Aanstaande Zondag, 26 Juni, zijn we met een aantal kunstenaars aanwezig bij Galerie Lokaal 54 (aan de Nieuwstraat 54) in Terneuzen. Daar kun je ons treffen om iets meer over de schilderijen, beelden en de tentoonstelling te horen en te zien, maar ik zit er ook om het boekje over de drieling van Terhole te signeren en te vertellen over het komende boek over ‘Wiese, de gesel van Axel’, wat ik spoedig hoop te gaan drukken op historische persen. Maar ook over andere geplande uitgaven, zoals het poezenboekje, over het leven van Milou, en een heftig Hoeks spookverhaal wat nu nog in de pen zit. Kijk even op de site van Lokaal 54 voor exacte info.

Het werd weer een drukke dag waarin niet alle ruimte was voor het voltooien van het portret. Ik ging naar een winkel vol edelstenen in Sas van Gent waar ik ging zoeken naar de juiste componenten voor het samenstellen van de pendel van Muradur. We kwamen een heel eind. Morgen hoor ik of het technisch ook aan elkaar geknutseld kan worden.

John, de lettergieter uit Philippine, kwam langs met de noodzakelijke spaties voor de aanpassing van de tekst van pagina 12 van het Wiese-boek. Ik heb nu voldoende spatie-diktes om ook de andere teksten aan te kunnen passen om er initialen in te kunnen verwerken.

Het portret van Wiese is bijna klaar en daarom heb ik het even in de oude gouden lijst geplaatst om te zien hoe het uitpakt. Dan blijkt dat ze iets te bleek geschilderd is. Ik geef haar iets meer warmte en daar ben ik heel voorzichtig mee, want die bleke huidskleur is wel de kleur die ze hoort te hebben.

Verder werk ik vandaag ook verder aan het herstel van de oude insluittafel. Die is wankel en om dat op te heffen zet ik er, op advies van Ronald van onze Hoekse bouwmarkt, een plaat achter. Die plaat heeft hij perfect voor me gezaagd en ook het balkje heeft hij helemaal volgens plan door de vlak en van diktebank gehaald zodat die ook in het tafeltje gemonteerd kan worden. Maar dat doe ik vanavond wel als ik klaar ben met schilderen.

Een van de belangrijkste onderdelen in het spookverhaal over Wiese is haar magische pendel. De pendel van Muradur. Dat ding stamt uit de préhistorie en zal de drager ervan ongekende macht, rijkdom en succes brengen, maar ook de dood. Alle voordelen van de pendel gaan op een bepaald moment tegen de drager werken met de dood tot gevolg. De drager weet dat, maar hoopt dan de dood zo ver mogelijk uit te kunnen stellen. Wiese is er 75 jaar mee geworden (van 1531 tot 1606). Ze heeft er dus goed van kunnen leven, maar kwam wel vrij ongelukkig aan haar eind.

Die pendel moet dus ook te zien zijn op haar portret uit 1573. Daarom ga ik vandaag maar eens inspiratie opdoen bij de Zeeuwsche kringloopbeurs van Paulette in Sint Jansteen. zij heeft zelf ervaring met pendels en ik hoef dus niets uit et leggen. Samen lopen we door de winkel op zoek naar componenten om zo’n pendel samen te kunnen stellen. Echter blijkt dat moeilijker dan gedacht. Met lege (bijna) handen keer ik terug naar huis na een heerlijk moment van rondneuzen en kletsen. Het moet dus anders. Ik ga me nu richten op handelaren in edelstenen.

Ik schilder de pendel uit mijn hoofd zomaar wat verstopt in het schilderij. Hij is goed te zien, maar toch niet echt helemaal goed in detail zodat ik daar later nog wat aan kan veranderen als dat nodig mocht zijn.

De combinatie van letters zetten en schilderen blijkt een ideale combinatie te zijn. Als ik even afleiding wil ga ik letters zetten en nadenken over het maken van de mooist mogelijke pagina lay-out. Verder werk ik vandaag ook aan de insluittafel die ik laatst van Karel kreeg. Dat is een prachtig doorleefd industrieel ding, maar ook wat wankel en dat moet opgelost worden. Ik heb daar wel wat ideeën bij, maar Ronald, van onze Hoekse bouwmarkt, heeft daar aanzienlijk meer ervaring mee en hij geeft me een aantal heel bruikbare tips om dit helemaal goed af te werken.

Vandaag is het Zondag en dat is eigenlijk mijn niks-doe-dag, maar vandaag even niet, want ik heb veel te doen. Allemaal leuke dingen. Om te beginnen kijk ik nog met nieuwe inzichten naar de opmaak van de pagina;s van het Wiese-boek. Pagina 12 ligt tegenover de titelpagina op het drukvel en die pagina ziet er gewoon helemaal niet mooi uit. Dat moet anders en ik gooi het hele zetwerk open om daar drastische verbeteringen in aan te brengen. Als voorbeeld heb ik mijn mooie boek uit 1664.

Dar wordt heel mooi gewerkt met initialen en dat ga ik dus ook doen. En als je daar dan mee bezig bent zie je dat ook de aantiteling anders moet. Een klein zinnetje wordt een reeks regels. Dan wordt zo’n pagina meteen mooier. Maar bij het laatste woord zijn mijn ‘e’s op van de Hollandse Mediaeval van Sjoerd Hendrik de Roos. Een prachtig ontwerp uit 1912. Via Drukwerk in de marge vraag ik of iemand nog wat letters heeft liggen en of ik daar wat van over kan nemen. Het liefste een volle kast van 16 punten mager.

Een vrij lege kast Hollandse Mediaeval van 16 punten. Out of sorts…

Naast letterzetten ben ik ook aan het schilderen aan het portret van Wiese. Zo heb ik voor vandaag een mooie balans in afwisseling van werk.

Er was de laatste tijd hard aan gewerkt en dan zie je vandaag waar al die moeite goed voor is geweest. Het werd een prachtig feest in een zonovergoten kunst en cultuur paradijs hier in Terneuzen. In dit filmpje neem ik je mee naar het feest waarin het hele team van Toonbeeld laat zien wat er allemaal mogelijk is op het gebied van beeldende kunst, theater en muziek.

Het complete werk

Het Nachtwacht project werd onthuld, drie portretten van onze burgemeester die zelf langskwam om ze te onthullen, docenten en cursisten lieten zien en horen wat hier zoal bedacht, ontwikkeld en gemaakt wordt. Er waren heerlijk hapjes drankje en verkoelende ijsco’s, kortom een heerlijke feestdag.

Morgen is het de grote dag bij Toonbeeld. In zomerse sferen gaan we bezoekers trakteren op muziek, workshops, exposities, striptekenen en nog veel meer. Er staat en ijscotent en er kan lekker gegeten en gedronken worden. En feestjes bouwen kunnen we hier wel. Om alles goed te kunnen organiseren en regelen werd er vandaag nog even hard gewerkt aan de opbouw van het feestterrein. Morgen om 10.00 u. ben ik hier weer. Met tekenblok en pennen om vier pagina’s strip te tekenen over Wiese (de gesel van Axel), die zich nestelt in ons dorp. Die pagina’s komen ook in het handgedrukte boek te staan.

Het schoot me zomaar te binnen toen ik gisterenavond zat te kijken naar het portret van Wiese wat in nu aan het maken ben. ‘Mona Wiesa’. Het heeft wel iets weg van de Mona Lisa en die echo uit de middeleeuwen is wel heel toepasselijk voor een dame uit de 17-de eeuw die, naar mijn bescheiden mening, een stuk fataler is dan dat Mona-toetje van Leonardo da Vinci. Wiese was een heftig mens. Een ‘wild wief’, zoals ze omschreven staat in een oud lied. Charmant en duivels tegelijk. Mona Wiesa vind ik wel een mooie titel voor dit schilderij.