In het atelier is het momenteel weer een houtwerkplaats. Ik maak een aanrechtblok op maat voor mijn keuken. Van schilderen komt nu even niet veel terecht. De keuken was al langer aan een grondige verbouwing toe en door omstandigheden heb ik niet gewacht tot de zomer, waarin die verbouwing gepland stond, maar doe ik een deel nu.

En zo ziet de keuken er nu uit. Het is een grote puinhoop, maar ik weet wat het gaat worden. Voor het aanrechtblok is een vloertje van beton gestort en de waterleiding is opnieuw aangelegd. Hier moet nu alles zorgvuldig op maat gemaakt worden voor mijn lang gewenste landelijke keuken. Een hoop werk waardoor ik even niet kan schilderen, maar die tijd komt hopelijk spoedig weer terug.

Er is straks weer ruimte om te gaan schilderen en ik bereid alvast een spieraam voor om daar doek op te spannen. Milou heeft daar weinig interesse in en wil alleen maar een knuffel.

Paulette, de mevrouw van de Zeeuwsche Kringloopbeurs, bewaart wel eens wat voor me. Zoals spielatten. Die zijn bij mij altijd welkom. Ze komen af van een kunstenaar uit Zuiddorpe die, naar ik me heb laten vertellen, verhuisd is. Hij deed iets bijzonders met afzetlint. En daar zitten nog restanten aan die ik er afhaal om de latten opnieuw te kunnen gebruiken. Zijn naam is Theo Tomson. Google maar eens op zijn naam en dan zie je wat voor bijzonder werk hij maakt met zoiets simpels als afzetlint.

Op de ezel staat werk waar ik momenteel aan bezig ben. Het laatste, tweedelige, schilderij van de processie te Bari, voor het altaar retabel voor Sinterklaas. Daar ben ik deze maand nog druk mee, want aan het eind van de maand moet het klaar zijn.

Het is altijd een beetje wrang als je werk van een ander (wat gelukkig door hem zelf al was afgespannen) laat verdwijnen. In dit geval is er niets meer te zien van wat het ooit was.

Van wanorde naar orde. Blanke spielatten liggen klaar voor hergebruik. Mijn handen jeuken om weer aan de slag te gaan met iets anders dan het retabel, maar dat moet nog even wachten.

Het werk aan het altaar retabel voor Sinterklaas is weer een stapje verder. De basis voor het hele monument is klaar. Een zware eikenhouten ‘podium’ waar straks de drager opgebouwd kan worden. Op de foto hierboven zie je die basis met daarop alvast de brievenbus voor de brieven en tekeningen van de kinderen aan de Sint.

Maar ik heb intussen ook gezocht naar een geschikt vitrine kastje voor het hoefijzer van het paard van de Sint. Tijdens mijn zoektocht kwam ik uit bij Frans Brouwers die op zolder nog een oud klokje had liggen waar een ideaal kastje omheen zat. Een erfstuk, waar hij eigenlijk geen plannen voor had. In het atelier doe ik een leuke ontdekking. De gewichten voor dat klokje zaten verpakt in een oude krant uit 1966. En wat zag ik daar al eerste leesbare tekst op staan? Juist. Heythuysen!

Toeval bestaat niet. Zou de Sint dit van bovenaf geregeld hebben? Het moest zo zijn. Ik zocht een kastje voor dat hoefijzer wat een oude doorleefde uitstraling heeft en bij de eerste de beste vraag komt dit voor de dag.

Het is een mooi kastje. Exact wat ik zocht. Het moet helemaal opgeknapt worden, maar zo dat de ouderdom zichtbaar blijft. Het klokje zelf bewaar ik uiteraard heel zorgvuldig om het later nog eens ergens in te kunnen bouwen. Het is zo’n mooi mechaniekje met een prachtige geëmailleerde wijzerplaat en prachtige oude wijzers van metaal. Helemaal compleet. Helaas niet werkend, maar daar weet ik wel raad mee. Een echte zoldervondst dus met een heel opmerkelijke verrassing.

Ik heb het klokje er heel voorzichtig uit gehaald en ik ben het nu aan het afwerken als kastje voor het hoefijzer. Het gaat me wel een beetje aan het hart om zo’n prachtig klokje op te offeren, maar het komt goed. Niets van dit uurwerk wordt weggegooid. Alles komt later nog wel eens van pas in een volgend bouwsel.

En zo komt dat er straks ongeveer uit te zien. De binnenkant van het kastje krijgt een lichte kleur om het hoefijzer goed zichtbaar te maken en natuurlijk iets van velours op de bodem. Dan lijkt het net een relikwie uit de 16-de eeuw, en dat is precies wat ik wil bereiken. Het moet er uit gaan zien alsof het al eeuwen oud is.

Het kastje is heel zorgvuldig geprepareerd en opnieuw in elkaar gelijmd. Nieuwe elementen zijn gezaagd, gedraaid en afgewerkt om het kastje te completeren en alles behoudt zijn antieke uitstraling.

En dan komt het er ongeveer zo uit te zien. Het hoefijzer moet nog een standaard krijgen zodat het op de bodem van het kastje kan worden vastgeschroefd en de binnenkant van het kastje krijgt een gepaste lichte kleur om het hoefijzer goed zichtbaar te maken.

En zo ziet dat er uit na een dag hard zagen, draaien, schuren, lijmen en schroeven. Onder de houten voet komt nog een zware metalen voet om het geheel de gewenste stabiliteit te geven. Het blanke hout krijgt een passend kleurtje.

Vanmorgen heb ik in het atelier weer eens het altaar retabel voor Sinterklaas opgesteld. Voor zover dat kan natuurlijk, want het is nog niet af en ik heb niet voldoende hoogte in het atelier om het hele monument op te zetten. Vandaag kwam de fotograaf van de krant (PZC) langs om er een foto van te maken voor een artikel dat straks geplaatst wordt.

Het is weer een heerlijke zonnige dag en omdat het Hemelvaart is is de wereld in Zondag-modus en is het heerlijk rustig in het Zeeuwse.

Onder toeziend oog van de poes werk ik ook een beetje in de moestuin, waar alles nu lekker begint te groeien. Het is wel heel droog en er moet ‘s-ochtends en ‘s-avonds gesproeid worden om de groei er in te houden.

De poes gaat toch weer wat zwerven. Dat kan ze niet laten. Eerst gaat ze aan de overkant van de weg in het gras liggen kijken en daarna verdwijnt ze richting de polder waar ze ergens haar jonkies heeft ondergebracht. Om de een of andere reden heeft ze ze een voor een uit het struikgewas van mijn tuin weggehaald en zie ik haar alleen als ze honger heeft.

Vandaag maak ik ook het werk klaar voor transport dat naar Galerie Sille moet te Ouderwater. Daar hangen straks drie van mijn werken voor de zomer expositie.

‘Skywalk’, ‘Mirrors’ en ‘Streepjescode’. Op Zaterdag 13 Juni opent die tentoonstelling voor het publiek. Vanaf die dag kun je het allemaal in het echt komen bekijken.

Op de ezel staat een heel klein schilderijtje. Een paneeltje. Daar maak ik een heel klein schilderijtje op van de poes die nu moederpoes is geworden. Gisteren kwam ze na twee dagen afwezigheid ineens voor de dag. Afgeslankt en hongerig.

Ik had gehoopt dat ze haar kleintjes in huis ter wereld zou gaan brengen, maar het is een zwerfkatje en het lag al voor de hand dat ze dat elders zou gaan doen. Gisteren en eergisteren heb ik daarnaar gezocht. Echt overal en nergens. Het meest voor de hand liggende was de stal van de schapen, waar ze heel vaak gezien werd, en met Leo, mijn overbuurman, heb ik daar even goed rond gekeken. Maar ook in holle bomen, plekjes op het land, oude schuurtjes die daar staan en tal van andere verstopplaatsen, maar nergens een poes met jonkies te zien.

Blijkt ze in mijn tuin te zitten op ongeveer 10 meter van mijn bijkeukendeur. Verstopt in het ondoordringbare groen van een heel dikke heg, wat struiken en de composthoop. Lekker dicht bij haar voerbakjes. In dat dichte struikgewas hoor ik heel vaag het gepiep van jonge katjes als de poes weer in de buurt van haar nestje komt.

En zo komt ze dan aan. Helemaal blij dat ze me weer ziet. En ik natuurlijk blij dat ik de poes weer zie. In korte tijd zijn we wel echte maatjes geworden. Bovendien zorgt de poes ook voor inspiratie om te gaan schilderen.

Een paar dagen geleden maakte ik deze foto van haar toen ze op het deksel van de waterberging zat voor aan het huis. Toen dacht ik er al over om dit te gaan schilderen en dat ben ik nu dus aan het doen. Op een piepklein paneeltje van 10 x 10 cm.

Het moet een snel te maken schilderijtje worden waar ik hooguit een paar uur aan bezig ben.

Het lijstje heb ik al gemaakt. Van restanten van de lijst voor ‘Skywalk’. Ook dit is weer een schilderijtje dat ik lekker zelf hou.

En terwijl ik dit aan het fotograferen ben hoor ik buiten een schaap. Zo aan het geluid te horen, het beest staat hard te blèren, staat het dier midden op straat. Leo (mijn overbuurman van de schapen) is er al bij. Ook een wandelaarster die hier langs kwam wandelen en het schaap midden op de weg aantrof. Met wat armgezwaai en de deskundigheid van Leo lukt het om het schaap weer in de wei te krijgen.

Dit is nou typisch het platteland waar ik zo van hou. De rust, de stilte (vooral op Zondag), de ruimte, de vergezichten, al het groen, het boerenleven en natuurlijk al die leuke beesten.

Dit dus. Alle schapen weer gezellig bij elkaar in de wei tegenover mijn huis.

Ik heb een redelijk groot atelier. Ruimte zat, zou je denken, maar op de een of andere manier krijg ik het toch weer voor elkaar om alles vol te zetten. Hoe efficiënt ik alles ook heb ingedeeld. Ik werk nu aan de laatste penseelstreken op het schilderij ‘Skywalk’, ik werk aan het altaarretabel voor Sinterklaas, ik maak en lijst voor ‘Skywalk’, ik werk aan het schilderijtje van de Sint en de drenkeling, ik werk aan ‘Split second’, het schilderij dat ik aan het maken ben voor een tentoonstelling met Isilareina, ik werk aan een klein schilderijtje van de poes, ik werk aan een filmpje voor promotie van het boekje, dat na de corona-crisis nieuw leven in geblazen moet worden, ik werk aan de moestuin, ik heb de poes om me heen die van tijd tot tijd even aandacht nodig heeft enzovoort.

De lijst voor ‘Skywalk’ is bijna klaar. Het schilderij is bijna af. Als je goed kijkt zie je nog net de schets op paneel die ik gemaakt heb voor de Sint met de drenkeling in het deel van het retabel dat achter de stoel op de grond staat. Hier moet ik vandaag mee verder om op schema te blijven. En ondertussen komt de poes kopjes geven en aandacht vragen.

Ze is in verwachting, wat je best goed kunt zien op de foto rechts. Het is een dikke rolmops geworden die door die verwachting vrij onrustig is en dus de aandacht wil. En die krijgt ze ook. Alles loopt hier door elkaar en ik kan er echt ontzettend van genieten.

Intussen werk ik nog aan de laatste kleine dingetjes aan het schilderij ‘Skywalk’. Dat werk zal straks te zien zijn bij Galerie Sille in Oudewater tijdens de zomer expositie.

Het schilderij ‘Skywalk’, dat ik speciaal gemaakt heb voor de zomer-expositie bij Galerie Sille, is bijna klaar. Ik maak er nu de lijst voor en ik verwacht dat het aan het eind van deze week helemaal klaar is en richting Oudewater uit kan vliegen. Links op de foto zie je het schilderij ‘Split second’ dat ik aan het maken ben voor een expositie met Isilareina. Dat zit nu in de planning en daar zal ik later wel meer over vertellen.

Bij Galerie Sille gaat straks de expositie ‘Spiegel‘ van start. Soms komt de inspiratie voor een werk van de galerie zelf. Met het thema ‘spiegel’ kan ik wel wat. Dat is zo’n onderwerp wat ook regelmatig in mijn werk voorkomt.

Gisterenavond heb ik de lijst voor ‘Skywalk’ gezaagd, gefreesd en gelijmd en kon het mooi een hele nacht drogen in het spanraam. Vandaag ga ik het verder afwerken. Maar ik ben ook nog bezig aan het altaarretabel voor Sinterklaas. Eigenlijk lopen er nu drie projecten tegelijk in mijn atelier en maak ik hier enorm veel uren. Gisterenavond was het middernacht dat ik hier stopte. Vanmorgen om half zeven stond er al weer een hongerige poes aan mijn keukendeur en was ik om zeven uur al weer aan het passen en meten in het atelier. Door de corona-crisis heb ik weinig tot geen last van ruis en kan ik lange dagen maken in het atelier. Dat komt me eigenlijk wel heel goed uit. Van mij mogen die maatregelen nog wel even voortduren.

En de poes doet wat alle poezen doen. Net buiten het atelier zit ze te wachten tot er een vogeltje of een muis in beeld komt.

En van het overgebleven restant van het lijstmateriaal voor ‘Skywalk’ kan ik nog mooi een klein kadertje maken voor een portretje van de poes, of zo.

Hoewel de hele wereld nog steeds in crisis zit vanwege het corona virus werk ik me een stofwolk in de rondte. Ik werk aan het altaarretabel voor Sinterklaas en omdat ik wat vooruitloop op mijn werkschema is er ook tijd voor nieuw werk voor de galerie(s).

Soms komt de inspiratie daar vandaan. Op verzoek van Galere Sille ben ik bezig met een schilderij vol spiegeling wat al ver klaar is.

Tussendoor blijf ik werken aan het altaarretabel zelf. Het houtwerk heeft nog heel wat aandacht nodig. Er moet een werkzame constructie bedacht worden om het hele geval goed neer te kunnen zetten en ook nog eens op een zodanige wijze dat alles gewoon goed functioneert. Zo moeten de zijpanelen eenvoudig te openen en te sluiten zijn, moet de brievenbus voor de kinderen voor hen goed bereikbaar zijn en mag alles niet te hoog worden. Dat vergt veel pas,- en meetwerk.

En dan wil ik nog werken aan een ‘dreamescape’ waar ik nu een studie voor gemaakt heb. Op de foto hierboven zie je een wat groter wit doek (95 x 145 cm.) klaar staan voor dat werk wat zal gaan over een vliegend circus. Links op de foto zie je een studie voor dat werk van een dame die in dat werk voor zal moeten komen.

Daarvoor moet nog heel veel uitgezocht, gefotografeerd en gestudeerd worden. Dat doe ik zodra ik daar wat tijd voor kan vinden omdat ik niet af wil wijken van mijn werkschema voor het altaarretabel voor Sinterklaas.

Niet iedereen zal dit begrijpen, maar ik heb het drukker dan ooit. Hoewel alle exposities, presentaties, tentoonstellingen en lessen zijn opgeschort, werk ik me een slag in het rond om alles wat ik op mijn planning heb staan op tijd af te krijgen. Raar, want mijn agenda is leeg en het ziet er niet naar uit dat alles snel weer opgepakt gaat worden, maar er staan genoeg dingen gepland die wel door gaan zodra de corona-maatregelen versoepeld worden. Ik werk aan een expositie, samen met Isilareina, die onlangs gepland is. Ook de galeries vragen om nieuw werk en ik werk natuurlijk ook aan het altaarretabel voor Sinterklaas dat in Oktober af moet zijn. Dat lijkt nog ver weg, maar de tijd gaat snel als je nog een berg werk te verzetten hebt.

Intussen werk ik dus ook weer aan nieuw expositiemateriaal. Dat stond ook op de planning voor de langere termijn. Ook zijn er exposities opgeschoven en ben ik ergens wel blij met de beperkende maatregelen die er voor zorgen dat ik geen afspraken heb en dat er vrijwel niemand langs komt. Ik ben nu dus meer een atelier-bewoner dan ooit. Elke dag wordt hier lekker doorgewerkt tot in de late uurtjes. Dat is toch eigenlijk een zalige tijd voor een kunstenmaker.