Het is zover. In drie dagen tijd hebben we, met nam Sjaco, de houtskeletbouw voor de etage boven de keuken voltooid. Drie dagen lang hard werken in zomerse sferen met een fantastisch resultaat. Ik ben ondertussen begonnen met het voorzichtig afbreken van de schoorsteen die, tegelijk met de zijgevel, opgemetseld moet worden tot de gewenste hoogte. Daar ga ik me de komende tijd mee bezig houden. Het opmetselen van de opbouw en het leggen van de dakpannen. Maar ik moet ook weer aan de slag in het atelier. Ook daar wordt morgen al weer een begin mee gemaakt.

Het werd vandaag weer een heerlijke zomerse dag. Ideaal weer om te werken aan de opbouw van het huisje. Vandaag bouwen we het skelet voor de etage boven de keuken. Sjaco is de expert en ik help mee. De opbouw lijkt op de gelijke hoogte van het hoofddak, maar dat dak gaat er straks ook nog af en komt 10 cm. hoger te liggen.

Net als op de bovenstaande tekening van Jan Magielsen van JGM design. Hij heeft het hele ontwerp getekend op mijn aanwijzingen en er de hele bouwkundige uitwerking voor gemaakt. We zitten, qua afmetingen, exact op koers.

Vanmorgen vroeg ben ik, samen met Sjaco, begonnen aan de opbouw van het huisje. Het is een eerste stap naar een droom-paradijsje wat ik al jaren op mijn verlanglijstje heb staan. Na deze stap volgen er nog vele anderen, maar belangrijk is dat de stap gezet is en waar een begin is is een eind. Het begin is er dus. We slopen alles wat boven de keuken zit om daar een nieuwe vloer te maken voor de opbouw van een extra kamertje. Met deze stap wordt het huisje weer in de juiste verhouding gebracht.

Aan dit schtesje kun je zien wat het gaat worden. Het klokkentorentje op het dak heeft een iets eenvoudigere uitvoering met twee staanders in plaats van vier, maar verder is dit het plan.

Het heeft iets Russisch, zei een Russische vriendin van me laatst (geen liefhebster van Putin, noch de oorlog). Roeland in zijn Dasha (дача). En zo voelt het ook wel een beetje hier in huisje weltevree. Lekker ontspannen bezig zijn met de geneugten van het leven. Vandaag maak ik tomatensoep van mijn eigen geteelde tomaten. En dan denk ik aan al die Russen die nu ook in zo’n huisje zitten. Ver weg van alle gelazer. Ook in Oekraïne wordt er zo geleefd van het land. Behalve aan de frontlinie. Ging iedereen maar lekker soep maken. Dan was dat gedoe zo over.

Maandag gaat het dak boven de keuken er af. Ook het plafond en de plafondbalken gaan er uit en daar moet ik nog het een en ander aan voorbereiden. Dat is mijn taak van vandaag. Een rustig klusdagje om even bij te komen van al het werk van gisteren. Maandag gaat het opbouwen beginnen. Een moment waar ik erg naar uitgekeken heb.

In de moestuin, voor zover ik die nu heb, met de opslag van al het bouwmateriaal, heb ik een courgette explosie ontdekt. Dat wordt dus soep maken. Ook heb ik weer genoeg tomaten voor een nieuwe pan tomatensoep. Volgend jaar heb ik weer een volledige moestuin waar ik een heel jaar lang van kan eten. Maar dit is ook al prachtig.

Vandaag brak het moment aan dat de bouw echt gaat beginnen. Ik stort de fundering voor de nieuwbouw en vanaf nu wordt er alleen nog maar opgebouwd. Van de hele beton-stort bezigheid heb ik een time-lapse opname gemaakt. Het was een hele klus en ik ben blij dat het er op zit.

Morgen is het de grote dag. Dan wordt het beton voor de nieuwe fundering gestort. Vandaag bereid ik alles voor. Bij onze Hoekse bouwmarkt staan twee pallets met beton op een aanhanger die ik zo aan mag pikken en van Ronald mag ik zijn betonmolen gebruiken. Mijn buurman kwam even helpen met de verrijker om de pallets met beton in mijn tuin te zetten en zo ben ik helemaal voorbereid op de dag van morgen.

Vandaag regende het. Goed voor de plantjes, maar niet echt voor mijn verbouwplannen. Ik verzamel alle moed bijeen om toch die betonnen vloer uit de serre te hakken. Om zeven uur begon ik hiermee en om 11 uur was hij er uit. Non-stop doorgewerkt, maar heel blij dat ik die puinhoop-vloer er toch uitgehakt heb. Nu kan ik met een schone lei beginnen bouwen.

Of ik een portret wil schilderen van Aleksander Farnese? Ik zit nog helemaal in de sfeer van Wiese. Een tijdgenoot van hem, de Hertog van Parma. Hij leefde van 1545 tot 1592 en Wiese van 1531 tot 1606. Voor die opdracht ging ik naar Museum ‘Het bolwerk’ te IJzendijke waar een speciale tentoonstelling aan de Hertog is geweid. Zelf is hij daar ook een beetje aanwezig in de vorm van een figuur die zijn kostuum draagt. Het lijkt me een heel mooie opdracht en ik hoor wel of het door gaat.

Thuis ben ik volop aan het werk met een oud profielschaafje en een schuurmachien. Ik maak de balken klaar voor het plafond voor de keuken. Die gaan vanaf de 22-ste vervangen worden.

1 September ga ik weer een dag lang les geven in de buitenlucht met het schilderen van Zeeuws landschap in de Summerschool van Toonbeeld. Ter voorbereiding ga ik daar even langs om wat af te spreken en bij te kletsen.

In het museum zag ik mezelf terug in een filmpje. Ooit schilderde ik de toren van Sint Anna ter Muiden vanaf de Belfort toren van Sluis. Ik kwam toen een camerateam tegen die opnames aan het maken waren over Zeeuws erfgoed voor diverse musea in het Zeeuwse en die vroegen me of ik in streekdracht voor de camera wilde verschijnen voor dat filmpje.

Op z’n Axels, uiteraard. De schilderende boer. Van de filmmakers heb ik nooit meer iets gehoord. Ook dat filmpje had ik nog nooit gezien. En nu, in het museum, zie ik mezelf ineens terug op een groot beeldscherm.

Dat schilderen vanaf de Belfort toren resulteerde in het onderstaande schilderijtje dat te zien, en te koop, is bij Galerie Lokaal 54 te Terneuzen.

Kerktoren van Sint Anna ter Muiden. 30 x 40 cm. Olieverf op heel linnen. €950,-

De werkweek is weer begonnen met bouwen en sjouwen. Kruiwagens vol grond komen uit de gegraven sleuf voor de nieuwe fundering en ik ruim alle gewassen grinttegels op omdat ik die dingen zo spuuglelijk vind. Bij onze Hoekse bouwmarkt bestel ik twee pallets met beton om zelf de fundering te gaan gieten. Ronald heeft een toverformule om uit te rekenen hoeveel beton ik nodig heb.