Als je op ambachtelijke wijze, met oude persen, loden letters, ornamentjes en clichés, dan moet je niet alleen alles wat je nodig hebt zien op te sporen maar, misschien nog wel belangrijker, contacten leggen in ‘het wereldje’. Vandaag kwam ik een aantal van die heel belangrijke contacten tegen en heb ik uitstekend kunnen netwerken op de beurs voor boekdrukkers die georganiseerd werd door ‘Drukwerk in de marge’. De club waar ik nu ook toe behoor. Daarnaast kreeg ik een aantal prachtige ornamentjes en initialen in handen waar ik mooie sier mee kan gaan maken in mijn eigen boekdruk avonturen.

Waarom een groeiende groep freaks hier zo enthousiast over is kun je zien in deze korte documentaire.

Na het lesgeven, bij Toonbeeld, ga ik met Johanna naar de prijswinnende boerderij van hen in Westdorpe. Daar tref ik ook Sjaco die wat later nog bij mij langskomt om alles in te meten voor de verbouwing in het atelier. De aansluiting van sanitaire voorzieningen. Heel veel meer dan dat doe ik vandaag niet. Een beetje energie vergaren voor morgen is het devies.

Met deze cliché machine ben ik in staat om alle boekillustraties om te zetten in clichés om ze af te kunnen drukken in een boek. Hiermee heb ik weer een nieuwe stap gezet richting het autonoom drukken van mijn eigen boeken.

De foliepers.

Maar ik zal nog eens terug moeten naar dit adres in Sambeek, want er staat ook nog een gratis foliepers die ik ook hard nodig zal hebben in de boekdrukkunst en een stapelpers.

Met de foliepers kan ik, behalve goudindruk, ook een behoorlijk grote preeg maken in het leer van de boek cover. Dat zijn allemaal dingen die ik straks wil gaan doen met het Wiese-boek en natuurlijk het poezenboekje.

Het was vandaag een heel dikke werkdag. Van ‘s-morgens vroeg tot ‘s-avonds laat ben ik aan het werk en heb ik vele kilometers gemaakt. Het zal een heel druk jaar worden voor mij, maar wel een jaar waarin er ook heel veel gebeurd.

Toen Rembrandt in 1606 geboren werd, had Wiese al het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld. Toch zijn ze dus min of meer tijdgenoten en ik vond het helemaal geweldig om haar aan Rembrandt’s Nachtwacht toe te voegen als eigen aanvulling op mijn deel van de 18 andere schilderijen van docenten en cursisten van Toonbeeld. Dat is een project waar ik al eerder over publiceerde en wat straks in elkaar gestoken gaat worden. Omdat Anouschka model gaat staan voor ‘de gesel van Axel’ schilder ik haar in dat doek. Anders klopt het verhaal niet meer. Hoe Wiese er uit gezien heeft weet geen mens. Wat we wel weten is dat het een dame was waar je niet mee kon spotten. Een echte furie die ‘met ijzeren vuist’ over het Land van Axel regeerde. Anouschka is actrice en model en zij kan als geen ander het karakter van Wiese vertolken. Aan de hand van wat we weten over haar kon ik de reconstructie maken voor het boek. En dat moet dus ook in dit schilderij terecht komen.

Het was vandaag een rustig dagje schilderen en een schilderij (Making sense) afleveren bij de galerie (Lokaal 54 van Anne Mannaerts) voor de nieuwe tentoonstelling die op 25 Mei wordt geopend. Die zit hier gelukkig zowat om de hoek. Morgen heb ik weer een dikke dag vol activiteit.

Wiese staat er wel redelijk op. Nu de rest nog. Daar ga ik me de komende tijd mee bezig houden.

Omdat ik heb besloten om dit jaar mijn grafisch atelier op te gaan zetten gaat de meeste aandacht daar naar uit, maar ik ben primair nog steeds schilder. Daar gaat vanaf vandaag weer wat meer aandacht naar toe. Schilderen dreigt wat op de achtergrond te geraken, wat logisch is gezien al het werk wat verzet moet worden met de totale verandering van mijn atelier.

Vandaag heb ik het schilderij ‘Making sense’ van een vernislaag voorzien. Dat kan nu naar de galerie (Lokaal 54 in Terneuzen) voor de komende tentoonstelling. Maar er moet ook nog een schilderij afgewerkt worden wat deel uitmaakt van een samenwerkingsproject rondom de Nachtwacht van Toonbeeld, met docenten en studenten van dit fantastische instituut. Daar ga ik na de avondmaaltijd mee verder.

Lange tijd was het de vraag of ik de Victoria Merkur pers (uit 1932) elektronisch aan zou gaan drijven of met het oorspronkelijke trapmechanisme. Vandaag werd duidelijk wat het gaat worden. Het wordt trappen. De aanleg van 380 volt naar het atelier is een heel dure grap en dan is het nog maar de vraag of alles goed werkt. Met trappen werkt het altijd goed en bepaal je zelf het tempo waarin je wil gaan drukken. Bovendien was deze degelpers ooit ontworpen als trapdegel. Alle verbindingen zitten er nog aan. Het zal niet makkelijk worden om het hele trapmechanisme te ontwerpen en maken, maar ik ga het proberen.

En zo zag dat er oorspronkelijk uit. Later heeft men het trapmechanisme verwijderd om ongelukken te voorkomen met een pers die door een elektromotor werd aangedreven. Nu moet ik exact zo’n pedaal terug zien te krijgen door er zelf een te gaan maken, tenzij een van mijn drukkersvrienden er nog en voor me heeft liggen slingeren. Maar die kans is vrij klein.

En dit is waar het allemaal om draait. De trailer van een schitterende documentaire.

Omdat het vandaag Zondag is hou ik me lekker rustig en doe ik alles helemaal op mijn gemak. Alle tijd van de wereld, vandaag. Morgen begint de werkweek weer en zal ik het weer knap druk krijgen, maar vandaag niet. Ik heb lekker uitgeslapen, ik heb zitten lezen in het prachtige boek uit 1892, dat ik gisteren van Karel kreeg, over boekdrukwerk uit die tijd. Dat is voor mij bijzonder boeiend omdat daarin werkzaamheden beschreven staan met gereedschappen en machines van toen, waar ik dus vandaag de dag mee wil gaan werken. Ik verschuif alle meubels en de bordschaar. Net zo lang totdat ik zie dat het zo wel goed is. De inrichting van deze ruimte is best lastig, maar volgens mij is het zo goed.

Op de voorgrond staat nog wat zooi die weg moet. Ook de blokpers, die tegen de Albion pers aan staat, krijgt een eigen plekje in de boekbind-hoek.

Na een dagje schuiven en testen ben ik er wel uit, denk ik. Alles staat zo goed. Je kunt er makkelijk omheen lopen en je kunt ook makkelijk overal bij.

Vandaag was het weer een belangrijke dag voor het (grafisch)atelier. Samen met Karel heb ik de grote kast, een typisch drukkerij meubel, opgehaald bij Harry. Van onze bouwmarkt mocht ik de dikke aanhanger lenen waar de kast precies op paste en zo brachten we dit drukkerij juweel naar het atelier aan het Mauritsfort. Weer een avontuur rijker.

Ook vandaag ben ik weer de hele dag in touw met het afwerken van mijn lijstje vol klussen. Een van die plannen was het halen van planten voor de serre. Die kan nu ook weer heerlijke moestuinvruchten voort gaan brengen. Een ander heel leuke ontwikkeling is dat ik gisteren contact kreeg met een heel aardige man uit Sambeek die een cliché machine voor me heeft. Die kan ik a.s. Donderdag op gaan halen. Als het me lukt kan ik straks met dat machien zelf mijn clichés gaan maken en dat betekent dat ik niet meer afhankelijk ben van een toeleverancier. Dan kan ik alles zelf in eigen atelier gaan maken, drukken en binden.

Yvonne Heemskerk bij haar schilderij in wording.

Yvonne Heemskerk, een collega van me die tot de groep van bekende Nederlandse kunstenaars behoort, is een schilderij aan het maken van mijn keuken. Dat heeft ze zo fantastisch gedaan, dat ik kan zien dat alles, maar dan ook echt alles, klopt. Er komt nog een verrassing in dit schilderij te zitten waar ik later nog op terug zal komen. Ik zag deze verrassing vandaag voorbij komen op facebook.

De waslijst aan klusjes lijkt oneindig. Ook vandaag confronteer ik mezelf met alles wat gedaan moet worden en daar ga ik dan driftig mee aan de slag. Ik film lang niet alles, want dat zou het filmpje alleen maar saai maken, maar er gebeurt genoeg.