Stap voor stap komt het grafisch atelier meer en meer tot leven. Vandaag komt mijn bestelling van boekbindmateriaal binnen en krijg ik een positieve reactie op mijn oproep op de site van Drukwerk in de marge voor de snijploeg. Cindy, van Stichting handboekbinden, heeft er een voor me. Twee zelfs. Een met een rond mes en een met een recht mes. Twee voor de prijs van één. Hagelnieuw.  Kley blij.

Maar het schilderatelier bestaat ook nog. Ik werk verder aan het schilderij met de twee circusartiesten en een bijpassende omgeving. Als schilder blijf je niet eeuwig hetzelfde schilderen maar heb je soms een nieuwe uitdaging in het vizier. Ik heb steeds meer interesse in de ‘losse toets’. Dat zie je nu vooral terug in de achtergrond. Die combinatie boeit me nu en zo hou ik er plezier in om te blijven schilderen.

Maar ook het schrijven staat niet stil. Ik werk al weer aan het volgende boekje. Dat wordt een poezenboekje over het korte leven van Milou. Een mooi verhaal vol emotie en liefde voor zo’n diertje wat dus heel dramatisch moest eindigen. Ik heb het er nog steeds moeilijk mee en ik mis mijn poezenkind dagelijks. Maar het boekje wordt een juweeltje. Ook qua vormgeving en uitvoering. Een collectors item.

‘s-Avonds hou ik me nog even bezig met het uitlijnen van zetwerk, wat niet helemaal goed vlot omdat ik nog lang niet alles in huis heb om goed te kunnen drukken. Nu bots ik tegen een iets te grote magneetvoet aan. Ik moet nu iets verzinnen. Een kleinere magneetvoet zien te vinden of mijn pagina lay-out aanpassen. Ik kies voor het eerste en ga zoeken op de site van Drukwerk in de marge. Daar kom ik al snel tegen wat ik zoek.

Vandaag hou ik me niet al te intensief bezig met de verwerking van mijn stookhout stapel. Ik was er gisteren te moe van geworden en ik doe het, vanaf nu, wat rustiger aan omdat er belangrijkere zaken liggen te wachten. Zoals het afschilderen van het portretje van Kim Jong Un. Ik maak er vandaag ook gelijk het kader voor.

Ik heb nu een pracht van een blokpers, maar daar hoort ook nog een snijploeg of papierploeg bij te zitten om een boekblok strak te kunnen snijden als het net ingebonden is. Zo’n ploeg moet ik nog ergens zien te vinden en daarom doe ik in dit filmpje hier een oproep voor aan al mijn grafische vrienden die er mogelijk wel ergens een hebben liggen slingeren.

Toch werk ik ook vandaag nog even met de kettingzaag en het hakblok om zo veel mogelijk stookhout te kunnen verwerken. Elke dag doe ik nu een beetje tussen de bedrijven door.

Vervelen zal ik me niet snel. Genoeg te doen. Ik begin de dag altijd met grootse plannen, maar die kan ik lang niet allemaal in één dag afwerken. Gelukkig zijn er meer dagen in het vooruitzicht en kom ik vandaag alleen tot het verwerken van de houstapel(s) die voor het atelier in het gras liggen.

Verder heb ik vandaag wel nog wat materiaal kunnen bestellen voor het boekbinden. Dat gaat nu ook steeds dichterbij komen.

Die mooie cliché die ik gisteren per post ontving heb ik vanavond toch nog even afgedrukt. Ik kon het niet laten. Ondanks de vermoeidheid toch nog even gedaan en het resultaat is een mooie plaat. Ik ben er blij mee en ik ga er nog wel iets leuks mee doen.

Het was al weer even geleden dat ik haar voor het laatst zag. Ineke. We spreken elkaar elke dag via de telefoon, maar in het echt is alles toch veel leuker. Ik ga bij haar langs om alles te zien van haar ‘Balky-boek’. Een geweldig leuk verhaal met prachtige illustraties waar ze lang aan heeft gewerkt.

Op de heenweg rij ik langs Jac die voor mij een prachtig boek-snijblok heeft die ik straks nodig heb om te kunnen boekbinden op traditionele (laat middeleeuwse) wijze. Daar ben ik blij mee. Ik kom zo al goed in mijn gereedschappen te zitten, maar ik ben er nog niet. Het is een kwestie van speuren naar dit soort items.

Bij thuiskomst tref ik een pracht van een cliché aan. ‘Verboden te huilen’. Geweldig! Die ga ik morgen mischien al even afdrukken voor een proefdruk.

De dag sluit ik af met docenten overleg bij Toonbeeld. Ik was nog net op tijd terug om dit bij te kunnen wonen en zo heb ik alle doelen van vandaag gehaald.

De hoeveelheid werk die hier verzet moet worden is nog steeds enorm, maar er komt nu echt schot in. Vandaag schilder ik de muren, die ik even geleden gestuct heb, wit. Helemaal klaar kom ik hier niet mee, want mijn verf is op. Ik ga er Woensdag mee verder. Van AKB Longs uit Zoeterwoude Rijndijk, kreeg ik het bericht dat men daar in week 16 en 17 gaat beginnen met het herstel van de door mij afgeleverde inktrollen en geleiders voor de Victoria Merkur pers. Er kwam een dikke offerte, maar dat wist ik al. Ik ben blij dat dit nu ook gaat lopen en dat ik ook die pers straks kan gaan gebruiken in mijn grafisch atelier.

Intussen ben ik bouwmateriaal aan het sparen voor de verbouwing van mijn huisje. Ik heb o.a. nog een forse lading rode dakpannen nodig van het type Tuile du Nord. Dat is het type dakpan wat op deze huisjes hoort te liggen en die je nog overal ziet. Ik wil geen nieuwe pannen. Zeker niet aan de voorkant, het aanzicht, van het huisje en daarom zoek ik ze op internet. Soms kom je een gratis partijtje tegen en dat vind ik nu echt sport. Alles wat niets kost is meegenomen. Zo’n partijtje kon ik vandaag op gaan halen in Walsoorden. Hier vlak bij.

Het vinden van een geschikte lay-out voor de pagina’s van het Wiese-boek is geen makkelijke klus. Ik wil een referentie naar drukwerk uit het verleden hebben en toch ook iets doen wat typisch bij de dag van vandaag hoort. Uiteindelijk heb ik dat, denk ik, wel gevonden.

Dan komt het er ongeveer zo uit te zien. Niets is nog zeker, maar ik moet wel opschieten met het hele proces om een boek zelf te kunnen drukken op de Albion press uit 1858. Ik moet nu weten hoeveel tekeningen er nog voor dit boek gemaakt moeten worden en hoe groot die moeten zijn. Daar moeten weer cliché’s van gemaakt worden en dan kan er een begin gemaakt worden aan het daadwerkelijke drukwerk.

Op de molen, onze Windlust in Hoek, werd vandaag meegedaan aan een landelijke actie om zo veel mogelijk molens te laten draaien tussen 11 en 12 uur in de ochtend. 807 molens deden daar aan mee en dus ook onze Windlust. Maar die draaide toch al omdat Jelle het druk heeft met malen. Ik ga er even een kijkje nemen en tref daar, behalve de molenaars, ook een grote stofwolk aan. Dat is iets wat ik de laatste tijd zie. Hele wolken met meelstof.

Als ik alles kon gaan uitvoeren wat ik wil gaan doen moet ik mezelf in vijven zien te delen. Maar mogelijk heb ik daar niet genoeg aan. Vervelen zal ik me beslist niet, dit jaar.

De foto’s die ik gisteren maakte voor het schilderij met de goochelaar en zijn aantrekkelijke assistente heb ik gisterenavond nog geselecteerd en omdat ik toch bezig was heb ik er gelijk een schets van op doek gezet. Die werk ik vandaag verder uit. Helaas had ik vandaag ook weer wat afspraken staan en de gebruikelijke verstoring, waardoor ik er niet veel aan heb kunnen doen. Maar vanavond ga ik er aan verder werken.

Vandaag ging ik ook even langs Art Gallery Pot, te Axel, waar Brenda bezig is met het verhangen van mijn werk. Dat is een mooie gelegenheid om alles nog even goed na te lopen. Doek werkt, omdat het een levend materiaal is, en dat gaat regelmatig slap hangen na verloop van tijd. Het hangt ook af van het klimaat waarin het hangt. Vochtig of droog. Alles heeft effect hierop en ik had al gezien dat één schilderij erg slap hing. Vaak is het een kwestie van spietjes opslaan zodat de spielatten het doek weer strak trekken, maar ik vreesde deze keer dat ik een doek af moest spannen en opnieuw op moest spannen. Die vrees bleek gelukkig ongegrond. Het gaf wel gelegenheid om even een tour door de zaak te maken. Een giga-groot interieur en design paradijs met schilderijen en beelden van diverse kunstenaars.

Ik noem mijn werk ook wel ‘Theater op doek’ omdat ik met enige regelmaat zelf model sta voor de typetjes die ik op doek terug wil zien. Zo ook vandaag. Het is echt een beetje toneel spelen en typetjes maken. Een beetje hetzelfde wat Koot & Bie deden. Ik heb dringend nieuw werk nodig voor de galerie en ik heb een goed idee. Maar eerst ga ik opruimen en een paneel op maat maken voor de lijst waar het portret van Wiese in moet komen te zitten.

Ook volg ik mijn on-line cursus ‘middeleeuws boekbinden’, tussen alle bedrijven door. Daarin volg ik elke stap die nodig is om tot een exacte kopie te komen van een middeleeuws bindwerk. Dit is de vijfde les. Het maken van alle metalen hoeken en het sluitwerk. Een van de Wiese-boeken ga ik zo uitvoeren (als ik wat ervaring heb opgedaan met het eenvoudigere middeleeuwse bindwerk). Zo krijg je een beetje een indruk wat ik met het drukken van het verhaal van Wiese en het boek van plan ben.