In het atelier werk ik al weer verder aan het nieuwe schilderij waar ik de opzet al voor had gemaakt. De titel is ‘Welcome to the surface’, en het gaat over mensen, artiesten, die op bergtoppen leven. Het zijn de mensen die zich hebben ingespannen om iets te bereiken in het leven. Op dit moment zit ik weer een nieuwe toren te schilderen. Heel veel steentjes. En je kunt wel zeggen dat ik de laatste tijd iets heb met torens en steentjes.
Painting little stones
In the studio is a new painting take shape. The title is ‘Wecome to the surface’, and it will present you people living on moutain tops. People, most of them artists, who exerted themselve to reach the top in real life. At the moment I paint a lot of little stones on a new tower. I get a hang on it, in painting towers and tiny little stones.
Buiten waaien de vouwen uit je broek en zie ik de eerste (natte) sneeuw vallen. Binnen loeit de kachel en ben ik begonnen aan de laatste fase van schilderen aan mijn nieuwe werk. De titel is ‘Neverwas slapstick journey’. Humor in een tijd van duisternis, pokkenweer en grote nationale en internationale spanningen.
Met de aanleg van gas naar het atelier wil het niet echt vlotten. Daarom heb ik vandaag maar zelf het initiatief genomen om de tent te gaan verwarmen. Een goede vriend uit Zaamslag had deze kachel voor mij in de aanbieding. Was wel wat laswerk aan maar morgen ga ik hem installeren in het atelier. Kachelpijp door het dak, et voila. Je suis artist.
Best wel trots op mijn arbeid.
De kachel is helemaal gereviseerd en weer in elkaar gezet. Vuurvaste stenen wanden compleet hersteld, al het las,- en slijpwerk gedaan, en de kachelpijp door de vloer en het dak gestoken. Nu heb ik alleen wat onderdelen nodig zoals dubbelwandige doorvoeren, voor vloer en dak, een dakconus met loden plaat, een stormkapje en een windkap. Maar geen enkele kachelexpert is open. Ik heb er drie gehad. Alle drie dicht. Dan maar langs de Gamma. Maar die hebben geen idee wat ik nodig heb en dat dus ook niet in het assortiment. Zucht… Internet? Ja, hoor. Besteld en direct onderweg. Nog veel goedkoper ook, zag ik. Zelfs met de verzendkosten daarbij opgeteld. Wat ben ik blij dat ik weer internet heb, zeg.
Het enige wat ik me afvraag is of de man van DHL op oudejaarsdag nog langs zal komen. ‘S-morgens vroeg check ik mijn mail, en ja hoor. Hij is onderweg, staat er op het ’track & trace’ berichtje. Als ik de luiken open ga doen komt hij al aan. Zo snel had ik hem niet verwacht, maar dat komt me nu wel heel goed uit.
Een grote doos vol verrassingen. Alles is aanwezig, dus ik kan aan de slag. In het atelier pak ik alles uit voor de laatste voorbereidingen en dan het dak op. Pannen lichten, gat groter maken, dakdoorlaat aanbrengen, vloerdoorlaat aanbrengen, etc. Ik heb mijn handen vol maar het resultaat is dat ik al tegen het middaguur de schoorsteenpijp op mijn dak heb staan.
De pijp staat nu nog scheef, maar die wordt straks gesteld en recht gezet. De eerste stooktest is goed. Er komt witte rook uit mijn nieuwe schoorsteen. Alles werkt naar behoren. Laat nu de koude dagen maak komen.
De klep kan open blijven staan. Er zit zelfs een spatscherm bij dat ik ervoor kan plaatsen. Zo krijg je iets wat een beetje lijkt op een open haard. Met de klep dicht gaat het vuur oplaaien. Had ik niet verwacht. Dan wordt het binnen in de kachel gloeiend heet en verkoold alles tot as. In de dubbele wanden van de kachel zitten gaten die een lucht doorstroom teweeg brengen. Hierdoor wordt koude lucht van de vloer aangezogen en stroomt warme lucht bovenaan het atelier weer in. Zo krijg ik het hele gebouwtje snel warm.
Gelijk al weer een nieuw schilderij opgezet. De titel is: Oneindige levensweg. Het gaat over de nooit voltooide levensweg die we allemaal afleggen zolang we plannen voor de toekomst kunnen maken.Telkens passeer je weer een station en ben je op weg naar iets nog beters en nog mooiers. Ik koos ervoor om een wat oudere dame te gaan schilderen die een soort treintje van koffers achter zich aansleept. Ze loopt door een niemandsland waar restanten van een weg haar niet kunnen verleiden om op de geplaveide paden te blijven lopen. In de koffers zit al haar bagage. Alles wat ze in de afgelopen jaren heeft beleefd en heeft geleerd.
Omdat ik de kleuren in de lucht op het schilderij ‘Venus van Wolford’ veel te hel en te hard vond heb ik ze aangepast en dat ziet er meteen een stuk beter uit. Dit had ik al willen doen toen ik nog aan het schilderen was, maar hevige twijfel weerhield me hiervan. Uiteindelijk luisterde ik toch naar mijn ‘kleine stemmetje’ en paste de lucht aan.
Because the hard sky-colours in the painting ‘Venus of Wolford’, I dicide to adjust these into more natural colours.
Ook de plaatsing van het Venus beeldje in de houten bol beviel me niet. Dat zag ik pas na een avond kijken en denken. Het was gewoon niet goed. Ik zocht naar een manier om haar echt in de bol te plaatsen en daarvoor plaatste ik haar op een sterk gekronkelde wilgentak die precies in de holte paste die ik op het oog had.
En dat resulteerde meteen in een veel beter resultaat. Ze zit nu niet op de bol, maar er echt in. Ze zweeft zelfs. Ik had het me niet mooier kunnen bedenken en soms denk ik wel eens dat dit soort ontwikkelprocessen van bovenaf gestuurd worden. Alles valt nu precies samen. De goden zijn me gunstig gezind.
Het zijn van die momenten dat alles, letterlijk, op zijn plaats valt. Het creatieve proces, of het scheppingsproces, is nu voltooid en nu rest me alleen nog het technische deel om alles degelijk en goed af te werken. Ook dat is scheppen, maar dan vooral technisch.
Ook de stenen lakzegelafdruk heb ik vandaag in de sokkel verwerkt. De tekst erboven staat er in opzet op en moet nu drogen om er nog een tweede en laatste laag overheen te schilderen.
And I also adjust the place of the little Venus statue. In the first place, she’s standing up to the surface. Now she’s more part of the wooden ball in one of the holes of it. She’s more living in the ball now. It’s all part of the creativ-artistic proces. Some times things need more time and studie. But afther all, I’m verry happy with these adjustments.
Meanwhile I make progress with my new painting ‘Red alert’. It’s a Willink-like setting, but with humor and more bright shades like red and yellow. Also in high contrast, like a real Willink-painting. The sky in the background wil get more darker than it is now. Most funny thing is that stupid clown in his clown car. Waiting for traffic that no more exist. That smal car is a mixture of an old toy-car I found on the internet and an old Citroën C2. These small cars realy exist. I saw people driving a mini model T Ford. See videos below.
Intussen werk ik verder aan ‘Red alert’. Mijn nieuwe schilderij met een Willink-achtige setting maar voorzien van meer humor en kleur als de werken van Willink. De lucht op de achtergrond wordt nog veel donkerder en dreigender. Dat geeft extra contrast met de kleurigheid op de voorgrond. Vooral die stomme clown met zijn autootje vind ik verschrikkelijk leuk. Ik creëerde dat autootje uit twee voorbeelden. Een echte oude Cirtoën C2 en een klein kinderautootje die ik vond op internet. Dergelijke kleine autootjes bestaan ook echt. Ik vond een prachtig exemplaar van een miniatuur T-Ford, met een motortje. Die dingen werden eind jaren ’50 gebouwd in Amerika door een bedrijf dat later gemotoriseerde grasmaaiers ging bouwen. Wat zou ik graag zo’n maf autootje willen hebben.
In de filmpjes hieronder kun je zien wat ik bedoel.
Het hoort nu al onlosmakelijk bij elkaar. De beeldjes en het schilderij. Niets is voltooid en er is nog een heel avontuur te beleven eer ik kan zeggen dat het af is. Maar Dit is de situatie van vandaag. Het schilderij is te nat om er in verder te kunnen werken en de beeldjes moeten nu drogen en over een week, of zo, gebakken worden in een veldoven, zoals dat ook gedaan werd in de pre-historie. En, wie weet, graaft een archeoloog, als Phil Harding, dit beeldje over 300 jaar op tijdens een speciale uitzending van Time Team.
Two disciplines in art are growing together in my studio when I finishing the two little statuettes and still working on the painting. It’s an indissoluble connection between the flat painting and the 3 dimensional statuettes. I make two statuettes. Just one has to survive the pit-fire for use in an accompanying artwork next to the painting. Everything is still under construction. About a week, or so, I hope to fire the pit-fire in the field, just like pre-historic people did in their time, 25.000 years ago. And perhaps, an archeologist, like Phil Harding, will escavate this 300 years from now, in a special episode of Time Team.
Het Venus beeldje is nu zo goed als afgewerkt en kan drogen, om het straks te kunnen bakken in een veldoven. Dat gebeurt dan in Zwingelspaan. Vandaar de naam van deze Venus. In het onderstaande filmpje kun je zien hoe ik het beeldje heb uitgehold om het straks te kunnen bakken, zonder dat het uit elkaar spat in het vuur.
The Venus statuette needs to be a hollow one to prevent an explosion when it get baked in a ‘stone age’pit-fire. In the video above you see how I make it hollow.
Nieuw werk staat al weer op de ezel. Ik ben nu nog aan het schetsen en de groene dame zal straks rood zijn. Het is een werk met verwijzing naar de Venus beeldjes die ooit door mensen gemaakt werden op het moment dat de Neolithische revolutie voor de deur stond. Met name naar de Venus van Willendorf (±25.000 jaar oud). Dat beeldje werd ooit gevonden in Willendorf (Oostenrijk) en staat nu in museum in Wenen. Het is een heel belangrijke vondst die in 1908 gedaan werd en die wat meer verteld over hoe onze verre voorouders leefden en dachten. Veel is er in al die jaren niet veranderd. Alleen de wulpse vormen van het vrouwbeeld dat zo beminnelijk aanbeden werd is aangepast aan de wensen van de tijd.
Wolford is een kledingmerk en de dame die die kleding draagt vertoont sterke overeenkomsten met een etalagepop en vormt daarmee het ideale vrouwbeeld van nu. Dat kledingmerk komt uit Wenen, waar dus ook dat beroemde beeldje tentoongesteld wordt in het museum. Op het schilderij heeft ze de oude Venus van haar voetstuk geschopt en haar plaats ingenomen.
Today I’m working on a new painting about some kind of shrine from te past, and a new shrine of present day. The Venus of Willendorf is disgraced by a new Venus statue. She’s wearing clothes of Wolford, a state of the art fashion manufacturer from Vienna. The same place where the Venus of Willendorf is exhibited in the museum.
Het enige wat ik me afvraag is of de man van DHL op oudejaarsdag nog langs zal komen. ‘S-morgens vroeg check ik mijn mail, en ja hoor. Hij is onderweg, staat er op het ’track & trace’ berichtje. Als ik de luiken open ga doen komt hij al aan. Zo snel had ik hem niet verwacht, maar dat komt me nu wel heel goed uit.
