‘Hotel lobby’ 40 x 30 cm. Olieverf op portretlinnen

Vandaag heb ik ook dit schilderijtje voltooid. ‘Hotel lobby’. Het stond al langer op mijn lijstje om dit werk(je) af te werken. Ik was ooit al met een schets begonnen en daarna kwam er van alles tussen.

Het kader is ook al klaar. Het schilderijtje staat er nog even los in omdat het moet drogen.

Hotel lobby

Het is een komen en gaan van mensen. In de hotel lobby. Zo’n ruimte heeft altijd iets spannends. Het is de plek voor onverwachte ontmoetingen, bijvoorbeeld, met mensen die eveneens op reis zijn. Lange vriendschappen kunnen op zo’n moment, totaal onverwacht, ontstaan. Maar meestal blijft het bij een vluchtige kennismaking. Een moment dat soms blijft hangen.

De dame zit te wachten op een van de stoeltjes. Haar lichtblauwe verschijning steekt sterk af tegen het helrode karpet waarmee de hele lobby bedekt is. Ze heeft iets georganiseerd voor een groepje dames die ze elk moment verwacht. In een zaaltje van het hotel heeft ze alles al klaar gezet voor de presentatie van het product. Want daar moet ze van leven.

Zo reist ze stad en land af. Met een zwarte rolkoffer vol handel. Aan de muur van de lobby hangt een oude foto van het hotel met daarop een paar mensen waarvan er een met een hondenkar onderweg is om zijn handel te slijten. Tijden veranderen, merk ik op. Ik wijs haar op de foto van de man met de hondenkar. Die had ze nog niet gezien en het duurt even eer het tot haar doordringt dat die man hetzelfde deed als wat zij nu doet. Ze maakt met haar mobieltje een foto van die foto. Het gesprek dat ik net was gestart verzandt in de komst van de eerste dames die door haar heel hartelijk begroet worden. Meer gasten verschijnen in de lobby en ik zie hoe zij in een opwindend en vrolijk gekakel verstrikt raken waar geen eind aan lijkt te komen. Uiteindelijk verdwijnt de hele damesclub in het zaaltje en gaat de deur dicht. Dan is het weer stil in de lobby. Het was een korte ontmoeting, die bleef hangen. Zodanig dat ik besloot er dit schilderij van te maken.

Het schilderijtje van Milou (met muis) heeft een achtergrond die me niet bevalt. Ik heb daarom besloten om de achtergrond aan te passen. Daarnaast maak ik een begin aan het maken van een kader voor dit schilderijtje.

Ik heb daar een mooi profieltje voor op voorraad en met de verstekstans is dat zo op exact de juiste maat gestanst.

Ik maakte er het bovenstaande filmpje van. Vandaag zijn ook de eerste aardbeien van dit jaar op kleur gekomen en kan ik een eerste zomerse boterham gaan maken.

Het schilderijtje is nog aan het drogen en vertoont wat ingeschoten kleuren. Dat komt straks weer helemaal goed met een retouche vernislaag. Het lijstje wordt mooi zwart en zo heb ik straks een mooi geheel over mijn troeteldier aan de muur hangen.

Milou is een echte muizenvangster. Rondom het huis en het atelier heeft ze al alle muizen gevangen en daarom gaat ze steeds verder de wei in om nieuwe exemplaren te vinden. Die brengt ze dan naar binnen als dank voor alle goede zorgen, knuffels en hapjes. Ik heb besloten haar eens te portretteren met een muis.

In het bovenstaande filmpje kun je dat zien. Ze wordt beroemd, de kleine zwart-witte poes. Zo heeft Isilareina haar ook al geportretteerd en ze is al een ster op facebook.

Zo af en toe ga ik een klein filmpje maken over mijn leven en werken in Zeeuws Vlaanderen. Vandaag maakte ik een filmpje voor een kleine rondgang door het atelier, de tuin en het huisje. Het is vandaag een prachtige dag op 2 Juni 2021. Er is veel werk aan de winkel, dus geniet ik maar een klein beetje van deze mooie zomerse dag aan het Mauritsfort. Ik ben met de laatste handelingen bezig voor twee schilderijen die straks, aanstaande Maandag, naar Galerie Sille moeten voor de zomertentoonstelling die over twee weken begint. Een race tegen de klok, maar nog wel even tijd om dat met een klein filmcameraatje vast te leggen.

In het atelier wordt keihard gewerkt aan de zomerexpositie bij Galerie Sille in Oudewater. Het is een race tegen de klok, maar het ziet er naar uit dat ik het wel ga redden. Ik ben nu twee schilderijen aan het voltooien. Het thema van deze expositie is ‘Draai’. Op dat thema maak ik het schilderij ‘Turningpoint’. Dat gaat over de terugkeer van kunst en cultuur in een gigantische puinhoop die is aangericht door de politiek. De afgelopen tijd is wel duidelijk geworden hoe zij over kunst & cultuur denken. Als het schilderij klaar is vertel ik er wel iets meer over, maar hier heb je alvast een glimp.

Op verzoek van Tamara, de galeriehoudster van Galerie Sille, maak ik ook nog iets met toverschoentjes en streepjeskousen. Dat kon in één moeite door. Maar je zal wel begrijpen dat ik hier niet stilgezeten heb. En er is nog een hele hoop werk te verzetten.

Zomer lijkt hier nog ver weg. De kachel in het huisje en het atelier staan al weer vroeg aan en Milou laat graag zien dat ze de kachel echt en stuk leuker vindt dan het weer buiten.

Buiten ziet het er zo uit. De moestuin loopt weken achter op het seizoen. Er is nog veel werk aan het laatste stuk waar nu het onkruid groeit tot over de knie-hoogte. Milou, die me de hele dag achterna loopt, zit op het aardappelperceel (Nicola en Frieslanders). Hier en daar zie ik al blaadjes boven komen, maar nu hadden er al redelijk forse planten moeten staan. Het heeft alleen maar geregend, de laatste tijd, en daardoor is het onbegonnen werk om in de tuin te gaan werken. Toch is er al het nodige aangeplant en groeit er al wat prei, winterwortelen, spruiten, broccoli, spitskool, bloemkool, ui, witte kool, courgette, knolselderie en bleekselderie. In de serre staan de tomaten, komkommer, peper en paprika. Nu de rest nog. Drogere en zonnigere dagen zijn aangekondigd. Daar is mijn hoop nu op gevestigd.

Dat ik trots op Zeeuws Vlaanderen ben weet iedereen onderhand wel. Maar dit is ook de titel van een blog van ‘De Schaap Falkenstein Optiek’ uit Axel. Zij houden een pracht van een blog bij over Zeeuws Vlaamse zaken en vaak ook over Zeeuws Vlaamse Kunst & Cultuur. Vandaag kreeg ik een podium op deze blog.

Wil je goed op de hoogte blijven van Zeeuws Vlaamse zaken dan kun je hen ook vinden op facebook. Als je hun pagina een like geeft blijf je op de hoogte van al het Zeeuws Vlaamse nieuws.

Vandaag even op en neer naar Breda geweest voor een hele rol hoogwaardig portret linnen. Een rol is 2.10 x 10 meter. Kan ik weer even vooruit. Dit linnen heb ik o.a. nodig voor het maken van het schilderij ‘De zwevende kiezer’, waar ik nu alle voorbereidingen voor aan het treffen ben. Het kader voor dat werk zal gaan bestaan uit heel veel rode stem-potloodje die ik onlangs in ontvangst nam van de gemeente. Het schilderij met die potloodjeslijst komt straks in het Stadskantoor van Terneuzen te hangen.

Vandaag heb ik zowel het schilderij als het daarvoor bestemde kader voltooid. De binnenrand van het kader is een beetje op kleur gebracht zodat het goed kan corresponderen met kleuren die voorkomen in het schilderij. Nu mag alles nog even goed drogen en dan kan het werk naar de galerie.

Vanmorgen was ik voor een heel bijzondere zaak bij de gemeente. 3500 rode stempotloodjes krijgen een bijzondere bestemming. Ik ga er een lijst van maken voor het schilderij ‘De zwevende kiezer’. Dat is een ode aan de zwevende kiezer die naar mijn idee meer bij de politiek betrokken is dan de vaste kiezer, zoals ik, die altijd op dezelfde partij stemt.

Het idee kwam van de gemeente zelf om met die potloodjes aan de slag te gaan en zo kon het gebeuren dat ik een schilderij ga maken dat geen algemeen karakter krijgt maar een karakter dat echt is toegespitst op de gemeente Terneuzen en in die hoedanigheid ook een tijdsdocument gaat vormen.

Het gaat ook een ode worden aan onze fantastische (vertrekkende) burgemeester Jan Lonink. Maar hoe ik dat ga doen blijft voorlopig nog even een verrassing. Het schilderij komt in de hal van het gemeentehuis te hangen zodat iedereen in onze gemeente het kan zien. Iedereen kan dan even nadenken over het idee dat je kunt stemmen. Iets wat, bijvoorbeeld, in Noord Korea niet kan tenzij je op de grote leider stemt. Het wordt een lekker vrolijk schilderij met een boodschap.

Het is al weer even geleden dat ik in Heythuysen was waar het altaarretabel voor Sinterklaas is ondergebracht in de Sint Nicolaaskerk. Ik wilde er wat onderhoud aan plegen en er moest nog een naam bijgeschilderd worden op het bord van de donateurs.

En er bestaan vrienden van het retabel. Met hen had ik een afspraak en zo kon ik het een en ander mooi combineren. Collega Funda Özyer had een prachtig olielampje gemaakt voor een mooie ceremonie die we met elkaar bedacht hebben voor het moment dat Sint ons land weer verlaat op 5 en 6 December. Volgens de een keert hij dan terug naar Spanje, volgens de ander terug naar de hemel. Dat is het oorspronkelijke religieuze verhaal waar dit altaar retabel over gaat.

Het is een lampje zoals dat destijds gebruikt werd door Romeinse soldaten en waar er veel van teruggevonden zijn bij opgravingen te Myra waar de Sint oorspronkelijk (tot het jaar 1087) begraven lag in een basiliek uit de zesde eeuw die aan hem geweid was. Zijn stoffelijke resten werden in dat jaar door zeelui uit het graf gehaald en overgebracht naar Bari, waar in het jaar 1089 een nieuwe basiliek voor hem ingewijd werd. Paus Urbanus II wijdde in 1089 de crypte in. De kerk zelf werd ingewijd in 1197.

Vrienden uit Axel kwamen speciaal even langs om dit werk te bekijken. Dat was een erg leuke verrassing. Ze verbleven een paar dagen in de buurt en genoten van een korte fietsvakantie.

En als je dan in Limburg bent ga je natuurlijk asperges eten. Ik kreeg een volle zak mee om er thuis van te genieten. De poes lust geen asperges, maar wel de daarbij behorende ham. Het was dus even goed opletten in de keuken, maar het ging helemaal goed en het was goddelijk lekker. De eerste asperges van dit jaar. Wat een feest ter afsluiting van deze zeer leuke dag.