Het is vandaag Zondag en dat ik eigenlijk mijn rustdag om bij te komen van alle avonturen en bezigheden, maar helemaal niks doen zit er vandaag toch echt niet in. Ik wil het portret van Wiese afwerken en ook de pendel. Een mooi klusje om vandaag te doen omdat alles bijna af is en ik het op mijn dooie gemak kan gaan doen zodat er toch iets blijft hangen van een rustdag.

Er zijn natuurlijk altijd nog wat kleine dingetjes verder uit te werken, maar ik vind het eigenlijk wel prima zo. Vanavond ga ik er weer eens goed naar zitten kijken als ik de dag afsluit met een pintje. Morgen begint weer een drukke werkdag met bouwactiviteiten.

Ondanks protesterende boeren en wegafsluitingen voor wielrenners zijn we nog redelijk op tijd in Heythuysen aangekomen voor een bezoek aan de Sint Nicolaaskerk, waar het altaarretabel voor Sinterklaas staat. Daar is sinds kort een echt reliek in bijgezet met een klein stukje bot van Sint Nicolaas. Dat is hier via de Russisch orthodoxe kerk en via de abdij van Egmond hier terecht gekomen. Dat maakt het geheel nog bijzonderder dan het al was.

Met Frans (Brouwers) rij ik vanuit het Mauritsfort naar Heythuysen. Onderweg maak ik nog foto’s van de kerk van Grathem voor een schilderijtje dat bovenin het namenbord komt te zitten van de donateurs die geld bijeen hebben gebracht voor de restauratie van de klokken van deze kerk. Daarna snel door naar Susteren waar we even bij Fons, van het Mobiel grafisch museum, langs gaan om clichéwit op te halen die Fons voor mij heeft samengesteld. Daarmee kan ik straks makkelijk de clichés afdrukken voor het Wiese-boek en nog diverse andere druksels.

Alles loopt hier zo’n beetje door elkaar. Les geven, bouwen, sjouwen, het opzetten van mijn grafisch atelier, schilderen, schrijven, tekenen, pagina’s opmaken, exposeren, etc. etc. Het zou een druk jaar worden en dat kan ik wel bevestigen. Alles moet doorlopen en dat doet het ook.

Het was vandaag de bedoeling om de hele dag te besteden aan het schilderen van het portret van Wiese. Dat is bijna klaar en ik had het vandaag kunnen voltooien, ware het niet dat Sergio me belde met de mededeling dat hij nog wat boekbindmateriaal en gereedschap voor me had. Dat kan ik natuurlijk niet laten schieten.

Op dinsdag 31 mei is de drukkunst officieel bijgeschreven in de inventaris Immaterieel Erfgoed Nederland. Een belangrijke stap in de richting van het behoud van een prachtig ambacht dat volledig dreigde te verdwijnen door vernieuwingsdrang.Gelukkig zijn er de laatste tijd steeds meer mensen in dit vak geïnteresseerd, zoals ik, die het vak niet alleen willen behouden in een museum, maar er ook daadwerkelijk mee aan de slag willen. Leuk detail op de foto is de Hopinson & Cope Albion pers. Een zelfde waar ik mee werk.

Drukkunst. Het woord zegt het al. De kunst van het drukken en die van het schilderen is een combinatie die in mijn atelier hand in hand samengaat. Natuurlijk ook met de kunst van het schrijven en illustreren van mijn eigen boeken. Aandacht voor dit bijzondere vak is zeer welkom, omdat er nog steeds materiaal en kennis verloren dreigen te gaan. Onder collega kunstenaars hoor ik dat er een groeiende belangstelling bestaat voor dit prachtige vak. Ik kan dat zelf onderstrepen.

In het oudste boekenmuseum ter wereld, Huis van het boek, ondertekenden Marco van Baalen, (directeur Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland), Sandra Bechtholt (directeur Huis van het boek), Maarten Kentgens (directeur Nederlands Steendrukmuseum) en Fronique Oosterhof (directeur GRID Grafisch Museum Groningen) het certificaat voor de bijschrijving. Vanaf 2023 wordt jaarlijks in maart de ‘Dag van de Drukkunst’ georganiseerd.

Sandra Bechtholt: ‘Wij zijn heel trots dat de drukkunst nu is bijgeschreven in de Inventaris Immaterieel Erfgoed Nederland. Samen met GRID Groningen, het Nederlands Steendrukmuseum en Huis van het boek proberen wij het prachtige ambacht van de drukkunst voor een zo breed mogelijk publiek toegankelijk te houden en verder te ontwikkelen’.

De feestelijke ondertekening vond plaats bij de drukpers van de bekende typograaf en drukker Jean François van Royen (1878- 1942).

Huis van het boek | NEDERLANDS STEENDRUKMUSEUM Valkenswaard | Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland

Vorig jaar besloot ik in één keer een heleboel werk op mijn hals te halen en wist ik al dat het een heel druk jaar zou gaan worden en dat klopt. Vandaag had ik weer eens een drukke maak-dag. Ik maakte een kastje voor de inktrollen van de Victoria Merkur pers. Die mogen eigenlijk niet op de pers blijven liggen als er niet mee gedrukt wordt. Dan zakken ze een beetje in en vormen dan een vlakke plek in de rol waardoor die niet lekker meer over de pers loopt. Dat oneffenheidje krijg je er wel weer uit, tijdens het drukken, maar voorkomen is beter en daarom maak ik een kastje voor die rollen zodat ze vrij hangen en dus niet belast worden.

Zo ziet dat er uit bij de pers. Het wordt steeds meer een professionele drukkerij uit het verleden.

Dit stond al langer op mijn lijstje en nu hangt hij er. De rollenkast.

Ruben kwam langs om alle elektronische raadsels van de foliepers op te lossen. Dat deed hij in een mum van tijd en alles werkt weer naar behoren. Daar heb ik dus helemaal geen zorgen meer over en ik kan dat onderdeel van mijn lijstje strepen.

Sjacco kwam langs om alle bouwplannen door te nemen. Er moeten wat (dak)constructies gemaakt worden en als die klaar zijn kan de sloop van het oude dak beginnen en het nieuwe dak gebouwd gaan worden. Ik kan al beginnen met het graven van een diepe sleuf voor de fundering achter het huis.

Als laatste klusje van vandaag heb ik nog de letters op de Albion pers van een goud laagje voorzien. Ik zag dit gisteren bij Patrick in Antwerpen en dat wilde ik ook.

Zo heb ik een heel vruchtbaar dagje af kunnen sluiten met een pintje. Mijn historische drukkerij krijgt steeds meer smoel.

Hij is zeer nauw verbonden aan het Plantin Moretus Museum te Antwerpen en beheert een fantastische collectie oude drukpersen, lettermachines en andere drukkerij-zaken die allemaal een historisch boeiend verleden hebben. Ik mocht dat vandaag allemaal komen bekijken en tevens de maten opnemen van een originele tympaan en frisket voor mijn Albion pers. Dat onderdeel ontbreekt nog op mijn pers en met die gegevens kan ik dit belangrijke onderdeel laten maken, zodat er eindelijk boeken gedrukt kunnen worden op die prachtige pers uit 1858.

Het is een triest gezicht, maar deze pers heeft nog wel een compleet trapmechanisme wat op mijn pers ontbreekt.

Tevens heeft Patrick een compleet, origineel trapmechanisme voor mijn Victoria Merkur pers, zodat die ook eindelijk in gebruik genomen kan worden. Mijn dag kan niet meer stuk. Ik heb intens genoten en ik mocht zelfs een letter gieten met een oude mal uit een ver en grijs verleden. Leuk om eens te zien hoe dat vroeger ging en nog leuker dat ik er zelf een mocht gieten.

Het filmpje duurt langer dan gebruikelijk omdat ik alles wil laten zien. Veel van deze prachtige oude persen eindigden op de schroothoop maar hier leven ze voort in deze collectie en wordt er nog met regelmaat iets mee gedrukt. Een hemel voor drukpersen.

Voor het trapmechanisme te demonteren ga ik nog een keer terug. Het liefst had ik er meteen aan willen gaan werken, maar daar ontbrak de tijd voor. Maar over een paar weken hoop ik terug te mogen keren om ook deze klus te kunnen klaren.

Vandaag hou ik een rustdag omdat ik Zondag heb gewerkt. Ik schrijf het boek wat het verhaal uit 1606 opvolgt over Wiese. Dat speelt zich volledig af in ons dorp Hoek. Verder tref ik al wat voorbereidingen voor een ritje naar Antwerpen, waar ik morgen veel meer over zal vertellen.

Verhalen vertellen doe ik al heel lang. In olieverf op doek, met pen op papier en in drukinkt. Vandaag heb ik daar het nodige over verteld bij Galerie Lokaal 54 in Terneuzen. Een heel geslaagde dag die om herhaling vraagt.

In het atelier heb ik nog wat verder gewerkt aan het portret van Wiese en haar pendel van Muradur. De pendel is nog niet klaar. Ik denk nog even na over de kroon van de pendel, waar het koord aan komt te hangen. Dat wil ik eigenlijk meer organisch gaan ontwerpen.

Je moet er wel wat voor over hebben om een verhaal goed te kunnen vertellen. Vandaag heb ik de meeste tijd besteedt aan het zoeken naar onderdelen voor de pendel van Muradur. Dat is een erg belangrijk onderdeel van het verhaal over Wiese en daarom wil ik die pendel drie dimensionaal in mijn bezit hebben. Soms gaan dingen vanzelf en makkelijk, maar dit is een enorme zoektocht aan het worden, maar wel met resultaat.

Zoals ik al had aangekondigd ging ik weer naar Sint Jansteen, naar de Zeeuwsche kringloopbeurs van Paulette, om verder te gaan zoeken naar de nodige onderdelen. Op de terugweg rij ik over Zaamslag, om ook even bij Theo te gaan zoeken, en dan kom ik vanzelf langs Terhole.

Bij Theo kwam ik ook een doos met oude sleutels tegen. Een heleboel. Plus een heel grote sleutel. Ideaal voor het sleutel-schilder-project bij Toonbeeld waar ik volgend lesjaar weer me ga beginnen. Maar die grote krijgt een mooi plekje in huis of het atelier.

Morgen ben ik vanaf 15.00 u. aanwezig bij Galerie Lokaal 54 in Terneuzen om het boekje over de drieling van Terhole te signeren voor hen die het nog niet hebben. Tevens kan ik je alles vertellen over mijn Zeeuwse schilderijen die permanent te zien zijn in deze galerie. Ik neem ook wat materiaal mee van het nog te drukken spookverhaal van Wiese. Tot 17.00 u. kun je hier terecht. Meer info vind je op de site van de galerie.

‘s-Avonds ga ik al werken aan het samenstellen van de onderdelen voor de pendel van Muradur. Met een Dremel en veel geduld lukt het me om het eerste deel aan de steen te monteren.