De nieuwbouw begint in de eindfase te belanden. Vandaag kreeg ik hulp van Leo, mijn overbuurman, die me kwam helpen met voegen. Eerst moet er nog wat gemetseld worden, maar als dat klaar is zie ik het eind van al dit werk in zicht komen. Tussen de buien door voeg ik verder, tot het blijft regenen en ik de Rayburn maar weer eens aansteek voor de avondmaaltijd.

Helemaal leuk is de ontdekking van vier vingers in een van de stenen die ik gebruik om de gevel te metselen. Het is een spoor van een stenen bakker uit eind 1800. Die mens heet met vier vingers de nog natte steen uit de mal gedrukt en zo zijn bestaan vastgelegd voor eeuwig. Vandaag is het de laatste droge dag, volgens de deskundigen, en ik ben dus net op tijd klaar met die gevel. Toen ik in de regen stond te metselen zijn de stenen gaan ‘zwemmen’, zoals dat genoemd wordt. Onmerkbaar komt er dan beweging in het metselwerk en dat had tot gevolg dat de gevel niet helemaal mooi strak is geworden. Ik heb nu dus een soort Efteling gevel. Extra romantisch dus.

Het kost heel veel tijd en moeite en het lijkt helemaal niet op te schieten, maar vandaag ben ik met het metselwerk toch zover gekomen dat ik zeker weet dat ik het morgen af kan werken. Dat was ook het plan. Vandaag en morgen is het droog en ik moet het dus in die twee dagen zien te redden. Dus wordt er gemetseld op Zondag. Daar gaat mijn enige rustdag, maar die haal ik Dinsdag wel in.

Het hemelwater kwam vandaag met bakken uit de lucht. Met bliksem en onweer. Een bliksemschicht sloeg in in het dorp en daar sloeg te thermometer van de muur. Een behoorlijke klap. Tussen de buien door werk ik vandaag aan de steiger die ik mocht gebruiken van onze Hoekse Bouwmarkt.

Ronald legt me haarfijn uit hoe ik de steiger op moet zetten. Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. Dat is zo’n beetje het devies van de laatste tijd. Maar het lukt. Ik heb nu een oerdegelijke steiger om het metselwerk aan de nieuwe gevel te voltooien.

Dat ziet er vanaf de steiger zo uit. Morgen en overmorgen hebben we droge dagen. Waarschijnlijk de enige die we nog krijgen en daarom offer ik mijn rustdag op om de laatste belangrijke stap te zetten in het metselwerk. Daarna komt het afwerken, het leggen van alle dakpannen. het monteren van de zinken goten etc. etc.

Vandaag regende het en dat bleek geen succesvolle combinatie te zijn met het metselwerk. Toch ga ik, tussen de buien, door met metselen. Het moet af. En snel. Want ik moet onderhand ook zeer dringend aan de slag in het atelier.

Het opbouwen heeft nu een interessante fase bereikt. De Rayburn kan weer branden. En dat betekent dat ik weer lekker kan koken en bakken. Het metselwerk moet helaas onderbroken worden door belangrijke zaken zoals het docentenoverleg bij Toonbeeld, maar ook door bliksem en onweer. Tussen de buien door metsel ik verder en stapje voor stapje kom ik dichter bij mijn einddoel.

De bouw begint nu een fase te bereiken waarin het een en ander zichtbaar wordt van het eindresultaat. Met de plaatsing van de inwendige schoorsteenpijp kan ik straks weer gewoon koken en bakken met de Rayburn. Maar met deze stap kom ik weer een beetje dichter bij het eindresultaat van al mijn bouwplannen. Voor een echte ouderwetse schoorsteenpot ga ik bij Funda langs. Zij is keramiste en kan zo’n pot draaien en bakken. Maar ze kan me ook verder helpen met de gevelsteen. Ik heb besloten er het wapen van Hoek in te zetten. Eigenlijk het wapen van het Mauritsfort.

Omdat ik de ballen verstand heb van bouwen ga ik even langs onze Hoekse bouwmarkt waar Ronald me haarfijn uitlegt hoe ik mijn nieuwe venster moet gaan plaatsen. Daar moet een lekdorpel onder komen te zitten om het regenwater goed af te kunnen voeren. Zo kom ik steeds een stapje verder.

Ook vandaag gaat de bouw weer verder. Deze dag besteed ik aan het metselwerk. Dat is een vrij tijdrovend klusje waardoor het lijkt alsof er weinig gebeurd. Ik metsel verder tot ik het niveau heb bereikt van het venster. Als het metselwerk mooi gedroogd is kan ik morgen het venster verder aftekenen en plaatsen. Maar morgen ga ik ook iets doen met de schoorsteen. Maar dat is voor morgen.

Gevelstenen vormen een eigen cultuur in de architectuur. In Amsterdam kun je er heel veel ontdekken in een mooie wandelroute door de stad. Elke steen verteld iets over het huis waar hij ingemetseld zit, of over de eigenaar, of over het buurtschap en soms ook over een historisch belangrijke gebeurtenis. Ik wil ook zo’n steen in mijn gevel en ik ga diep nadenken over wat daar op moet komen te staan. Milou komt al boven in de windveren te zitten. Het zou Prins Maurits kunnen zijn, of de Sint, Zwarte Piet is ook een optie omdat die nu zo onder vuur ligt en een soort bedreigde diersoort is geworden, de clown kan, want daar schilder ik over en dat zou lekker vrolijk zijn, een drukpers of een boek, een pallet en penselen. Er staat van alles open en ik ga daar de komende tijd diep over nadenken. Iets met een knipoog, iets wat botst en schuurt. Het borrelt al.

Een ander ding is de schoorsteen. Daar moet straks een mooie, bijpassende,schoorsteenpijp op komen te staan. Ik denk dan aan zo’n keramische schoorsteenpot zoals je die wel vaker ziet op oude huizen. Geen lelijk modern ding in ieder geval. Zo’n keramische pot kun je kopen, maar ook laten maken. Woensdag heb ik daar eenn gesprekje over met Funda. Zij is keramiste in Terneuzen en ze liet me weten dat zij dat wel kon gaan maken.

Uit de serre haal ik exact 1 kilo tomaten. Precies genoeg voor een pan soep. Ook dat leven (van het land) gaat hier gewoon door. Nu alleen nog de schoorsteen afmetselen zodat ik de Rayburn weer kan gebruiken.

Na een onstuimige week vol arbeid heb ik wel behoefte aan een dag rust. Daar is de Zondag de meest geschikte dag voor. Ik doe niet helemaal niks. Ik bereid het venster, dat bovenin de nieuwbouw moet komen te zitten, voor op een schilderbeurt en plaatsing. Ook denk ik na over een gevelsteen die ik in de nieuwe gevel wil gaan verwerken. Dat idee bespreek ik met Arie en Tineke in Sinte Pier, ofwel Nieuwvliet, waar ik in de middag even langs ga om wat te kletsen.