Vandaag, 14 Maart 2020, was de opening gepland voor het nieuwe expositieseizoen van Galerie & Kunstcafé Lokaal 54 te Terneuzen. Zoals verwacht was de opkomst heel erg laag, want heel Nederland viert het corona virus met tal van festiviteiten zoals het hamsteren van wc papier en het straatvechten op parkeerplaatsen bij winkelcentra. Dat geeft een beetje aan in wat voor een land we leven. Er mogen officieel niet meer dan 100 mensen bijeen komen op festiviteiten. Dus trekt heel Nederland massaal naar de supermarkten om die, met honderden tegelijk, helemaal leeg te kopen, te gaan staan vechten om karretjes en om de laatste rollen wc papier die morgen, net als vandaag, weer worden aangevuld, weg te graaien vóór een ander dat kan doen.

In tegenstelling tot de galerie waar het corona feest op bescheiden schaal gevierd kan worden bij gebrek aan publiek. Toch waren er wat echte liefhebbers op af gekomen en werd er zelfs wat verkocht.

Zoals gebruikelijk stelden alle aanwezige kunstenaars zich aan de bezoekers voor en greep ik de kans aan om mijn boekje te promoten en te vertellen dat we hier in Mei van dit jaar de officiële presentatie van het boekje gaan houden. Restte ons nog een hele berg hapjes en drankjes die natuurlijk op moesten. Zo werd het toch nog even extra feestelijk en heb ik genoten van de leuke gesprekken.

Op de terugweg naar huis ging ik even langs onze dorpssuper waar deze dag ook weer flink gehamsterd was door corona feestgangers. Maar de schappen waren niet leeg omdat men het wel aan had zien komen. Alles wordt de hele dag weer aangevuld zodat niemand iets zal missen.

Wanneer zouden ze schilderijen gaan hamsteren?

Als ik de winkel van Paul binnenloop (ik was weer even in Breda) valt mijn oog gelijk op een mooi klein werkje met een prachtige klassieke lijst.

Van niemand minder dan Anton Mauve! Aangenaam verrast bekijk ik dit werkje, wat een studie blijkt te zijn. Maar toch. Dit is wel een heel geschikte omgeving voor mijn werk, kan ik concluderen. Een werk van Mauve kun je vrijwel alleen maar in musea en in boeken zien.

Echt heel gaaf om te zien. En dat voor die prijs! Het aangename van dit werkje is wel dat ik eerst geraakt was door de wijze van schilderen, de afbeelding en de gehele atmosfeer. Daarna zag ik pas van wie dit juweeltje was. Andersom was de verassing mogelijk nog groter geweest, of misschien ook niet. Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat dit paradijs van kunsten en antiek wel een heel mooie locatie is om permanent te exposeren. Ik kan dus zeggen dat ik met Mauve heb geëxposeerd.

14 Maart is nog even onderweg, maar vandaag heb ik het werk ‘Kanten brann’ (Kanten branden) al afgeleverd en samen met Anne alvast opgehangen. Hier hangt straks weer mijn hele ‘Zeeuwse collectie’. Dit werk maakt daar eveneens deel van uit. Zaterdag 14 Maart a.s. , om 15.00 u. is de officiële opening van het nieuwe expositie seizoen.

Een deel van de Zeeuwse collectie die straks weer te zien zal zijn bij Galerie & Kunstcafé Lokaal 54 in Terneuzen

‘De Zeeuwse collectie’ is een verzamelnaam van alle schilderijen die ik heb gemaakt over mijn omgeving. Om zeer Zeeuwse redenen is deze collectie ondergebracht bij Galerie & Kunstcafé Lokaal 54, van Anne Mannaerts, te Terneuzen. Daar zijn deze werken straks, na de winterstop weer te bekijken en te koop van Woensdag t/m Zondag van 13.00 u. tot 18.00 u.

Hierboven nog een foto van een deel van deze collectie in Museum ‘Het Land van Axel’. Ik poseer hier, samen met onze Hoekse molenaar Jelle de Groote, in ons boerengoed om de aard van het werk te illustreren met wat gepaste streektrots.

Tijdens die opening vertel ik nog wat over de aanstaande presentatie van mijn boekje ‘De drieling van Terhole’ wat hier over enige tijd plaats zal vinden. Ik hoop dat ik tegen die tijd een exacte datum kan noemen, want er is nog een hoop werk te verzetten eer die presentatie kan plaatsvinden.

Buiten waaien de vouwen uit je broek en als je dan de post uit de brievenbus haalt kan het zijn dat je ineens luchtpost hebt. Twee stukken vlogen weg en met hard rennen en een snelle actie lukte het me nog net op tijd om ze te pakken te krijgen voor ze ergens vele kilometers verderop door de lucht zouden vliegen. Een envelop van de postcode loterij, die zo de kachel in gaat, en een mysterieuze dikke envelop met een voering van belletjes plastiek. Het eerste wat ik dan denk is dat het van Ineke af komt, maar die plakt er altijd vrolijke bloemen, poezen en vlinders bij. En dat was hier niet het geval.

Het blijkt een uitnodiging van Art Gallery Pot te zijn. Met Ballunatics 8 op de voor,- en achterkant. Dat schilderij hangt daar en heeft al eerder de cover van een mooi vormgegeven boekje van de galerie gesierd. Ik ben zeer vereerd. Doet me echt goed, zoiets. Maar meteen weet ik ook dat ik het die Zaterdag erg druk zal krijgen want ook de galerie van Anne Mannaerts, Lokaal 54, opent op die dag het nieuwe expositie seizoen, waar ik dus ook bij aanwezig moet zijn. Het gaat dus druk worden in het Zeeuwse met de kunsten. Dan weet je gelijk waarom ik het hier zo fantastisch goed naar mijn zin heb.

In de hagelnieuwe galerie van Pot is nu ook ‘De manager‘ te zien. Er wordt op dit moment nog druk gewerkt aan een finishing touch en er is nu al een hoop werk te zien. 14 en 15 Maart is de opening. Maar nu is er al een uitgebreide collectie te zien (en te koop). Zo ook dit werk. Het hangt tegenover ‘Ballunatics 8’, om in de sfeer van zweven en ballonnen te blijven.

Op de achtergrond zie je nog net de laatste werkzaamheden aan de nieuwe galerie. Het is een heel mooi geheel geworden waar nu veel meer te zien is dan in de vorige ruimte. De nieuwe galerie bevindt zich op de eerste etage in plaats van op de derde. Dat scheelt weer een hoop traptreden.

Het was zo’n nieuws onderwerp van de afgelopen tijd wat me opviel. De bank geeft geen spaarrente meer. Mogelijk gaan spaarders nu zoeken naar een heel creatieve oplossing voor dat probleem. Ik weet er een.

Ik was vandaag even bij Art Gallery Pot en daar zag ik iets wat ik wel heel erg leuk vind. Een grote banner met een fragment van Ballunatics 8 gaat straks verwijzen naar de galerie die opnieuw gaat openen op de eerste verdieping (nu derde verdieping). Daarover later meer.

Thuis werk ik verder aan ‘De manager’, mijn jongste creatie. Het zijn de laatste loodjes en die wegen het zwaarst. Hopelijk krijg ik het vandaag of morgen af en kan ik het werk in volle glorie laten zien.

Een van mijn grote (Bredase) voorbeelden in de schilderkunst is en blijft Dio Rovers. Bij Via Mioni ligt nu een boek over hem en zijn werk dat pas is uitgekomen. Een geweldig mooi overzicht van heel veel meer werk van hem dan ik wist of kende.

Ik was vandaag weer even in Breda om een heleboel te doen en dan ga ik altijd even bij Paul langs om wat bij te kletsen en om even goed rond te kijken. Hij heeft een winkel vol inspiratie en telkens als ik hier ben betreur ik het gemis van een groot huis. Dat grote huis had dan ook helemaal vol gestaan met alles wat ik mooi vind. Zeg maar alles wat ik hier tegenkom.

In de etalage zie je al gelijk drie werken van mij. ‘Verdwijnkunst’, ‘Laarsjes van Astrid’, en ‘Woeste hoogte (Kate Bush)’. En natuurlijk werk van mijn collega’s en oude meesters. Dit is de plek waar je moet zijn als je echt iets moois wil hebben. Midden in het bruisende Ginneken (sinds 1942 behoren bij Breda, maar voor de echte Ginnekenezen blijft het toch een apart dorp).

Hier zie ik mijn eigen werk heel graag terug. Temidden van kwaliteitsantiek en dito klassieke schilderkunst. Mijn werk komt hier helemaal tot z’n recht. Op de bovenstaande foto zie je het schilderij(tje) ‘Zilveren schoentjes’ in zo’n prachtige klassieke setting.

‘Red tights day’ hangt naast een groot werk van Aline E. Jansma. Ik heb mijn camera bij me en maak even wat foto’s van al het werk wat me boeit. En eigenlijk vind ik alles de moeite van het fotograferen waard, maar ik beperk me ook hier weer tot wat me het meest opvalt.

Deze schitterende lucht valt me meteen op. Een werk van Martin Beresford. Het sublieme van deze lucht is dat je er niet op kijkt, maar echt in kan kijken. Meesterlijk geschilderde wolken en een suggestief landschap. Omgeven met schitterend antiek, beelden en kleine schilderijtjes over koeien, van Anita Rovers, is dit echt zo’n hoekje waar je even de tijd voor moet nemen.

Ook oude meesters vind je hier terug. Hier een werk van Richard Baseleer (1867 – 1951). Paul weet de krenten uit de pap te vissen en hier op te hangen. Dit is zo’n typisch werk van de post-impressionisten wat me meteen raakt.

En dan dit. Een van de allermooiste modellen van een Zuiderzee botter. Zo’n model is bijna net zo mooi als een echte botter. Zeer vakkundig gemaakt door een modelbouwer uit de goede tijd die zijn vak bijzonder goed verstond.

Een oud schilderij van zo’n botter staat er, nog net zichtbaar, achter en natuurlijk een echte Kley aan de muur. ‘Metropolys 2’.

Hier heel fraai werk van Frank Top aan de muur en mijn ‘Augurkenpot’ er naast. Op het dressoir staat een heel mooi stilleven van appels van Fred Smoolenaers.

‘Streepjes’ boven een werk van Frank de Wit. Op tafel het prachtige boek van Dio Rovers. Mijn dag kan al niet meer stuk. Blij met dit boek vol prachtig werk reis ik terug naar het Zeeuwse. Wie hier binnenloopt raad ik aan om even alle tijd te nemen, want hier raak je zomaar niet uitgekeken.

Vandaag vond de opening plaats van de najaarstentoonstelling van Galerie & Kunstcafé Lokaal 54 in Terneuzen. Het was, zoals vanouds, weer gezellig druk en er was veel te zien. Ik geef hieronder een kleine greep uit de collectie die mij het meest in het oog sprong

De Ringruiter van Paul Sanderse. Mijn oog viel hier al gelijk op bij binnenkomst. Typisch Zeeuws. Wel van ‘d’noverkant’, maar da makt nie uut.

Op de bovenstaande foto zie je Paul zijn werk toelichten. Dat is een van de leuke elementen van een opening bij Lokaal 54. Alle kunstenaars stellen zichzelf even voor en vertellen iets over hun werk.

Een glasobject van Ina de Bok met op de achtergrond werk van Foke Stribos.

Anne Mannaerts (van Galerie Lokaal 54) weet telkens een heel divers aanbod van werk bij elkaar te krijgen. Ik kan lang niet alles fotograferen, want dan loopt deze pagina vol, maar ik laat een selectie zien van werk dat mij aanspreekt. Bovendien vind ik het belangrijk om nog wat over te laten voor komende toeschouwers. Daarom dus een kleine selectie. Rechts zie je een werk van Mieke Sampers. Abstract en figuratief werk loopt hier heel harmonieus door elkaar. Twee,- en driedimensionaal werk eveneens.

Maar ook sieraden. Dit werk is van Wilma van den Hoek. Ze komt niet van D’n Oek, maar van veer aan de overkant. Maar mogelijk hebben haar voorouders hier wel gewoond. Twee kasten vol met schitterend werk. Voornamelijk zilver. Kortom, een uitstekende reden om de komende maanden eens langs Terneuzen te gaan om dit te bekijken.

Bij Pot (design en interieurs) weten ze wel raad met goede ideeën. Je kunt namelijk de kleur van een schilderij terug laten komen in een interieur. Dan keer je de gebruikelijke situatie om door niet een schilderij boven de bank te hangen, maar je bank te kiezen op het schilderij. Een schilderij is meer dan alleen maar een leuke wanddecoratie die ergens bij moet passen. Bij Pot kijken ze dus net even verder dan gebruikelijk.

Een mooi voorbeeld hiervan zie je bij een schilderij van Rafaël Gorsen. Het tapijt is aangepast op de kleuren uit het schilderij en de rest van het interieur wordt daarop samengesteld.

Brenda, van Art Gallery Pot, laat hier zien hoe dat werkt. Ze houdt een palet met kleuren die de fabrikant kan leveren en kiest er de juiste kleur bij het werk. Je pakt twee of meerdere kleuren die in het werk voorkomen en daar kun je dan en tapijt van laten weven.

Ik krijg de eer om mee te denken over een tapijt bij het schilderij ‘Ballunatics 8’. We kiezen twee kleuren die in het tapijt geweven kunnen worden in verschillende tonen. Soms meer blauw dan rood, bijvoorbeeld.

Dan kan het straks zomaar zo zijn dat mijn schilderij weer ergens anders komt te hangen waar ook het tapijt en het interieur omheen gecreëerd wordt. De stylistes van Pot weten daar wel raad mee. Hoe bijzonder gaaf is dat?

Het is al weer even geleden dat ik dit schilderij schilderde. ‘Zondagse kool’. Het gaat over het boeren leven van weleer. Over Zondagsrust en leven van het land. Allemaal onderwerpen waar ik op de een of andere wijze aan hecht. Het is een leven met veel meer inhoud en ceremonie dan het leven in vluchtigheid van nu.

Als er iets te vieren valt dan trek ik mijn boerengoed aan. Da’s echt op z’n Zondags, dus helemaal in de stijl van de streek waar ik woon en werk. Het past ook echt bij de sfeer in huis, waar ik vooral aandacht heb voor het verleden. Daar kan ik dan enorm van genieten. Zo af en toe even terug in de tijd stappen. Daarna gaat het leven van alledag weer verder en zit ik achter mijn iMac, rijd ik in mijn Dodge Ram Van door het land en doe ik alles wat iedereen al doet. Maar soms is het tijd voor dat mooie verleden. Ik pik er uiteraard alleen de mooie dingen uit. Ik ga het verleden niet totaal verheerlijken, want ik weet ook wel dat alles toen niet zo prachtig, koek en ei, was als ik zou willen. Maar toch. Dat verleden brengt rust en overzicht.

Hier in Zeeuws Vlaanderen lukt dat uitstekend omdat dit wel een heel speciaal stukje Nederland is wat een beetje de contouren heeft van een niemandsland. Vroeger lag het ingesloten tussen de Schelde en de Belgische grens. Moeilijk bereikbaar en meer behorend bij België dan bij Nederland. Zo’n stukje land wat nogal eens vergeten werd om in te tekenen op de Nederlandse kaart. Zelfs de ANWB vergat deze streek ooit bij Nederland te rekenen. Dat maakt deze streek zo speciaal. En daar schilder ik dan ook graag over. Niet altijd, maar als ik daar ineens zin in heb en als ik daar de inspiratie voor vind. Die schilderijen breng ik dan ook onder in een speciale collectie die ik trots ‘De Zeeuwse collectie’ noem. Die collectie wordt alleen verkocht via Galerie en Kunstcafé Lokaal 54 van Anne Mannaerts aan de Nieuwstraat 54 te Terneuzen.

En nu staat Anne, met haar eigen werk en haar prachtige galerie in onze Zeeuws Vlaamse krant. Het ZVA. Het Zeeuws Vlaams Advertentieblad. Een beetje misleidend is de titel wel. Het lijkt alsof er alleen advertenties in staan, maar het is ons lokale streekblad voor dit heel bijzondere stukje Nederland waar ik zo trots op ben.

Wil je weten wat er in de streek speelt en waar je beslist naar toe moet, dan sla je het ZVA open en je weet het. De gemiddelde passant of toerist die door deze streek rijdt ziet dat niet meteen, maar als je hier een tijdje woont dan zie je het elke dag. De gelijktijdige ongelijktijdigheid. Leven in het heden en verleden. En dat schilder ik met genoegen voor mijn ‘Zeeuwse collectie’ die permanent te zien is bij Galerie en Kunstcafé Lokal 54.

Met enige regelmaat vul ik de Zeeuwse serie schilderijen aan. Dan rij ik met mijn moderne auto, naar een moderne galerie in een moderne stad. Net als elk ander modern plekje in Nederland. Maar ik breng dan een stukje Zeeuws Vlaamse trots, nostalgie en passie voor het land waar ik zo vol van ben.