Twee kleine zwart witte poezenpootjes verschijnen aan de rand van mijn matras. Ik lig nog heerlijk op bed. Het is Zondag en ik mag uitslapen. Achter die twee pootjes verschijnt een zwart poezenbolletje met twee puntoortjes en een paar prachtige poezenogen. Milou rekt zich uit en springt even later op mijn bed om gezellig bij me te komen liggen. Zacht spinnend nestelt ze zich tegen me aan en is er vrede, liefde, dankbaarheid en een ongekende huiselijkheid die zijn weerga niet kent. Ze hoeft niks. Een aai over haar bolletje en een knuffel. Dat is wat ze wil. Meer niet.

Het is zo’n moment waar ik nu op terugkijk. Haar leven eindigde op het asfalt van een drukke weg waar dagelijks honderden auto’s, vrachtwagens en tractoren overheen razen. Zo triest. Ik huil bij die gedachten. Ik kom er maar niet overheen. Dat zo’n lieve kleine poes zo moet eindigen.

Ik ga voor haar een waardig graf maken. In de tuin. Dicht bij me. Het moet iets moois warden. Niet overdreven, maar een mooi monumentje voor dit lieve kleine diertje wat zoveel voor me heeft betekend.

Karin, een van mijn cursisten, maakte dit mooie portretje van Milou voor me. Het was een moment dat ze dartel in de appelboom klom. Buiten was ze helemaal in haar element.

Door alle foto’s verhalen en filmpjes was ze beroemd geworden op facebook en YouTube. Ze had niet alleen mijn hart veroverd maar dat van velen. Dat merk ik aan de grote hoeveelheid reacties die ik op het overlijdensbericht van Milou kreeg.

Ze krijgt dus een serieus graf. Een monumentje voor een verschrikkelijk lieve, kleine poes.

Het was een dagje van schilderen, drukken en zoeken naar verlichting (voor boven de Albion pers). Die verlichting vond ik direct bij de Zeeuwsche Kringloopbeurs in Sint Jansteen.

Gisterenavond laat heb ik nog het zetwerk voltooid voor de eerste pagina van het ‘Wiese’ boek. Het begin is er. Ik heb even handmatig een afdruk gemaakt om te kijken of alle letters, punten en comma’s goed stonden en dat is nu het geval. De pagina is klaar om gedrukt te worden.

Vandaag scoorde ik dus een pracht van een lamp, bij de Zeeuwsche kringloopbeurs te Sint Jansteen, met drie spots die nu boven de Albion pers hangt. Helemaal naar mijn zin. De pers is nu mooi zichtbaar en zelfs een beetje uitgelicht.

Ik popel om op de pers te gaan drukken. Het drukproces is identiek aan de methode van drukken die in 1450 door Johannes Gutenberg werd geïntroduceerd.

Milou heeft een zwelling boven haar rechter oog en daarvoor ga ik eerst een medicijn halen bij het Zeeuws Vlaamse poezenparadijs van KatteKus. De rest van de dag ben ik bezig met alles te regelen voor morgen. Dan breekt de grote dag aan dat de Albion pers naar mijn atelier verhuisd kan worden vanuit het grafisch Lyceum te Rotterdam.

Ik denk niet dat ik iemand zal verbazen als ik zeg dat ik niet overweg kan met moderne prutstroep. Vandaag kocht ik zo’n moderne trekschakelaar, voor de lamp boven mijn pers, waar ik de hele middag mee aan het worstelen ben geweest om dat stomme ding aan te kunnen sluiten. Dat lukte niet. Het ding ging stuk en was niet meer te herstellen, want alle moderne troep mag, om economische redenen, niet hersteld worden. Dan moet je weer een nieuw prutsding bestellen, enzovoort. Maar doe ik dus niet.

Op internet vond ik een schakelaar uit 1926 en die heb ik maar meteen besteld. En nog een voor de lamp boven de Albion press. Dan weet ik zeker dat dit op een begrijpelijke wijze is aan te sluiten en dat het ding het gewoon doet.

Heel blij ben ik hiermee. Een foto van mijn huisje uit de jaren ’50. Ik heb nog geen foto kunnen vinden van mijn huisje van voordat ik er introk. Dit is het eerste exemplaar. Hopelijk volgen er nog meer. Deze kreeg ik vandaag van een van mijn buren aan het Mauritsfort. Je ziet het huisje met een platdak op de keuken. Links van mijn huisje heeft nog een huisje gestaan. Geen schuur, want ik zie een schoorsteen en dat duidt op een stookplaats die doorgaans niet in schuurtjes werd geplaatst. Vanaf de plek waar deze foto gemaakt is staat nu het huis van mijn buren. Maar als er straks sneeuw ligt ga ik toch proberen een vergelijkingsfoto te maken.

Er is altijd een hoop te doen in het atelier. Vandaag signeer ik ‘Happyway’ en maak ik een begin aan de lijst voor dit werk. ‘Happy house’, het schilderijtje van poes in haar mandje, kan ik vandaag vernissen en definitief inlijsten.

Met de poes gaat het goed. Ze gaat weer naar buiten, eet haar bakje met brokjes leeg en komt weer om een stukje kaas bedelen als ik een boterham sta klaar te maken. Vandaag ben ik deels in het atelier bezig en deels in huis achter de computer. Ik werk aan een verhaal. Een bizarre detective.

Vandaag had ik echt een schrijfdag. Ik werk weer aan een boek over een bizarre detective en daar besteed in nu de meeste tijd aan. Maar ook aan de zorg voor Milou die nu aan de beterende hand is na een dag ziek zijn. Verder bestel ik een banner voor de presentatie van mijn boekje en eet ik heerlijke spruiten uit eigen hof.