Tekenen met poezen.

Isabelle Louise van de Palts, kortweg ‘Wiese’.

Gisteren heb ik lekker de hele dag zitten tekenen voor mijn nieuwe verhaal. ‘Wiese, de gesel van Axel’. Het is een spookverhaal dat teruggaat naar de 17-de eeuw. Het verhaal van regentesse Isabelle Louise van de Palts die er een waar schrikbewind op nahield in het Land van Axel. De tekst is al klaar. Ook een voorleesversie in het zuiver Axels. Nu de tekeningen nog. Hoe zag die dame er uit? Waar woonde ze en hoe zag dat er uit? Hoe zagen de Zwarte Ruiters er uit? Het zijn zomaar wat vragen die nu naar voren komen en die ik nu vorm moet gaan geven.

Hoe Wiese er uit zag weet ik ongeveer wel. De kleding uit die tijd is op te zoeken en verder uit te werken. Wiese, door de bevolking genoemd naar haar tweede naam, was alles behalve aardig. Het moet een draak van een vrouw geweest zijn die er niet voor terugdeinsde om politieke tegenstanders uit de weg te laten ruimen door haar ‘Swarte Ruyterye’. Een woest ruitervolk met lange haren en baarden, blinkende bijlen en zwaarden en altijd geheel in het zwart gekleed. Ze reden op grote zwarte paarden en waren bijzonder gevreesd in die tijd. Er gingen zelfs verhalen rond dat dit geen echte mensen waren maar geesten van dode strijders die door Wiese weer tot leven gewekt waren. Wiese deed aan ’tovenarij’ en kon zich daardoor toegang verschaffen tot het dodenrijk, volgens die verhalen. Heerlijk!

Het stulpje van Wiese binnen de vestingwallen van Axel

En dan moet dat allemaal in beeld gebracht worden. De Zondag is daar een uitstekende dag voor. Tekenen met poezen is wat lastig, maar ook erg leuk. Ik kan echt van die diertjes genieten en kom zo tot een paar goede tekeningen. Nu de rest nog.

Twee leden van de ‘Swarte Ruyterye’

Al eerder maakte ik melding van de bijzondere verhalen van Johan de Vries die ooit het boekje ‘ Het spookte in Zeeuwsch Vlaanderen’ schreef wat ik als kind helemaal grijs gelezen heb. Nu bestaat er ook een mooi audio fragment van Johan de Vries op YouTube.

Zelf ben ik inmiddels ook weer bezig met het uitgeven van mijn boekje. Door de corona maatregelen was dat even op losse schroeven komen te staan maar er wordt nu hard gewerkt aan een presentatie in de zeer nabije toekomst in Hulst.

In het audio gesprek spreekt Johan over de wonderbaarlijke geschiedenis van rondvliegende aardappelen op een boerderij in Magrette. Dat betreft de boerderij die ik nog geschilderd heb met het bloeiende mosterdveld ervoor.

Mosterdveld bij Magrette 100 x 160 cm.

Ik heb met heel veel plezier zitten luisteren naar de stem van Johan de Vries. Ik heb hem niet gekend en nooit ontmoet, maar zijn boekje behoort tot een van mij heiligdommen in de boekenkast.

Door de corona maatregelen was de uitgave van mijn boekje op losse schroeven komen te staan. Maar sinds kort kunnen we weer plannen maken om de crouwdfunding campagne van ‘Voor de Kunst’ weer op te pakken. Het knelpunt zit ‘m in de mogelijkheid om voor de mensen die me hierbij helpen met een financiële bijdrage te trakteren op een leuke middag in de galerie (Lokaal 54 in Terneuzen) waar ik het boekje ga presenteren, signeren en ook alle tegenprestaties persoonlijk kan overhandigen. Tevens krijgt iedereen dan de voordracht van het verhaal uit het boekje.

Vervolgens wordt er nu gewerkt aan een zelfde presentatie in Hulst. Hulst ligt dichter bij Terhole en daarom moet er natuurlijk ook een presentatie aldaar plaats gaan vinden. In het beroemde ‘S-landshuis. Maar alles is nog niet helemaal zeker en rond, want we worstelen nog steeds met de ruimteverdeling van de 1.5 meter voorschriften.

Intussen ben ik al weer aan het tekenen geslagen voor die presentatie. Op de bovenstaande tekening zie je hoe onze dorpsomroeper (stadsomroeper Marco van Avermaete) het volk toespreekt op het Molenplein (Hoek).

Dat gaat er ongeveer zo aan toe. Hij vertelt de streekverhalen, spookverhalen en alle dorpse kletskoek die niet in de krant komt. Die verhalen houden ons wel bezig, want als ‘s-nachts wakker wordt van het gezang van het spook uit de molen, of rare zware toetergeluiden uit de polder hoort, of Wiese, de gesel van Axel, ziet verschijnen, die in 1531 is verdronken in de moerassen rond Willemskerke en nu ronddoolt door het land van Axel om wraak te nemen en de bewoners de stuipen op het lijf te jagen, wil je daar alles van weten. De dorpsomroeper komt overal en hoort alle verhalen die hij dan door kan vertellen, zodat iedereen weer op de hoogte is van het streeknieuws.

Maar ook een verhaal van Ineke (Isilareina) moet geïllustreerd worden. Dat doen we samen. In haar verhaal komt de Koning naar de Hoekse molen om speciaal molenmeel te halen dat tijdens de midzomernacht maling gemalen is.

Dat was een heel bijzondere gelegenheid. Onze molenaar draaide de hele nacht door. Wij gingen natuurlijk ook even langs om dat te beleven. Hier op het platteland staan we nog heel wat dichter bij het echte leven als in de grote stad. Hier houden nog heel oude gebruiken stand en staan we dichter bij de natuur. Het is daarom ook helemaal niet zo verwonderlijk dat hier nog steeds spookverhalen worden verteld en beleefd.

Ter gelegenheid van de boekenweek zond Omroep Hulst een tafelgesprek uit waar ik ook aan deel mocht nemen om over mijn boekje ‘De drieling van Terhole’ te spreken. Die uitzending is hieronder terug te zien.

Terhole ligt op een flinke steenworp van Hulst en vandaar dat ik daar natuurlijk helemaal op mijn plek zat met zo’n lokaal streekverhaal.

De crowdfundingcampagne van Voor de Kunst moest toen nog helemaal van de grand af aan opgezet worden. Die campagne is nu bijna klaar en zal binnenkort te zien zijn. Daarover later meer. Alles loopt nu een beetje vertraging op door de maatregelen die genomen worden om het corona virus te bestrijden, maar als alles goed gaat zal de actie op 1 April (geen grap) van start gaan.

Johan de Vries was, en is bij mij nog steeds, een lokale held. Op zijn brommer, met achterop zijn bandrecorder, reed hij heel het Land van Axel af op zoek naar de vele volks,- en spookverhalen die hier in de streek verteld werden (en nog steeds worden). Die verhalen bundelde hij in zijn boek ‘Het spookte in Zeeuws Vlaanderen’. Als kind las ik dat boek grijs. Geraakt en geboeid door deze prachtige verhalen. Broeder Dieleman brengt nu een eerbetoon aan Johan de Vries op de planken van de Zeeuwse theaters. Vanavond in het Schelde Theater. Daar wil ik natuurlijk heen. Temeer ook omdat ik nu zelf Zeeuws Vlaamse spookverhalen zit te schrijven en te tekenen.

Mijn boekje en het boek van Johan de Vries naast elkaar op mijn tafel. Nu ik dit zo naast elkaar zie liggen vraag ik me af waarom ik niet veel eerder ben begonnen met het tekenen en schrijven van verhalen.

In het atelier ben ik begonnen aan het middenpaneel van het Altaar retabel voor Sinterklaas. Het hele weekeind heb ik me bezig gehouden met schetsen en ideeën uitwerken voor deze enorme klus waar ik me het komend jaar mee bezig zal gaan houden. In Oktober moet het werk klaar zijn. Niet alleen tien schilderijen maar ook een monumentaal altaarstuk waar alles in samengevat zit. Dat betekent dat mijn atelier ook weer een houtwerkplaats zal worden.

Met de laatste correcties, aantekeningen en suggesties van mijn taal-technisch adviseurs kan ik het boekje helemaal afwerken. Dat is mijn klus voor vandaag. De drukker werd al ongeduldig en ik heb te maken met een tijdschema waarin dingen precies op tijd af moeten zijn. Ik heb me comfortabel geïnstalleerd bij de kachel en voorzien van verse koffie.

In het atelier liggen alle panelen mooi te drogen en kan ik vandaag toch niet veel meer doen. Dat komt dus mooi uit. De proefdruk van het boekje bracht toch nog tal van oneffenheden aan het licht. Ik dacht dat ik ver klaar was, maar er is toch nog behoorlijk wat correctiewerk aan de winkel. Dat was me al voorspeld. Als je het werk gedrukt en wel voor je ziet komen er altijd foutjes aan het licht.

14 Maart

De boekpresentatie op 14 Maart a.s. komt te vervallen. In overleg met Anne Mannaerts, van Galerie & Kunstcafé Lokaal 54, besloot ik de presentatie later te laten plaatsvinden in de galerie omdat het anders, tijdens de opening van het nieuwe expositieseizoen, te druk zou worden qua programmering. We gaan dat een paar weken later doen zodat alle aandacht naar die presentatie kan gaan. Dat wordt een speciale middag in de galerie met een mooie voordracht van het verhaal in het Axels en dan is er ook alle tijd voor een praatje, het signeren van de boekjes, etc.

Ook een soort van correctie is het aanbrengen van een vernislaag over een schilderij. Zo krijgen kleuren hun oorspronkelijke glans terug. Dit was ook nog een klusje dat vandaag op de planning stond. Zo heb ik vandaag toch nog wat in het atelier kunnen doen.

Bij Art Gallery Pot hangt het schilderij van de drieling van Terhole. Ik ging er vandaag even langs met het boekje (proefdruk) om er. onder anderen, even een foto van te maken. Straks zal het boekje op meerdere plaatsen te koop zijn. Uiteraard ook hier.

Ik zag de postbode al aankomen. Spannend moment. De proefdruk van mijn eerste boekje is gearriveerd.

Het ziet er prachtig uit, al zeg ik het zelf. Boven verwachting.

Ook het binnenwerk. Precies het juiste papier en formaat. De tekeningen komen prachtig uit en ik ben ineens apetrots op mijn eigen eerste boekje. Ik zou dit zo al in de winkel terug willen zien, maar dit zijn correctie exemplaren. Pas na de laatste correctie zal het boekje echt in productie gaan.