Het is de laatste tijd wat stil op mijn site en op facebook. Dat komt omdat ik nu hard aan het werk ben voor het Mathilde drieluik. Het altaarstuk voor haar 80-ste verjaardag op 7-7-2018 die we, hier in Terneuzen, gaan vieren. Het is een hoop werk. Om te beginnen de uitzoekerij, want ik wil en kan geen foto’s van Mathilde gebruiken die van andere fotografen zijn. Alle foto’s die ik nodig heb voor het referentie materiaal heb ik daarom zelf gemaakt. Mijn eigen muze, Ineke, heeft model gestaan voor Mathilde. De foto’s van de stad (Terneuzen) heb ik afgelopen zomer gemaakt. Exact op de dag dat Mathilde 79 zou zijn geworden.

Omdat ik dit eigenlijk stil wilde houden, om de verrassing te bewaren voor de grote dag volgend jaar, heb ik de laatste tijd niets meer gepubliceerd. Maar omdat mensen uit mijn omgeving zich af gingen vragen of alles wel goed ging met me, ben ik gezwicht en laat ik je een glimps zien van waar ik nu mee bezig ben.

Dit is dus het middelste schilderij van het drieluik. Je ziet Mathilde op de Scheldedijk staan, turend richting Amsterdam. Helemaal juist heb ik het niet geschilderd, want toen ze in 1959 vertrok zag ze er anders uit dan op mijn schilderij. Onherkenbaar, maar wel Mathilde. Ik koos er uiteindelijk voor om haar te schilderen zoals we haar allemaal kennen. Herkenbaar. Een soort dichterlijke vrijheid die nodig is om het geheel herkenbaar te maken.

Op de achtergrond zie je Terneuzen. Gezien vanaf de Scheldedijk. De plek waar Mathilde vaak kwam. Je kijkt de Nieuwstraat in en je ziet het oude postkantoor. Een prachtig Willink-achtig gebouw. De lucht is blauw, maar dat is onderschildering voor een heel zware lucht die er straks in geschilderd wordt. Dat is nodig om het schilderij de nodige spanning te geven die hoort bij het verhaal van Mathilde.