Vandaag sta ik met mijn verhaal over de Koppermaandag prent op de site van GO-RTV, onze lokale omroep. Aanstaande Maandag is het Koppermaandag. De eerste Maandag na Driekoningen. Een bijzondere dag die al genoemd werd in de 15-de eeuw. Vanaf nu doe ik daar ook actief aan mee door elk jaar een Koppermaandag prent te drukken.

Het idee kwam tot stand toen ik bij collega drukker Eric zag hoe hij zelf papier stond te scheppen. Een prachtig product wat redelijk eenvoudig zelf te doen was. Ik kreeg van hem zijn ‘schepraam’ te leen en een lading papier snippers om daar papier pulp van te maken zodat ik zelf kon gaan scheppen. Zo ontstond het idee om een druk te gaan maken van tekst en een tekening op zelf geschept papier als Koppermaandag prent die ik aan iedereen toe kon sturen.

Eric leerde mij in enkele minuten hoe ik zelf het papier kon scheppen voor deze prent. Een wonderlijk proces wat een beetje tovenarij lijkt als je plots een vel kletsnat papier op zo’n schepraam ziet liggen. Dit was de basis voor het idee om alles zelf te gaan maken, op de drukinkt na. Volgend jaar komt er weer een Koppermaandag prent. Ook weer op zelf geschept papier.

Eigenlijk sta ik zelfs dubbelop in de krant. Bovenal met mijn historisch verantwoorde verbouwingsplannen, maar ook met de aankondiging van mijn dagje schilder cursus voor Toonbeeld op 30 Augustus a.s.

Mijn voorliefde voor Zeeuwse geschiedenis, cultuur en landschap staat uitstekend omschreven. Het herstel van de waterput was de aanleiding. Dergelijke putten worden nog steeds gesloopt omdat men niet weet wat je er mee kan in de moderne tijd waarin alles op het schermpje van een smartphone plaats lijkt te vinden. Het echte leven lijkt zo ver weg.

Het herstel van mijn waterput is niet alleen een nostalgische overweging. De put gaat ook weer gebruikt worden voor het spoelen van, bijvoorbeeld, groente die uit mijn moestuin komt, maar ook voor tal van andere klusjes waar je niet direct leidingwater voor nodig hebt. De oorspronkelijke waterpomp uit de keuken komt weer terug te staan in de keuken met een eigen spoelbak. De pomp staat aangesloten op de waterberging/put, die nu al bijna in oude glorie hersteld is.

Als je in Zeeland woont en je hebt een mooi boerenkostuum, dan kun je, net als ik, lid worden van Ôns Boeregoed. Een vereniging tot behoud van de prachtige streekdracht die we hier nog met enige regelmaat uit de kast halen om een bijzondere Zeeuwse daag door te brengen.

Zo’n prachtige vereniging heeft natuurlijk ook een eigen krantje. Het Boerekrantje. En daar sta ik nu in met mijn Zeeuwse werk, wat nu weer in de galerie van Anne Mannaerts hangt in Terneuzen. Helaas heeft zij de deur moeten sluiten in verband met de maatregelen rond het corona virus. Wanneer de galerie weer open gaat is nog niet bekend, want het kan zomaar zo zijn dat die maatregelen, ter bestrijding van de verdere verspreiding van het corona virus, nog verder worden aangescherpt en verlengd.

Maar heel leuk dat ik met mijn werk in het verenigingsblad sta. Dat voelt Boeregoed.

Met enige trots kan ik vertellen dat weer in de krant sta. De komst van het eerste boekje met een eigentijds spookverhaal is op zich vrij uniek, heb ik me laten vertellen door echte deskundigen. Het gros van die verhalen stammen uit het verleden. Vanaf de naoorlogse periode werden er eigenlijk geen streekverhalen meer neergepend en al helemaal niet rijkelijk geïllustreerd.

Spookverhalen zijn er ook vandaag de dag nog steeds op het platteland van Zeeuws Vlaanderen. Ik schrijf ze op, of maak ze zelf en ik maak er de illustraties bij. Zo ben ik nu bezig met het verhaal rond de kerkbrand van mijn dorp Hoek. Dat is een vervolg op het tweede boekje dat ik uit wil gaan geven. Hieronder alvast een voorproefje.

Trots als een aap met zeven… ‘Ballunatics 8′ staat op de cover van de nieuwe kunstgids van Art Gallery Pot. Binnenin de gids ook nog een werk van mij, plus natuurlijk ook werk van vele andere collega’s die hier permanent exposeren.

‘Ballunatis 8’ heeft nu een prominente plaats in de grote hal naast de balie. Je kunt het werk niet missen als je binnen komt. Gisteren was er nog een drukke bedoening met heel veel dames uit België. Dat het een leuk feestje is geweest zag ik al toen ik aan kwam lopen.

Dit stond nog voor de deur. Een pracht van een HY bus. Zo’n ding wil ik ook nog steeds hebben. Dit is wel een echte oude, met een gescheiden voorruit en deuren die van achteren scharnieren. Deze bus moet nog worden opgehaald door de eigenaar van een restaurant. Als die dat vergeet haal ik ‘m gewoon op.

Het is niet de eerste keer dat ik hier leuke voertuigen heb zien staan. Doorgaans heel luxe sjezen als Aston Martin, Daimler, Porsche en Maserati. Nu dus iets wat meer bij mij past.