijde wereld in te lopen. De onzekerheid tegemoet. Kwetsbaar, maar vastberaden.