De eerste lijst voor het middelste schilderij van het drieluik is nu gemonteerd. Alle profielen heb ik geschaafd, verlijmd en verstek gezaagd. Vandaag gingen die delen aan elkaar en omdat deze lijst erg veel spanning krijgt te verduren van de daar aan hangende zijpanelen verstevig ik de hoeken met dikke deuvels van maar liefst 16 mm.

Gaten voor de deuvels boren. Een spannend en secuur klusje.

De hoeken krijgen aan de achterzijde ook nog eens zware metalen hoeken voor extra versterking. Daaronder komen straks de scharnieren en de ophangpennen voor het grote frame waar straks het hele drieluik aan komt te hangen.

Aan het eind van de dag ben ik tevreden over het resultaat. De lijsten worden straks diep zwart met een gouden binnenlijst. Daarvoor ging ik vandaag wat testen doen bij Brenda Baart in Clinge. Zij is gespecialiseerd in krijtverf. Haar vader maakte die verf al en ik zie het als een echt streekproduct.

Een eerste test met de krijtverf van Brenda. 100 jaar ervaring met dit product geeft meteen een goed resultaat. Maar ik ben er nog niet. Er moet een rode laag onder geschilderd worden, vergelijkbaar met rode bolus, waar vroeger veel gebruik van gemaakt werd in de lijstenmakerij om ‘warm’ te vergulden. Ik hoef Brenda iets uit te leggen want ze weet exact wat ik bedoel.

Inmiddels ben ik begonnen aan het frezen van hout voor de lijsten van het Mathilde drieluik. Het schilderwerk aan het drieluik zelf is nu bijna klaar en nu is het tijd om alvast een begin te maken aan de bouw van het altaarstuk.

Eerst maak ik alle drie de lijsten in de traditionele vorm die ik de laatste tijd vaker om mijn werk maak, met onderin mijn signatuur (zie foto hier links). Dat komt op alle drie de lijsten te staan.

Dit is wel een veel grotere en forsere lijst, maar de vormgeving blijft hetzelfde en dat is dan dus heel herkenbaar voor mijn werk. Deze lijsten zijn samen extreem zwaar voor een schilderstuk en daarom komt het drieluik ook op een, nog te maken, standaard te staan om het te kunnen tonen. De standaard gaat dan dienen als basis voor de bouw van het altaarstuk. Dat wordt een monumentaal geval met verrassingen.

Al met al is het een hele monsterklus waar ik me nu al maanden mee bezig hou. Tussendoor komt nog de organisatie van de Mathildedag, het werken aan mijn huisje en de moestuin en tal van andere, voor mij, belangrijke zaken.

Ooit startte ik mijn houtwerkplaats. Strikt gescheiden van het schilderatelier, om te voorkomen dat er stof in de verf terecht zou komen. Maar nu ik ga beginnen aan de grote klus met de bouw van het altaarstuk voor het Mathilde-drieluik brak het moment aan om die twee werkplaatsen toch samen te voegen.

De vloer moet vrij komen en er komen nieuwe machines bij voor houtbewerking. Een tafelfrees machine en een heel serieuze afkortzaag.Tevens moet er dus ook stofafzuiging komen en daarvoor is een speciale afzuiginstallatie besteld. Al met al een heel karwij om dit in één ruimte onder te brengen zonder dat het een het ander in de weg staat.

Nu is het een grote puinhoop. Overal staat troep en ik moet veel weg gaan knikkeren wat hier al lang in de weg staat. Maar het overzicht begint te komen en ik verwacht dat ik in het nieuwe jaar de hout werkplaats weer vol in gebruik kan nemen.

Zoals ik eerder al meldde heb ik een speciale lijst gemaakt voor het schilderij ‘Escape’. Speciaal ook voor de tentoonstelling, aankomend weekeind, in Wageningen. Voor het eerst signeer ik ook de lijst, zodat het als één geheel kan worden gezien.

Het is dus geen strakke vakwerklijst, zoals die alleen maar gemaakt kan worden door een echte lijstenmaker, maar je moet het meer zien als een liefhebberij van de kunstenmaker. Zo af en toe wil ik het hele geheel in eigen hand houden. Dit was zo’n geval complete zelfvoorziening. Dat idee ontstond al toen ik het schilderij aan het maken was.

Op de achtergrond, op de foto hierboven, zie je het begin van het drieluik over Mathilde. Dat monument wil ik ook geheel zelf gaan maken. Dat drieluik wordt verwerkt in een altaarstuk dat straks, op 7-7-2018, gepresenteerd zal worden tijdens de Mathildedag hier in Terneuzen.

Ik heb nu een prachtig Venus beeldje voor bij het schilderij. Gebakken in een veldoven bij Tine, in Zwingelspaan (zie vorige film), en nu moet ik alleen nog een manier zien te vinden om het beeldje te presenteren op een tentoonstelling. Ik heb daar wel een idee bij.

Maar eerst heb ik mijn handen meer dan vol aan het maken van dit filmpje. Ook een vorm van kunstenmakerij. Het kost me vooral veel tijd om het beeldje zo te filmen alsof het uit het duister naar voren komt, maar het lukt me uiteindelijk prima en ik ben over deze scène zeer tevreden.

Ik rij naar Bax, omdat ik daar ooit van die prachtige houten bollen heb zien liggen en toen ik di zag wist ik al dat dit de beste manier was om mijn beeldje, met prehistorische achtergrond, te presenteren.

Het hoort gewoon bij elkaar alsof het door de natuur zo bedacht is. Lang hoef ik niet na te denken. Maar er hing wel een aardig prijskaartje aan.

Op weg naar huis, met mijn houten bijrijder.

Met houten bal op weg naar huis. Hier sjees ik over de lage brug bij Terheijden. Dat is een brug die ik mijn leven al heel wat keren heb overgestoken met een enorme diversiteit aan voertuigen.

Thuis aangekomen ga ik meteen aan de slag. Het begin van een lange werkdag die tot half twee, in de ochtend, zou gaan duren.

Daar werk ik meteen een, speciaal hiervoor gedraaide, houten pen in de bol waar het Venus beeldje op komt te staan. Tevens maak ik een soort kom waar het beeldje in kan staan waardoor het beter toont.

En dan is dit het resultaat. De hoofdconstructie is nu af en nu rest mij alleen nog wat afwerking, waar ik de volgende dag mee verder ga.

De laatste behandeling van de monumentale lijst voor ‘Catharinastraat nummer 7’ heeft vandaag plaats gevonden. Dit werk zal straks te zien zijn tijdens de Pinkster tentoonstelling te Zetten in het atelier van Ewald Sorbi.

The last preparations for the monumental frame for ‘Catharinastreet number 7’ took place today. This piece of art will show up at the whitsunday exhibition in Zetten (Netherlands) at the studio of fellow artist Ewald Sorbi.

Speciaal voor dit werk heb ik vandaag een transportkist gemaakt om te voorkomen dat het werk tijdens het transport beschadigd raakt.

To prevent damage to the artwork, while it’s on transportation, I build a special cargo box for it today.

En aan het eind van de dag kan ik tevreden vaststellen dat het perfect past. En dat is iets wat me in het verleden niet altijd vanzelfsprekend lukte. Maar op het punt van houtbewerking maak ik dus vorderingen.

And as usual, it fits perfectly in the cargobox. But that was not always naturaly in the past. Today I establish that there is progress in my learning proces of woodworking skills.

Lucas Dirkx (verkoper bij Deva art-materials) toont me het meest geschikte blok klei om er een beeldje uit te gaan maken. – Lucas Dirkx show me the best sort of clay to create a little Venus statuette.

klei tafeltje – Clay working table

Vandaag een bonk klei gehaald om daar straks het Venus beeldje van te kunnen maken. Ik zocht ook nog een handig klei tafeltje met een houten pen erin om het beeldje op te kunnen maken. Maar dat bleek niet op voorraad. Dan zit er niets anders op dan het even zelf te maken. Van inlands eikenhout natuurlijk (zie filmpje hieronder).

Today I bought me a block of clay to make the Venus statuette. I also want a clay-working-table with a pin in it to put on the clay, but that kind of tool did not exist. I had to make one myself (see video above).

Eerste laag imitatie-marmer is aangebracht. Ik ben redelijk tevreden met mijn eigen zoektocht naar structuur. Dit is de basisstrucktuur en ik zou er nog op door kunnen gaan maar ik twijfel er aan of ik dat moet doen.

The first layer of imitation marble is applied. I’m satisfied with the result and my own search for the best structure. This is a basic layer, and I need to apply more layers for a real marble structure, but I’m satisfied now. So there is doubt.

De laatste dagen ben ik vooral aan het werk in de houtwerkplaats om de lijst voor ‘Catharinasraat nummer 7′ af te maken. Dit werk behoort tot de serie die ik maak ter illustratie van het boek en zal straks te zien zijn tijdens de Pinkster tentoonstelling bij Ewald Sorby’s schilderstudio en galerie in Zetten.

Last day’s I’m working on the monumental frame for the painting ‘Catharinastreet number 7’. This painting belongs to the serie of painted-illustrations for my bookstory and it will show up on the whitsunday weekend exhibition at the Ewald Sorby artistschool and gallery in Zetten (Netherlands).