Avondje vertellen in het museum

Het vertelcafé is een van de vele activiteiten die door Museum het Land van Axel georganiseerd worden. Deze avond mocht ik het woord voeren en vertellen over mijn passie voor mijn woon,- en werkomgeving, mijn werk en mijn zorgen over de massale bomenkap die nu overal plaats vindt.

Het was gezellig druk en een uitstekende gelegenheid om eens wat meer te vertellen over de wijze waarop ik werk en over wat mij zoal drijft om te doen wat ik doe. Als afsluiter werd door Jeanet D’Hondt het verhaal over de drieling van Terhole voorgedragen in onvervalst Axels dialect. En natuurlijk kon ik ook wat meer vertellen over de schilderijen die hier nu hangen uit de Zeeuwse collectie. Aan de hand van een keynote presentatie met 46 afbeeldingen kon ik mijn verhaal goed illustreren. Al met al kijk ik terug op een zeer geslaagde en gezellige avond.

Vertelcafé

Vanavond is het dan zover. In het ‘vertelcafé’ van Museum Het Warenhuis ga ik alles vertellen over mijn beroepspraktijk als schilder, mijn liefde voor het Zeeuws Vlaamse landschap en mijn jongste creatie, de drieling van Terhole. Afsluitend zal Jeanet D’Hondt het hedendaagse spookverhaal voordragen dat ik voor dit schilderij geschreven heb.

En tot mijn verrassing zie ik dat het zelfs in de krant staat. Voorpaginanieuws.

‘De drieling’ voltooid

Het was even hard doorwerken. Ondanks het mooie weer. Op de foto heeft het schilderij veel ingeschoten plekken doordat ik de tijd niet nam om alles goed te laten drogen om laag over laag te schilderen. Maar de kleurintentie is enorm.

Het was een race tegen de klok, maar het is op de dag nauwkeurig gelukt om alles op tijd af te krijgen voor mijn presentatie, morgen, in mijn keynote lezing voor het ‘vertelcafé in het museum van Axel. Vervolgens kan ik niet rustig aan gaan doen, want er moet ook nog een lijst omheen gemaakt worden voor de presentatie van het schilderij zelf tijdens de opening van het nieuwe expositieseizoen bij Galerie Lokaal 54.

En dat gebeurt dan allemaal op het moment dat er ook in de tuin gewerkt moet worden om de moestuin weer in orde te maken. Het zeizoen begint niet vroeger dan normaal, maar met dit prachtige weer ben ik ook al aan het zaaien in de volle grond. Winterpeen (Flakkeese).

Er wordt al weer druk gespit en gezaaid, maar alles moet plaats vinden tussen de bedrijven van het schilderen door. Een mooie afwisseling die ik nodig heb om af en toe even iets anders te kunnen doen dan alleen schilderen.

In huis staan de potten met prei al te groeien. In het atelier staan er nog twee. Alles loopt zo lekker door elkaar.

 

De drieling

Langzaam maar zeker begint het schilderij ‘De drieling’ (van Terhole) definitieve vorm te krijgen. Het schilderij gaat over kaalslag. Iets wat nog steeds overal te zien is in de hele provincie en waarschijnlijk ook elders in het land. Zo zeer zelfs dat het op begint te vallen.

Ik heb hier een modern spookverhaal over geschreven dat straks, tijdens het Vertelcafé op 27 Februari in Museum Het Warenhuis te Axel, voorgedragen zal worden door Jeanet D’Hondt in het Axels dialect. Jeanet en Meta Dieleman hebben er zorg voor gedragen dat de tekst heel mooi en juist in het Axels is vertaald. Het schilderij en het verhaal horen bij elkaar en vormen een gezamenlijke aanklacht tegen de kaalslag die de laatste tijd plaats vindt en erg begint op te vallen.

Het is een mooi verzinsel, als zeg ik het zelf, waarin de historie en het heden naadloos in elkaar overlopen. Mijn bedoeling van dit geheel is aandacht te trekken voor de enorme bomenkap die nu al vele duizenden bomen, ook heel gezonde bomen, het leven heeft gekost. Er is een goede verklaring voor te geven, maar die is er ook voor, bijvoorbeeld, oorlogvoering. Of we er beter van worden is maar de vraag. Het landschap wordt in ieder geval wel steeds kaler en saaier. En daar gaat het mij in hoofdzaak om. Daarnaast zijn er nog tal van argumenten te vinden om behoudender om te gaan met bomenkap en aanplant in de toekomst. Denk alleen maar eens aan CO2 reductie.

Een kwestie van plannen

In het atelier werk in nu stevig door aan het schilderij over de drieling van Terhole. Dat werk moet nu als eerste af omdat het 27 Februari getoond moet kunnen worden in een keynote presentatie die ik geef in het museum tijdens het ‘Vertelcafé‘. 6 Maart moet het klaar zijn om op te hangen in de galerie van Anne Mannaerts waar op Zaterdag 9 Mei de opening zal plaatsvinden voor het nieuwe expositiejaar. Maar ik heb meer te doen, hier in Hoek.

Ik heb al prei voorgezaaid voor in de moestuin. Vijf grote potten vol en die prei begint al aardig te ontkiemen. Dat betekent dat het moestuin seizoen er weer aan komt en omdat ik er vorig jaar vrijwel geen tijd voor had i.v.m. de organisatie van de Mathildedag had ik afgelopen jaar maar een zeer onvolledige moestuin. Dit haar wil ik er weer met volle teugen van kunnen genieten.

En omdat het zulk prachtig weer is kan ik er nu al lekker aan gaan werken. Eerst komt de planning. Wat ga ik zaaien, hoeveel, en waar komt het te staan? Ik maak dan altijd een schetsje van mijn teeltschema. Dat zijn de momenten waar ik al enorm van kan genieten.

Op de foto misschien niet goed te zien, maar de schep, de hark en de riek staan al klaar om mijn tuin om te gaan spitten. Achter de kas ligt nog een forse stapel hout die nog verwerkt dient te worden en ook de kas heeft al een nieuw plantbed. Alles begint weer op gang te komen en vandaag zal ik dus meer tijd in mijn hof doorbrengen dan in het atelier.

Bij de oude appelboom (Isilareina’s) ligt al een bergje hakhout. Die moet eigenlijk in het houtkot opgeslagen liggen, maar ik heb nog geen houtkot. Die moet ik ook nog gaan maken. De plannen hiervoor liggen al klaar.

Al met al een onoverzichtelijke bende als je geen planning hebt. Maar die heb ik gelukkig wel. Schilderen en tuinieren zal de komende tijd mijn belangrijkste bezigheid zijn. Maar ik moet straks ook nog een schilderij af gaan leveren wat ik in opdracht gemaakt heb. En ik moet verder werken aan mijn keynote presentatie voor het museum. Daarnaast moet ik lessen in elkaar gaan draaien die ik vanaf Mei ga geven over schilderkunst op alle basisscholen in Zeeuws Vlaanderen (cultuur educatie). Plannen, plannen en nog eens plannen, maar het komt allemaal goed.

In het Museum tijdschrift

Als ik even moet wachten in de bibliotheek en ik een mooi tijdschrift opensla, zie ik ineens mijn naam weer verschijnen. Dit zijn van die momenten dat je jezelf een beetje voelt groeien. Ik mocht het tijdschrift natuurlijk niet meenemen,maar ik zocht het even op op internet.

De drieling en de Oude Bontepolderstraat

Het is al weer vroeg in de ochtend als ik in het atelier aan het werk ben aan het schilderij met de drieling. Het verhaal, dat bij dit schilderij hoort, is af en zal voorgedragen worden tijdens mijn lezing op de vertelavond op 27 Februari a.s. in het museum. Voor meer informatie over de vertelavond (vertelcafé) kun je even kijken op de site van het museum.

De half omgehakte Oude Bontepolderstraat

De drieling (van Terhole) heb ik gesitueerd in de half omgehakte Oude Bontepolderstraat die ik vanuit mijn huisje kan zien. Mijn uitzicht wordt dus omgehakt en daar ben ik natuurlijk niet erg van gecharmeerd. Nu weet ik inmiddels dat dat nodig is en dat er een goede reden voor is, maar toch. Het is zo’n typisch Zeeuws weggetje waar ik graag kom om wat te fietsen, te genieten en te wandelen.

Het verhaal van de drieling van Terhole gaat eigenlijk over de enorme kaalslag in de Hedwigepolder. Iets wat mijn Zeeuws Vlaamse medebewoners bepaald niet onberoerd laat. Daar sluit ik de vertelavond mee af en natuurlijk met dit schilderij. Ik moet dus voort maken om alles op tijd af te krijgen. Overigens neem ik dit schilderij niet mee naar het museum, maar laat ik het zien in een keynote presentatie over mijn werk en een kijkje achter de schermen om eens uit te leggen wat er allemaal bij komt kijken om zo’n werk te maken. Mijn presentatie wordt afgesloten met de voordracht van het verhaal over de drieling.

Roelandt jaar

Omdat iedereen dit jaar zo vol is van Rembrandt, ikzelf natuurlijk ook, kwam ik op het idee om dit jaar al mijn werk te signeren met ‘Roelandt’. Misschien wordt ik dan over 300 jaar nog beroemd.

Nu heb ik dit jaar al wat werken gemaakt die ik ‘gewoon’ gesigneerd heb, maar vanaf nu doe ik het dus zo. Zo ontstaat er ook een Roelandt jaar.

Zo ziet dat er dan uit op het schilderij ‘Met grote stappen snel thuis’, dat ik vandaag heb voltooid. Ook dit werk is straks te zien bij Galerie Lokaal 54 van Anne Mannaerts in Terneuzen als het nieuwe expositie seizoen weer begint op Zaterdag 9 Maart.

En vandaag in de krant

Gisterenavond schreef ik al het artikel over de achtergrond van dit schilderij. Vandaag laat ik het even hierbij. Vanavond, na het journaal van 18.00 u. kun je bij Eén Vandaag kijken naar een item over de verwoesting van het prachtige Zeeuwse polderlandschap in de Hedwigepolder. Dorpsgenoot Johan Robesin legt daarin uit wat dit inhoudt en hoe hij zich daar over druk kan maken. Tevens een soort vooraankondiging voor het verschijnen van zijn boek ‘Alles voor de Hertogin’, dat helemaal geweid is aan de strijd van Gery de Cloedt voor het behoud van dit stuk Zeeland. Dan begrijp je meteen de strekking van de boodschap van mijn schilderij.