Om half zeven in de ochtend gaan de atelierdeuren open en staat de kar voorgereden. Het Mathilde drieluik staat al klaar en om iets over zevenen zit ze in de wagen om een reis van 275 kilometer te gaan maken.

Vanuit het Zeeuwse de wijde wereld in. Net zoals ruim 60 jaar geleden, toen ze vanuit Terneuzen naar Amsterdam vertrok voor ‘het grote avontuur’.

Ongeveer halverwege de reis zie ik dit molentje staan, net voorbij Gorcum. Dit is een van die molentjes die ik vaak zie en waar ik wat mee heb.

In Ruurlo bij de kerk waar het drieluik gedurende deze expositie mag staan. Een heel erg mooi kerkje wat prachtig is gerestaureerd en waar nog steeds diensten worden gehouden.

Ik heb ook iets met kerkjes en orgels en hier staat echt een van de mooiste orgels die ik gezien heb.

En hier staat dan voorlopig even het Mathilde drieluik. Ik ben benieuwd of de Dominee er nog iets over zegt in zijn preek. Dat lijkt me niet uitgesloten. Het is het enige drieluik dat gaat over het complete leven van Mathilde. Met name haar Zeeuws Vlaamse achtergrond wordt hierin stevig belicht. Het is een monument waar ik een jaar lang intensief aan gewerkt heb. Het hele verhaal over het maken van het drieluik en alles wat daarbij kwam kijken zal ik later nog eens uitgebreid publiceren op deze site.

Iets voorbij het kerkje is ook nog iets heel bijzonders te zien voor de echte freaks. Hier heeft Fong Leng, hoogst persoonlijk, drie etalages ingericht met haar werk.

Fong Leng staat nu even weer geheel in de belangstelling vanwege de Koninklijke onderscheiding die ze onlangs heeft ontvangen. Maar wat alles zo bijzonder maakt is wel het feit dat haar werk hier in Ruurlo gezien kan worden.

Ik heb er snel even wat foto’s van gemaakt maar dat haalt het natuurlijk niet bij wat je met eigen ogen kunt gaan zien. Ruurlo mag trots zijn op wat men heeft weten te bereiken. Dit is echt heel bijzonder.

Zo was het drieluik over het leven van Mathilde bijna een jaar lang te zien bij Art Gallery Pot. Vandaag heb ik het monument opgehaald om het hele geheel even goed na te kijken in het atelier.

Maar voordat het werk op transport ging werden er eerst nog foto’s van gemaakt voor de galerie. Er komt straks een mooie flyer van het werk en Brenda (de galeriehoudster) heeft er nog grootse plannen mee.

Bij Pot blijft de rest van mijn werk gewoon hangen. Alleen het drieluik en het schilderij ‘Mathilde in de hemel’ gaan even uit logeren in Ruurlo. En terwijl ik nog wat rondloop door de winkel valt mijn oog nog op een leuk detail wat ik al eerder wilde vastleggen (zie foto hierboven). Het schilderij ‘Barcode’ en de streep-reflectie in de winkel.

In het atelier staat nu een hoop werk klaar. Elk onderdeel van het drieluik krijgt een grondige controle. Daar ben ik het hele weekeind waarschijnlijk zoet mee. En als ik dit met een diep zucht tot me door laat dringen zie ik buiten een schaap lekker in de schaduw van zijn stal liggen pitten.

De zon schijnt en het is eigenlijk meer weer om in de tuin te gaan werken dan in het atelier, maar ik heb wel wat anders te doen. Dan besef ik dat een schapenleven lang zo slecht niet is.

Vanmiddag was ik even bij Pot Art Gallery om met wat belangstellenden te kijken naar het drieluik. Morgen gaat het werk even terug naar het atelier om alles nog even goed na te lopen alvorens het vertrekt naar Ruurlo. Daar gaat het straks deelnemen aan de tentoonstelling ‘Mathilde in Ruurlo’.

Vandaag kwam er een definitief eind aan de tentoonstelling ‘Overwinteren’ in Museum het Warenhuis te Axel. Om negen uur ‘s-ochtends was ik al aanwezig om alles netjes in te pakken en af te voeren.

Met veel genoegen kijk ik terug op een erg leuke tentoonstelling in het museum waar mijn werk drie maanden heeft kunnen schitteren tussen de wintercollectie van het museum.

Straks is een deel van dit werk weer te zien bij Galerie Lokaal 54 in Terneuzen. Maar daarover later meer.

De winter is nu wel zo’n beetje voorbij en de tentoonstelling ‘Overwinteren’ in het Museum van het Land van Axel eveneens. Nog één dag hangt mijn werk tussen alle pracht en praal van mijn woonomgeving te bekijken. Daarna gaat de deur op slot en is de winter echt wel voorbij.

Sankie Koster verteld het verhaal van de drieling van Terhole

Vandaag vond de opening plaats van de eerste expositie van het nieuwe seizoen bij Galerie Lokaal 54 te Terneuzen. Het was gezellig druk en er konden rode stickers geplakt worden. Nadat alle deelnemende kunstenaars zichzelf aan het publiek hadden voorgesteld kon Sankie Koster het verhaal, dat bij mijn schilderij hoorde van de drieling van Terhole, voor gaan dragen in het Axels. Hieronder zie je het filmpje wat ik hiervan maakte.

https://youtu.be/WsfWIh5I2z4

Hiermee was het schilderij ook meteen gepresenteerd aan het publiek. En aangezien het schilderij en het verhaal gaan over de alom heersende bomenkap was het gesprek daarover niet van de lucht. Dit onderwerp raakt mensen en ik hoorde dat alleen al om die reden de Partij voor de Dieren veel stemmen zal krijgen de komende verkiezingen. Ook de Waterschapspartij Zeeuws Vlaanderen krijgt stemmen. Iedereen is het er over eens dat de enorme kaalslag van de laatste tijd gestopt moet worden. Een ander onderwerp was de vernietiging van de Hedwigepolder. Daar moet je hier in Zeeland niet mee aankomen. Het verhaal wat ik maakte voor bij het schilderij, of liever gezegd andersom want het verhaal was er eerder dan het schilderij, gaat feitelijk ook over wat er in de Hedwigepolder is gebeurd. Mensen zijn daar unaniem woest over.

Anne Mannaerts had, zoals vanouds, weer uitstekend gezorgd voor tal van hapjes en drankjes.

Met het schilderij ‘De drieling van Terhole’ raakte ik duidelijk een gevoelige snaar. De enorme bomenkap en de verwoesting van bossen, boerenland en het landschap in het algemeen zal daarom meer aandacht krijgen in mijn werk. Dit is een onderwerp waar mensen nu, en in de komende jaren, mee geconfronteerd zullen worden.

Met grote stappen snel thuis. 50 x 40 cm. Olieverf op heel linnen. €2150,-

Maar er is natuurlijk ook artistieke aandacht voor leukere onderwerpen, zoals het schilderijtje met de klompen. ‘Met grote stappen snel thuis’ hangt nu ook in de galerie. Het kreeg wat minder aandacht door de drieling van Terhole, maar het doet net zo intensief mee in deze tentoonstelling. Het overige werk uit de Zeeuwse collectie is nog tot 13 April te zien in ‘Museum Het Land van Axel’ te Axel.

Het was een race tegen de klok die ik heb gewonnen. Vanmiddag kon ik twee schilderijen afleveren bij de galerie (Lokaal 54) waar morgen alles moet hangen voor de opening op 9 Maart a.s. De galerie gaat morgen officieel eer open na de winterstop.

De drieling hangt in het kunstcafé en het klompen schilderijtje hangt in de nis. die vergat ik te fotograferen, maar dat komt de 9-de wel weer goed.

En als het werk dan eenmaal hangt ben ik zeer tevreden. De drieling is van buitenaf te zien. Maar wat ik nog belangrijker vind is dat dit werk in het kunstcafé hangt op een eigen wand waar verder niks meer bij komt te hangen.

Het vertelcafé is een van de vele activiteiten die door Museum het Land van Axel georganiseerd worden. Deze avond mocht ik het woord voeren en vertellen over mijn passie voor mijn woon,- en werkomgeving, mijn werk en mijn zorgen over de massale bomenkap die nu overal plaats vindt.

Het was gezellig druk en een uitstekende gelegenheid om eens wat meer te vertellen over de wijze waarop ik werk en over wat mij zoal drijft om te doen wat ik doe. Als afsluiter werd door Jeanet D’Hondt het verhaal over de drieling van Terhole voorgedragen in onvervalst Axels dialect. En natuurlijk kon ik ook wat meer vertellen over de schilderijen die hier nu hangen uit de Zeeuwse collectie. Aan de hand van een keynote presentatie met 46 afbeeldingen kon ik mijn verhaal goed illustreren. Al met al kijk ik terug op een zeer geslaagde en gezellige avond.

Vanavond is het dan zover. In het ‘vertelcafé’ van Museum Het Warenhuis ga ik alles vertellen over mijn beroepspraktijk als schilder, mijn liefde voor het Zeeuws Vlaamse landschap en mijn jongste creatie, de drieling van Terhole. Afsluitend zal Jeanet D’Hondt het hedendaagse spookverhaal voordragen dat ik voor dit schilderij geschreven heb.

En tot mijn verrassing zie ik dat het zelfs in de krant staat. Voorpaginanieuws.