De verbouwing beging nu op gang te komen. Allemaal nog voorbereidend werk, maar de start is gemaakt. Met mijn rug gaat het prima. En waar ik helemaal blij van ben geworden is van Sinke. Voor weinig geld haal je hier gewoon alles wat je nodig hebt voor een pracht van een verbouwing. Ik ben aangewezen op zo’n bedrijf omdat daar nog oude bouwmaterialen te vinden zijn. De balken voor in het plafond van de keuken worden voor mij mooi geschaafd en ik kan aan de slag.

Ik neem je in deze video mee op bouw-avontuur en ik kijk ook nog even bij de buren die tegelijk met mij aan het verbouwen zijn. Het komt allemaal zo mooi uit en ik sluit deze dag af met een zeer tevreden gevoel.

Gelukkig gaat het met mijn rug een heel stuk beter en ben ik al weer begonnen aan bouwactiviteiten. Het graven van een sleuf voor de fundering. Maar nog belangrijker vind ik de ontmoeting met Snoopy. Snoopy is zwart met wit, heeft vier pootjes en een staart en zegt af en toe ‘Miauw’. In November gaan de mensen waar hij nu woont, wan te is een katertje, verhuizen en Snoopy mag niet mee. Of ik er iets vor voel om voor dit diertje te zorgen? Jazeker wel. Ik ga vandaag even met Anouschka, die me op de aanwezigheid van Snoopy attent maakte, naar de poes toe om even kennis te maken en te kijken of er een klik is. En die was er.

Snoopy

Verder werk ik aan een documentenmap voor mijn klanten die een schilderij van mij kopen. Daar zitten dan alle bijbehorende documenten in en die map, en die documenten, ga ik natuurlijk zelf drukken op een van de oude persen. Ook ontwerp ik een nieuw logo voor ‘Atelier Mauritsfort’.

Het zit niet echt mee, de laatste dagen. De rugklachten houden nog steeds aan en ik kan dus niet gaan lopen sjouwen en verbouwen. Daarom werk ik vandaag weer in het atelier aan een schilderij dat ik af wil werken en het Wiese-boek. John kwam met een mooi cadeautje aanzetten. 36 punts letters die ik als initiaal zou kunnen gaan gebruiken. Ik vermaak me wel, maar mijn handen jeuken om te gaan verbouwen.

Het valt niet mee om niks te doen, maar ook vandaag hou ik me koest om mijn rug een kans te geven om te herstellen. Ik doe alleen dingen die niet belastend zijn voor mijn rug, maar veel heeft het niet geholpen, want ik heb al weer meer last dan gisteren.

John, de loden lettergieter uit Philippine, kwam langs om te kijken naar een geschikt initiaal voor de teksten in het Wiese-boek. Hij gaat volgende week naar Polen waar hij bijzondere letters kan gaan gieten en mogelijk ook een geschikt initiaal.

Mijn broertje is ook aan het verbouwen geslagen. Alleen heeft hij een wat groter project dan ik onder handen. Hij heeft namelijk de watertoren van Leerdam gekocht en is die nu geheel aan het verbouwen naar zijn smaak en eisen.

Er zijn niet zoveel mensen die in een toren wonen. Die komen meer voor in films, als in ‘Lord of the Rings’, denk ik. Een eerdere poging om even bij hem te gaan kijken mislukte destijds, maar ik ga het binnenkort nog eens proberen.

Als je zoveel te doen hebt en je handen jeuken om aan de slag te gaan is het erg moeilijk om echt even helemaal niks te doen. Toch zal dat moeten, want ik ben nog niet van mijn rugklachten af. Het gaat al een stuk beter. Morgen nog zo’n dag en dan hoop ik weer fit genoeg te zijn om de werkweek in te kunnen stappen met en waslijst aan klussen.

Doordat ik gisteren door mijn rug ging heb ik besloten het verbouwplan even op te schuiven tot na het weekeind. Als ik doorga ga ik echt door mijn rug en dat kan ik nu helemaal niet gebruiken. Daarom ben ik weer terug in het atelier om verder te werken aan en schilderij wat snel naar de galerie moet omdat daar lege plekken beginnen te ontstaan.

Vandaag gaf ik ook de laatste les in een cyclus van 5 lesblokken klassieke schildertechnieken bij Toonbeeld. Volgend lesjaar starten we weer opnieuw met deze serie. Tussendoor gaan we nog een dag schilderen op een echte toplocatie in mijn dorp Hoek. In het kader van ‘Summerschool’ heeft Toonbeeld tal van activiteiten waar je aan deel kan nemen in de zomervakantie.

Alles loopt hier redelijk chaotisch door elkaar. Ik moet schilderen, want ik heb dringend nieuw werk nodig voor de galerie, ik ben aan het verbouwen, materiaal aan het halen, ik ben aan het slopen, etc. etc. en op dat moment kapt mijn auto ermee. Gisterenavond had ik de aanhanger aangepikt om materiaal te gaan halen en ‘flop’. De versnellingspook deed niets meer. Vanmorgen kwam de ANWB het oplossen met een noodoplossing.

Mijn garagehouder moet het nu verder op gaan lossen, maar hij liet weten dat het verrekte moeilijk was om nog aan zo’n onderdeeltje te komen. Een plastic ringetje waarmee een kabel aan een kort stompje gemonteerd hoort te zitten aan de versnellingsbak.

Dat haalt een streep door mijn verbouwingsplannen voor nu. Ik heb een volgorde aan te houden waar beter niet van afgeweken kan worden. Dan heb ik altijd nog een hoop werk liggen in het atelier. En daar ging ik dan maar mee verder.

Wonen in Zeeland is echt een feestje. Elke dag. Ik ga vandaag naar d’n-0verkant om mijn oude ezel af te geven bij Johanna en Sjaco. Als ik aankom zie ik Sjaco op het land werken met de paarden. Een machtig mooi gezicht. Er is ook een veulentje geboren en er zijn jonge poezen. Met hen rij ik nog even mee naar Zoutelande waar Sjaco hard aan het werk is aan hun toekomstige boerderij die nog veel rustiger en landelijker gelegen ligt dan hun huidige boerderij. De rit heen en terug is een genot. Er wordt al graan geoogst en ik geniet van elke meter die we rijden.

Bij Sinke leg ik de koop vast van bouwmateriaal, waaronder de pui met tuindeur. Deze pui komt uit een van de havengebouwen uit Terneuzen. Die keert nu dus min of meer terug in de parochie.

Anouschka, mijn model, belde me op om me te vertellen dat er een rare plooi in de jurk van Wiese zat, waar zij dus model voor heeft gestaan. Die plooi ontstond door de bontkraag die Wiese een meer woester karakter gaf, wat overeenstemt met haar karakter. Dat maak ik vandaag in orde en ook schilder ik nog wat extra aan dit portret van de ‘gesel van Axel’.

Verder hou ik me ook vandaag weer bezig met de voorbereidingen voor de verbouwing. Ik meet de pui in die ik gisteren ontdekte bij Sinke en ik sjouw de hele berg stenen weg die tegen de achtergevel aan gestapeld zijn.

De verbouwing gaat eindelijk beginnen. De komende tijd zal ik vooral daar mee bezig zijn. Om te starten ben ik vandaag op materiaal-jacht gegaan bij Sinke in Goes. Daar vind ik de exacte oude vloerdelen die matchen met de bouw van mijn huisje en daar zie ik ook een pracht van een tuindeuren-pui staan die helemaal past in het plan wat ik met het huisje heb.

En alsof het zo moest zijn. Op een steenworp afstand van Sinke zit iemand die een machtig mooi antiek bed te koop heeft staan. Als ik er op reageer is de koop al direct gesloten en ben ik de trotse bezitter geworden van een koninklijk mandje wat helemaal past in het toekomstige plan met mijn riante slaapkamer.