Vanmorgen in alle vroegte, het was ongeveer zes uur toen ik begon, in het atelier de laatste hand gelegd aan ‘Contramime’ (150 x 100 cm.). Nu ben ik een echt ochtendmens, maar zes uur is voor mijn doen ook wat aan de vroege kant. Maar dit is wel een schilderij wat me 24 uur per dag bezig hield. Het gaat over de controversie van deze tijd. Iedereen wil klaar staan om een mens in nood te helpen. Dat zit in onze natuur. Als we dan vluchtelingen, uit helse oorlogsgebieden, onze kant op zien komen staan we met open armen klaar om ze op te vangen. Maar de enorme stromen met vluchtelingen van de afgelopen tijd kunnen we gewoon niet opvangen. Doe graag we het ook zouden willen.

Dan treedt er een ander mechanisme, in ons, in werking. Namelijk die van ‘beschermen wat je heilig is’. Die twee elementen botsen momenteel hevig. Ik wilde dat in beeld brengen en ik koos ervoor om dat te doen door een persoon te schilderen die aan de ene kant gedienstig wil zijn en aan de andere kant ons eten wil beschermen. Dat vond ik treffender dan wanneer ik grote stromen vluchtelinge zou gaan schilderen en mensen met spandoeken vol haatdragende teksten. Die beelden zien we vrijwel elke dag op het nieuws.

De titel voor dit schilderij komt van het woord ‘contramine’. Het staat voor iemand die dwars is. Iemand die het ergens niet mee eens is en op, een vaak niet al te redelijke wijze, de eigen zin doordrijft tot in het extreme. Mime is en theatervorm waarin de acteur of actrice iets uitbeeld met lichaamstaal. De eigen persoon wordt verborgen achter een wit masker van schmink om alle aandacht te vestigen op de lichaamstaal die de mimespeler wil vertonen. Feitelijk is die persoon bereid om zichzelf weg te cijferen voor het goede doel.

De dame op het schilderij heeft haar hele hoofd wit gemaakt. Als een soort Geisha. Dat staat voor gedienstigheid. Haar lichaamstaal zegt iets over haar stemming. Ze is niet van plan om te wijken voor iets wat op haar pad komt en ze lijkt ontspannen af te wachten, maar kan elk moment opspringen om aan te vallen. Ze is op deze wereld gezet, maar ze is het met deze wereld niet eens. Alles om haar heen wordt vernietigd door een veel te grote hoeveelheid mensen die nu de wereld bevolkt en totaal overheerst. Overal lopen die mensen elkaar in de weg en er ontstaat stress, oorlog en rampspoed. Grote stromen vluchtelingen proberen een veilig heenkomen te zoeken en te ontsnappen aan die dramatische gevolgen van overbevolking. Maar waar moeten ze naar toe? De hele wereld zit al vol met mensen die elkaar in de weg lopen.

Achter haar ligt een graanveld. Bijna rijp om geoogst te worden. Ze lijkt dat graanveld te willen bewaken. Graan staat hier, in dit schilderij, symbolisch voor al het eten op aarde. Graan is de spil waar ons leven om draait. Dit is ons graan. En daar moet je afblijven. Ze wil aan de ene kant graag een mens in nood helpen, maar ze wil zelf niet het slachtoffer worden van hun problemen. Ze heeft niet door dat ze zelf al deel uit maakt van het probleem. Het probleem van overbevolking wat nu overal zichtbaar begint te worden.