Ik ben bang dat hij niet op tijd aan zal komen. Vandaag drukte ik een bijzondere verjaardagkaart voor een bijzondere vriendin. Die is morgen jarig en eer de postbode met zijn fiets door de Scheldetunnel is is het waarschijnlijk al Maandag. Een verjaardagskaart waar er maar één van bestaat. Gedrukt op de Albion pers uit 1858 op zelf geschept papier.
De rest van de dag ben ik vooral buiten de deur. Boodschappen doen, overal en nergens langs gaan en als ik dan in ’t Steen ben vind ik iets waar ik al dagen naar loop te zoeken. De winkel van Paulette heeft voor mij al zo vaak aangename verrassingen opgeleverd en dus ook nu weer.
Het komt er nu op aan om twee zaken met elkaar te combineren in het atelier. Schilderen en drukken. Ik schilder over het onderwerp waar ik ook over aan het drukken ben. Schilderen, tekenen, letters zetten, drukken etc. etc. Het is een stap in een geheel nieuwe richting waar ik hoge verwachtingen van heb. In het voorjaar moet het resultaat zichtbaar zijn met de tentoonstelling ‘De Diva van de Achterweg’.
Het mes voor de stapelsnijder was ik gisteren vergeten af te halen, maar dat doe ik dus vandaag. Dat mes is nu zo scherp dat het door dikke stapels papier snijdt alsof het boter is. Schoonsnijden is nu echt ene feestje. Verder hou ik me vandaag weer bezig met schilderen.
Er moet dringend geschilderd worden. De schilderijen van de Diva, die ik straks van het voorjaar tegelijk met het boekje over ‘de Diva van de Achterweg’ ga presenteren tijdens de voorjaarstentoonstelling, moeten zichtbaar worden. Dat kan maar op één manier en dat is door ze te gaan schilderen. Tegelijk werk ik aan de druk van het boek zelf. Overdag schilderen en ‘s-avonds duik ik het atelier in om (loden) letters te gaan zetten. Maar vandaag had ik ook wat aandacht voor het wapen van Hoek. Dat wil ik straks gaan maken als gevelsteen in mijn huisje en omdat we hierover de laatste tijd best wel wat gesprek hebben in het dorp neem ik je even mee naar het dorpshuis en onze molen om te laten zien hoe het er echt uit moet zien, in plaats van die lelijke felle kleuren van internet.
Het wapen in de molen. Geborduurd door de oma van onze molenaar
Dat wapen in de molen zie ik als leidend. Dat is mijn voorbeeld. Je ziet er de toren van een kasteel op. Dat moet het Mauritsfort voorstellen. Aan weerszijden van die toren zie je bomen staan. De ene boom symboliseert Vremdieke en de andere boom Willemskerke. De twee verdronken dorpen waaruit ons huidige dorp uit voortgekomen is. Tijdens die overstroming, in 1606, vluchtte iedereen naar ’t’ Fort’.
Het titelblad voor het boek ‘Wiese, de gesel van Axel’
Het Mauritsfort, dat wat hoger gelegen is in het land. De vlag is die van Prins Maurits. Het spookverhaal van Wiese (Isabelle Louise van de Palts 1531 – 1606), waar ik straks nog een gewichtig boek over ga maken, verteld die geschiedenis. Zij vervloekte het land en de boeren die haar destijds de dood in joegen waarna alles overstroomde.
Isabelle Louise van de Palts
Snoopy en ik keken vanmorgen ons ogen uit naar de bouw van de buren. Die gaan heel voortvarend te werk met de verbouw van hun huisje. Maar Snoopy heeft meer oog voor zijn ‘vogeltje’. Een balletje an een touwtje met een veer. Daar wil hij het liefst de hele dag mee spelen, maar ik heb meer te doen.
Er moet het een en ander buiten de deur gebeuren. Boodschappen doen, bijvoorbeeld. Uitgebreid. De kolen zijn op en ik ga nieuwe halen in België waar ze mensen als mij beter begrijpen dan in Nederland. Op de terugweg ga ik even bij Eric langs om wat bij te kletsen over onze plannen met papier scheppen en het maken van mooi drukwerk op een degelpers. Bij Eric heb ik een ontmoeting met Loes, de poes.
Het schilderij ‘De grote ontsnapping’ is vandaag gevernist. Hierna kan het naar de galerie. Het is een eerste schilderij over de clown die op pad gaat om geluk te zoeken en onderweg in tal van bizarre avonturen beland. Hierover komt later ook een boek. Maar eerst nog een hele reeks schilderijen en tekeningen.
Het eerste schilderij is het vertrekpunt. De clown bevindt zich in een donker bos vol afgezaagde boomstronken en bomen die nog gekapt gaan worden. Helemaal op de achtergrond zie je nog een machine die de aarde aan het opeten is. Zo’n monsterlijk ding wordt gebruikt voor de winning van bruinkool en vernietigd het landschap, inclusief boerderijen, huizen en zelfs hele dorpen en gehuchten. Alle moet kapot voor de economie. Het leven doet er dan niet meer toe. Op een van de afgezaagde boomstammen ligt een dode kanarie. Symbolisch voor de kanarie in de kolenmijn. Als die van zijn stokje gaat is het al te laat. De poes zit op een afgezaagde boomstronk en weet de weg naar een prachtig landschap dat zichtbaar is door het poortje van bomen. De clown ziet het niet, door zijn lantaarn, maar de kat zal hem er naartoe leiden.
Na het vernissen werk ik door in de druckerye. Opruimen, nog wat extra afdrukken maken voor het archief op stralend dik wit papier en omdat er toch nog een foutje zat in de proefdruk van gisteren maak ik nog wat extra proefdrukken van die pagina.
Pagina’s maken is een klus op zich. Ik laat me leiden door wat ik zie tijdens de opbouw van zo’n pagina. Ik weet wat ik er op wil zien en waar het ongeveer moet komen te staan. Dat betekent een dagje knutselen met letters, initialen en clichés. Verschrikkelijk leuk werk. Ik combineer dat met de Zondag. Dan is het tijd voor rust en bezinning, broodjes bakken en uitslapen. Gewoon lekker genieten en ook nog wat presteren.
Vanavond ga ik verder met ontwerpen. Ik ga nog een proefdruk maken en die beoordelen nut, bruikbaarheid, toonwaarde en schoonheid. Dan zie ik vanzelf of er nog iets bij moet, of dat er juist iets af moet, of helemaal niks meer aan doen. Dit is zo’n ontwikkelproces wat ik ook heb met het maken van mijn schilderijen.
Met een drukproef zie je meteen wat er niet goed aan is. Om te beginnen wat zetfouten. Dat viel overigens erg mee, maar die zin onderaan kon echt niet. Daarmee was het geheel uit balans.
Die zin heb ik dus weggehaald en het nummer symbool en de stippellijn naar het midden verplaatst. Dat ziet er meteen een stuk beter uit. Vanavond ga ik op mijn gemak alles nog eens goed bekijken. Het grote initiaal is nu in zwart gedrukt voor de drukproef, maar die wordt straks in goud gedrukt en de letter ‘O’ in rood.
Lang leek het er op dat er van Herman Donkelaar, de man achter de vele schilderijtjes van de Vischpoort van Harderwijk, geen foto meer bestond. Maar vandaag kwam hij als bij grote verrassing toch voor de dag in de plaatselijke krant.
Een leuk schilderijtje bij de Zeuwsche Kringloopbeurs
Destijds kocht ik een leuk schilderijtje van die Vischpoort.Ik kocht het omdat ik er gelijk een klik mee had. Het was geen hogeschool schilderkunst, maar wel een heel plezierig geschilderd tafereeltje.
Na een behoorlijke speurtocht kwam ik er achter dat dit gemaakt was door Herman Donkelaar uit Harderwijk. Via die zoektocht kwam ik er ook achter dat Herman, samen met zijn broer Appie, mogelijk een leuk verhaal hebben. Het verhaal wat nooit verteld is over twee aandoenlijke kereltjes die samen aan de weg timmerden met het, aan de lopende band, maken van schilderijtjes van de Vischpoort, de haven, straatjes etc. Appie maakte de lijsten en Herman de schilderijtjes.
Het is niet ondenkbaar dat ik er ooit nog een boek over ga schrijven. Dat hangt natuurlijk af van het verhaal. Zit er een goed verhaal in? Dan komt er een boek over deze twee bijzondere gebroeders.
Hollandse Mediaeval, in 1912 ontworpen door Sjoerd Hendrik de Roos, is wel mijn favoriete letter waar ik al geruime tijd achteraan zit om genoeg hiervan te verzamelen voor het drukken van boeken. Het eerste boek wat ik in dit lettertype wil gaan drukken is het poezenboekje. Over het leven van Milou. ‘De kleine poes die een beetje beroemd werd’. Karel kwam vandaag langs met een geweldige verrassing. Zes polissen met Hollandse Mediaeval in 12 punten. Nu heb ik genoeg letters om het poezenboekje te gaan zetten.
Het distribueren van letters verloopt niet zoals ik het had gewenst. Door diverse afleidingen heb ik deze klus nog niet kunnen voltooien. Maar dat gaat vandaag toch echt gebeuren. Al wordt het middernacht.
Het is vandaag werken geblazen in het atelier. De teksten van het Diva boekje die al gedrukt zijn kunnen gedistribueerd worden en daarnaast heb ik zelfs nog teksten van de Koppermaandag prent te distribueren. En dat is veel werk waar ik de hele dag mee bezig zal zijn. Daarnaast heb ik ook nog heel veel ander werk klaar liggen om aan te pakken. Kortom. Veulsteveul werk.
Vandaag kreeg ik met de post een prachtig cadeautje. En zogenaamde ‘Stove fan’. Dat is een ventilator die je op de kachel of Rayburn kan zetten om een stroom warme lucht naar de wat koelere plekken van de kamer te blazen. Een super ding.
Voorts kreeg ik vandaag bericht over een pakketje dat zoek geraakt leek. Het was echter bezorgd bij een afhaalpunt in Terneuzen. Zonder dat de pakketbezorger daar een bericht over had achtergelaten. Maar ik heb het opgehaald. Een zethaak met bronzen letters voor het maken van goudindrukken in leer. Dat heb ik straks nodig voor het maken van het Diva boekje.
