Als ik even bij Brenda langs ga, zij is de galeriehoudster bij Pot, heeft ze een leuke verrassing voor me in petto. Een van mijn schilderijen staat weer eens in een interieur tijdschrift. Dit keer in het blad ‘Eigen huis’.
Dit komt natuurlijk helemaal goed uit bij zo’n schitterende design en interieurzaak als Pot in Axel. Daar is het binnenkort, 15 Augustus, een beetje een feestdag. Het is dan Mariadag. Dat is meer een Belgische feestdag die ook hier in Zeeuws Vlaanderen meetelt. Die dag zal het hier wel gezellig druk worden met mensen die weten hoe ze hun huis willen stylen.
Ikzelf ben op dit moment ook mijn eigen huis aan het stylen. Meer in Hoekse plattelandsstijl. De bouw van het kolenkot is in volle gang. Landelijk leven begint steeds meer vorm te krijgen. Hier komen straks de kolen in te zitten om de Rayburn en de kachel te voeden in koude winterdagen.
In het atelier ben ik al weer volop aan het werk an een nieuwe Ballunatics. Een semi-opdracht van een echte verzamelaar van mijn werk. Op de achtergrond zie je nog eens het badhuis van Domburg en om die reden zit dit schilderij eigenlijk tussen Ballunatics 7 en Ballunatics 8 in. In dit werk zweven de dames aan de ballonnen voort richting Terneuzen. Richting Ballunatics 8, die nu te zien, en te koop, is bij Galerie Sille te Oudewater.
Ballunatics 8 100 x 160 cm. Olieverf op linnen. €7500,-
Een pracht van een galerie, midden in het Groene hart van Nederland die zeer beslist het bezoeken waard is. Oudewater ligt tussen Gouda en Utrecht in en dus heel centraal in Nederland tussen de grote steden in. Het plaatsje ligt in een oase van groen en zelf is al een bezoek meer dan waard.
Tamara Sille zwaait hier de scepter en zij kan u met echt enthousiasme alles vertellen over haar bijzonder interessante collectie kunstwerken in haar Galerie.
De zwarte Madonna. 120 x 180 cm. €7500,-
Helemaal in het Zuiden van het land kun je de Zwarte Madonna bewonderen bij Pot interieur. Pot Gallery, wordt gerund door Brenda Baart die vier van mijn werken in haar collectie heeft, temidden van een enorm aanbod aan top-design meubelen in een echt design paleis van maar liefst drie verdiepingen!
Pot Interieurs & Gallery ligt midden in het Land van Axel. Het land waar ik zelf ook woon en werk. Dicht tegen de Belgische grens is dit land ook een uitstekende vakantiebestemming. Vlak bij het schilderachtige vestingplaatsje Hulst en het bedrijvige Terneuzen waar we volgend jaar, uitgebreid, de 80-ste verjaardag van Mathilde (de Doelder) Willink gaan vieren.
Brenda heeft voor geïnteresseerden een prachtig gidsje samengesteld over het werk wat in haar galerie hangt en over de kunstenaars die het werk hebben gemaakt.
Voor wie dit design en kunstpaleis wil gaan bezoeken in het Land van Axel kan ik zeggen dat je er echt even de tijd voor moet nemen. Pot is groot. Heel erg groot. En overal waar je komt kijk je je ogen uit in een wereld van design en kunst die hier, heel smaakvol en deskundig, is samengebracht. Het enorme pand ligt op de rand van Axel, midden in het prachtige groene Zeeuws Vlaamse land waar je met gemak een hele dag kunt genieten van de prachtige uitzichten, het boerenland, de heerlijke omliggende dorpen en plaatsjes en, heel erg boeiend en mooi, het Museum van Axel ‘Het Warenhuis’. Hierin vind je een geweldig mooie collectie over het Land van Axel en de rijke historie die dit gebied heeft gevormd.
Als je vanuit Pot even door rijdt naar het centrum van Axel, dan kom je vanzelf uit bij het museum. Dit is geen museum waar je zomaar even doorheen kunt wandelen. Hier heb je ook echt even de tijd voor nodig. Dan begrijp je meteen waarom ik zo verzot ben op deze streek en waarom ik hier ben gaan wonen.
In Breda zijn er twee galeries waar ik mijn werk verkoop. Om te beginnen met Jan d’ Art aan de Vierwindenstraat. Daar begon ik ooit, in 1989, te exposeren met mijn vrije werk. Jan Kamp, de eigenaar van Jan d’ Art, ken ik dus al vele jaren en hij heeft om die reden natuurlijk ook een bijzondere positie in mijn carrière als schilder.
Bij hem hangen nu drie, prachtig ingelijste, werken van mij. Want behalve met kunst heeft Jan alles met lijsten en was hij de gene die me ooit leerde hoe je werk diende te presenteren.
Even verderop in Breda, in het Ginneken om precies te zijn, zit Via Mioni. Paul Verberk is hier de man die het voor het zeggen heeft. Hier hangen meerdere werken van mij tussen het meest schitterende antiek en de kunst van enkele collega’s, waarvan ik de meeste al heel lang ken en mee samen heb gewerkt.
Ook in Breda en omgeving, valt van alles te beleven voor een heerlijke dagtrip. De oude binnenstad en het Markdal zijn wel de plekken waar je eens in je leven geweest moet zijn. Jan d’ Art zit vlak tegen de Bredase binnenstad aan en Via Mioni zit op een steenworp van het Markdal. Het Markdal is wel iets heel bijzonders. Ik kwam er zelf vaak en graag. Ik nam dan de fiets om het hele fietspad af te fietsen naar Meersel Dreef, net over de Belgische grens. Je kunt er ook heerlijk wandelen, maar fietsen zou ik willen aanbevelen.
Dit filmpje maakte ik enige tijd geleden nog toen ik daar ging schilderen met Ramon van der Ven.
Al weer vrij vroeg (07.00 u.) aan het werk in het atelier. Dit keer werk ik aan een semi-opdracht voor een klant. Het is eigenlijk een schilderij dat tussen Ballunatics 7 en Ballunatics 8 in zit. Op de achtergrond zie je nog eens het badhuis van Domburg en de watertoren. De Ballunatics zweven door naar Terneuzen.
Vanmorgen ging ik ‘even’ kijken naar wat ik gisteren geschilderd had. Dat doe ik altijd. Daarna ga ik ontbijten en een bakje koffie drinken. Even op facebook kijken en daarna begint mijn dag. Maar ik zag ineens hoe ik de lucht moest gaan schilderen en ik ga dan even iets uittesten. Dat ging gelijk goed en voor ik het weet sta ik al weer een uur te schilderen in ‘ontbijt-mudus’.
Onderweg van het atelier naar huis, voor het ontbijt en de koffie, zie ik dat er prachtige appeltjes uit mijn boom zijn gevallen. Zonde om ze te laten liggen. Ze zijn nog heel zuur, maar ik neem ze toch mee. Misschien rijpen ze nog een beetje na.
De ingang van de kerk met op de achtergrond onze grote, pas helemaal opgeschilderde, dorpstrots, de Windlust.
Met drie schilderijen ben ik mede aanwezig in onze kerk te Hoek. Dit keer ter gelegenheid van de viering van 500 jaar reformatie. Dat begint om 10,00 u. met het luiden van de kerkklok en de dag zal eindigen met een wandeltocht door het dorp langs alle kerkgebouwen die we er hier meer hebben dan cafés. Ik exposeer, met een aantal collega’s uit Hoek, in onze beroemde Protestante kerk. De kerk die tijdens de nieuwjaarsdag van 2015 zo jammerlijk afbrandde.Wie de herbouwde kerk nog niet gezien heeft kan nu een kijkje komen nemen.
In deze kerk is het thema ‘Kunst van eigen bodem’. Ik laat daarom ‘Zondagse kool’, ‘De fietser’ (of ‘Transportfietser op Tiengemeten’) en ‘Het behouden huis’ zien. Het schilderij ‘Transportfietser op Tiengemeten’ is dan wel niet uit deze omgeving, maar het zou zomaar kunnen, want we hebben hier ook veel van dit soort prachtige polderweggetjes.
Onze volledig herbouwde kerk te Hoek, waar ik dus exposeer.
In de Gereformeerde kerk (Vrijgemaakt) is een expositie te zien van kunst geïnspireerd op de Bijbel. Die kerk bevindt zich op loopafstand van de Protestante kerk waar ik dus exposeer.
Hier is ook ander werk te zien, o.a. van dorpsgenoot Sjaak de Wit. Het belooft Zaterdag 5 Augustus een gezellige dag te worden. Ik zelf ben nu wel de hele dag aanwezig. De vorige keer lukte dat helaas niet.
Vanmorgen in alle vroegte, het was ongeveer zes uur toen ik begon, in het atelier de laatste hand gelegd aan ‘Contramime’ (150 x 100 cm.). Nu ben ik een echt ochtendmens, maar zes uur is voor mijn doen ook wat aan de vroege kant. Maar dit is wel een schilderij wat me 24 uur per dag bezig hield. Het gaat over de controversie van deze tijd. Iedereen wil klaar staan om een mens in nood te helpen. Dat zit in onze natuur. Als we dan vluchtelingen, uit helse oorlogsgebieden, onze kant op zien komen staan we met open armen klaar om ze op te vangen. Maar de enorme stromen met vluchtelingen van de afgelopen tijd kunnen we gewoon niet opvangen. Doe graag we het ook zouden willen.
Dan treedt er een ander mechanisme, in ons, in werking. Namelijk die van ‘beschermen wat je heilig is’. Die twee elementen botsen momenteel hevig. Ik wilde dat in beeld brengen en ik koos ervoor om dat te doen door een persoon te schilderen die aan de ene kant gedienstig wil zijn en aan de andere kant ons eten wil beschermen. Dat vond ik treffender dan wanneer ik grote stromen vluchtelinge zou gaan schilderen en mensen met spandoeken vol haatdragende teksten. Die beelden zien we vrijwel elke dag op het nieuws.
De titel voor dit schilderij komt van het woord ‘contramine’. Het staat voor iemand die dwars is. Iemand die het ergens niet mee eens is en op, een vaak niet al te redelijke wijze, de eigen zin doordrijft tot in het extreme. Mime is en theatervorm waarin de acteur of actrice iets uitbeeld met lichaamstaal. De eigen persoon wordt verborgen achter een wit masker van schmink om alle aandacht te vestigen op de lichaamstaal die de mimespeler wil vertonen. Feitelijk is die persoon bereid om zichzelf weg te cijferen voor het goede doel.
De dame op het schilderij heeft haar hele hoofd wit gemaakt. Als een soort Geisha. Dat staat voor gedienstigheid. Haar lichaamstaal zegt iets over haar stemming. Ze is niet van plan om te wijken voor iets wat op haar pad komt en ze lijkt ontspannen af te wachten, maar kan elk moment opspringen om aan te vallen. Ze is op deze wereld gezet, maar ze is het met deze wereld niet eens. Alles om haar heen wordt vernietigd door een veel te grote hoeveelheid mensen die nu de wereld bevolkt en totaal overheerst. Overal lopen die mensen elkaar in de weg en er ontstaat stress, oorlog en rampspoed. Grote stromen vluchtelingen proberen een veilig heenkomen te zoeken en te ontsnappen aan die dramatische gevolgen van overbevolking. Maar waar moeten ze naar toe? De hele wereld zit al vol met mensen die elkaar in de weg lopen.
Achter haar ligt een graanveld. Bijna rijp om geoogst te worden. Ze lijkt dat graanveld te willen bewaken. Graan staat hier, in dit schilderij, symbolisch voor al het eten op aarde. Graan is de spil waar ons leven om draait. Dit is ons graan. En daar moet je afblijven. Ze wil aan de ene kant graag een mens in nood helpen, maar ze wil zelf niet het slachtoffer worden van hun problemen. Ze heeft niet door dat ze zelf al deel uit maakt van het probleem. Het probleem van overbevolking wat nu overal zichtbaar begint te worden.
Als ik even bij Brenda langs ga, zij is de galeriehoudster bij Pot, heeft ze een leuke verrassing voor me in petto. Een van mijn schilderijen staat weer eens in een interieur tijdschrift. Dit keer in het blad ‘Eigen huis’.
Een pracht van een galerie, midden in het Groene hart van Nederland die zeer beslist het bezoeken waard is. Oudewater ligt tussen Gouda en Utrecht in en dus heel centraal in Nederland tussen de grote steden in. Het plaatsje ligt in een oase van groen en zelf is al een bezoek meer dan waard.
Helemaal in het Zuiden van het land kun je de Zwarte Madonna bewonderen bij Pot interieur. Pot Gallery, wordt gerund door Brenda Baart die vier van mijn werken in haar collectie heeft, temidden van een enorm aanbod aan top-design meubelen in een echt design paleis van maar liefst drie verdiepingen!
Brenda heeft voor geïnteresseerden een prachtig gidsje samengesteld over het werk wat in haar galerie hangt en over de kunstenaars die het werk hebben gemaakt.
In Breda zijn er twee galeries waar ik mijn werk verkoop. Om te beginnen met 
Vanmorgen ging ik ‘even’ kijken naar wat ik gisteren geschilderd had. Dat doe ik altijd. Daarna ga ik ontbijten en een bakje koffie drinken. Even op facebook kijken en daarna begint mijn dag. Maar ik zag ineens hoe ik de lucht moest gaan schilderen en ik ga dan even iets uittesten. Dat ging gelijk goed en voor ik het weet sta ik al weer een uur te schilderen in ‘ontbijt-mudus’.
