Het is wintertijd en dat betekent dat ik toch vroeg wakker ben als ik wat uitgeslapen heb. Heerlijk. Want in het atelier is het een grote bende. Er staan grote spieramen en pakketten met spieramen, die nog in elkaar gezet moeten worden, liggen op de grond. Het zijn spieramen van 135 x 135, 145 x 170, 135 x 145, 160 x 170 en 145 x 145 cm.

De bundels met spielatten zoals Paulette die voor me had klaargezet.

Gisteren ging ik even langs bij Paulette, van de Zeeuwsche Kringloopbeurs uit Sint Jansteen. Ze had een leuke verrassing voor me. Vijf grote spieramen en een schilderkistje dat ik zo mee mocht nemen. Het was mijn geluksdag, want ik vond daar ook nog een echte originele koffiemolen van DE die al langer zocht. Helemaal heel, compleet en werkend.

De spielatten komen me wel heel goed van pas omdat ik ook al langer loop te denken over het schilderen van enkele grote landschappen. Zeeuwse landschappen met veel lucht en een strakke horizon. Maar ook nieuw ander groot werk met theater op doek. Ik heb er volop plannen mee.

De koffiemolen

Ik was gisteren bezig met mijn ‘rondje Oost’ (Zeeuws Vlaanderen) om mijn nieuwe folder te verspreiden voor de Zeeuwse collectie. Van Hulst tot Zaamslag. Dan kom ik langs diverse punten waar kunst en cultuur zegevieren, zoals de lokale VVV’s, musea etc. Zo’n kringloopwinkel beschouw ik ook een beetje als een museum. Maar ook als bron van inspiratie. Bij Paulette vond ik ook nog een paar prachtige schoenen die ik weer voor een stilleven wil gaan gebruiken.

Het zijn van die absurd hoge hakken schoenen waarmee je meteen een stilleven de nodige lading kunt geven. Het lijken me schoenen die toebehoort hebben aan een heftige dame. Een Jazz-singer of een Vaudeville actrice.

De ‘Amish-boer’ waar ik zelf model voor sta.

En als ik dan in Zaamslag kom ga ik altijd even bij Theo langs (Van Brocanterie De Stoof). Hij runt een kerk vol brocante zaken en antiek. Een walhalla voor mijn schilder toko waar ik zonder problemen een pijp kon vinden die ik nodig heb voor een Amish-achtige boer die ik wil gaan schilderen op een nieuw schilderij. Theo denkt altijd mee met mijn werk en als ik iets nodig heb wat hij niet heeft, wat vrijwel nooit voorkomt, dan weet hij het wel ergens te vinden.

Voor de karakters die ik op doek terug wil zien sta ik zelf model. Links zie je een proefopname voor de Amish boer. Hierin mis ik die pijp. Die heb ik nu dus kan ik hem helemaal goed gaan fotograferen om te gaan schilderen op een nieuw doek. Het is toneelspelen voor een stukje theater op doek. Iets wat ik vroeger vaker deed, maar de laatste tijd niet meer.

En die boer moet op dit doek komen. Rechts van de Chevrolet, zonder wielen. Er komen nog meer karakters bij te staan, die allemaal iets aan het doen zijn wat geen mens begrijpt. Zo’n kluitje knutselaars die alleen maar oog hebben voor hetgeen wat ze op dat moment aan het doen zijn en geen oog hebben voor de ‘zwevende’ auto en de dame op de voorgrond. Vandaag ga ik daar de fotografie voor voltooien

Maar even terugkomend op mijn ‘rondje Oost’, laat ik je nog even een foto zien van het laadruim van mijn auto vol met buit. En nu aan de slag met al dat materiaal. Ik zal me hier niet snel vervelen in het Zeeuwse.

Vandaag ben ik begonnen met het zoeken naar een mooie opstelling en compositie voor een klein schilderijtje. Weer zo’n klein juweeltje. Dit keer voor een doek(je) van 20 x 20 cm. Het onderwerp is een eitje.

Een ei is zo’n alledaags ding waar er heel veel van zijn en waar niemand nog echt de schoonheid van in kan zien omdat het zo’n ontzettend gewoon ding is. Toch is juist zo’n ei mijn schilder-onderwerp voor de workshop die ik wil gaan geven. Als ik uitgedokterd ben over de compositie is dit ongeveer het resultaat (zie foto hierboven).

Voor dit schilderijtje heb ik ook al een lijst gemaakt en dat alles gaat straks mee als voorbeeld voor de workshop. De lijst moet natuurlijk nog afgewerkt worden. Hij wordt standaard zwart met mijn logootje in goud erop.

Het is mijn bedoeling om het hele schilderproces, van het opspannen van een doekje, het zoeken naar een compositie, het schilderen en het inlijsten te laten zien in een filmpje wat straks op YouTube zal staan. Van het hele schildrproces worden foto’s gemaakt voor het boekje dat ik straks aan elke cursist mee zal geven aan het eind van de workshop zodat je alles wat je die dag geleerd hebt thuis nog eens rustig na kunt lezen.

Maar vóór ik ga schilderen, fotograferen en filmen, ben ik nog bezig met het afwerken van deze twee schilderijen. ‘De kerktoren van Sint Anna ter Muiden’ en ‘Poes op pad’. Die gaan morgen naar de galerie (Lokaal 54).

Om een schilderij af te maken maak ik er ook een lijst omheen Ik heb daar een aantal speciale profielen voor ontworpen die per werk verschillen. Voor het schilderij ‘Zilveren schoentjes’ heb ik een strak ontwerp in mijn gedachten van een betrekkelijke eenvoud.

Na het zagen en frezen zet ik de lijst in elkaar met sterke pen en gat verbindingen in de hoeken. Daar zitten stalen pennen in verwerkt voor extra stevigheid. Vervolgens begint het proces van schuren en plamuren en is de basislijst klaar om af te lakken met krijtverf.

Die krijtverf (van Brenda Baart) gaat er laag over lag overheen. Elke laag wordt mooi strak geschuurd met de hand zodat je niet alleen ziet dat het strak en vlak is maar het ook voelt. Voor een lijst gebruik ik doorgaans vier tot vijf lagen. Net zo lang totdat de verf helemaal goed oogt.

Dat maken van zo’n lijst doe ik tussen de bedrijven door. Als die moet drogen kan ik weer verder met het voltooien van het schilderijtje waar ik deze dag de laatste toetsen op zet.

Als laatste zet ik er mijn logo onder in goudwas. Daarna kan de lijst enkele keren gevernist worden. Net zo veel lagen als nodig is om een mooie half glanzende laag te krijgen die ik wens. Voor dit schilderijtje heb ik een mooie donkerrode kleur gekozen omdat die ook terug keert in de rok op het schilderij. Met een vernislaagje wordt dat dan nog net iets donkerder zodat het helemaal goed komt.

En om alles even goed te bekijken zet ik dan het complete werkje op de ezel om er van enige afstand alles eens heel kritisch te bestuderen. Pas als ik helemaal tevreden ben gaat de vernislaag er over en kan ik er ook het ophang koordje aan gaan maken.

Gisteren ben ik begonnen aan een nieuw stilleventje met oude, en nieuwe, sleutels van een kerk. De sleutels zijn nog in gebruik. Dus om die reden moet ik het doen met een foto van die sleutels en kan ik ze niet naar de waarneming schilderen. Ik zag deze sleutels een tijdje geleden tijdens het inrichten van de expositie van Ineke in de kerk van Elst. De grote sleutel is van de voordeur en mogelijk honderden jaren oud. Hij wordt nog steeds dagelijks gebruikt. Maar er hangen ook moderne sleutels aan de sleutelring. Dat maakt dit werkje interessant. Het laat niet alleen de verhouding van die grote sleutel goed zien, maar het laat ook zien dat die grote historische sleutel nog steeds in gebruik is.

De titel van dit schilderijtje is ‘De sleutels van de kerk’. Ik heb iets met dergelijke sleutels en kerken. Maar ik heb vooral iets met het schilderen van dit soort stillevens.

Terwijl ik nog aan het werk ben aan een ‘nieuw’ werk voor de ‘Zeeuwse collectie’ staat mijn atelier helemaal vol met werk wat straks de deur uit moet. De gehele Zeeuwse collectie staat nu nog hier. Die moest even plaats maken voor de Mathilde expositie bij Lokaal 54 van Anne Mannaerts, maar die gaat vandaag weer terug voor de komende tentoonstelling (kunst ontmoet kunst).

Nu dus een volle bak in het atelier. Ook het complete Mathilde drieluik staat hier even opgeslagen. Dat neemt de meeste ruimte in beslag. Dat werk gaat straks, 24 Augustus, naar Art Gallery Pot in Axel zodat het weer gezien kan worden. Op Zondag 2 September hou ik daar een opening van een soloexpositie. Maar daarover later meer.

Eerst ben ik nu bezig met het afwerken van een klein schilderij, ‘Aardappeloogst’, dat ik al langer aan de muur had hangen van het atelier om het ooit nog eens af te werken. Dat is nu bijna gebeurd.

Al om 8 uur staat mijn kar geladen voor vertrek naar Terneuzen. Alles keurig ingepakt en klaar om weer terug te keren naar Galerie en kunstcafé Lokaal 54. Het artistieke hart van de Scheldestad.

De titel van dit nieuwe werk is ‘Red & blue for a colourised clue’. Het wordt weer eens een zeer fijntjes uitgewerkt geheel. Elk glansje, plooitje, draadje en tintje komt erin te zitten en dat kost me weer aardig veel moeite en tijd om te maken, maar het loont de moeite wel.

De twee kinderportretjes heb ik zo goed als voltooid en staan even te drogen voor een laatste laag en finnishing touch. Het atelier staat nu vol met werk dat niet voltooid is en wat eerst voltooid moet worden eer in aan een volgend schilderij begin. Een nieuw project wordt tussendoor ontwikkeld. Na de drukte rond de Mathildedag was ik even genezen van grote projecten, maar het bloed kruipt toch waar het gaan kan en de eerste contouren van iets spectaculair nieuws beginnen al weer op te doemen. Ook het plan om les te geven gaat de serieuze kant op. Ik zal het straks drukker krijgen dan ooit, maar dat bevalt me wel.

Na de Mathildedag en de expositie in het oude postkantoor, wat daar op volgde, was het even rustig in het atelier, maar niet helemaal. Ik kan het toch niet laten om door te werken en nieuwe dingen te bedenken. Feitelijk heb ik nu mijn handen weer bijna vrij om voor mezelf aan de slag te gaan in het atelier. Maar er loopt nog één expositie bij Lokaal 54 in Terneuzen waar ‘Mathilde in de hemel’ te zien is plus het werk van vele andere kunstenaars. Deze expositie loopt nog tot 19 Augustus.

‘Mathilde in de hemel’ 60 x 100 cm. Olieverf op heel linnen €2.300,-. Nu te zien bij Galerie-Kunstcafé Lokaal 54 in Terneuzen.

Het drieluik staat hier tijdelijk opgeslagen in afwachting van een definitieve bestemming. Daarover lopen nu onderhandelingen met de Gemeente Terneuzen. Nieuw werk staat al weer op de ezels en ik ben nog bezig met het maken van twee kinderportretjes.

Daarnaast heb ik het plan opgevat om les te gaan geven. Ik moet nu uitzoeken hoe en waar ik dat ga doen, want mijn eigen atelier is daar niet geschikt voor. Er staat gewoon te veel zooi, die ik niet kwijt wil, en er is eigenlijk geen accommodatie of sanitaire voorziening. Ook overweeg ik de mogelijkheid om (gast) les te gaan geven bij collega’s die dit al langer doen. Kortom. Kley zit niet stil.

Nog helemaal in de ban van het succes met de Mathildedag ben ik al weer bezig aan een nieuw Mathilde-doek. De foto die ik ervan wilde maken was zo slecht van kleur dat ik hem in zwart-wit heb afgedrukt. Maar het eerste resultaat van schilderen is zo gaaf dat ik het toch wil laten zien. Op de achtergrond luister ik naar Marjol Flore. Op kant 2 van de LP staat het beroemde Mathilelied. Maar de rest van de muziek is voor mij ook een ware ontdekking.

De titel van dit werk is ‘Mathilde in de hemel’. En daar ontmoet ze wat bekenden. Dat zal ik later wel laten zien. Achter haar een appelboom in bloei met slechts één appel. Plukt ze die appel, en begint al het gelazer weer van voor af aan, of laat ze hem hangen? Dat laat ik over aan de toeschouwer.

Met een beetje geluk komt dit werk nog net op tijd af om het te laten zien op de Mathilde-expositie die nu loopt in Terneuzen. In het oude postkantoor, waar ook het drieluik staat opgesteld, en in Galerie – Kunstcafé Lokaal 54. Vanaf Woensdag t/m Zondag zijn die tentoonstellingen te bezoeken van 13.00 u. t/m 18.00 u. Zelf ben ik er ook een aantal dagen aanwezig.

Hoewel ik er de komende weken echt geen tijd voor zal hebben, in verband met de organisatie van de Mathildedag, ben ik toch aan een nieuw werk begonnen. Dit kwam gisteren plots in me op, toen ik vanuit Amsterdam terug reed, en als ik merk dat ik de volgende dag alleen nog maar daar aan kan denken, dan is dat een teken dat het een goed idee is en dat ik het moet gaan maken.

Het wordt een schilderij over een stranding met een luchtballon in een volkomen vlakke wereld met een zwarte ballerina op de voorgrond. Een soort Nina Hagen.

En als ik over de eerste schetslijnen al zeer tevreden ben, kan ik al vaststellen dat dit weer een echte topper gaat worden. Omdat ik op fijnmazig portretlinnen zit te werken kan dit ook weer eens superstrak geschilderd gaan worden.

Mathilde Blanc Sec. 75 x 60 cm. Olieverf op heel linnen

Tussen alle drukke werkzaamheden aan het maken van het Mathilde drieluik door, en natuurlijk de organisatie werkzaamheden voor de Mathildedag, heb ik toch nog kans gezien om het schilderij ‘Mathilde Blanc Sec’ te vernissen en in te lijsten. Dit is wel een van mijn favoriete schilderijen. Geïnspireerd op de fles Mathildewijn die we aanbieden in de crowdfunding actie voor de financiering van de Mathildedag (zie www.mathildefestival.nl).

Het schilderij gaat straks naar Galerie Sille, voor de zomerexpositie die helaas ook op 7 Juli opent. Daar kan ik dus niet bij zijn vanwege de opening van de Mathildedag in Terneuzen.

Twee belangrijke evenementen op één dag zijn voor mij helaas niet te combineren. Omdat ik voorzitter ben van Stichting Mathildedag Terneuzen en me al meer dan twee jaar bezig hou met de organisatie daarvan, moet ik de hele dag aanwezig zijn in de Scheldestad.

Voor wie geen kans ziet om die dag naar Terneuzen te komen kan ik de opening van de zomerexpositie bij Sille warm aanbevelen. Galerie Sille ligt in het schilderachtige stadje Oudewater en de fantastisch goede sfeer van zo’n dagje kunst en cultuur genot had ik eigenlijk niet willen missen. Temeer ook omdat ik hier mijn collega’s tref die ik al weer een tijdje niet ontmoet heb (behalve dan op facebook). Binnen vind je de kunsten, buiten de lange tafels met parasols, wijn, heerlijke hapjes en maaltijden en live muziek.

Op de foto’ s hierboven zie je de zomerexpositie van vorig jaar. Een zeer gezellige drukte met enorm goed publiek, vele collega’s en zo’n geweldig goede sfeer dat ik er echt van baal dat ik er dit jaar niet bij kan zijn.