De 13-de editie van de Affordable Art Fair gaat straks weer van start. Van 1 t/m 4 November. Met 75 nationale en internationale galeries is dit een beurs van betekenis. Ook Galerie Sille staat daar met o.a. mijn werk. Het gave van deze beurs is dat je zo met aangekocht werk de deur uit kan lopen. Tenzij het werk wat je zo graag wil hebben al verkocht is, natuurlijk.
Vandaag, Zaterdag 27 Oktober 2018, werd rond 15.00 u. de nieuwe tentoonstelling geopend in Galerie & Kunstcafé Lokaal 54 in Terneuzen. Het was er weer gezellig druk en hier is het de gewoonte dat de exposerende kunstenaars zichzelf even voorstellen aan het publiek.
In het kort vertellen zij iets over hun werk en bezieling. Hierdoor kom je als kunstenaar wat dichter bij je publiek te staan en kom je ook makkelijker met je publiek in gesprek over je werk.
Wat k al eerder schreef is dat dit een heel mooie tentoonstelling is. Elke tentoonstelling is weer anders en al die tentoonstellingen hebben een soort van constante kwaliteit met af en toe een uitschieter. Deze tentoonstelling is zo’n uitschieter.
Helaas kon mijn favoriete kunstenaar, van dit moment, er niet bij zijn. Mia America had ik graag even willen ontmoeten om met haar over die prachtige beelden te praten. Maar ondanks dat gemis was het toch weer zeer gezellig en was er meer dan genoeg gespreksstof.
De opening begint altijd met een woordje van Anne Mannaerts, de galeriehoudster, en wordt dan gevolgd door elke deelnemende kunstenaar. Dat zie ik tegenwoordig steeds vaker. Het werkt ook goed als je even de tijd neemt om iets over je werk te vertellen. Het publiek snapt je beweegredenen beter en het geeft stof tot gesprek als de opening achter de rug is.
Zelf kom ik niet in beeld omdat ik achter de camera sta. Maar mijn werk, de ‘Zeeuwse collectie’, is hier permanent te zien (en te koop).
Het leuke van deze presentatie was dat een van de deelnemende kunstenaars in het Duits begint te vertellen over haar werk. Dan besef je weer dat we internationaal bezig zijn in deze kunsttempel van Terneuzen.
Aanstaande Zaterdag wordt om 15.00 u. de nieuwe expositie geopend in Lokaal 54 (in Terneuzen), waar ook mijn ‘Zeeuwse collectie’ is onder gebracht. Over die serie Zeeuwse werken is nu ook een folder uitgebracht voor de liefhebbers.
Daar zie je (bijna) al mijn Zeeuwse schilderijen in staan die hier nu hangen. Anne Mannaerts is nu klaar met het inrichten van deze expositie en ik had gisteren een kans om deze alvast even te bekijken. Wat me meteen opviel was het werk van Mia America.
Keramiek van prachtige dames en met heel humoristische titels. Overigens zag ik dat de hele tentoonstelling er geweldig goed uitziet. Prachtige bronzen beelden, collage-schilderijen met intense kleuren, miniaturen en nog veel meer.
Deze tentoonstelling heeft echt allure. Dat merk je direct als je er even rondloopt. Ik heb lang niet alles gefotografeerd om nog wat verrassingen over te kunnen houden voor bezoekers die willen komen kijken.
En wie van ver moet komen om dit te kunnen zien, kan ik nog vermelden dat er op dit moment ook een mooie tentoonstelling te zien is bij Art Gallery Pot in Axel. Daar exposeert meester vervalser Geert-Jan Jansen. Je kunt een bezoek aan Zeeuws Vlaanderen zo mooi combineren en a.s. Zaterdag is de Westerscheldetunnel tolvrij. Een andere aanrader is nog het museum van Axel. Daar vindt op dit moment nog een zeer mooie tentoonstelling plaats over de beroemde ‘paere messen’ (paarden messen) die hier zeer nauw verbonden zijn met de streekdracht. Het zijn boeren messen met prachtig gesneden houten heften waar altijd twee paarden in afgebeeld staan aan de kop van het heft. Daarnaast is er natuurlijk ook de vaste collectie te bewonderen van dit schitterende museum over ‘Het Land van Axel’. Kortom, meer dan genoeg te zien en te beleven in Zeeuws Vlaanderen.
Kerktoren van Sint Anna ter Muiden. 30 x 40 cm. Olieverf op heel linnen €950,-
Zoals iedereen wel weet zijn alle schilderijen die ik maak over mijn Zeeuwse omgeving ondergebracht bij Galerie en Kunstcafé Lokaal 54 te Terneuzen. Telkens als ik weer een Zeeuws werk heb voltooid gaat het hierheen en zo ook vandaag als ik het schilderijtje van de ‘Kerktoren van Sint Anne ter Muiden’ en ‘Poes op pad’ af ben gaan leveren.
Het schilderijtje van de kerktoren van Sint Anna ter Muiden heb ik geschilderd vanaf de toren van het Belfort te Sluis. Daar zijn opnames van gemaakt door RTV Scheldemond en die opnames komen ook in een filmpje te zitten dat straks in alle Zeeuwse musea te zien zal zijn. Zodra het beschikbaar is zal ik het op mijn site laten zien.
Hoog boven Sluis stond ik toen te werken in mijn (Axels) boerengoed voor die film. Dat schilderijtje is vanaf nu te zien (en te koop) bij Galerie en Kunstcafé Lokaal 54. Die toren (van Sint Anna ter Muiden) hoort bij een heel klein kerkje. Een vreemd bouwsel dat de indruk wekt dat men eerst de toren heeft gebouwd en dat men daarna de kerk wilde bouwen, maar dat toen de stenen op waren omdat die allemaal in die enorme toren zitten.
Ook ‘Poes op pad‘, een stukje uitzicht van voor mijn huis, hangt nu in de galerie. De poes (van de buren) ligt op het moment van schrijven heerlijk te soezen in het zonnetje in mijn tuin. Het uitzicht is mijn uitzicht dat ik elke dag zie als ik vanuit mijn huis(je) naar buiten kijk. Het is een situatie die ik al langer heb willen schilderen maar daar kwam ik nooit aan toe. Totdat die poes daar ineens zat en het geheel een verhalend karakter kreeg.
Hier in het Land van Axel heb ik twee galeries met naam waar mijn werk permanent aan de muur hangt. De prestigieuze Pot Art Gallery in het prachtige design meubel en interieurpaleis van Pot te Axel, en de mooie galerie van Anne Mannaerts (Lokaal 54) in Terneuzen. Bij beide galeries ging ik vanmorgen even langs om wat zaken af te handelen. De goede tijden beginnen weer een beetje te herleven, want ik moet hard aan de slag met groot werk voor Pot omdat er laatst twee forse werken zijn verkocht.
Bij Lokaal 54 hangt mijn Zeeuwse collectie. Laatst aangevuld met het kleine schilderijtje van onze Hoekse Windlust. Hier hangt al mijn Zeeuwse werk wat langzaam meer volume gaat krijgen. En als ik dan weer thuis ben voel ik me toch wel trots dat mijn werk er zo mooi bij hangt.
Een van mijn mede-exposanten bij Art Gallery Pot is Rafael Gorsen. Hoewel abstract raakte zijn werk me vanaf het begin dat ik het zag. Heel subliem fijn uitgewerkt en toch enorm krachtig.
Momenteel heeft hij een solo-expositie bij Pot met zijn schilderijen en objecten. In beide vormen vind ik hem extreem goed. Vandaag vond de opening plaats van zijn solo-expositie en ging ik er uiteraard even kijken. Rafael zelf was ook aanwezig en zo kon ik mooi van de gelegenheid gebruik maken om hem weer eens even te spreken.
Zijn schilderijen kende ik al, maar zijn objecten en beelden eerlijk gezegd niet.
Van alles is nu een heel mooi overzicht te zien bij Pot gedurende de maand Oktober. Daarna is het de beurt aan Geert Jan Jansen. De beroemde meester vervalser die al geruime tijd voor zichzelf is gaan werken. Ook daar wil ik geen glimp van missen.
Mijn eigen werk hangt weer beneden bij elkaar. Als je binnenkomt zie je het nu rechts va de balie.
Het mooie van exposeren bij Pot is niet alleen dat mijn werk op zo’n top-locatie hangt, maar je kunt ook goed zien hoe het werk zich verhoudt tot interieur.
Daarnaast kun je zomaar een stoel pakken om er eens even rustig naar te kunnen kijken.
En ook het Mathilde drieluik staat nu beneden opgesteld. Vanaf nu gaat dit werk ook actief in de verkoop. De kans dat het in Terneuzen blijft wordt nu wat kleiner.
Vandaag heb ik de twee jongste werken/werkjes naar Galerie Sille gebracht in Oudwater. ‘Zilveren schoentjes’ en ‘Laarsjes van Astrid’. Daar zal straks ook de expositie ‘Loslaten’ plaats gaan vinden die op 7 Oktober wordt geopend. Loslaten was vandaag wel van toepassing, want ik had best nog wat langer naar deze werkjes willen kijken bij mij thuis.
Het wordt weer een heel mooie expositie waar de galeriehoudster momenteel al aan werkt. Ook het titelschilderij voor deze expositie, van Bernaette Sterk, hangt al in de galerie. Ik zie nieuwe namen, veel nieuw werk, werk van mij goed bekende collega’s en natuurlijk ook werk van mijzelf dat hier al hing.
Om de hoek een oude bekende. ‘Streepjescode’. Dit is nog steeds een van mijn favoriete schilderijen. Blij dat het er nog hangt, want ik vind het altijd bij dit soort werken prettig om het regelmatig terug te kunnen zien.
Als je binnen komt rechts, zie je nieuw werk van Hans Leierzapf. Hans behoort al heel lang tot een van mijn meest favoriete collega’s. Elk schilderij is een prachtig klein toneelstukje van mannen die iets aan het prutsen zijn, maar je weet niet wat ze staan te doen.
En deze bijzondere beeldjes trokken meteen mijn aandacht. Heel erg leuk werk en heel knap gemaakt. Ik ben vergeten te vragen van wie werk het was, maar dat zal ik de 7-de Oktober wel horen.
Het was weer fijn om hier even te kunnen zijn. Ik heb genoten en ik zie uit naar 7 Oktober wanneer de opening plaats zal vinden van de volgend expositie. Wie weet ontmoeten we elkaar dan nog.
Het schilderij ‘Red & blue for a colourised clue heb ik vanmiddag afgeleverd bij Pot Art Gallery te Axel, waar ik het werk toe heb kunnen voegen aan de solo expositie die ik daar momenteel heb.
Met Brenda drink ik een kop koffie met het beroemde ‘Pot chocolaatje’ en spreek ik met haar even over de huidige gang van zaken in galerie-land. Er staat bij Pot aardig wat op stapel. Rond December komt er ene heel speciale tentoonstelling van Geert-Jan Jansen, de beroemde meester vervalser, die een hele afdeling tot zijn beschikking krijgt en waar ik zeer beslist alles van wil zien.
Al vrij vroeg, ongeveer half zeven, ben ik al weer actief in het atelier. Ik ben met meerdere werken tegelijk bezig. Gisteren begonnen aan een klein werkje voor Galerie Sille in Oudewater. Op de achtergrond zie je nog net een groot werk wat ik eveneens voor Sille aan het maken ben. Zwart-witte streepjes en ritme. Links daarvan zie je werk wat vandaag gevernist moet worden en ingelijst. De lijst voor ‘Red & blue for a collorised clue’ moet nog gemaakt worden.
Maar vandaag ben ik vooral erg gecharmeerd van weer zo’n klein juweeltje van de zilveren schoentjes, de streepjes en de kleurrijke rok. Dat zilver van die schoentjes zie je bij de eerste schets al ontstaan. Nu nog heel ruw, maar straks heel scherp uitgewerkt.
Nu zijn alle ezels weer in gebruik en kom ik zelfs een ezel tekort. Dat was even geleden wel anders. Toen was ik maanden lang alleen maar bezig met het Mathilde drieluik waar ik niets van kon laten zien omdat er nog een verrassing bewaard moest blijven voor de onthulling.
Het drieluik staat nu bij Art Gallery Pot, waar ik aanstaande Zondag, voor de opening van de solo expositie aldaar, aanwezig zal zijn.
Maar vandaag ben ik aanwezig bij de opening van de nieuwe tentoonstelling bij Galerie en Kunstcafé Lokaal 54. Dit is de vaste plek waar ik mijn zogenoemde ‘Zeeuwse collectie’ heb ondergebracht. Al het werk dat ik maak dat geïnspireerd is op mijn woon,- en werkomgeving, is hier permanent te zien.
Met al die activiteiten moet ik tijd vrij maken om te schilderen. Dat doe ik bij voorkeur ‘s-ochtends omdat ik dan het meest creatief ben en ook het meest uit mijn handen krijg. En dat komt me goed van pas, want het is druk in het Zeeuwse, op dit moment.
Frans Dingemanse (links)
Gisterenavond was ik aanwezig op de opening van de Paeremessen tentoonstelling in het Museum ‘Het Warenhuis‘ te Axel waar meester houtsnijder Frans Dingemanse en collega schilder Wout Kole aanwezig waren om hun werk toe te lichten. We werden getrakteerd op drie zeer interessante lezingen over dit onderwerp en we konden ons vergapen aan een heel mooi overzicht van dit bijzondere en beroemde stukje houtsnijkunst en geschiedenis.
Het museum van Axel (Land van Axel) is voor mij een walhalla op het gebied van streek eigen kunst, geschiedenis en verhalen. Over die streektrots en het Land van Axel ga ik ook nog een bijzonder monumentaal werk maken wat mogelijk hier onthuld gaat worden. Daarvoor maakte ik gisteren gelijk wat afspraken. Een ode aan het Land van Axel en dat is dan gevat in een monumentale lijst die ik momenteel ook al aan het maken ben. Ook dat wordt weer een lang verhaal en veel werk, maar zo mooi en krachtig om te maken dat ik daar de tijd voor neem. Ook dat is weer zo’n werkstuk waar ik weinig tot niets over kan laten zien omdat er een verrassing over moet blijven voor de onthulling.
Hierboven zie je het begin van die monumentale lijst. Wie me al een tijdje volgt weet dat dit eigenlijk bedoeld was voor het altaarstuk dat ik wilde maken voor het Mathilde drieluik. Een leuk plan, maar het werk werd 4.5 m. hoog en was vrijwel nergens te plaatsen. Om die reden zag ik daar van af en gebruik ik nu die elementen van dat oude houten geval voor een nieuw monumentaal lijstwerk voor dat schilderij dat ik wil gaan maken over streektrots. Bovenin en onderin komt een tekst te staan die verwijst naar de zilveren Axelse broekstukken die bij de Axelse streekdracht hoort. Onderin komt de tekst ‘Het Land van Axel’ te staan. Een begrip in deze regio.
Enorm paeremes en een van de tentoongestelde werken van Wout Kole
Een dergelijk werk is natuurlijk een uitgelezen onderwerp voor het Axels museum. Vandaar dat ik meteen met de mensen van het museum, die ik inmiddels zeer goed ken, al iets af kon spreken voor de nabije toekomst.
Met de zeer ervaren houtsnijders, waarvan er drie aanwezig waren, kon ik nog even lekker bomen over het houtsnijwerk wat ik wil gaan maken voor de monumentale lijst voor mijn ‘streekttrots schilderij’. Tevens kwam ik hier ook de ‘paardemannen’ tegen van ‘het Zeeuws werkpaard’. Daar kon ik gelijk afspraken mee maken voor het fotograferen van zo’n noest Zeeuws werkpaard wat op dat schilderij moet komen te staan.
Je kunt dus wel stellen dat ik me, hier in het Zeeuwse, geen moment hoef te vervelen.
En als ik dan van het atelier uit terug naar het huisje loop, om dit verhaal op te schrijven, en de zon door zie breken, die de frisse ochtend en de dauw in de tuin gaat verdrijven weet ik dat met mijn stap om hier te gaan wonen en werken een geweldig goede stap heb gezet. Er gaat vandaag ook nog een beetje gewerkt worden in de moestuin en de Rayburn brand al weer om alles compleet te maken met een pan overheerlijke tomatensoep uit mijn eigen hof. Al schrijvende merk ik op dat ik eigenlijk al in de hemel zit en dat er toch een klein nadeel kleeft aan het wonen in zo’n heerlijk land. Als je zo leeft wil je nooit meer sterven.
Al lekker vroeg in de ochtend ben ik bezig met het inladen van het drieluik. Het stond best wel aardig in de weg in mijn overvolle atelier en nu zie ik hoeveel plek het innam. Het fijne van mijn atelier is dat het pal aan de weg grenst en dat ik recht voor de deur mijn auto neer kan zetten om alles in te laden.
Van buiten is het een spuuglelijk gebouwtje waar ik nog het nodige aan wil gaan doen, maar de ligging is ideaal en ik kan hier op mijn gemak, ik neem hier echt flink de tijd voor, het kolossale Mathilde drieluik in mijn auto laden.
Dat heeft een bepaalde volgorde. Alles past precies en hier kun je zien waarom de afmetingen van het drieluik exact zijn. Alles is zo gemaakt dat het precies in mijn auto past en dat ik alles alleen kan doen. Ik heb geen hulp nodig met het laden en het uitladen en opzetten.
Tien minuten verderop stopt de kar vol werk dan weer om alles uit te laden. Er is hier altijd van alles te zien omdat er steeds wisselende exposities te zien zijn van kunstenaars en designers. Maar ook de vaste collectie top-design is hier altijd het bewonderen waard. Ik ontdek nu dat als je Pot omdraait dat je ’toP’ krijgt. Exposeren op een topplek. Dat is dit zeker.
Wil je iets van Macitosh zien, waar ik nog steeds vol van ben, dan hoef je niet ver te zoeken. Dat beroemde stoeltje van hem staat boven op de etage van de galerie.
Daar staat nu ook het Mathilde drieluik. Dat alles ter gelegenheid van de solo expositie die ik hier aanstaande Zondag 2 September ga openen. Van 2 September t/m 31 September. Op 2 September ben ik er zelf ook vanaf 13.00 u. tot 18.00 u. Ik neem ook nog wat werk mee dat niet eerder is getoond. Vers van de ezel. Ook ‘Mathilde in de hemel’ komt hier te hangen. Naast het werk wat hier al langer hangt.
Het drieluik staat er al. We zijn nu nog verder aan het inrichten. Galeriehoudster Brenda heeft zo haar eigen ideeën over de inrichting en ik ben al snel heel dik tevreden dat het drieluik hier hangt zodat iedereen het kan zien. Historisch gezien heet deze streek, waar ook Terneuzen onder valt, ‘Het Land van Axel’. Dus Mathilde is nog steeds thuis.