In het atelier ben ik al weer ver met een nieuw schilderij. De titel is ‘Start wearing purple’. Die titel is afkomstig van een gelijknamig nummer van Gogol Bordello, waar ik nogal fan van ben.

Luisterend naar hun muziek van een CD die ik regelmatig afspeel in het atelier kwam ook het idee om nog een keer dezelfde dame te schilderen die model had gestaan voor het schilderij ‘Woods of reflection’. Een van de foto’s die ik toen met haar maakte was zo leuk dat ik die toen al van plan was te gaan schilderen voor een lekker vrolijk schilderij. Daar voegde ik de poes aan toe, zodat het helemaal leuk werd.

Foto’s van Milou heb ik natuurlijk in veelvoud. Met dat diertje erbij is het een heerlijk plaatje geworden. Een schilderij waar je zomaar van kan genieten. Dikke pret zonder verder verhaal of onderliggende boodschap. Gewoon zomaar leuk.

Woods of reflection. 110 x 95 cm. Olieverf op portret linnen.

‘Woods of reflection’ staat symbolisch voor de wereld waarin wij leven. Het bos is vrij ontoegankelijk. Van keurig gebaande paden is vrijwel geen sprake meer. Het bos is volledig dichtgegroeid. Je ziet door de bomen het bos niet meer. De bomen en het bos staan symbool voor de dichtgegroeide maatschappij. Voor overbevolking. Een thema waar ik al jaren tegenaan bots en waar niemand raad mee lijkt te weten. Ook ik niet.

Nog nooit is onze planneet zo vol met mensen geraakt en daardoor ook nog nooit zo bedreigd geraakt als nu. Dit onderwerp zou hoog bovenaan de politieke agenda moeten staan, maar politici hebben geen hapklare oplossing voor dit probleem bij de hand en kijken er dan ook het liefst van weg. Intussen groeit de wereldbevolking gestaag door. De bijbehorende problemen groeien eveneens gestaag door. Denk aan de opwarming van de aarde, industriële en afstandelijke voedselvoorziening met megastallen, monoteelt en nog ergere vormen van massaproductie van voedsel om alle monden te kunnen vullen. De aarde groeit dicht. Met mensen, en alles wat mensen nodig hebben om te kunnen leven.

In een overvolle maatschappij waarin iedereen elkaar voor de voeten is gaan lopen is het aan de orde van de dag dat we elkaar berispen, veroordelen, uitschelden, beledigen, vernederen en miskennen. Voor enige zelfreflectie is geen ruimte meer. Iedereen moet vechten voor een eigen plekje op deze aardbol. Tijd voor bezinning en reflectie is vrijwel weggevaagd door de enorme stroom aan informatie die we elke dag tot ons nemen via social media en alle andere vormen van media. In deze chaos van ruis is het vrijwel onmogelijk om nog in de spiegel te kijken. Maar wie het wil mag zichzelf terugvinden in ‘het woud van reflectie’.

Samen met Anne Mannaerts exposeer ik nu bij Galerie Lokaal 54 (van Anne Mannaerts) in Terneuzen.

Anne exposeert met haar beelden (assemblage kunst) en ik met mijn ‘Zeeuwse collectie’.

Het jongste werk, ‘De molen van Zuidzande’, is eveneens te zien. Zeeuwse trots in een pracht van een expositie.

Persoonlijk vind ik het een heel mooie combinatie. Het werk van Anne en van mij in één prachtige overzichtelijke galerie.

John William Waterhouse (Rome, 6 april 1849 – Londen, 10 februari 1917).

In het atelier werk ik nog steeds aan mijn jongste creatie. Om in de sfeer van William Waterhouse te blijven heb ik gekozen voor een Britse titel. ‘Woods of reflection’. Het bos waar je jezelf tegen mag komen. Zelfreflectie is iets wat in de huidige samenleving lijkt te ontbreken. Op internet schreeuwt iedereen van alles van zich af. De beschuldigende vinger is dagelijkse routine. Niemand lijkt nog in de spiegel te willen kijken. De ander krijgt de schuld en de volle lading.

In het bos, waar je door de bomen nog nauwelijks het bos kan zien, dwaalt deze dame. Ze was gewaarschuwd maar geloofde het niet. Tot ze zichzelf tegenkwam. Qua thema, compositie en kleuren zit ik bewust heel dicht tegen een van mijn grote voorbeelden aan John William Waterhouse.

Uit mijn CD-speler klinkt Kate Bush, Milou ligt op haar kussentje bij de verwarming en ik zit in de juiste sfeer te werken aan een schilderij wat raakvlakken heeft met Kate Bush en William Waterhouse.Het was een hele zoektocht naar de juiste ingrediënten, maar het zit er wel in. Ik toon hierboven een van zijn bekendste werken.

Dit schilderij zit, qua kleding van de dame, het dichtst bij de kledingkeuze die ik maakte voor mijn model. Ik koos voor een eigentijdse dame met kleding die dicht in de buurt komt van de romantiek. Het schilderij is nog lang niet klaar, maar zo heb je een beetje een beeld van de richting die ik nu op ben gegaan.

Vandaag is deze, ‘De molen van Zuidzande’, toegevoegd aan mijn ‘Zeeuwse collectie’ die in zijn geheel te bezichtigen valt bij Galerie Lokaal 54 in Terneuzen (zie ‘Waar te koop’).

Om een beetje een idee van het formaat te geven heb ik de bovenstaande foto gemaakt in het atelier. Het doekformaat is 100 x 145 cm. Daar komt de lijst dus nog bij. Geen klein landschapje dus.

De molen van Zuidzande 100 x 145 cm,

Al langere tijd wilde ik de molen van Zuidzande een keer schilderen. Aanvankelijk vanaf het pad dat naar de molen leidt. Dan zie je, rechts, het huis van de molenaar en ik kan me ook nog de moestuin herinneren die voor dat huis door de molenaar aangelegd was. Maar ik koos afgelopen zomer voor deze positie. De molen van Jan Leen en het Zeeuwse landschap.Helemaal links op het schilderij zie je nog net een rieten dak van een idylisch landhuis dat daar nog niet zo lang geleden gebouwd is.

Het schilderij gaat straks naar de galerie van Anne Mannaerts (Lokaal 54 in Terneuzen) waar ook de rest van mijn ‘Zeeuwse collectie’ te zien is. Je kunt de galerie voorlopig alleen bezoeken op afspraak. Na het corona gelazer is de galerie weer gewoon open.

De boekjes kunnen ook per post verzonden worden. Ze worden al volop besteld. Tot zelfs in Groningen en Leeuwarden aan toe. Er komt dan wel 4 Euro aan portokosten bij voor één boekje. Meerdere boekjes tegelijk verzenden kost al snel €7,25. De verkooppunten worden snel uitgebreid. Binnenkort komen er punten in Brabant en Limburg bij en later nog iets hoger het land in. Maar daarover lees je straks meer. Verzenden kan dus altijd. Zodra het geld binnen is worden de boekjes direct verzonden. Dan zie je zo’n pakketje in de bus vallen.

Vandaag heb ik op vier nieuwe locaties boekjes afgeleverd voor directe verkoop. Een compleet overzicht hiervan vind je op de pagina ‘Het boekje‘. Vanaf vandaag kun je in Zeeuws Vlaanderen al op 5 plaatsen terecht.

Vandaag zijn de boekjes eindelijk binnengekomen en ik heb meteen een stapeltje bij Anne Mannaerts gebracht in Galerie Lokaal 54 in Terneuzen. Meer verkooppunten zullen weldra volgen. Op de pagina ‘Het boekje‘ komen straks al die verkooppunten te staan. De prijs van het boekje is 10 Euro.

In de landwinkel van de drieling van Terhole tref je tussen de aardappelen, zelfgemaakte jam en appelmoes ook toverstokjes aan. Dat zegt iets over hun voorliefde voor tovenarij. Het verhaal gaat dat de zussen iets met toverkunst kunnen doen, wat natuurlijk niemand gelooft, maar aan de andere kant weet iedereen wel dat er vreemde en onverklaarbare dingen gebeuren rondom de boerderij en de landwinkel van deze zussen. Het zou dus zomaar kunnen dat zij daadwerkelijk kunnen toveren, maar ook daar weet niemand het exacte antwoord op te geven.

Na het succes van de crowdfunding campagne bij Kickstart voor de Kunst leek het mij gepast om de donateurs, die straks naar Axel komen om de boekpresentatie mee te maken, een extraatje te geven in de vorm van zo’n toverstokje en iets typisch Zeeuws wat zo uit die landwinkel had kunnen komen. Om een juunekruier (uienbroodje) mee te kunnen bakken. Maar daarover later meer.

Het toverstokje is niet zo’n plastic ding wat je overal in fop,- en feestwinkels kunt kopen maar een echt houten geval dat samengesteld is uit een handgedraaid handvat en een steel van hout dat ooit toebehoorde tot een van mijn penselen. Het zou zomaar kunnen dat een van die penseelstelen heeft toebehoord aan een penseel waarmee ik het schilderij van de drieling heb gemaakt. Telkens als ik even tijd heb maak ik weer een nieuw toverstokje. In de tussentijd denk ik na over een nieuwe vorm van het handvat zodat geen enkel stokje hetzelfde is.

Wie mij met 75 Euro of meer geholpen heeft om de druk van het boekje te kunnen bekostigen krijgt dus zo’n toverstokje tijdens de boekpresentatie in het Museum van het Land van Axel op 10 Oktober a.s.

En crowdfunden kan nog steeds. De komende week wordt het spannend om de vraag of ik in staat zal zijn om het boekje in een hard cover uit te laten voeren. Ga naar de pagina van Voor de Kunst om me mee te helpen dat doel te bereiken.