Aanstaande Zaterdag is het groot feest bij Toonbeeld in Terneuzen. Daar staat dan een grote circustent en in en om die tent is dan van alles te doen en te beleven. Binnen zal dan rond 13.00 u. het ‘Nachtwacht project’ van Toonbeeld gepresenteerd worden. Met 18 cursisten en docenten hebben we ieder een deel van het beroemde schilderij voor ons rekening genomen. Iedereen zal er iets van zichzelf of de tijd waarin we nu leven aan toevoegen. Ik heb ervoor gekozen om Wiese in het schilderij te verwerken. Wiese is een geestverschijning uit mijn omgeving waar ik nu een boek over aan het schrijven en illustreren ben. Ook Milou had ik er in willen schilderen, maar dat heb ik niet gedaan. Daar heb ik nu wel een beetje spijt van want dat had wel zo leuk geweest om dat eigenwijze koppie van de diertje in zo’n schilderij terug te zien.

Tussen de bedrijven door ben ik nog wat aan het werk geweest in de tuin. Er groeien nu volop aardbeien waar feestelijke zomerse boterhammen van gemaakt kunnen worden.

Het grafiek atelier is nog volop in ontwikkeling, maar het gaat me allemaal veel te langzaam. Om er meer vaart in te krijgen wil ik een doorbraak gaan forceren door op zoek te gaan naar cruciale onderdelen voor de Victoria pers en wil ik een plan gaan maken om een tympaan en een frisket te gaan maken voor de Albion pers. Dan zouden beide persen in bedrijf kunnen worden genomen en kan ik een begin maken aan het drukken van het eerste boek.

Karel kwam vandaag nog langs met een historische insluittafel. Die past wel bij de Albion pers en er is nog een beetje ruimte. Met wat schuiven en proberen lukt het ons om de tafel in te passen in het atelier.

Toen ik in 2015 mijn kleine paradijsje kocht wist ik dat dit een van mijn beste investeringen ooit zou worden. Vandaag kan ik er van gaan genieten. Ik ben al lekker op weg om dit helemaal naar wens om te vormen. Met name het atelier is nu een plek waar ik intens van kan genieten. Ik ben er nog lang niet, maar het begin is er en de rest zal spoedig volgen. Vandaag is het zo’n dag dat ik even niks moet. Geen papier vol met doelen die gehaald moeten worden en alle tijd om even niets te moeten doen.

Vanmorgen vroeg zag ik al weer mensen langs komen lopen die op zoek zijn naar een dergelijk plekje. Ik sprak hen even aan en ik hoor van hen dat alles steeds duurder en schaarser wordt. Ik was dus precies op tijd. In mijn brievenbus vind ik een brief van iemand die vraagt of ik mijn huisje wil verkopen. Het antwoord is en blijft ‘nee’.

Er moet dringend geschilderd worden in het atelier. Het schilderij dat ik maak, als onderdeel van de 18 andere schilderijen van docenten en cursisten van Toonbeeld, voor ons gezamenlijke Nachtwacht project, moet af. Geen tijd meer te verliezen. Het liefst zou ik verder gaan met de verdere ontwikkeling van mijn grafisch atelier, maar nu kan dat dus even niet.

Sergio belde me nog op om te vertellen dat hij nog een verzameling hand-filetten voor me had. Dat is prachtig gereedschap wat al eeuwen gebruikt wordt om met de hand motieven te drukken in de leren kaften van boeken. Die wil ik gaan gebruiken naast de verguldpers. Met filetten kun je ook vergulden. Het werkt hetzelfde als de verguldpers. De filetten worden verwarmd en dan druk je het gewenste motief in zo’n boekomslag.

Vandaag gaf ik ook weer les bij Toonbeeld en na de les hield ik me bezig met het verder schilderen aan mijn deel van de nachtwacht van Toonbeeld. 18 Juni moet het gepresenteerd worden, dus ik heb wat haast om het af te werken.

Vandaag kreeg ik ook nog bezoek van een journalist van de PZC die een stuk wil schrijven over mijn plannen met boekdrukkerij. Sta ik straks weer eens in de krant en daar hou ik wel van.

Willen is kunnen, is mijn motto, maar dat werd vandaag zwaar op de proef gesteld omdat ik me weer eens bezig moest gaan houden met elektriciteit. Dat is een techniek waar ik eigenlijk niets mee heb.Ik heb er dan ook maar een klein beetje verstand van en dan kom je al snel in de problemen. Gisteren stuitte ik op een elektronisch probleem met de foeliepers en vandaag wilde ik dat op zien te gaan lossen. Dat mislukte dus. Ondanks mijn motto en koppigheid. Dat laatste zal me helpen om dit gedoe tot een goed einde te brengen want opgeven doe ik niet. Naar mijn idee is het zo, dat als je je ergens in verdiept dat je er altijd uitkomt.

De laatste tijd heb ik veel aandacht besteedt aan het grafisch atelier. Met name de verguldpers heeft me even flink bezig gehouden. Daar schoot het schilderen bij in en dat moet weer snel veranderen, want ik heb een berg werk te verzetten in olieverf op doek. Toch werk ik ook vandaag nog een beetje aan de verguldpers. Ik probeer alle electriek weer aan te sluiten. Dat is niet mijn favoriete technische kant en dat blijkt ook vandaag weer. Alles zit op z’n plek maar de pers wordt niet verwarmd. Wat er mis is gegaan zoek ik later nog wel een keer uit. Voor nu zit alles weer op z’n plek en ga ik me concentreren op een hoop schilderwerk wat dringend gedaan moet worden.

Het zou een jaar vol heftige activiteit worden. Dat had ik al voorzien. Het opzetten van mijn grafisch atelier kost veel tijd en energie, maar ik krijg er ook wel wat voor terug. Vandaag heb ik de verguldpers in elkaar gestoken en zo ver als mogelijk afgewerkt.

Tevens ben ik nog even langs een boekbinder in Terneuzen langs gegaan die aan het opruimen is geslagen. Hij had een stapeltje bijzonder interessante boeken voor me. Onder anderen een box met een aantal boeken die specifiek over alle aspecten van het boekbinden gaan en waarin tal van monsters en voorbeelden is opgenomen. Bijvoorbeeld een verhandeling over het maken van traditionele boekbinderslijm met ingrediënten van verfmolen ‘De Kat’. Een heel vruchtbare dag dus.

De pers ziet er prachtig uit, al zeg ik het zelf. Hij past nu beter in mijn historisch getinte atelier. Daar voel ik me gewoon beter in thuis.

Het enige wat nog aan deze pers gedaan moet worden is het vervangen van de moderne witte schakeldoos voor een zwart bakelieten exemplaar wat er beter bij last. Puur voor het zicht.

De verguldpers, of foliepers, is een apparaat wat straks heel belangrijk is in het grafisch atelier. Hiermee worden dan gouden letters en afbeeldingen in een boekkaft gedrukt. Omdat ik zeker wil weten dat de pers doet wat ik wil kijk ik hem technisch even helemaal na en zorg ik ervoor dat hij weer in de originele zwarte lak komt te zitten. Een technisch filmpje dus waarin je kunt zien hoe de pers uit elkaar gehaald wordt om te reinigen, ontvetten en te schuren. Daarna gaat de zwarte lak erop en is hij weer helemaal bedrijfsklaar. Een paar kleine dingetjes wil ik aanpassen, zoals de wit plastic schakelaar die er niet op hoort te zitten omdat het een lelijk modern ding is. Die wil ik vervangen door een meer bijpassend bakelieten exemplaar. Ook een kabel die versleten is moet vervangen worden, maar dan heb je het echt wel gehad.

Zo heb ik wel wat projecten af te werken eer ik ook echt boeken kan gaan drukken. Het is een lange weg, maar het resultaat zal er zijn.

Vandaag is het een beetje extra Zondag en daarom besluit ik al vrij snel om even helemaal niks te gaan doen. Niet schilderen, niet werken aan mijn grafisch atelier, even helemaal niets, want ik merk dat ik de laatste tijd erg moe ben van alle projecten waar ik dagelijks mee bezig ben. De Rayburn gaat aan, ik ga broodjes bakken, een beetje lummelen, de clown uithangen voor een dom filmpje en dat is het. Morgenmiddag start ik de werkweek weer op.