Om tot een goed portret te kunnen komen van Wiese heb ik in eerste instantie een goed model nodig. Vervolgens moet zij ook op dat portret verschijnen in kleding die niet alleen bij de tijd waarin ze leefde (1531 – 1606), maar het moet natuurlijk ook bij haar karakter passen. Een ware furie die regeerde met ijzeren vuist. Anouschka kan dat neerzetten. Zij is, behalve de diva van Terneuzen, ook nog actrice en heeft in verschillende speelfilms en theatervoorstellingen tal van personages neergezet.

Met haar ga ik langs bij Michele Piet te Middelburg die daar een kostuum atelier runt voor theater en film en precies weet wat voor kleding Wiese nodig heeft.

Vandaag geen eigen filmpje, dat komt morgen weer met een wel heel gaaf verhaal, maar een filmpje van GO-RTV uit Terneuzen. Onze regionale zender die aandacht gaf aan het maken van een tweetal schilderijen die straks in het Stadskantoor van Terneuzen komen te hangen.

Het heet ‘De zwevende kiezer’ en gaat natuurlijk over kiesrecht. Hier wordt dat als heel vanzelfsprekend ervaren, maar wie even naar de televisie kijkt zal zien dat dat lang niet zo vanzelfsprekend is. Neem nou Rusland. Wie het woord ‘oorlog’ in de mond neemt belandt geheid in de gevangenis. Wie oppositie wil voeren eveneens. In een strafkamp zelfs, nadat hij werd vergiftigd. Stel je eens voor dat Premier Rutte opdracht geeft om iemand als Pieter Omzicht te vergiftigen en als dat mislukt naar een strafkamp stuurt.

Kim Jong Un is geen haar beter, maar wel een stripfiguur om te zien, waardoor je al snel een glimlach op je gezicht krijgt als je naar dit werk kijkt. Hij kijkt met zijn verrekijker naar al die zwevende kiezers en de twee burgemeesters die zich inzetten om het mogelijk te maken om iets te kiezen. Dat is dus precies wat hij niet wil. Toch wil hij wel net doen alsof hij erg democratisch is. Hij schrijft verkiezingen uit waarbij je alleen op hem kan stemmen om het makkelijk te maken. Hij krijgt daarom één stempotloodje aan zijn lijst.

De zwevende kiezers hebben 3500 stempotloodjes ter beschikking. Zij maken het dan spannend. Op het laatste moment kunnen ze nog iets heel anders gaan kiezen dan ze aanvankelijk van plan waren. Wie goed kijkt zal zien dat de ambtsketen van Jan Lonink vervaagt. Hij was onze burgemeester, maar iedereen zal hem voorlopig nog wel als burgervader blijven zien. De ambtsketting van Erik van Merrienboer licht juist op. Hij heeft het stokje van Jan Lonink overgenomen. Zo wordt dit werk ook een beetje een tijdsdocument.

De kerkklok staat op 5 voor twaalf. Hoogste tijd dus voor de zwevende kiezer om nog snel even anders te gaan stemmen. Kiesrecht lijkt dus heel vanzelfsprekend, maar is dat beslist niet. Het recht om te kiezen wordt nu bevochten door de complete bevolking van Oekraïne. De centrale boodschap van dit werk is, ‘kiesrecht’. Denk daar eens over na als je de keuze mag maken en je van die keuze onthoudt omdat het je geen bal interesseert.

Zondag is de enige dag in de week dat ik me onthou van afspraken en arbeid. Helemaal stil zitten is niks voor mij, maar het gaat er vandaag lekker relaxt aan toe. Ik maak een laatste pan met erwtensoep en ik werk wat verder aan het schilderijtje van Kim Jong Un. En stiekem zaag ik toch alvast wat hout, want er ligt nu een veel te grote berg hout in de tuin. En die moet weggewerkt worden, komende week.

Hoe maak je een pagina lay-out voor het Wiese-boek dat de verbinding gaat leggen naar het verleden? Ik heb nu een prachtig voorbeeld uit 1664 wat ik gebruik om een antwoord op die vraag te krijgen. Als ik zo’n laat middeleeuws boek open sla heb ik gelijk dat gevoel van verbinding met het verleden en dat wil ik ook terug zien in de handgemaakte versie van het Wiese-boek.

Daarvoor heb ik vandaag overleg met John die nog wat zetwerk heeft gedaan voor het boek. We bestuderen de mogelijkheden van een pagina opbouw die middeleeuws oogt en toch eigentijds is.

Vandaag kwam ook mijn magneetvoet aan. Dat is een magnetisch plateau dat gebruikt wordt om een cliché op te leggen om die af te drukken. Ik had er een geleend van John om een eerste drukproef te maken met het tekeningetje van Wiese. Maar voor de grotere tekeningen heb ik een A4 voet nodig. Gerard Post van der Molen, die ik ken van ‘Drukwerk in de marge’ had er een voor mij en die stuurde hij naar me op met de post.

En dan als een speer naar de galerie. Galerie Lokaal 54 had vandaag eindelijk weer eens een echte ouderwetse opening van een expostitie en daar was ik erg aan toe. Eindelijk weer eens gezellig met collega’s en volgers kunnen kletsen onder het genot van een glaasje en versnaperingen.

Een ander machtig mooi wapenfeit is dat ik met Anouschka, een van mijn beste modellen, af heb kunnen spreken dat zij model gaat staan voor Wiese. Zij heeft een enorme ervaring in theater en film en kan zo’n type piekfijn neerzetten. Volgende week gaan we er al mee aan de slag. Zij gaat o.a. model staan voor het portret wat van Wiese gemaakt moet worden.

Het sneeuwt. En dat is geen grap. 1 April 2022 is een koude dag met sneeuw. Ik ga weer les geven bij Toonbeeld en dat doen we vandaag in het grafieklokaal. Een fijn lokaal met een paar prachtige persen, waar onder een lithopers. Ik loop er ook al een beetje aan te denken om weer eens een ets te gaan maken voor het Wiese-boek. Maar dat voor later.

In het atelier werk ik aan het schilderijtje met Kim Jong Un. Dat komt naast het stempotloodjesschilderij te hangen om met humor de boodschap door te geven dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is dat we stemrecht hebben.

Hier ga ik vanavond aan verder werken en ik ga ook een paneel prepareren voor het portret van Wiese wat in die prachtige lijst van Paul moet komen te zitten die ik gisteren van hem kocht.

Al geruime tijd ben ik op jacht naar specifieke materialen en gereedschappen voor het boekbinden. Dat is de vervolgstap op het drukken van het boek. Een zo’n specifiek stuk gereedschap is een naaiframe. Daarmee worden de katernen van een boek aan elkaar genaaid tot een boek. Zo’n ding heb ik straks dus dringend nodig. Je vindt z wel via Marktplaats maar zelden echte oude in een goede conditie. Vandaag ben ik er dan toch eindelijk tegenaan gelopen en heb ik zo’n prachtig oud houten frame op kunnen gaan halen.

Bij Via Mioni, waar een deel van mijn schilderijen permanent geëxposeerd worden (en dus ook te koop zijn) vond ik een prachtig boek uit 1664. Exact op de wijze gemaakt zoals ik het Wiese-boek wil gaan maken. Dat boek dient nu als studie voorbeeld.

Het titelblad. Exact zoals ik dat wil gaan maken voor het Wiese-boek

Pagina’s maken wordt een stuk makkelijker wanneer je een goed voorbeeld hebt. Ook de lettertypes en de wijze van nummering en het verwerken van voetnoten is helemaal laat-middeleeuws. Geweldig om dat eens in het echt te zien en in je handen te hebben.

Het opengehaalde binnenwerk van de rug van het boek. Hier zie je de koorden liggen waar alle katernen aan vastgenaaid zitten. Exact zo ga ik straks het Wiese-boek binden.

Maar Paul had ook een pracht van een oude lijst staan die perfect kan dienen voor het portret van Wiese wat ik nog moet gaan schilderen. Met al deze prachtige vondsten komt het maken van het boek een paar stappen dichter bij.

Bij thuiskomst tref ik een pakket met gevelletters aan voor op het atelier. Ook dit kan nu aangepakt worden. Binnenkort begin ik met het schilderen van de buitenkant van het atelier. De metalen letters komen op een zwarte ondergrond te zitten.

Leo, mijn overbuurman, heeft enkele van zijn wilgen geknot en al dat hout mag ik hebben. Vandaag ga ik dat opladen en overbrengen naar mijn hof. Een klusje wat ik in één ochtend had willen doen, maar zo gaat het wel vaker bij mij. Tegen drie uur in de middag ben ik hiermee klaar. Als dat hout heb ik nodig om de komende winter mijn Rayburn te kunnen stoken. Dat hele proces van hout vinden, zagen, hakken en opslaan zit al in mijn systeem. Elk jaar heb ik zo’n 6 kuub strak gestapeld hout nodig. Daar zit ik nu al bijna weer aan.

Het was vandaag weer eens zo’n atelierdag. Schilderen. Aan het schilderij met de zwevende kiezer. ‘s-Avonds ga ik naar Toonbeeld met mijn deel van het ‘Nachtwacht-werk’ wat we met een aantal docenten en cursisten aan het maken zijn. Go-RTV, de PZC en Omroep Zeeland waren eveneens van de partij om verslag te doen van dit gebeuren. Het werd een leuk feestje met veel vrienden, collega’s en bekenden.

Zoals jullie wel weten woon en werk ik op het platteland van Zeeuws Vlaanderen en dan is dat ook wel een pracht van een inspiratiebron om over te schilderen, te tekenen en te schrijven. Maar vandaag ging ik naar de overkant. Daar, op een mooi stukje land, gingen de mannen van Stichting het werkend Zeeuws trekpaard aan de slag om de aardappelen te poten op de ouderwetse wijze, met paardentractie. Met eenvoudige machines, die iedereen zal begrijpen, werden de aardappels in de grond gezet. Maar eerst moest het land, wat ooit geploegd was en nu keihard in die bonkerige vorm was, geëgaliseerd worden, anders kun je er met een pootmachine niets op beginnen.

Alles puur natuur. Tot de meststof toe. Hier komt geen gif of andere troep op te liggen. De meststof komt van DCM en is volledig organisch. Thuis gebruik ik hetzelfde spul voor mijn eigen teelt en dat was waar ik me vandaag ook even mee bezig heb gehouden. Ook hier gingen de aardappelen de grond in. Frieslanders.