Als ik deze ochtend een telefoontje krijg van pastoor Vankan, met de vraag of ik, met mijn historische drukkerij, een oorkonde kan maken weet ik precies wat ik ga doen op Zondag. Hier kan ik iets heel moois van maken met alle spullen die ik heb en dat ga ik ook doen. Zo’n document moet iets speciaals zijn natuurlijk. Niet een of ander sullig printje uit de computer, maar iets wat gemaakt is op mooi papier en in hoogdruk. Echte letters, lijnen, hoeken en ornamenten die een beetje in het papier gedrukt staan. Prachtig!

In het atelier staat nu alles in het teken van letters. Er moet overzicht komen en dat vergt de nodige tijd. Het blijft hier echt ene walhalla van drukkerij passie. Maar er moet ook nog steeds gebouwd worden en de deskundigen geven voor vandaag droog weer af. Maar die zitten er helemaal naast. De klus voor vandaag is het plaatsen van de windveren, maar dat kan niet tussen de buien door, want die planken moeten ook nog gegrond en gelakt worden. Als ik bij de mannen van de bouwmarkt ‘even’ langs ga voor een pintje is het daar een beetje feest omdat er iemand afscheid neemt en val ik met mijn neus in een overheerlijke barbecue.

In Zeeland kun je een schilderende boer op een toren aantreffen. Dat was ik dus. Ik stond toen te schilderen op de toren van het Belfort van Sluis. Voor de filmploeg had ik mijn boerengoed aangetrokken om het plaatje compleet te maken. Het mooie van dat boerengoed is dat je kunt zien waar de boer vandaan komt. In mijn geval uit het Land van Axel. Dit filmpje is in deverse Zeeuwse musea te zien. Ik zag het in Museum ‘Het Bolwerk’ te IJzendijke. Dat was een aangename verrassing, want ik wist niet dat het filmpje ook echt gemaakt en gepubliceerd was.

Kerktoren van Sint Anna ter Muiden. 30 x 40 cm. Olieverf op heel linnen. €950,-

Het schilderijtje dat ik toen schilderde is te zien (en te koop) bij Galerie Lokaal 54 in Terneuzen. Je ziet de merkwaardige toren van de kerk van Sint Anna ter Muiden. Vanaf die hoge toren van het Belfort geschilderd. Op de achtergrond zag je de haven van Zeebrugge, die ik niet schilderde omdat dat het plaatje wreed verstoorde. Zo zie je het plaatsje in het groen liggen zoals ik het gewoon het mooist vind. Dat is schildertechnische vrijheid.

En zo ging dat er hoog bovenop die prachtige toren van het Belfort van Sluis aan toe, die dag. Ik had de tijd bij me zodat ik precies op tijd naar beneden kon lopen om de parkeermeter bij mijn sjees bij te vullen.

En zo krap ging het er aan toe met de filmploeg. Het was een erg leuk moment. Ik schilderde dat werkje als studie voor een groter werk waar ik toen aan bezig was in mijn atelier. Omdat het zoveel media aandacht kreeg maakte ik de studie af tot ene waardig schilderijtje.

Het is groot feest in het atelier. Alsof Sinterklaas langs is geweest. Zo voelt het echt. Ik hou me vandaag natuurlijk bezig met het inruimen van een deel van de drukkerij van Arjaan. Zo kan ik mooi alles goed bekijken wat ik gisteren, samen met Karel, heb opgehaald. Alles is zo bruikbaar en zo inspirerend.

Gisteren zag ik ook een deel van het werk van Arjaan. Prachtige boekjes. Zo wil ik het straks ook gaan maken. Ik had er iets te weinig tijd voor om alles goed te kunnen bekijken, maar wat ik zag gaf me wel een extra stimulans om keihard aan de slag te gaan met mijn grafische plannen.

Vandaag was het voor mij echt een feestdag. Ik mocht, samen met Karel, een begin maken aan het verhuizen van de drukkerij van Ajaan. Hiermee kan ik direct aan de slag voor het drukken van mijn eigen boeken. Ik neem eigenlijk het stokje van Arjaan over. Hoe mooi is dat? Nu kan ik de complete verhuizing gaan plannen waar ik morgen gelijk mee ga beginnen.

Bij het maken van en boek komt nog zoveel kijken dat ik er voorlopig nog wel even mee bezig zal zijn eer ik echt tot drukken over kan gaan, maar stap voor stap verzamel ik alles wat ik nodig heb bij elkaar. Vandaag zijn er initialen naar me onderweg gegaan via de post. Helemaal uit Groningen. Die initialen heb ik nodig om de juiste letter te plaatsen in het zetsel voor de pagina’s van het Wiese-boek. En morgen ga ik, samen met Karel, naar Utrecht om bij Arjaan te gaan kijken hoe we zijn drukkerij naar het Mauritsfort kunnen gaan verhuizen. Dat wordt een hele operatie en dat moet goed voorbereid worden. Met al die spullen kan ik eindelijk echt gaan drukken.

Het zijn best spannende tijden. Er gebeurt veel. Ik ben aan het verbouwen, mijn atelier aan het inrichten, ik ben aan het schilderen, tekenen en zetwerk aan het maken en nog heel veel meer. Een fantastische tijd.

Het werd laat vandaag. Ik kreeg onverwacht, maar zeer gezellig en leerzaam, clown-technisch bezoek waardoor de tijd voorbij vloog en ik het filmpje helemaal vergat af te maken en te posten. Maar beter laat dan nooit. Vandaag bedacht ik me dat ik zowel moest werken aan de bouw als in mijn atelier. ‘s-Morgens in de bouw, ‘s-middags in het atelier. Dat ga ik de komende tijd proberen. Als het niet regent kan ik bouwen, als het regent zit ik in het atelier. We gaan het zien.

Overal waar ik kijk kan ik wel inspiratie vinden. Voor een nieuw verhaal, voor een neiuw schilderij of voor een nieuwe pan soep. Die inspirerende omgeving maak ik zelf. Overal waar je straks komt zal straks de inspiratie vandaan komen die ik nodig heb om te creëren. De bouw van het huisje is daar onderdeel van, maar het atelier ook. Aan alles wordt nog gewerkt. Vandaag niet, want het is pokkenweer. Dan ga ik inspiratie opdoen bij de Rayburn.

Met de komst van de complete drukkerij van Arjaan gaat er straks in het atelier wel het nodige veranderen. Er moet ruimte gecreëerd worden om alles te kunnen herbergen en daar ben ik gisterenavond druk mee bezig geweest. Met een rolmaat en pen en papier heb ik een redelijk goed overzicht in elkaar kunnen knutselen.

Het gaat er straks zo uitzien, als op de tekening hierboven. Met de Eickhoff proefpers van Arjaan kan ik al de nodige opdrachten, die hier klaar liggen, af gaan werken. Voor de Albion pers en de Victoria pers zit ik nog steeds te wachten op cruciale onderdelen. Dat blijkt echt veel moeilijker te zijn dan ik had verwacht. Die zoektocht kan ik straks in alle rust voortzetten. Toch zullen beide persen moeten gaan draaien. Voor de Albion pers zit ik nog te wachten op een tympaan en een frisket. Als dat er is kan ik daar het Wiese-boek op gaan drukken. Beide onderdelen zijn al in de maak. Voor de Victoria Merkur pers zit ik nog steeds te wachten op een pedaal. Het pedaal wat me in het vooruitzicht was gesteld lijkt meer en dooie mus te zijn, vrees ik. Daar ga ik ook niet meer op zitten wachten. In het ergste geval moet er een pedaal gemaakt worden. Want op die pers wordt straks het poezenboekje gedrukt. 500 exemplaren. Dat zou eventueel ook kunnen met de pers van Arjaan, maar de Victoria werkt nu eenmaal veel sneller.

Eindelijk, eindelijk, eindelijk. Ik ben weer terug in het atelier na een maand lang verbouwen. Dit heb ik ontzettend gemist en ik kan meteen aan de slag met grafisch werk wat hier al veel te lang ligt te wachten. En aan het eind van de dag kwam er een fantastisch mooi bericht binnen van Arjaan van Nimwegen. Hij gunt mij zijn oude drukkerij. Drie zetbokken met elk 20 kasten vol prachtige fonts, waar onder mijn favoriete Holland Mediaval, en een machtig mooie Eickhoff proefpers waar ik meteen op aan de slag kan. Mijn dag kan niet meer stuk.

Dat is zo’n pers als hierboven afgebeeld. Een cilinder-pers waar ik meteen mee aan de slag kan.