Opruimen is altijd lastig, maar het moet er van komen om tal van veranderingen in het atelier door te voeren die zich dit jaar gaan voltrekken.

Omdat ik nog niet met mijn eigen pers een druk kan maken ga ik met het zetwerk voor mijn atelierdocumentje even bij John langs die een Berliner heeft staan waar we makkelijk een proefdruk mee kunnen maken. Het resultaat is echt prachtig. Precies zoals ik het bedoeld heb. Er zitten wat kleine foutjes in die je nu pas goed kan zien. Dus ga ik nog een keer het hele zetwerk overnieuw doen.

Het ziet er best indrukwekkend uit, vind ik zelf. Alsof je bij de notaris langs bent geweest. En het mag ook wel een bepaalde graad van deftigheid hebben. Het hoort tenslotte bij de verkoop van een schilderij van mijn hand. Bij wijze van test heb ik er een ingevuld. Dan zie ik wat er nog aan schort en dat is nu gecorrigeerd.

Ook de blinddruk stempel met mijn atelierzegel staat er in gestanst. Dat maakt het helemaal af. Het Je maintiendrai wapentje geeft het geheel nog wat extra deftigheid. Als dit klaar is ga ik de map ontwerpen waar dit documentje in komt te zitten. Dat wordt een donkerblauwe map met zilver opdruk.

Vandaag kon ik lekker verder werken aan de portret opdracht. Dat schiet nu lekker op, maar ik kan er natuurlijk niets van laten zien. Verder was ik vandaag nog even op de molen om met Thijs van gedachten te wisselen over het beste ontwerp voor de meelzakjes voor de molen van Nieuwvliet en verbeter ik nog iets aan mijn zetwerk voor het document dat ik wil gaan drukken voor schilderijen verkoop.

Vandaag heb ik het mooie kleine persje afgewerkt dat ik laatst van Theo kreeg. Een mooi klusje voor tussendoor. De rest van de dag ben ik vooral bezig met het schilderen van het portret dat niemand mag zien.

Dit schilderij maakte ik afgelopen zomer op de schilder locatie waar ik met cursisten van Toonbeeld aan de slag ging om buiten te gaan schilderen. Een betoverend mooie locatie in het buitengebied van Hoek. De afgelopen dagen maakte ik hiervoor de lijst en vandaag bezorgde ik dit werk weer bij de eigenaren.

John kwam nog even langs met stippellijnen voor mijn zetwerk. Die ontbraken nog en die wil ik er, achteraf gezien, toch in hebben zitten. Dat is nu geregeld. Tevens laat hij zien hoe je een hoedje van papier vouwt en daarna een papieren bakje waar je los slingerende troep in op kan bergen. Reuze handig bij dit zetwerk.

Mijn plannen voor het zelf drukken en uitgeven van een exclusieve versie van het verhaal van Wiese (de gesel van Axel) zijn vandaag weer een stap dichterbij gekomen. Ik ging langs bij John, de lettergieter van Philippine, die mij het nodige over loden letters heeft uitgelegd en hij weet ook hoe je een prachtig boek moet binden. In deze video neem ik je mee op reis door een wereld van loden letters, oude drukpersen, prachtige boeken en boekbinden.

Torenbewoners zijn mensen die alleen in films voorkomen, dacht ik. Maar ik ken er nu een. Geen boze tovenaar, maar mijn eigen broertje die in de watertoren van Leerdam gaat wonen. Nu is hij nog actief aan het verbouwen en aan het ontwerpen, maar straks gaat hij er ook echt wonen.

Ook in ons dorp hebben we torenbewoners. In de molen wordt hard gewerkt om het graan te malen. De wind is vandaag alleen wat vlagerig en waait steeds uit een andere richting, waardoor de molenaar en zijn helpers het nog drukker hebben dan normaal.

De zetbok heeft een tijdje in een vochtige ruimte gestaan en daardoor zijn de lijmverbindingen van de kasten losgelaten. In totaal van vier kasten. Die ben ik vandaag gaan herstellen.

Tussen het herstelwerk door maak ik nog een lijst voor een schilderij dat ik afgelopen zomer maakte in de schilderachtige omgeving van de Hasjesstraat, hier in het buitengebied van Hoek. Ik kom nog steeds handen en tijd te kort om alles te kunnen doen wat ik wil doen. Ik verlang naar de zomer en heel veel langer licht.

Een zetbok is een kast vol met letterlades, die in de grafische wereld kasten genoemd worden. De kast, waar alle lades in zitten, heet een bok. Zo’n ding is onmisbaar in het toekomstig grafisch atelier. Vandaag kon ik er een ophalen bij collega’s in Vlissingen.

Het mooie kleine, maar sterk geroeste, boekenpersje, dat ik eergisteren van Theo kreeg, Heb ik vandaag opgeknapt om het later te kunnen gebruiken bij het boekbinden. Een onmisbaar stukje gereedschap voor het toekomstig, grafisch, atelier. De boekjes die ik wil gaan drukken moeten ook met de hand gebonden worden en daar heb je zo’n persje bij nodig.

De eerste dag van het nieuwe jaar is geen rustdag geworden, zoals ik eigenlijk had gepland. Ik heb het daar gewoon te druk voor. Er komt een dikke werkweek aan en ik heb nog een aantal opdrachten liggen die nu echt afgewerkt moeten worden. Om te beginnen maak ik een tekening voor op de meelzakjes van de molen van Nieuwvliet (Sinte Pier) die geen naam heeft. Mogelijk is dat hierdoor veranderd en heet die molen nu ‘Sinte Pier’. Ik maak drie verschillende tekeningen. De uiterst rechtse vind ik de beste.

Een broodje bakken kan ook wel eens mis gaan. Ik heb iets niet goed gedaan in alle drukte. Waarschijnlijk niet goed gekneed. Ik kreeg geen broodje, maar een Zeeuwse baksteen.

Milou heeft ook niet echt door dat het vandaag een soort van feestdag is. Ze doet Milou dingen die ze altijd doet. Poetsen, kopjes geven, knuffelen, brokjes eten, om snoepjes bedelen etc. etc.