Al vroeg in de ochtend, ik ben rond 07.00 u. al aan het werk in het atelier, sta ik op. Meestal zo rond 06.00 u. Dat gaat automatisch. Ik heb geen wekker nodig om op dat uur wakker te worden. Het is mijn vaste ritme geworden sinds ik aan het Mathilde drieluik werk.

Dat werk gaat elke dag door tot ± 22.30 u. Al naar gelang het werk is voltooid volgens mijn schema. Soms gaat het door tot in de ochtend, maar dat komt gelukkig maar af en toe eens voor.

Momenteel ben ik de lijsten voor het drieluik aan het schilderen. Drie grote joekels die allemaal laag voor laag geschilderd moeten worden met krijtverf van Decoration uit Clinge.

Elke lijst wordt eerst in het juiste profiel gefreesd. Vervolgens worden de verschillende profielen er in gelijmd. Dan worden de lijsten op maat verstek gezaagd en in elkaar gelijmd met grote deuvels, van 10 cm en 16 mm in het rond, ter versterking in de hoeken. Dan komen de metalen hoeken achterop de lijst voor extra versterking en kan het schuren en plamuren van de lijsten beginnen. Daarna worden meerdere lagen krijtverf aangebracht, geschuurd, waar nodig geplamuurd, weer een laagje krijtverf erop enzovoort. Net zo lang tot het goed is. Dan maak ik het gouden randje aan de binnenzijde van elke lijst en als laatste signeer ik elke lijst alvorens ik het zwart ga vernissen.

In dit filmpje zie je hoe ik vanmorgen om half zeven al mijn werkdag startte in het atelier. De drie lijsten zijn nu bijna klaar en ik ben al bezig met het maken van de standaard voor het drieluik.

Het is niet goed te zien in het donker met lamplicht er fel op, maar ik heb gouden vingers. Als nu ook alles wat ik aanraak in goud verandert heb ik het helemaal voor elkaar. Maar helaas.

Ik heb vanavond het gouden randje op een van de drie lijsten voor het Mathilde drieluik gezet. Met was. Er zit een rode onderschildering op om het meer warmte te geven. Een vervanger voor het traditionele rode bolus.

Het effect is ongeveer gelijk. Het koste wat moeite, maar het resultaat mag er zijn. Dik tevreden sluit ik deze werkdag af. Morgen weer verder met de volgende lijst.

Al twee dagen ben ik al weer bezig met het schilderij ‘Mathilde Blanc Sec’. Het schiet lekker op en als ik zo door kan werken komt dit werk mooi op tijd voor de tentoonstelling straks bij Galerie Sille in Oudewater. Het schilderij gaat over de Mathildewijn. Die moet uiteraard in stijl gedronken worden.

Op de achtergrond staat nog steeds de koffergrammofoon die ik onlangs in mijn bezit kreeg. De plaat die er op ligt is er een van Kovacs Lajos uit 1932. De muziek kwam van Bob Scholte die toen voor de AVRO radio werkte en daar muziek voor maakte met zijn ‘herrieband’. Dit liedje zat bij een aantal platen die ik bij de grammofoon meekreeg en die muziek gebruik ik straks voor een kort filmpje over het maken van dit schilderij  De grammofoon schilder ik naar de waarneming en het model van een foto.

De afgelopen dagen was ik bij Ineke om met haar haar expositie in de kerk van Elst in te richten. Een geweldig mooie locatie waar haar werk zeer goed uitkomt. Voor Ineke is het een bijzondere expositie omdat ze tegenover deze kerk is geboren en er natuurlijk een enorme band mee heeft.

Het is een prachtig kerkgebouw met een rijke geschiedenis die teruggaat tot in de Romeinse tijd. Daar is ook nog het nodige van te zien in de kerk waar een heel mooie permanente tentoonstelling is ingericht met vondsten uit de vele opgravingen en uitleg over de geschiedenis. Een bezoekje meer dan waard dus.

Terug in het Zeeuwse wacht me enorm veel werk wat nog verzet moet worden. Op weg naar het atelier ontdek ik twee vogeleitjes onder de pruimenboom. Mijn tuin brengt dus niet alleen groente en fruit voort maar ook vogeltjes.

In het atelier werk ik door aan het Mathilde driekuik. De lijsten voor de schilderijen krijgen nu een onderschildering in krijtverf van Decoration uit Clinge. Een vervanger voor rode bolus, waar vroeger mee gewerkt werd om het goud en het zwart een wat warmere uitstraling te geven.

Er komen drie lagen krijtverf onder elke overschildering te zitten. Een mooi klusje, want het droogt snel en ik kan zo lekker vlot doorwerken. In de tussentijd dat de lijsten drogen kan ik verder aan het schilderij ‘Mathilde Blanc Sec’.

De krijtverf is voor mij een nieuw product maar wat al eeuwen oud is. Het werkt echt fantastisch en ik ga er ook in de toekomst veel meer mee doen op het gebied van eigen lijsten maken voor mijn werk. Op dat punt begin ik ook steeds meer ervaring te krijgen. Door mijn investeringen in houtbewerking machinerie en materialen kan ik nu mijn eigen specifieke lijsten maken die ik dan eveneens signeer met mijn logo.

Maar bovenal blijf ik schilder. Het werk aan ‘Mathilde Blanc Sec’, kan ik nu, na twee zalige dagen bij Ineke, weer verder voltooien. Hierna wil ik nog een speciaal werk maken naar aanleiding van creaties van Marianne Akkermans voor de Mathildedag. Soms denk ik dat ik me in tweeën moet delen en dagen van 48 uur moet gaan instellen om alles wat ik wil uit te kunnen voeren. Maar willen is kunnen.

Na maanden te hebben gewerkt aan het Mathilde drieluik, heb ik eindelijk weer eens tijd voor mijn reguliere expositiewerk. Ik blijf nog wel even in de Mathilde-sfeer met het schilderij ‘Mathilde Blanc Sec. Dat werk stond al in de steigers maar ik wilde daar nog de oude koffer grammofoon bij schilderen.

Terwijl de lijsten voor het drieluik worden behandeld, en moeten drogen, kan ik werken aan dit schilderij. Het drieluik is nog niet klaar. Het schilderwerk is nu voor 98% gedaan. Straks, als ook de lijsten klaar zijn, ga ik dat werk in z’n totaliteit bekijken en verder naar elkaar toe schilderen. Dat zijn echt de laatste handelingen aan een klus die veel meer tijd heeft gekost dan me lief is.

Intussen loopt ook de organisatie van de Mathildedag door. Ook dat vreet enorm veel tijd, zorgen en ergernis. Maar ook plezier. Met elkaar hebben we wel schik en een leuke tijd. Er moet nog heel veel gebeuren, maar we werken nu met een wat groter team van mensen die van wanten weten, zoals Marianne Akkermans die nu de hele show in het Schelde Theater voor haar rekening heeft genomen. Na een flinke dip, met organisatorische en bestuurlijke problemen, gaat de organisatie met sprongen vooruit.

Maar intussen kan ik dus even tijd vinden voor iets wat echt mijn ding is. Schilderen. Ik schilder de oude koffer grammofoon die ik onlangs wist te veroveren op een heel aardige man uit den Haag. Op dat ding kan ik platen draaien en dat doe ik dan ook met groot plezier. Ik heb er zelfs een filmpje van gemaakt voor straks. Daarin kun je zien hoe ik de grammofoon, en de rest, aan het schilderen ben. Deels naar de waarneming en deels van foto’s.

Het zijn heel lange dagen die ik nu maak. Tot half één in de ochtend ben ik nog bezig met het versturen van dringende mails voor de organisatie van de Mathildedag. Wat zou ik blij zijn als dat achter de rug is. Maar ik verwacht dat ik het ook wel zal missen, want onder die druk, van heel veel tegelijk willen doen, functioneer ik nu eenmaal het best. Het schilderij wat ik nu aan het maken ben gaat waarschijnlijk naar Galerie Sille in Oudewater. Daar ben ik ook al even niet meer geweest en ook dat mis ik enorm. Ook wil ik nog schildrijen gaan maken van creaties van Marianne Akkermans voor de Mathildedag. Daar ga ik deze week nog foto’s voor maken en zo zal de druk voorlopig erg hoog blijven. Twee schilderijen wil ik daar van gaan maken. Als alles meezit krijg je daar wat van te zien tijdens de Mathildedag.

Al vrij vroeg (7.30 u.) was ik al weer in het atelier aan het werk aan een bijzonder klein schilderijtje. De titel is ‘Ludieke bekentenis’ en het laat een prachtige dame zien die zich aan het opmaken is. Niet als mooie dame, maar als clown. Dit soort tegenstrijdigheden boeien me. Het wijkt af van al het gangbare en daagt de kijker uit om naar enige logica te gaan zoeken. De titel is altijd de sleutel van de deur die toegang biedt tot onderliggende lagen.

Ludieke bekentenis zegt iets over het kind dat altijd in een volwassen mens aanwezig is maar slechts zelden aan de oppervlakte komt. In dit geval vindt de mooie dame het veel leuker om de dag als clown door te gaan brengen dan als de deftige dame die ze altijd moet zijn. Misschien heeft ze en winkel in zeepjes en geurkaarsen of zoiets en gaat ze die dag zo naar haar werk. Dan zal de werkdag er anders uitzien dan gebruikelijk.

Het leuke van zo’n klein werkje is dat ik het heel fijntjes kan gaan zitten schilderen en dat ben ik dan ook aan het doen. Ik gebruik nu een glaceer techniek om het nog fijner en fotografischer te kunnen schilderen. Van heel dichtbij zie je de penseelstreken, de toetsjes en de tegenstrijdige kleuren. Van veraf lijkt het meer op een foto maar blijft de verf als verf herkenbaar.

Vandaag was ik een beetje op vakantie. Ik ben even gestopt met schilderen aan het Mathilde-drieluik om ‘La femme de falaises’ af te kunnen maken. En als ik dan de hele dag zit te kijken naar de Franse krijtrotsen heb ik ook een beetje het gevoel dat ik daar ben. Gisteren heb ik hier ook al de hele dag aan gewerkt. Vandaag heb ik het werk zo goed als voltooid. Vanavond ga ik nog wat kleine dingetjes doen en vooral zitten kijken of het is geworden wat ik wilde hebben.

In het atelier vordert het werk aan het drieluik van Mathilde gestaag. Ik wil eigenlijk niets laten zien van de twee geheime schilderijen van dit drieluik, om straks nog een verrassing over te houden tijdens de onthulling, maar ik kan het toch niet laten om een tipje van de sluier op te lichten. Hierboven zie je een fragment van het derde schilderij.

En ook nog iets leuks over de verkoop van de art-prints in de campagne voor de crowdfunding voor de Mathildedag. Nummer 7 krijgt een heel bijzondere bestemming. Later meer hierover.

De actie loopt al. Je kunt intekenen op onze site www.mathildefestival.nl Wie onze actie steunt kan kiezen tussen een fles Mathilde-wijn, de art-print en het beroemde boek van Lisette de Zoete. Als je een speciaal nummer wil van de art-print oplage moet je dat snel doorgeven, want er zijn er al een aantal geclaimd en verkocht.

In het atelier ben ik al weer begonnen met een nieuw werk. ‘La femme de Falaises’. Een schilderij van 120 x 120 cm. Dat kwam vrij plotseling in me op tijdens het werk aan het Mathilde-drieluik. Eigenlijk heb ik er geen tijd voor omdat al mijn tijd gaat zitten in het schilderen van het drieluik, maar ik besloot het alvast maar te schetsen. Van een schets kwam de rest en eer ik het wist was ik dit werk al weer aan het schilderen.

Etretat (falaise d’aval et aiguille)

Het is zo’n prachtige droomplek in Frankrijk waar ik een mooie dame in tekende zodat het weer een plaatje met een verhalend karakter wordt. Sprookjesachtig mooi.

Een van de meest inspirerende winkels, hier in het Zeeuwse, is wel de Zeeuwsche Kringloopbeurs in Sint Jansteen (vlak bij Hulst). Daar vond ik een prachtige lijst met een, zoals gebruikelijk met oud werk, afwijkende doekmaat. Daarvoor moest ik dus een nieuw spieraam halen bij Deva en natuurlijk heel mooi portretlinnen om zelf weer eens een doek op te spannen.

En als ik dan toch bezig ben pak ik gelijk ook wat ander nieuw doek mee. Deze ochtend bestond dus uit opspannen van drie doeken. Een klusje wat ik nog steeds erg leuk vind om te doen.

Mooi strak om het spieraam. Als een trommelvel. Spietjes erin en klaar. Ik kan weer verder met een nieuw idee wat ik tussen het werk aan het drieluik van Mathilde door wil doen. Ook voor de nodige afwisseling, want het werken aan het drieluik is wel erg zwaar aan het worden.