Om te voorkomen dat ik straks geen atelier meer heb heb ik thuis een kamer vrijgemaakt die kan dienen als nood-atelier. Ik heb er fantastisch goed licht maar de ruimte is te klein om afstand te kunnen nemen. Ik werk er nu aan het schilderij van de Grote Kerk waar Dorris met een paraplu doorheen zweeft.

Maar ik werk er ook al een tijdje aan wat kleiner werk waar Jennifer model voor heeft gestaan (zie foto hieronder).

Voor dit soort portretjes is de ruimte heel geschikt maar voor het wat grotere werk moet ik toch echt naar mijn atelier aan de Vlaszak. Daar ben ik nu aan het opruimen om de verhuizing mogelijk te maken. Alles moet daar weg omdat ons gebouw gesloopt gaat worden. Maar omdat ik echt niet zonder fatsoenlijke ezels kan, de hoogte en de afstand nodig heb, besluit ik om het werk van de Grote Kerk daar toch af te maken. Het zal het laatste werk worden wat daar gemaakt wordt.

Thuis heb ik nu het schetswerk kunnen doen waar ik redelijk tevreden over ben. Alles staat er wel zo’n beetje op en de verhoudingen kloppen goed. Dat kan ik, met behulp van foto’s, goed nameten. Maar voor het echte schilderwerk heb ik meer ruimte nodig.

De schaarse tijd die mij nog rest gebruik ik om op jacht te gaan naar een nieuw atelier. Maar in geval van nood kan ik dus thuis verder werken.

Volgende maand moet ik mijn atelier uit en daarom ben ik nu al begonnen met opruimen. Oud doek wordt afgespannen en vernietigd. Ik wil voorkomen dat het werk achter mijn rug om in de handel komt. Dit is niet mijn favoriete bezigheid en ik wordt er ook niet vrolijk van maar opslaan is geen optie omdat ik geen nieuw atelier meer kan vinden. Er staat in Breda heel veel ruimte leeg maar de huren van die panden zijn te hoog. En niet alleen voor mij. Waarschijnlijk is dat de reden waarom er zoveel leeg staat.

Vandaag foto’s met Dorris gemaakt voor het schilderij van de Grote Kerk. Hierboven zie je een fotomontage van hoe dat er straks ongeveer uit zal komen te zien.

We maakten de foto’s in ons ateliergebouw aan de Vlaszak. Om een Mary Poppins achtige situatie te creëren heb ik een plafondtegel weggehaald en een hangslot over een balk gehangen. Zo krijg ik de juiste houding en belichting. De paraplu en de kerk moet je er even bij denken.

Van de 72 foto’s die ik met Dorris schoot moet nu een selectie gemaakt worden. Die foto, of een combinatie van meerdere foto’s, zal straks op doek te zien moeten zijn.

Op ’t fietske, door de storm, naar de kerk voor een lichtstudie die ik wil gaan maken voor het schilderij dat ik later ga maken naar aanleiding van het schilderij van Johannes Bosboom.

Dit doe ik omdat dit licht niet te fotograferen valt. Dat moet je met eigen ogen zien en dan over zien te brengen op doek om dat te gaan gebruiken als referentie voor het maken van het werkelijke schilderij. De studie is louter bedoeld als geheugensteuntje. Waar valt het licht precies op? Wat voor kleur temperatuur heeft het? Hoeveel licht valt er exact op de verschillende elementen van het kerkinterieur? Waar reflecteert dat licht in? Hoe reflecteren oplichtende elementen terug in het interieur? Etcetera, etcetera. Het is zo’n veelheid aan details die je nooit kunt onthouden. Daarom maak ik een lichtstudie.

Het was, overigens, fantastisch om hier in deze historische steenmassa te kunnen werken. Ik sta exact op de plaats waar destijds Johannes Bosboom heeft gestaan. Buiten loeit de wind door alle nissen en kieren van de kerk en binnen hoor ik vrolijke muziek die gemaakt wordt door mijn ateliergenoot uit de Vlaszak, Irene Laros, die hier een groepje kinderen trakteert op een historisch verantwoord toneelstukje. Ik hoor alles om me heen maar ik heb al mijn aandacht nodig voor de studie. Zo snel als het kan schets ik in olieverf het kerkinterieur en ik schilder het steeds veranderende licht. Net zo lang totdat ik het te pakken heb.

Zo’n studie is een grove indicatie van wat ik heb gezien. In de foto zit veel reflectie van de natte verf. Later zal ik er nog wel een betere foto van maken. Maar ik weet nu, na twee uurtjes schilderen waar alles zit. Dat samen vormt het typische ‘kerklicht’ dat je alleen in kerken kunt zien. Je kunt het heel de dag zien maar zo rond de klok van twee tot drie uur is dat licht op een magisch hoogtepunt omdat het dan over de Grote Markt de kerk in schijnt. De hele dag voltrok zich in het halfduister van deze stormachtige regendag. Maar rond drie uur scheen even de zon en moest ik heel snel werken om dit licht te kunnen vangen.

Na de verhuizing, en tal van ander oponthoud, ben ik weer aan het werk op het atelier. Ik heb het mislukte portret van Eva Jinec weer opgepakt en het begint al in de goede richting te komen.

Vandaag begonnen aan het portret van Eva Jinec. En het ging helemaal mis. Hoewel ik aanvankelijk goed begon zag ik dat het op zeker moment mis ging en mis bleef gaan. Ik zat als een amateur te knoeien en ik heb aan het eind van de dag het gezicht weer uitgeveegd. Morgen een nieuwe poging.

Het ziet er niet uit. Kan gebeuren. Dit overkomt me gelukkig maar zelden. Ik had gewoon mijn dag niet. Maar wel flink de pest er in.

Intussen wel een mooie oplossing gevonden om een pallet aan mijn veldezel vast te maken voor als ik straks in de Grote Kerk ga zitten schilderen. Dat scheelt me de aanschaf van een kistezel.

Eerst ‘Black ops’ netjes ingepakt en naar de galerie gebracht. Ik baal er een beetje van dat dit werk uit mijn atelier weg is maar de schoorsteen moet roken.

Vervolgens ging ik nog even bij het Breda’s Museum langs om Pierre (van der Pol) nog wat vragen te stellen over het werk van Bosboom. Pierre weet daar echt alles van af en ik ben weer wat wijzer geworden. Maar nu hoor en zie ik ook dat er al werk van Bosboom in het museum hangt. Bosboom wordt voor mij steeds interessanter.

Daarnaast blijkt Pierre alles over Bosboom te hebben gepubliceerd in een boek. Ik krijg van hem de kopieën daarvan mee en hiermee ben ik ineens geheel op de hoogte van alles wat ik weten wil. Op het atelier lees ik de hele tekst in één ruk uit. Geweldig! Wat moet je als Bredanaar zonder het Breda’s Museum?

Vandaag ook nog kans gezien om het schilderijtje van Dorris te voltooien.

Hoewel ik alleen een studie van Dorris wilde maken kon ik het niet laten om ook de hele omgeving erbij te schilderen. Ook het merkwaardige perspectief van de extreme groothoeklens van de camera vond ik meer dan de moeite waard om mee te nemen in dit werk(je). Boeiend vond ik ook het licht en de hoeveelheid lijnen en vlakken die voor een georganiseerde chaos zorgen. Morgen wil ik er de laatste hand aan leggen.

Vandaag de dag begonnen bij Irene (Laros). Die zit schapenwolken te maken voor haar poppentheater. Dit is een erg leuke en inspirerende plek om de dag te beginnen.

Op het atelier begin ik de dag met een planning. Ik ben van plan om een schilderij te gaan maken van het interieur van de Grote Kerk naar een werk van Johannes Bosboom. Daar was ik al eerder iets mee van plan maar daar kwam ik niet uit.

Om het fijne te weten te komen over de achtergrond van het werk van Bosboom ging ik even mijn licht opsteken bij Pierre (van der Pol) van het Breda’s Museum. Van hem hoorde ik alle achtergrond informatie die voor mij belangrijk is om te weten waar ik aan werk en om er straks een goed stuk over te kunnen schrijven voor Breda Dichtbij, waar ik straks een maandelijkse blog voor ga maken.

Voorts ging ik naar de Grote Kerk om daar ook even met Willem (van der Vis) over te spreken en om de exacte plek te bepalen waar Johannes Bosboom destijds heeft gezeten om zijn schilderijtje te kunnen maken.

Dat was hier. Exact op het punt waar ik mijn veldezeltje heb neergezet. Met Willem sprak ik af dat ik ter plekke een studie mag gaan maken naar de waarneming.

En dit is een foto van dat beroemde werk van Bosboom dat ik als uitgangspunt ga gebruiken. Dit werk is, in tegenstelling tot het meeste werk van Bosboom, ook naar de waarneming geschilderd. Om die reden koos ik dit werk uit. Bosboom stond bekend om het ‘geknoei’ met elementen. Zo schilderde hij het grafmonument van Engelbrecht van Nassau op het koor omdat hij dat mooier vond en schilderde hij elementen van onze Grote Kerk in die van Delft. Maar dit plaatje ziet er erg origineel en naar de waarheid uit.

Voordat ik kan beginnen met schilderen ben ik eerst een aantal werken gaan fotograferen met de dikke Nikon voor mijn archief. Dat is een vervelend tijdrovend klusje waar ik weinig zin in heb en daarom had ik wat achterstand.

En dan kan het schilderen weer beginnen. Dit keer maak ik een schilderij van Eva Jinec naar een fotootje uit de krant. Daar viel mijn oog op en dat portret bleef me de laatste dagen bezig houden. Een erg mooi mens om te portretteren. Ik waag er een poging op en zie wel waar het eindigt. Het fotootje is eigenlijk veel te klein. Maar ja. Willen is kunnen.

Vandaag de dag begonnen met het vernissen van ‘Black ops’. Erg mooi werkje, al zeg ik het zelgf. Donderdag gaat het naar de galerie.

De rest van de dag heb ik besteed aan het voltooien van PutyRiot. Ik wilde er nog wat kleine dingetjes aan doen en dat is nu gebeurd. Ben ik toch een hele dag mee zoet geweest.

En ik had er ook nog een mooie lijst voor. Geen toeval, want ik had al gezien dat deze perfect bij het werk paste.