Het leek wel open monumentendag bij Pot in Axel. Een pracht van een Citroën SM cabrio(!), Porsches, een pracht van een Aston Martin en nog wel meer leuk spul om even naar te gaan kijken. De Citroën heeft mijn belangstelling meteen getrokken. De wagen is van een klant die ik binnen even tref voor een leuk gesprek over design en ontwerpkunst.

Ik kwam er om een werk, wat even wat aandacht nodig had in het atelier, terug te brengen. Dan kan ik het toch niet laten om even wat foto’s binnen te maken van het werk en het interieur.

Op de foto hierboven zie je hoe goed men hier het werk op het interieur afstemt. Het schilderij ‘Barcode’ met op de achtergrond de refererende zwart-witte streepjeswand.

Iets verderop hangt ‘De drieling van Terhole’, inclusief het bijbehorende verhaal in het gewoon Nederlands en dialect (Axels). Nu voorzien van een dikke knijper waar je op kunt zitten (het veermechanisme werkt echt).

Telkens als ik bij Pot (Axel) binnenloop voel ik me trots. Vandaag zag ik voor het eerst het schilderij ‘De dromendraagster’ hangen in een machtig mooi gestileerd hoekje van de heel grote winkel vol stijl interieur en design. Er hangt nog veel meer werk van mij, maar deze moest ik toch even laten zien.

Vanmorgen ben ik ‘even’ op en neer geweest naar Via Mioni in Breda met een aantal nieuwe werken. Hierboven zie de eerste. ‘Verdwijnkunst‘.

Rechts zie je ‘Woeste Hoogte‘(Kate Bush).

Hieronder het schilderijtje ‘Streepjes‘.

Via Mioni is wel een heerlijke plek voor mijn klassieke kleinere werk. Temidden van schitterend antiek en prachtige lijsten, midden in het Ginneken (wat sinds 1942 bij Breda hoort). Hier is mijn werk al een tijdje ruim vertegenwoordigd.

Rechts zie je het werk ‘Telefoon’, met model Jennifer die hier eveneens ruim vertegenwoordigd is en mogelijk zelfs al een beetje beroemd is geworden, want als ik in de winkel kom tref ik daar vaak klanten die over een eerder schilderij van haar beginnen. ‘Het spionnetje’ te zien op de foto hieronder.

Via Mioni heeft niet alleen werk van mij hangen, maar ook werk van diverse van mijn collega’s. Daarnaast hangen er ook heel mooie stukken van onze schilderende voorgangers. Oud en nieuw door elkaar. Temidden van de meest schitterende antieke voorwerpen.

Twee andere werken zijn momenteel even elders onder gebracht, maar komen waarschijnlijk binnenkort ook deze kant op. ‘Giechelpietjes’ en ‘Fatale morgana’.

Giechelpietejes

Fatale morgana

Bij thuiskomst tref ik een pakket in de keuken aan. De postbode kent me en weet hier de weg. Dat is wel zo makkelijk.

Ik weet al wat het is. Ik zat er al op te wachten.

Het prachtige fotoboek van Rem van den Bosch. Top-fotograaf hier in het Zeeuwse.

Dat is nog eens ’thuuskomen’.

Zaterdagochtend, in alle vroegte, was het dan weer zover. Het is al weer 2 jaar geleden dat we deelnamen aan Kunst Wageningen in Theater Junushoff. En het voelt alsof het een week geleden is. Voordat we onze stand in konden richten loop je eerst zoveel bekenden en collega’s tegen het lijf dat je je op het laatste moment nog flink moet haasten om alles op tijd op z’n plek te krijgen.

Maar als alles dan, net op tijd, staat en hangt begint een weekeind vol gesprekken en indrukken die ik al schilder zo hard nodig heb om te weten of ik op de juiste koers zit.

Het mooiste wat je als kunstenaar mee kan maken is dat je mensen emotioneel weet te raken met je werk. Dat gebeurde hier meerdere malen. Daar ontstaan dan heel erg leuke gesprekken uit die voor mij bijzonder leerzaam zijn. Je moet je voorstellen dat je in het atelier vrijwel nooit dat soort gesprekken krijgt omdat daar nooit publiek komt. Dat wil ik ook niet omdat mijn atelier echt mijn walhalla is en doorgaans ook een verschrikkelijke bende omdat daar nu eenmaal hard gewerkt wordt. Je hebt hooguit gesprekken met collega’s die langs komen. Die begrijpen die bende omdat ze zelf net zo functioneren.

En natuurlijk tref je een deel van je collega’s ook op zo’n beurs. Dan is het mooi dat je met hen nog even gezellig na kan praten op een terrasje op de markt van Wageningen over wat je deze twee zeer drukke dagen hebt meegemaakt. De echte vermoeidheid komt pas later. Als alles echt achter de rug is en je thuis neerploft. Moe maar gelukkig. Ik weet nu weer welke schilderijen mijn publiek het meest aansprak en welke schilderijen ik de komende tijd kan gaan maken om mensen te kunnen raken.

Dit zijn de zes nieuwe werken waar ik de laatste tijd aan gewerkt heb voor Kunst Wageningen. Op14 & 15 September a.s. zijn de werken, ingelijst en wel, te zien in het Junushoff Theater te Wageningen. Van links naar rechts: Verdwijnkunst, Fatale morgana (Zeeuwse collectie), Telefoon, Streepjes-tic, Woeste hoogte en Giechelpietjes.

Ik neem uiteraard ook nog andere werken mee, zoals ‘Zondagse kool‘ en ‘Op de Windlust‘ om mijn liefde voor het Land van Axel te kunnen laten zien. Maar ook nog ander werk wat ik nu nog aan het selecteren ben.

Aanstaande Woensdag gaat alles wat nog niet is ingelijst naar Via Mioni in Breda voor een passend kader.

Het verbaast me nog steeds dat de enige galerie in Terneuzen ook nog eens een heel mooie galerie is die zich qua inrichting en uitstraling kan meten met een top-galerie in de grote stad. Nu is Terneuzen bepaald geen kleine stad, maar op het gebied van kunst,- en cultuurbeleving valt hier nog wel een slag te winnen.

De opening van de najaarstentoonstelling was weer als vanouds gezellig en druk bezocht. Ik zie er natuurlijk de bekende gezichten, die vrijwel elke opening aanwezig zijn, maar ook altijd een hoop nieuwe gezichten die de tijd en de moeite hebben genomen om hier bij te zijn. Soms zelfs van heel ver weg.

Ik merk ook dat Lokaal 54 aardig naam aan het maken is in de rest van het land. Maar Zeeuwen zijn hier nog altijd het best vertegenwoordigd.

Mijn Zeeuwse collectie hangt weer aan de muur, maar ook het werk van zeven andere kunstenaars uit alle windstreken van Nederland. Een beeldje (van Elly van Weerden) trekt mijn bijzondere aandacht dit keer. Een mooi klein beeldje van een vogeltje op een tak, zoals ik ze zo vaak zie in mijn tuin (zie foto rechts).

De hele tentoonstelling ziet er weer prachtig uit. Rustig en overzichtelijk opgesteld door Anne Mannaerts.

Voor mij is dit weer zo’n moment waarop je eindeloos kan kletsen met collega’s uit de regio die hier eveneens op afkomen en met mensen die ik nooit eerder heb ontmoet.

Al met al een heel geslaagde dag en aanzienlijk minder druk dan gisteren toen hier onze Koning en Koningin rondliepen met tal van andere hoogwaardigheidsbekleders en bekende Nederlanders. En niet te vergeten de oud strijders die het hier prima naar hun zin hadden.

In het atelier heb ik deze ochtend alles al weer klaar gezet voor een volgende expositie. Die bij Anne Mannaerts (Lokaal 54), waar het de komende dagen hel druk gaat worden i.v.m. de viering van 75 bevrijding. Koning Willem Alexander, Maxima, het Belgisch koningshuis en onze premier komen dan naar Terneuzen om dat feit te vieren en de hele stad is overhoop gehaald met podia en enorme decorstukken. De verwachting is dat er heel veel volk op af komt en dat betekent grote drukte in de galerie waar mijn Zeeuwse collectie te zien zal zijn. We hebben 10 stukken geselecteerd. 

De Boulevard zit al dicht. Gelukkig is het kruispunt bij de Westbeer nog vrij van obstakels en kan ik zo doorrijden tot de galerie. Overal worden nu grote zeecontainers geplaatst voor de viering, komend weekeind.

Samen met anne hang ik de tien geselecteerde schilderijen op. Onder andere het schilderijtje van mijn kachel en het huisje in de sneeuw. Met deze hitte verlang ik naar een sneeuwbui.

Het gerucht uit de Bontehondstraat hangt naast de Diva (van Terneuzen). Anne weet precies waar ze het werk wil zien hangen. Allemaal al van tevoren uitgedacht.

Als je binnen komt zie je deze hangen. Tegenover deze schilderijen hangt het dorpsgezicht van Hoek (vanuit de polder) en ‘Poes op pad’. Mijn buurpoes die midden op het pad zit te bedenken wat hij zal gaan doen.

Poes op pad. 50 x 40 cm. Olieverf op heel linnen. €1150,-

Vanmorgen in alle vroegte, het was rond zes uur in de ochtend, heb ik dit werk staan vernissen. Het wilde maar niet drogen en het had gisteren eigenlijk al in de galerie moeten hangen, maar ik nam het risico niet. Het schilderij heeft als titel ‘De zwarte kat’. Naar de gelijknamige galerie van Rinneke van Looveren in de Axelse Noordstraat. De complete titel is ‘De zwarte kat, haar komst was voorspeld’.

Vernissen deed ik vandaag op mijn sloffen. Het werk was net ver genoeg gedroogd om er gelijk mee te beginnen. Het is een retouche vernislaag waar de verf nog doorheen kan ademen om verder te drogen.

Galerie ‘De Zwarte Kat‘, is de galerie van Rinneke van Looveren die ik al lang ken. Deze galerie zit dus aan de Noordstraat van Axels. De belangrijkste winkelstraat van Axel en met deze galerie heb ik nu drie plekken waar je mijn werk kunt zien (en kopen) in het Land van Axel. Op een steenworp afstand ligt het design imperium van Pot, met Art Gallery Pot, en op fietsafstand ligt de galerie van Anne Mannaerts (Lokaal 54) in Terneuzen (zie voor meer info de pagina ‘Waar te koop‘).

Bij De Zwarte Kat kun je vanaf nu één schilderij van mij zien en één werk (het bronzen beeld naast mijn schilderij) van Anne Mannaerts. Maar er is natuurlijk nog veel meer te zien. Prachtige beeldjes van Mia America, bijvoorbeeld. Wie in Axel Museum het Land van Axel bezoekt, wat zeer de moeite waard is als je meer wil weten over de bijzondere geschiedenis van deze streek, kan zo oversteken naar de Noordstraat om bij De Zwarte Kat binnen te lopen. Even verderop zit Art Gallery Pot en als je dan binnendoor, over Zaamslag, naar Terneuzen gaat zie je niet alleen prachtig Zeeuws landschap en de schepen op de Schelde, maar kom je ook uit bij Lokaal 54 en als je dan even lekker wil eten ga je 50 meter verderop langs bij ’t Zusje (wel van tevoren reserveren 0900 ZUSJE (0900-98753)). Daar kun je dan het Mathildedrieluik zien in de Mathilde salon. Dan heb je wel een dagje ‘Kley kijken’ gehad.

Het schilderijtje van de brandstofloze motorfiets is in Breda aangeland bij Via Mioni. Vandaag bracht ik het werkje naar dit walhalla van kunst, antiek en mooie lijsten. Het kost me altijd weer moeite om hier snel weg te gaan omdat er zoveel moois te zien is. Maar met 15 minuten gratis parkeren heb ik wel een mooie stok achter de deur.

Toch is er ook even tijd voor een praatje en het bekijken van nieuw werk. Dit keer zie ik een van de kleinere werken van collega Roel van Daal. Hij schildert schitterende stadsgezichten van o.a. Breda. Roel ken ik al jaren uit het Bredase circuit.

Dit werk van hem is, voor zover ik weet, niet uit Breda maar ik denk uit Antwerpen. Klein is het niet, maar in vergelijking met zijn gebruikelijke formaten is dit echt een ‘kleintje’.

Er hangt weer veel nieuws, maar ook oud werk, en ook werk van mij. De 15 minuten parkeertijd zijn zo om en ik kan maar een klein deel echt goed bekijken. Hier kun je makkelijk een dag rondlopen en aan het eind van  de dag nog ‘nieuwe’ dingen ontdekken.

En dan ligt deze galerie ook nog eens in het Ginneken. Een heerlijke plaats om nu te zijn met zalige terrasjes op de markt en op een steenworp afstand van het schilderachtige Markdal en het Mastbos.

Het is vandaag een beetje bewolkt weer en het waait een beetje. Dat geeft van die prachtige, bewegende, schaduwen over het Zeeuwse landschap. Het graan staat al hoog en het begint te kleuren. Door het oker-geel zie je nog groen en als de wind de schaduwen van de wolken over het land laat glijden, kan ik het niet laten om even te stoppen om dit schouwspel te bewonderen. Op de foto zie je de boerderij die ik ooit eerder schilderde met het gele veld vol mostredzaad. Ik ben op weg naar Art Gallery Pot om het schilderij ‘Isi in the sky with diamonds’ af te leveren.

Bij Pot zie ik Brenda al druk in de weer in de galerie met nieuw werk van Geert-Jan Jansen. Voor mijn werk is al een plekje vrijgemaakt naast het werk van Marian Verdonk.

Ik voel me weer eens vereerd om hier te mogen exposeren. Naast het werk van Marian zie je een bronzen beeld van Rafaël Gorsen. Hij heeft hier nog veel meer beelden en beeldjes, maar ook schilderijen. Onwillekeurig denk ik aan een mooi lied van Jan Hamelink. Het Scheldelied. Een klein stukje daaruit blijft me nu bij. ‘dan voel ik me blieë en voel ik me riek daar bovenop die Scheldediek’. Die ‘Scheldediek’ ligt hier niet zo gek ver vandaan en ik besluit er op de terugweg even langs te rijden.

Ooit maakte ik van dit lied deze opname tijdens een opening van een expositie bij Galerie Lokaal 54 van Anne Mannaerts. Helaas is de geluidskwaliteit van zo’n GoPro cameraatje beroerd en versta je er bijna geen klap van. Maar dit lied is het dus. Dat zit de rest van de dag in mijn kop.

De galerie van Pot is weer helemaal mooi ingericht en ik ga terug naar huus. Langzaam rijdend door het Zeeuws Vlaamse land waar ik zo enorm van kan genieten. Ik zie honderden schilderijen voorbij komen en ik stap soms even uit om te kijken en te genieten. Het land is nu op z’n mooist, denk ik.

Een eenzame zonnebloem bij Zaamslag. Maar er komen nog veel meer zonnebloemen die nu nog lekker aan het groeien zijn.