Ook dit was weer een behoorlijk zware klus. Het leggen van de afvoerleidingen van zowel de badkamer als de keuken. Alle leidingen zitten nu in de grond en het is nog een kwestie van alles netjes afdichten en opnieuw bestraten. Dan begint de laatste klus voor de voorbereidingen van de bouw. Het graven van de laatste stukjes sleuf voor de fundering en het gieten van die fundering. Als dat achter de rug is kan begonnen worden met het opbouwen van mijn kleine paleisje.

Het werk aan de verbouwing begint zijn tol te eisen. Als ik ‘s-morgens opsta ben ik al moe. Maar ik moet verder. Vandaag doe ik het wat rustiger aan met meetwerk voor de afvoerleiding van de keuken, het weghakken van een oud putje, het metselen van een nieuw putje, het op maat maken van de nieuwe PVC buizen, het graven van de sleuf voor de afvoer, en meer van dat soort klusjes.

Rinus kwam langs om de maten van de Albion pers op te meten voor het maken van een tympaan en een frisket. Hij kan toveren met ijzer en gaat dat ding voor me maken zodat ik straks echt boeken kan gaan drukken.

Het zijn zo’n beetje de laatste werkzaamheden ter voorbereiding van de nieuwbouw. Deze klus, het uithakken van de serrevloer, was er een waar ik erg tegenop zag. En terecht. Het was een enorme rotklus. Ik begon er mooi op tijd aan en zo rond vier uur was ik ermee klaar. Een halve container vol puin kwam hier onder vandaan. Brokje bij brokje heb ik die uit moeten hakken met hamer en beitel en soms met de grote voorhamer. Net zo lang beuken tot de stukken er afvliegen. Het zit er op. De klus is geklaard. Ik ben keimoe maar dik tevreden.

Er is nog heel veel bouw-sjouw-werk te verzetten, maar ik doseer die werkzaamheden in verband met het warme weer. In de ochtend ben ik aan het hakken, breken, scheppen en sjouwen. In de middag doe ik het, zo veel mogelijk, rustig aan. Bijvoorbeeld met het op maat zagen van de pvc pijpen voor de riolering en het lijmen der delen.

Theo, verzamelaar van alles wat hij leuk vindt, heeft een echt draaiorgel. Een prachtding waar dito muziek uit komt als je aan het wiel draait. Maar er staat een beschildering op over Hulst en dat moet natuurlijk het Land van Axel worden. En daar had hij mij voor nodig. Samen bekijken, en beluisteren, we het orgel en straks gaat hij het voorpaneel lospeuteren om het bij mij in het atelier af te leveren voor een nieuwe beschildering. Zo werd het weer een superleuke dag vandaag.

D’n-Olifant wordt hij hier genoemd. De grote mobiele water stofzuiger van de gemeente waar men een beerput mee leeg kan zuigen. En dat is waar ik gisteren voor bij de gemeente langs ging. Ik had verwacht dat hij wat later zou komen, maar zo is het ook prima. Ik moet alleen wel mijn puinruim plannen even parkeren, want nu moet eerst de riolering aangesloten worden. Gelukkig ligt alles daarvoor al klaar bij onze bouwmarkt. Alleen het aansluiten blijkt minder makkelijk te zijn dan ik had gehoopt.

De tomaten zijn rijp en ik heb enorm veel zin in tomatensoep. De soep van zelf geteeld tomaten is echt een delicatesse. Vandaag doe ik het rustig aan omdat ik van het weekeind nogal druk was en omdat de puincontainer voor morgen gepland staat. Dan wordt het puinruimen hier en stevig aanpakken. Nu even niet.

Ik laat je een foto zien van mijn huisje in de sneeuw ergens rond de jaren ’60. Daarop is te zien dat er een Angelustorentje op mijn dak gestaan heeft. De foto is te vaag om er iets op te gaan ontwerpen, maar ik heb al wat informatie vergaard over hoe zo’n torentje er uit moet komen te zien.

In de rode cirkel zie je dat bewuste torentje. Niet goed te zien omdat de kap besneeuwd is. Na wat zoeken op internet en praten met oude buurtbewoners kan ik een redelijke reconstructie gaan maken van dit torentje.

Het was vandaag weer een fantastische dag. Twee dingen stonden op het programma. Een reis naar een origineel Angelusklokje en naar collega Yvonne, die een prachtig schilderij heeft gemaakt van mijn keuken met Milou als middelpunt. Milou voor de Rayburn. Een plek waar ze graag zat te luisteren naar de geluidjes die uit het fornuis kwamen en natuurlijk de warmte. Volgens een Engelse Rayburn freak is dit ‘The most expensive catwarmer’

Het bezoek aan Yvonne en haar Milou-schilderij was wel het hoogtepunt van mijn dag. Dat schilderij komt uiteraard in het boekje over Milou te staan in het hoofdstuk ‘Milou in de kunsten’.

Een tweede belangrijk ding was het ophalen van een origineel Angelusklokje wat straks boven op mijn dak komt te staan in een daarvoor nog te maken torentje naar een origineel ontwerp voor dat soort torentjes. Wie straks bij mij aanbelt zal ook te horen zijn in het atelier, waar ik de bel van het huisje niet kan horen. Het is echt een prachtig klokje met een heel mooi bronzen geluid.

Om je een beetje een idee te geven van hoe dat er straks uit komt te zien heb ik deze schets gemaakt.