Vandaag verscheen er een goed artikel over de exclusieve boekpresentatie voor de donateurs van de crowdfinding campagne op de site van de PZC. Morgen in de krant, verwacht ik. Terugkijkend op de dag van gisteren kan ik er toch heel tevreden over zijn, ondanks het gemis van de boekjes. Die moeten nu allemaal opgestuurd worden en dat brengt weer extra werk en kosten met zich mee, maar dat kan me niet schelen. De presentatie was geslaagd te noemen. Later, als het boekje echt op de markt komt, volgen er meer presentaties. Maar die ga ik pas plannen als ik de boekjes echt in mijn handen heb.

Vandaag hield ik de boekpresentatie voor de donateurs van de crowdfunding campagne en daarmee ging iets heel erg mis. Door omstandigheden kreeg ik niet op tijd de bestelde 30 boekjes in handen en stond ik met lege handen in het museum. Ik kon het uitleggen, maar het was natuurlijk wel een flinke blamage.

Door ziekte was onze dorpsomroeper, die de presentatie had willen openen, niet in staat om de openingsroep te verrichten. Iets waar hij zelf verschrikkelijk van baalde, maar met het huidige corona gelazer kun je maar beter voorzichtig zijn.

Gelukkig had Sankie Koster de tasjes met de Zeeuwse verrassing klaar gemaakt en kon ik die aan iedereen uitdelen. De tasjes met meel van onze eigen Hoekse molen, geraspte oude kaas van kaasmakerij de Vos uit Biervliet, juunen uut Overslag, een toverstokje en een recept voor het maken van een overheerlijke juunekruier. Het boekje had hier dus ook bij moeten zitten, maar dat ging dus helemaal mis.

Maar wie een juunekruier wil gaan bakken kan in ieder geval aan de slag gaan met deze ingrediënten en het recept. Wie wil weten hoe dat in z’n werk gaat kan het bovenstaande filmpje bekijken wat ik maakte van mijn eigen ervaring met het bakken van deze Zeeuws Vlaamse delicatesse.

Sankie Koster verzorgde een geweldig mooie voordacht van het verhaal van de drieling van Terhole. Ze kan dat als geen ander en ik was daarom heel erg blij dat ik haar voor deze middag wist te strikken. Na deze voordracht was er gelegenheid om het museum te gaan bekijken en in die tijd had ik de boekjes willen signeren en voorzien van een persoonlijk dankwoordje. Dat liep dus een beetje anders. Na de museum rondgang was het tijd voor de afsluiting bij Art Gallery Pot, een eindje verderop, waar de bubbels werden ingeschonken voor een laatste toast op deze dag.

Deze maand is hier de expositie van mijn werk te zien (en te koop) met speciale aandacht voor het schilderij ‘De drieling van Terhole’. Ook hier zijn straks de boekjes te koop, maar daarover vertel ik later meer.

Zo kwam deze dag ten einde. Voor mij was het een gedeeltelijke mislukking door het ontbreken van de boekjes, maar ook een geweldig fijne middag vol kunst en cultuur, fijne vrienden en een heel goede sfeer.

Thuis wachtte me een bizarre verrassing. De postbode was wel langs geweest, maar had de boekjes niet bij de buren afgegeven. Die hadden hem ook niet gezien. De boekjes lagen in mijn serre…

Dat weet ik dan weer voor de volgende keer. Nooit meer op het laatste moment alles proberen te regelen en organiseren. Dat gaat geheid mis. In overleg met mijn veestapel hou ik het deze avond heel tam. Morgen is er weer een dag.

Hoe bekoorlijk het landleven is ervoer ik vanmorgen weer. Ik ging op pad voor de ingrediënten voor de verrassing voor de donateurs die we a.s. Zaterdag gaan ontvangen in Museum ‘het Warenhuis’ te Axel.

Een verrassing die past bij een verhaal over een drieling die een landwinkel runnen in het Zeeuwse. Iets met kaas, meel, toverstokjes en juunen, en nog veel meer. Maar dat moet een verrassing blijven. Dat het een echt Zeeuws feestje gaat worden mag duidelijk zijn.

Daarvoor bezocht ik kaasmakerij De Vos in Biervliet. Als je daar oude kaas koopt koop je kaas die drie jaar ligt te rijpen. Dat is echt wat anders dan kaas die met moderne middelen oud gemaakt wordt, en dat proef je. Kaas van Zeeuws Vlaamse koeien die in Zeeuws Vlaamse weides staan onder Zeeuws Vlaamse luchten.

Thuisgekomen kwam onze Hoekse molenaar langs om mooie zakjes molenmeel te maken. Zeeuws Vlaams graan, dat is gemalen op een Zeeuws Vlaamse molen met Zeeuws Vlaamse wind. En de touwtjes voor die zakjes sneed hij, uiteraard, door met een Zeeuws Vlaams paeremes. We hebben het er de komende dagen druk mee.

Een magisch getal. 21 donateurs krijgen er een aanstaande Zaterdag tijdens de besloten boekpresentatie in Museum ‘het Warenhuis’, en van het Land van Axel. Naast een toverstokje krijgen zij nog een verrassing, maar dat vertel ik later wel. We gaan er een mooi feestje van maken, ondanks alle corona gelazer. Het museum is er op ingericht om iedereen goed te kunnen ontvangen met inachtneming van de corona maatregelen. Het wordt echter toch nog even heel spannend rondom de druk van het boekje. De drukker doet zijn uiterste best om alles op tijd te verzenden. Nu maar hopen dat er niets mis gaat.

De kwestie ‘Hedwigepolder’ lag ten grondslag aan het idee om het verhaal over de ‘drieling van Terhole’ te gaan schrijven. Het gaat over het onteigenen van grond en boerderijen, het verwoesten van een prachtig cultuurlandschap en geschiedenis, het verloren gaan van de boerenstand, de boeren cultuur en bakermat van ons bestaan en cultuur en de zeer bedenkelijke rol die de ‘natuurbeweging’ in dit geheel heeft gespeeld. Het is mij ook nog steeds een groot raadsel hoe een Nederlandse minister (Henk Bleker CDA) zijn handtekening kon zetten onder een zo schandalig plan. Het scènario voor een ongeloofwaardig slecht toneelstuk dat werkelijkheid werd. Van alle kanten werd gewaarschuwd. Niet alleen vanuit de getroffen boeren en bevolking, maar zelfs vanuit de zakenwereld door niemand minder dan Fernand Huts, miljardair en de grote baas van de Katoen Natie. Maar de politiek wilde niet luisteren, niemand keek echt goed en alles van waarde werd weerloos.

Het verhaal over de Hedwigepolder zal nog lang over de tong gaan. Een verhaal over minachting naar boeren, de boeren cultuur en Zeeuws Vlaanderen, dat gezien wordt als een onbelangrijk stukje niemandsland waar je, vanuit Den Haag en Brussel, mee kan doen wat je wil. Chris de Stoop schreef hier een prachtig boek over. ‘Dit is mijn hof’. Een bestseller.

De emoties liepen, en lopen nog steeds, hoog op. Wie, hier in Zeeuws Vlaanderen, over de Hedwigepolder begint zal gelijk een felle discussie losmaken. In de bovenstaande mini documentaires kun je goed zien en horen waarom.

Als schilder, liefhebber van landschap, en in het bijzonder het boerenland, ergerde ik me al vanaf het begin aan de hele affaire rond de Hedwigepolder. Je kunt daar dan een boek over gaan schrijven, maar dat is al gedaan. Ik ging er over schilderen en maakte het schilderij ‘De drieling van Terhole’. Daar maakte ik een klein verhaaltje bij. Ik koos Terhole uit als plaats van handelen omdat ik dat een prachtig dorp vind met een interessante geschiedenis van ploeteren en vechten tegen de elementen, de politiek en de vergetelheid. Het ligt op een steenworp afstand van de Hedwigepolder en het plaatsje voldoet in alle opzichten aan het decor voor het verhaaltje dat ik er over wilde schrijven.

Het verhaaltje werd een verhaal. Om voor te kunnen dragen tijdens vertelavonden. Ik draaide de rollen om door er een spookverhaal van te maken waarin een vergeten en onbelangrijk volkje ineens bleek te beschikken over een krachtig wapen tegen cultuurbarbaren als politici, zakenlui en schriftgeleerden. Namelijk de kennis over machten en krachten uit de natuur en over magie uit een ver en grijs verleden waar de moderne mens geen weet meer van heeft. Zo kon ik een actuele nare geschiedenis verpakken in een mooi sprookje dat verteld kan worden tijdens vertelavonden in het Zeeuwse.

Om dat verhaal te voorzien van beelden maakte ik een aantal pentekeningen die tijdens zo’n avond getoond konden worden met een beamer als het verhaal voorgedragen werd. Ik had toen dus al een verhaal en de bijbehorende illustraties en het is dan een kleine stap om dat samen te bundelen in een boekje. En zo geschiedde.

Tijdens de vertelavond in het Podium van Zaamslag in 2019.

Een boekje uitgeven

Het maken van een boekje is dan een klein kunstje. Het is een kwestie van samenvoegen van tekst en illustraties en naar een geschikte lay-out zoeken. Als dat gedaan is heb je een boekje en kun je gaan nadenken over het uitgeven van zo’n boekje. De gangbare weg is zoeken naar een uitgever. Die ontfermt zich dan over jou werk en geeft je in ruil daarvoor een klein bedrag, doorgaans 8% van de verkoopsom per jaar. Die uitgever neemt dan alle zorgen en werk op zich om het boekje in de handel te krijgen, maar dat was dus niet wat ik wilde.

Ik wilde een boekje uitgeven wat ik bij me kon hebben tijdens vertelavonden en exposities. Het is een eerste boekje in een reeks boekjes die ik zelf uit wil gaan geven over mijn streek en de spookverhalen die daarbij passen. Het zijn moderne spookverhalen die zich in het nu afspelen. Zelf verzonnen verhalen die zijn samengesteld uit waargebeurde feiten, relevante geschiedenis en fictie om alles aan elkaar te breien. Ik wilde daar niemand in laten krassen of strepen en ik had meteen al de wens om alles helemaal in eigen beheer te doen. Van het schrijven van het verhaal tot het illustreren van dat verhaal, het zelf bepalen hoe de lay-out er uit moet komen te zien, het laten drukken van het boekje en zelf bepalen waar het te koop mag zijn.

De drukkosten van zo’n boekje is dan de eerste hindernis die genomen moet worden. Hoe kom je aan geld? Zo’n 2500 Euro was nodig om een eerste druk van de grond te krijgen. Ik wendde me tot ‘Voor de Kunst’, het platform voor crowdfunding van de creatieve sector waar ik, als schilder, schrijver en tekenaar, deel van uitmaak. Op het moment dat ik dat wereldkundig maakte werd het opgemerkt door de pers en zo kwam mijn plan om zelf uit te gaan geven in de krant en op de radio. Dat hielp enorm. Op 1 September begon de crowdfunding campagne.

En dat werd een groot succes. Ik haalde zelfs meer geld op dan ik begroot had waardoor er ineens veel meer mogelijk werd. Ook het zelf uitgeven van het volgende verhaal ‘Wiese, de gesel van Axel’, komt in beeld. Het verhaal wat daarop volgt ligt ook al bijna klaar. Het begin is er. Ik kan straks met meerdere titels op tafel gaan exposeren en vertellen.

Het was, achteraf gezien, een ‘kat in het bakkie’. De crowdfunding campagne is nu afgesloten en deze is bijzonder succesvol geweest. Om dit vandaag een beetje te vieren, tussen alle drukke werkzaamheden door, ben ik een onvervalste Hoekse juunekruier aan het bakken.

Via Kickstart Voor de Kunst had ik de campagne opgezet. Voor de eerste keer. Ik had hier geen ervaring mee en ik zou wel zien hoe het af zou lopen. Maar het ging fantastisch. De ondersteuning van voordekunst was heel goed en zo kwam ik stap voor stap verder. Ik kan het echt iedereen aanraden. Het was bijzonder succesvol. Al direct vanaf het begin.

Halverwege de campagne had ik het streefbedrag al gehaald en kon ik proberen het streefbedrag te verhogen om het boekje in een hard cover te laten drukken. Dat lukte niet, maar het boekje zal nu wel gedrukt worden en het geld wat ik over hou zal ik gebruiken voor de druk van het tweede boekje. ‘De gesel van Axel.

Uiteindelijk bracht de crowdfunding campagne €3167,- op en kan ik de drukker aan het werk zetten. Dat is inmiddels gebeurd. Naar verwachting zal het boekje op 10 Oktober op de markt komen tijdens de boekpresentatie voor de donateurs in Museum ‘Het Warenhuis’ te Axel. Maar dat kon alleen met wat kunst en vliegwerk van de drukker die ook te kampen heeft met de corona maatregelen, waardoor het drukproces vertraging heeft opgelopen.

Bij Art Gallery Pot werden vandaag opnamen gemaakt voor een presentatie van mijn werk voor de expositie in Oktober. Met name het werk ‘De drieling van Terhole’, stond in de primaire belangstelling. Ook vanwege het feit dat binnenkort het boekje op de markt komt. In de mini-documentaire vertel ik over het achterliggende verhaal. Deze docu is straks te zien in de galerie, tijdens de expositie, en op YouTube, heb ik begrepen.

Met nog twee dagen te gaan voor de crowdfunding campagne kan ik zeggen dat het nu al een groot succes is. Binnenkort start de druk van het boekje. Een lang gekoesterde wens zal in vervulling gaan.

De crowdfunding campagne loopt op zijn eind. Over drie dagen weet ik of het boekje in een hard cover gedrukt gaat worden of een soft cover. Eén ding is zeker. Het boekje wordt sowieso gedrukt en zal op 10 Oktober verschijnen tijdens de besloten boekpresentatie aan de donateurs in Museum ‘Het Warenhuis’ te Axel.

Het snelle succes van het behalen van het streefbedrag verraste me bijzonder aangenaam. Daarvoor wil ik iedereen nogmaals heel hartelijk bedanken. Maar de campagne loopt nog een dikke week door en om die reden heb ik besloten om het streefbedrag te verhogen naar €3500,- om een luxere druk mogelijk te maken. In dat geval kan het boekje gedrukt worden met een hard-cover.

Mocht ik dat bedrag niet halen, dan kan het geld wat ik over hou gebruikt worden voor de financiering van het volgende boekje, ‘De gesel van Axel’. Dat boekje is al zo goed als klaar. In dat verhaal neem ik u terug in de tijd naar het Land van Axel in 1606. Een roerige periode met (80-jarige) oorlog, doorgestoken dijken, natuurrampen, overstromingen en andere ongemakken. In die periode heerste regentesse Isabelle Louise van de Palts over het Land van Axel. Genadeloos.

Wie de pacht niet kon betalen of de ‘Tienden’ niet af kon staan werd zonder pardon door Wiese, zoals ze in de volksmond werd genoemd, van het land en uit de boerderij gestuurd. Wie daar niet aan gehoorzaamde kreeg een keiharde confrontatie met haar ‘Swarte Ruyterye’, ofwel, ‘De Zwarte Ruiters’. Een woest ruitervolk van huurlingen die voor Wiese de orde handhaafden en er voor zorgden dat haar wil wet was. Nadat er een grote droogte heerste over het Land van Axel en de boeren het water hoger dan ze konden overleven aan de lippen kwam te staan waren de rapen gaar en ontstond de grote boeren opstand. Dit zou leiden tot moord, nog ergere overstromingen en het overspoelen van de dorpen Vremdieke en Willemskerke. De molen van Vremdieke woei om en de kippen vlogen door de lucht. Een ongekend zware storm trok over het Land van Axel. Het was de wraak van Wiese en vandaag de dag kunnen we Wiese nog tegenkomen in het Land van Axel. Haar geest doolt rond.

Dit verhaal moet eerst verteld worden wil je begrijpen hoe het vandaag de dag nog hevig kan spoken in het Land van Axel en om iets te begrijpen van de mysterieuze kerkbrand van Hoek op de eerste nieuwjaarsdag van 2015. Daarover gaat het derde boekje. Maar eerst ga ik ‘De drieling van Terhole’ laten drukken. Dankzij uw hulp kan dit nu sowieso doorgaan. In soft cover of hardcover. Dat hangt af van het vervolg van deze crowdfunding campagne.

Piet Pladett, alias ‘Pietje Tuf’ de vrolijke bakkersknecht uit het derde verhaal.

Het is een modern spookverhaal, maar het gaat wel ergens over. Iemand die dat heel goed kan verwoorden is Chris de Stoop, schrijver van o.a. het bestsellerboek ‘Dit is mijn hof’. Het is een stukje documentaire uit 2015 toen dit allemaal begon te spelen in het Zeeuws Vlaamse land. De Hedwigepolder problematiek. Ik heb er al eerder over gepubliceerd. Het verdwijnen van de boeren cultuur, het cultuurlandschap en de daarbij behorende geschiedenis. Daar tegenover, de ontembare macht van de havenbaronnen en graaicultuur. Ik ga het niet nog eens opschrijven omdat Chris het beter weet te verwoorden. Dat zie je in dit onderstaande filmpje uit 2015

Het boekje is eigenlijk een reactie hierop. De onmacht is voelbaar op elke vierkante meter van deze streek. Door de rollen eens om te draaien en de macht bij de boeren te leggen die nog steeds leven in de oude boeren traditie waar wij onze cultuur aan te danken hebben vloeit er iets van al die frustratie weg.