In aanloop naar de viering van de eerste Mathildedag, op 7-7-2018, maak ik veel meer uren dan ik normaal gesproken zou doen. Elke dag begint met een ’to do list’ die afgewerkt dient te worden. Dat gaat door tot laat in de avond. Meestal tot 22.30 u. Dan heb ik het wel gehad en kan ik tevreden de dag afsluiten met een potje bier.

Intussen heb ik wel geleerd hoe ik moet voorkomen om te zware lijsten te maken en is er altijd nog ruimte over voor het leven. Maar de klus moet geklaard worden en daarom sta ik om 6 uur ‘s-ochtends op. Dat gaat vanzelf. ik heb geen wekker nodig. Dit ritme volg ik al maanden en dan raak je ermee vergroeid. Ik ben een echt ochtendmens en geniet ‘s-ochtends het meest. Dan komt er ook het meeste uit mijn handen.

De contracten voor het gebruik van het oude postkantoor

Nu ben ik bezig met de bouw van de standaard voor het drieluik. Dat moet een stevig houten frame worden met een vormgeving die past bij mijn hang naar traditie. Het krijgt een beetje de vorm van een oude atelierezel.

Maar voordat ik daar aan kan beginnen moeten eerst de contracten getekend worden voor het gebruik van het oude postkantoor van Terneuzen wat we een maand lang mogen gebruiken voor de Mathildedag en de expositie van een maand die daar op volgt. De organisatie van de Mathildedag loopt door mijn werkzaamheden heen. Straks gaan we eerst nog in conclaaf met Ingrid Neve van het Schelde Theater en daarna wordt alles voor het gebruik van het oude postkantoor afgehandeld. Een drukke ochtend dus. En dat gaat al weken zo.

Intussen is de ochtend al begonnen en moet er ook voor de inwendige mens gezorgd worden. Deze ochtend begin ik weer met kakelverse aardbeien op brood voor mijn ontbijt. Zie hier het grote voordeel van een moestuin. Elke ochtend taartjes eten.

De aardbeien groeien maar door. Ik heb er steeds meer en ik kan ze lang niet allemaal op.’S-morgens aardbeien op brood, ‘s-avonds aardbeien door de yoghurt. Het zijn prachtige grote en heel goed van smaak.

Ik eet ze lang niet allemaal alleen op. De merel heeft ze ook ontdekt en ik laat er zelfs wat voor hem over als ik aan het plukken ben. Dat beest is er dol op en zo hebben we samen een mooie verdeelsleutel gevonden. De merel zingt elke dag prachtige liederen voor me en hij eet alle vervelende rupsjes op van vlindertjes die het op mijn koolplanten hebben voorzien.

Zo begint dus elke dag mijn Hoekse ochtend. Het is een balans tussen hard werken en genieten. Er komt nu veel uit mijn handen waar ik helaas niet al te veel van kan laten zien omdat alles wat ik nu doe draait om het Mathilde drieluik dat straks onthuld moet gaan worden in het oude postkantoor van Terneuzen.

Om nog een verrassing over te houden voor die onthulling moet ik de verleiding zien te weerstaan om niet alles wat ik aan het schilderen ben te laten zien.