Een tip voor iedereen die aanstaande Zondag kunst en cultuur wil bleven. Galerie Sille te Oudewater is die dag extra open en voor wie nog nooit in Oudewater is geweest kan ik zeggen dat het een aanrader is om een bezoek aan de galerie te combineren met een bezoek aan dit prachtige, schilderachtige, plaatsje in het groene hart van Nederland.

Gisterenavond kon ik met gepaste trots de tentoonstelling ‘Overwinteren’ mede helpen openen met een keynote presentatie over mijn tentoongestelde ‘Zeeuwse collectie’, de streektrots, de streekproducten, de streekcultuur, en uiteraard greep ik deze gelegenheid aan voor een pleidooi voor meer kunst en cultuur in de stad (Terneuzen). Voor deze gelegenheid had ik mijn boerengoed aangetrokken (Axelse streekdracht).

Buiten zie ik de mooie poster al die de expositie aankondigt.

Deze affiche ga je straks door heel Zeeuws Vlaanderen zien.

Mijn schilderijen mogen tot 13 April de wintertentoonstelling van het museum vergezellen. En hoewel lang niet alle schilderijen over winterse sferen gaan kan ik toch een mooie bijdrage leveren aan de passie die ik heb voor deze streek en dit schitterende museum. De aftrap voor de opening werd gedaan door Hans van Bellen, namens het museum, gevolgd door een geweldig goed, en diep inhoudelijk, woord van de curator van het museum Drs. Piet de Blaeij.

Piet verstaat de kunst van het vertellen en kon op onnavolgbare wijze dieper ingaan op onderliggende lagen in mijn werk waardoor het voor de toeschouwers ineens veel meer betekenis kreeg dan zomaar ‘mooie plaatjes’. Met weinig woorden kon hij veel vertellen over de aanwezige filosofie in het werk die meer kan duiden dan wat je aan de oppervlakte ziet. Voor mij was dat een kroon op al het werk wat ik eraan heb gehad.

Na het woordje van Piet kwam ik aan de beurt met mijn keynote presentatie die afgesloten werd door onze wethouder van Economie, Toerisme en plattelandsontwikkeling, Midden- en Kleinbedrijf en marktzaken en Sport, Jack Begijn. De opening werd afgesloten door Jeanet d’Hont die een verhaal, in prachtig dialect, vertelde van Meta Dieleman.

Zelf was ik niet in de gelegenheid om foto;s te maken, maar dat werd wel gedaan door de vele aanwezigen. Zelfs door stadsgenoot Erik Schmidt, die hier speciaal helemaal voor uit Duitsland overkwam om hierbij aanwezig te kunnen zijn. Heel blij ben ik met de mensen uit Westdorpe (het warmste dorp van Nederland) die een serie prachtige foto’s maakten van dit geheel en waar ik er dus een aantal van heb mogen gebruiken op mijn site.

Foto: Erik Schmidt

Het mooie van zo’n opening in dit museum is dat je niet alleen omgeven bent met het geheugen van de streek en de enorme lading aan emotie en geschiedenis die dat met zich meebrengt, maar ook met de juiste mensen aan de top van de politiek, de culturele instanties en de vertegenwoordigers van alle belangrijke lokale clubs.

Maar ook veel mensen uit mijn eigen directe omgeving, zoals onze Hoekse molenaar Jelle de Groote, die eveneens in streekdracht op deze opening verscheen, en te zien is op een van mijn schilderijen van de molen.

Foto: Marco van Avermaete

Kortom, het werd een feestje waar ik me als een vis in het water thuis voelde en waarin ik ook nog en bijdrage kon leveren aan de verdere ontwikkeling van een groter cultureel besef in het Land van Axel.

Foto: Marco van Avermaete

Het enige minpuntje was dat ik in mijn presentatie vergat te vertellen over de belangrijke positie van Galerie en kunstcafé Lokaal 54 in deze ontwikkeling. Daar ligt de bakermat voor al deze ontwikkelingen op het gebied van kunst en cultuurbesef in Terneuzen. Van hieruit werd o.a. de Mathildedag georganiseerd en vinden er het hele jaar door openingen van exposities plaats die zo belangrijk zijn voor deze streek. Hier hangt ook permanent mijn ‘Zeeuwse collectie’, die ik nu aan ga vullen met nieuw werk omdat deze nu voor een groot deel in het museum te zien is. De galerie is op dit moment gesloten voor de winterstop, maar die gaat straks op 9 Maart weer open voor een heel mooi nieuw seizoen.

Deze avond kreeg ik nog een heel erg leuk presentje van mijn buren even verderop aan het Mauritsfort. Dit is precies de wereld die ik zo enorm koester.

Het is zover. Gisteren zijn we begonnen aan het inrichten van de expositie in het Museum van Axel. Met een groep museum medewerkers werd een begin gemaakt aan het uitruimen van de lopende tentoonstelling en het inrichten van de nieuwe.

Het mooie van werken met zo’n professionele club is dat alles van tevoren is uitgedacht en uitgerekend. Elk schilderij heeft al een plekje op een schema en alles moet nu exact zo worden opgehangen.

Dat begon ‘s-morgens al om negen uur. In totaal zijn er tien schildrijen geselecteerd voor deze tentoonstelling en in het museum zelf wordt de bestaande collectie aangevuld met nieuwe zaken die dieper ingaan op het thema van deze expositie ‘Overwinteren’.

Arrelseetjes, bijvoorbeeld, komen uit het depot naar boven en krijgen hun plek in het museum. Ik heb nu de gelegenheid om deze mooie kleine voertuigjes, waar ooit blije kindjes in hebben gezeten om te genieten van de ijspret, te bekijken.

Elders zijn prachtige koetsen en handkarren te zien die het zo fantastisch goed in een schilderij kunnen doen dat ik al weer weg droom in nieuwe creaties op doek over deze prachtige voertuigen.

Maar dat was niet de voornaamste reden van mijn aanwezigheid gisteren. Het werk van de ‘Zeeuwse collectie’ moet hangen en daar hebben we de hele dag voor nodig om dat goed voor elkaar te krijgen. Ik laat niet alles zien, om nog wat verrassing over te kunnen houden. Maar het hangt echt perfect en ik ging met een heel trots gevoel naar huis.

Vanaf 16 Januari t/m 20 Januari 2019 staat Galerie Sille met o.a. enkele werken van mij op de First Art Fair in de Passenger Terminal in Amsterdam. Het is een sprankelende nieuwjaarsbeurs voor hedendaagse kunst met een breed spectrum aan kunstobjecten en schilderijen van hoog niveau.

Onder andere dit schilderij ‘Streepjescode‘ zal in de stand van Galerie Sille te zien zijn. Zelf beschouw ik dit werk als een van mijn ’toppers’, omdat hierin realisme en abstractie haast hand in hand gaan.

‘S-middags gaat de Zeeuwse collectie alvast naar het museum an Axel. De permanente tentoonstelling bij Galerie Lokaal 54 wordt hiervoor onderbroken omdat de galerie de komende maanden gesloten is voor de winterstop. Vanaf 18 Januari t/m 13 April zal de Zeeuwse collectie te zien zijn in het Museum van het Land van Axel, Het Warenhuis. Iets waar ik zeer trots op ben en waar het werk helemaal ’thuis’ is.

Zojuist heb ik het schilderij ‘Barcode’ bij Pot afgeleverd en, samen met Brenda, opgehangen op een wel heel mooie plek. Op de benedenverdieping, bij de balie rechtsaf, en dan zie je het vanzelf.

Een van de fijne momenten van het betreden van het grote design paradijs van Pot zijn de dames die je hier verwelkomen met een allerliefste glimlach en een schrijfseltje. Dat zou ik nog wel eens willen schilderen. En wie weet ga ik dat nog doen ook.

Samen met Brenda, de galeriehoudster bij Pot, heb ik het werk opgehangen en hebben we er, onder het genot van koffie en een appeltaartje uit eigen oven en tuin, over zitten filosoferen.

Temidden van het werk van Geert Jan Jansen, die op dit moment enorm in de belangstelling staat door een toneelstuk over een vervalste Picasso, en het werk van Rafaël Gorsen, drink ik met Brenda een kop koffie met een taartje. Je voelt de rijkdom om je heen.

Geert Jan Jansen schittert nu in het toneelstuk van het Zuidelijk Toneel met ‘True Copy‘. Een geweldig goed stuk, als ik enkele bezoekers mag geloven, waar ik beslist zelf nog naar toe wil. Nu wordt dat stuk opgevoerd in Gent, vlakbij dus, en menigeen kent wel het verhaal van die zogenaamd teruggevonden Picasso die zo vals bleek te zijn als de kraaien. Laats kwam dat nog volop in het nieuws. Temidden van al dat beroemde werk zitten wij hier dan koffie te drinken en taartjes te eten. Kun je het je voorstellen?

Maar mijn werk hangt nu tussen het weelderige design van ‘s-werelds bekendste ontwerpers. En als ik deze foto maak hoor ik zachtjes op de achtergrond ‘You can’t always get what you want’. Het is maar hoe je het bekijkt. Ik ben dik tevreden. En ik heb ook niet de indruk dat Mick Jagger iets zal laten staan wat hij wil hebben. Maar goed.

Het schilderijtje dat ik speciaal voor deze tentoonstelling aan het maken ben is bijna af. Mijn eigen huisje in de sneeuw. De titel van dit werk is gelijk aan de titel voor de tentoonstelling in het Museum van Axel waar ik dit werk voor gemaakt heb.

Daar ging ik vanmorgen naar toe om verder te spreken over het maken van de tentoonstelling en tal van bijbehorende zaken, zoals de opening, een lezing en de inrichting van de tentoonstelling zelf.

De appeltaart van gisteren ging mee en volledig op voor bij de koffie en met de tentoonstelling makers ging ik rond de tafel om alles exact af te spreken.

Een schema komt op tafel en hieraan kun je zien hoe zo’n tentoonstelling met zeer veel zorg en toewijding wordt opgebouwd.

Nu is de prachtige tentoonstelling nog te zien (tot 12 Januari 2019) van de paeremessen en het werk van collega Wout koole. Maar hier komen straks ook werken van mij te hangen.

Dit is echt een museum naar mijn hart. Boeren gedoe in een mooi modern jasje. Heel verantwoord opgebouwd met tal van mooie en leuke gadgets, doorkijkjes, kijkdozen, luister,- en kijktoestellen, en natuurlijk de schitterende collectie boerengoed waar ik zelf zo vol van ben. Streekdracht en alles wat daarbij hoort. Van oorsprong tot het heden.

Met een heel trots gevoel ga ik dan weer naar huis om te beseffen dat mijn werk hier wel heel erg op zijn plaats komt te hangen.

Met gepaste trots kan ik vertellen dat mijn werk (de Zeeuwse collectie) vanaf 18 Januari 2019 t/m medio April te zien zal zijn in het meest schitterende museum van Zeeuws Vlaanderen, Het Warenhuis te Axel. Het museum heeft zich gericht op de streek waar ik woon en werk, het Land van Axel, en dat land, die streek, is voor mij wel een heel bijzondere inspiratiebron.

Niet voor niets ben ik naar deze streek verhuisd. Mijn hele leven lang verlangde ik al naar ‘wonen en werken’ in Zeeuws Vlaanderen en het Land van Axel in het bijzonder. Dat lukte me in 2015 toen ik mijn huisje kocht, met moestuin, boomgaard en atelier, in Hoek (Mauritsfort), waar ik helemaal in mijn element ben.

Iedereen kent die ansichtkaarten wel van ‘Groeten uit Hoek’ waar het schilderij ‘Zondagse kool’ en ‘Het behouden huis’ op staan.

Dit is mijn wereld waar ik elke dag van kan genieten. Als klein ventje was ik al helemaal wars van modernisme en moderne troep. Ik wil leven in een wereld vol schoonheid uit het verleden en dat kon ik hier gaan realiseren.

Hier kan ik leven in een land met geschiedenis die bij tijd en wijlen nog tastbaar is in het straatbeeld. Een beeld dat hand in hand gaat met de moderne tijd, zonder dat beide tijden elkaar in de weg zitten. Ik leef in het heden, maar met een basis vol gekoesterde geschiedenis.

De titel van de tentoonstelling, waar ik mijn werk aan toe mag voegen, is ‘Overwinteren’. Een term die mij bijzonder aanspreekt, want overwinteren staat ook voor overleven. In een periode dat je gaat overleven leer je de waarde van het leven kennen. Dan komt het er op aan dat je je zaakjes goed voor elkaar hebt. Dan besef je ineens weer dat je rekening moet houden met de natuur.

Je hout en kolenvoorraad moet, bijvoorbeeld, op orde zijn en, dicht bij de kachel, zit je al weer na te denken over het volgende plantseizoen voor de moestuin.

Daarna wordt het weer feest in de zomer en kunnen de vlaggetjes weer in de wieken van de molen als we in Mei een molendag gaan vieren in het dorp.

Dan kan ik mijn Zondagse boerengoed weer aan omdat er wat te vieren valt. Dan kan ik weer heerlijk buiten schilderen op locatie.

En zo kan ik nog wel uren doorgaan. Overwinteren is ook zo’n moment van bezinning. Iets wat in de haastige moderne tijd geen (economische) betekenis meer heeft. Maar hier kan dat wel. Elke dag die ik beleef. Hier is nog ruimte en dus ook denkruimte. Net als in het museum.

Het Museum van het Land van Axel (het Warenhuis) is, naar mijn idee, het mooiste museum van heel Zeeuws Vlaanderen omdat ik hier alles aantref wat met mijn eigen streek te maken heeft. Maar we hebben hier ook het museum van Hulst, de vier ambachten, waar ik eveneens verzot op ben. Maar het Museum van Axel spreekt me gewoon het meest aan omdat dit echt over mijn streek gaat. Daarom ben ik uitermate trots dat ik hier straks mag gaan exposeren.

Een van mijn mede-exposanten Geert Jan Jansen . Hij is onderhand net zo beroemd als de beroemdheden waar hij van en over schildert. Als meester vervalser heeft hij wereldwijd een roemruchte reputatie en is hij een vaak geziene gast in televisieprogramma’s en alle andere soorten van media. Weinig mensen weten echter dat hij ook eigen werk maakt. Bij Art Gallery Pot hangt nu een klein overzicht van zijn werk.

Ik ben er net even naar gaan kijken. Zo’n echt Zondag stripje waar ik al langer naar uitgekeken heb. Ik neem er even lekker de tijd voor en spreek er over met een toevallig aanwezige Axelse collega die hetzelfde komt doen als ik.

Het is best een vreemd gezicht om ineens oog in oog te staan met een beroemd werk van Gustav Klimt, of werk van René Magritte.

Geert Jan Jansen schildert het gewoon feilloos na. Stel dat je dit in een museum zou zien hangen dan weet je niet beter dat het echt is en ga je er ook zodanig naar kijken. Nu kijk je toch met een andere blik en kom ik tot de slotsom dat net zo’n bewondering heb voor Geert Jan dan voor de meesters zelf.

Beneden gaan we nog even staan kijken en filosoferen bij het Mathilde drieluik. Frans vraagt zich af of er ooit iemand komt die dit nog gaat vervalsen. Je weet natuurlijk nooit, maat jet lijkt me niet echt realistisch. Hoe zou ik dat dan vinden?

Daar moet ik even over nadenken. Het lijkt me toch een hele eer als iemand dat zou presteren. Ik zou het ook kunnen zien als een blijk van waardering voor wat ik heb gemaakt.

Even verder op zie ik dat er het een en ander is verhangen in ‘mijn’ hoekje bij Pot. ‘La femme de falaises’ hangt nu prachtig boven een design bureau. Mijn andere werk hangt nog steeds op dezelfde plaats. Het is druk bij pot en dat heeft te maken met de nationale feestdag in België waar men nu het einde van de eerste wereldoorlog herdenkt. Kennelijk een goede reden om stoelen te gaan kopen. Of schilderijen natuurlijk. We zullen zien of vandaag de telefoon nog gaat rinkelen.

Kerktoren van Sint Anna ter Muiden. 30 x 40 cm. Olieverf op heel linnen. €950,-

Vandaag geef ik even extra aandacht aan de serie schilderijen die ik maakte in mijn omgeving. ‘De Zeeuwse collectie’. Deze is te zien (en te koop) bij Galerie & Kunstcafé Lokaal 54 in Terneuzen. Open van Woensdag t/m Zondag va 13.00 u. tot 18.00 u. In de maanden Januari en Februari gaat de galerie tijdelijk dicht i.v.m. de winterstop. Maar daarna is deze collectie het hele jaar door te zien in de galerie.

Hierboven zie je het schilderijtje dat ik maakte vanaf de Belforttoren van Sluis van de kerktoren van Sint Anna ter Muiden. Daar werden toen televisieopnames van gemaakt voor RTV Scheldemond. De omroep voor West Zeeuws Vlaanderen. Ik trok voor die opnames speciaal mijn Axels boeren kostuum aan. Straks is dit filmpje ook te zien in alle Zeeuws Vlaamse musea.

Poes op pad. 50 x 40 cm. Olieverf op heel linnen. €1150,-

Als je de galerie binnen komt zie je links in de hal het schilderij ‘Poes op pad’ hangen. Dit schilderij maakte ik van de poes van de buren die op avontuur ging. Ik zag hem zitten, midden op het pad , tegenover mijn huis, waar hij enige tijd bleef zitten kijken.

Op de Windlust (Hoek). 40 x 50 cm. Olieverf op heellinnen. €1250,-

‘Op de Windlust’ is zo’n schilderij waar ik veel mee heb. Samen met onze molenaar, Jelle de Groote, sta ik op de stelling van de Hoekse molen ‘De Windlust’. Het was de eerste dag dat we afspraken om in streekdracht op de molen te verschijnen om de streekdracht weer wat meer terug te krijgen in het straatveld. Bij elke bijzondere gelegenheid trekken we ons boerengoed aan. Op die dag was het ‘molendag’. Dat viel tegelijk met Open Monumentendag.

Op de bovenstaande foto zie je de complete molen-club. V.l.n.r. Ikzelf, Jelle  en Thijs. Thijs is leerling molenaar en weet, net als Jelle, alles van molens af. Jelle draagt het witte kostuum van de molenaar. Dat is, in tegenstelling tot het boerengoed, wit.

Dit schilderij ‘Het dorpsplein van Hoek’ hangt dan wel niet in de galerie, maar ik laat het toch even zien omdat het er zo onlosmakelijk bij hoort. Het werk is al verkocht. Vandaag dat het nu niet in de galerie hangt.

Dit schilderij is gebruikt voor het etiket van het Hoekse bier dat bij onze dorpssuper te koop is. Een heerlijk biertje voor speciale (Hoekse) gelegenheden.

Aardappeloogst. 60 x 60 cm. Olieverf op heel linnen. €2150,-

‘Aardappeloogst’ hangt prachtig in de nis van de galerie die toegang biedt tot het ondergrondse. Zo zie je hoe aardappelen geoogst werden, en nog steeds worden, tijdens een oogstdag of boerendag. Maar ook in mijn eigen moestuin worden de aardappelen nog steeds zo geoogst.

Dat gaat er dan net zo aan toe, alleen ontbreekt dan even de boeren schoonheid die ze allemaal netjes in het mandje doet.

En deze favoriet ‘Zondagse kool’, zie je gelijk hangen als je binnen komt i de galerie. Het is een ode aan de Zondagsrust, waarvan ik vind dat die belangrijk is, maar soms ook erg onhandig. Dan is het altijd fijn om een smoes te hebben om toch even in de moestuin te kunnen prullen omdat er ook op Zondag gegeten moet worden.

Hoewel het schilderij stevig geschilderd is heb ik de hand (mijn hand) met het tuindersmes tot in de fijnste details uitgewerkt. Eigenlijk had dit mes een paeremes moeten zijn, maar die had ik toen nog niet. Nu wel en met dat prachtige mes snij ik nu de kolen, prei en penen af in de moestuin.

En zo ziet het hele plaatje er uit. In mijn Axels boerengoed in de moestuin.

Dorpsgezicht op Hoek. 80 x 80 cm. olieverf op heel linnen. €2250,-

Vanuit de polder bij ons dorp (Hoek) geschilderd op een redelijk formaat. Deze hangt direct, links, als je de galerie binnenkomt.

Het gerucht uit de Bontehondstraat. 80 x 60 cm. Olieverf op heel linnen. €2450,-

Aanvankelijk was ik alleen van plan om deze prachtige muur te schilderen achter het Museum ‘De vier ambachten’ te Hulst toen er een prachtige dame voorbij kwam flaneren. Ik was te laat om daar een foto van te maken en bedacht me later dat dit wel een heel bijzonder plaatje kon worden. Zo schilderde ik deze situatie die ik ‘Het gerucht uit de Bontehondstraat’ ben gaan noemen.

Het behouden huis. 50 x 120 cm. Olieverf op heel linnen. €2850,-

Deze zie je hangen als je de galerie binnen komt. Direct rechts. Het is een ode aan mijn huisje, mijn leven op het platteland van Hoek en vooral aan een heerlijk moment met Ineke die toen langs kwam om pannenkoeken te bakken op mijn oude, hout-gestookte, fornuisje in de keuken.

De Zeeuwse collectie zegt veel over mijn belevingswereld op het platteland van Zeeuws Vlaanderen waar ik me helemaal thuis voel. Een heel bijzonder stukje Nederland dat sterk verwant is aan België. Een landje dat gevormd is door historie, krijgsgeweld en natuurgeweld en waar nog steeds de spookverhalen verteld worden en waar het streekproduct nooit is weggeweest.