Vandaag kwam er een definitief eind aan de tentoonstelling ‘Overwinteren’ in Museum het Warenhuis te Axel. Om negen uur ‘s-ochtends was ik al aanwezig om alles netjes in te pakken en af te voeren.
Met veel genoegen kijk ik terug op een erg leuke tentoonstelling in het museum waar mijn werk drie maanden heeft kunnen schitteren tussen de wintercollectie van het museum.
Straks is een deel van dit werk weer te zien bij Galerie Lokaal 54 in Terneuzen. Maar daarover later meer.
De winter is nu wel zo’n beetje voorbij en de tentoonstelling ‘Overwinteren’ in het Museum van het Land van Axel eveneens. Nog één dag hangt mijn werk tussen alle pracht en praal van mijn woonomgeving te bekijken. Daarna gaat de deur op slot en is de winter echt wel voorbij.
Het drieluik dat ik maakte over het (Zeeuwse) leven van Mathilde staat nu in de Gelderse krant. Regio Achterhoek, om precies te zijn. Volgende maand begint daar de expositie rondom Mathilde in Ruurlo, zie agenda.
Gelukkig is er de laatste tijd weer veel te doen over het drieluik en over Mathilde. Op 7 Juli 2019 gaan we ook weer in Terneuzen aandacht schenken aan haar tijdens de viering van de tweede Mathildedag. Dit jaar in alle bescheidenheid met een mooie expositie en een verrassing. Maar daar kom ik later nog wel even op terug, want die verrassing is echt super!
Het afgelopen weekeind hadden we het druk met Champagne, culinaire hoogstandjes, kunst, fotografie, styling en nog heel veel meer. Om te beginnen trokken Ineke en ik naar Park Sonsbeek in Arnhem om foto’s te maken voor een nieuw project wat we samen aan het ontwikkelen zijn. Heel veel meer ga ik daar nog niet over vertellen, maar dat het een heel gaaf project wordt kan ik nu al voorspellen.
Centraal in dit project staat allure. Cultuur, historie, schoonheid, elegantie, artistieke kwaliteit, mode, design en schilderkunst zijn de sleutelwoorden die daar weer in passen.
Park Sonsbeek vormt het decor voor een aantal schilderijen die ik wil gaan maken voor dit project. Ineke is weer muze en vooral ook styliste. Ze heeft al een aantal eerste items voor dit project gemaakt en die komen ruimschoots in beeld. Tijdens de expositie die we samen willen gaan neerzetten komt dit allemaal in beeld. Het wordt dus een expo van twee,- en driedimensionaal werk.
Het park staat vol met bijzonder mooie en geschikte plekken en items die ik uitstekend kan gebruiken in mijn schilderijen. We maken heel veel foto’s, proberen van alles uit en zijn er de hele dag druk mee.
Soms was het even wachten op de zon, maar zonder zon had je ook al prachtige plaatjes. Dit park heeft een hoog ‘Willink gehalte’ en dat is precies wat we zoeken voor dit project.
Champagne, en tal van meegebrachte andere versnaperingen, brachten de ideale stemming om in te werken. Want wat lijkt op een leuk uitje is voor ons ook gewoon hard werken op Zaterdag.
Het volgende doel van mijn reis lag 343 kilometer van Hoek. De Zondag brachten we door in Hooghalen bij het kunstpaleis van Wildevuur, De place to be, dit weekeind, in Kunstenland. De Champagne werd verruild voor zalige witte wijn en hier genoten we intens van de opening van de expositie van drie collega;s. Herman Tulp, Dirk Bal en Hans Parlevliet.
Het werk van Herman en Dirk ken ik natuurlijk al, maar dat van Hans zie ik voor het eerst in het echt. Heel bijzonder mooi fijn-schilderwerk en wat me nog het meest verbaasd is het formaat. Veel van dit werk valt onder de categorie miniatuur en dat maakt het nog bijzonderder dan het al is.
Phillip Wildevuur doet de opening, gevolgd door een openingswoordje van Herman Tulp. Herman verstaat de kunst om van zo’n openingswoord een theaterstuk te maken waarin hij beeldend vertelt over zijn weg door de kunsten. Vanaf het moment dat hij studeerde aan Minerva tot nu toe. Van jezelf behelpen op een gebrekkig zolderkamertje tot schitteren bij Wildevuur (zie filmpje hieronder).
https://youtu.be/doGMD20Qzh0
Erg goed en zelfs emotioneel was het woordje van Suzan Visker, de vrouw van Dirk, die feilloos de heftige strijd wist te verwoorden die gevoerd moet worden om tot een schilderij te komen wat daar zo vredig en mooi aan de muur van de galerie hangt. Vrijwel nooit komt dit aan de orde. Het lijkt daarom alsof alles wat je nu ziet zomaar in alle vrolijkheid tot stand kwam. De zichtbare, en voelbare, emotie die plots in haar praatje naar boven komt raakt alle aanwezigen en meteen weet iedereen dat kunsten maken niet zomaar een leuke hobby is of een lolletje dat je even tussendoor kunt doen.
En dan is het tijd voor een goed gesprek. V.l.n.r. Kees Blom, ik, Dirk Bal en op de rug Ewald Sorbi. Dit zijn de momenten om toekomstige plannen te smeden en met elkaar dingen af te spreken in een zo geweldige ambiance. Ontspannen en leuk, maar ook dit is gewoon werken aan je bestaan als kunstenaar.
De dag sluiten we af met een goed glas wijn en vele gesprekken. De tijd vliegt en voor je het weet zitten we al weer in de auto op weg naar huis met een hoofd vol ideeën en plannen voor de nabije toekomst.
Vandaag kreeg ik een pracht van een folder onder ogen waar een werk (Ballunatics 8) op afgedrukt staat. Ik gaf vandaag les op de Christelijke Basisschool De Oude Vaart in Terneuzen aan zo’n kleine 20 kinderen. Op die zelfde school gaan we straks een leuke vierdelige workshop geven oven kunst maken, presenteren en exposeren met kinderen van groep 6 (8 tot 10 jaar). Deze lessen worden verzorgd door Cultuureducatie Zeeuws Vlaanderen
Vandaag mochten de kindjes hun eigen knuffel gaan portretteren. Die hadden ze speciaal hiervoor meegebracht naar school. Er zijn wat foto’s van gemaakt maar die heb ik (nog) niet. Zodra die beschikbaar zijn zal ik ze laten zien. Het werd een hele verscheidenheid aan soorten knuffelbeesten. Van beren tot een zeehond en van konijnen tot vreemdsoortige knuffels.
Ballunatics 8 100 x 160 cm. Oliverf op linnen. €7500,-
Het originele schilderij (Ballunatics 8) hangt bij Galerie Sille te Oudewater.
Na enige tijd kleine schilderijtjes te hebben gemaakt ga ik me de komende tijd weer wat meer toeleggen op het maken van groot werk. Lange tijd was ik erg geboeid door van die mooie kleine juweeltjes die ik vlot en met veel plezier kan schilderen, maar de behoefte om weer groot te gaan werken en met oude vertrouwde onderwerpen die veelvuldig voorkwamen in de ‘dreamscapes’, komt er een soort van omslag in mijn werk.
Verandering van spijs is het eigenlijk niet echt, maar wel qua formaat en onderwerp. Om die omslag alvast te markeren heb ik de foto van de transportfietser op Tiengemeten vervangen door een foto van het schilderij ‘De wolkenoven’. Dat werk maakte ik in 2015 in mijn nieuwe atelier in Hoek. Aan het Mauritsfort om precies te zijn. Die stijl en die formaten ga je de komende tijd meer zien dan het kleinere werk.
Het boeren land, de realiteit en schilderen naar de waarneming komen nu wat meer op de achtergrond. Het schilderij van de transportfietser is en blijft een van mijn favoriete werken die ik maakte van zaken die me inspireerden tot het maken van natuurgetrouw werk. Vaak voorzien van een verhaal maar ik mis hierin het typische krachtveld wat in de dreamscapes zit. Daarom ga ik me daar weer wat meer mee bezig houden. Niet dat ik tussendoor geen kleine werkjes meer maak, maar aanzienlijk minder dan je van me gewend bent.
Werken aan een dreamscape kost veel tijd en het duurt langer eer zo’n werk voltooid is. Dat betekend dat ik weer een echte ‘atelier-bewoner’ ga worden. Meer en langer werken in het atelier en minder exposeren op eigen gelegenheid. Wie mijn werk wil zien kan terecht bij diverse galeries. Op deze site zal ik wat minder frequent berichten posten omdat het ook langer zal duren eer een werk voltooid is. Maar ik zal mijn best doen om toch regelmatig iets te vertellen over waar ik mee bezig ben en wat ik zoal ik de kunstenpraktijk beleef.
Nadat ik afgelopen Zaterdag het atelier had opgeruimd en aangeveegd ben ik gaan nadenken over een klein schilderijtje dat ik in één weekeind zou kunnen maken. Maar ik vond geen onderwerp voor een klein schilderijtje. Wat ik wel had was een idee voor een ‘Diva-schilderij’ voor de ‘Diva tentoonstelling’ bij Galerie Lokaal 54, straks tijdens de (bescheiden) viering van de Mathildedag. Dat is bepaald geen tussendoortje, maar een serieuze hoop werk. Toch koos ik voor dat schilderij. ‘De Diva van de Achterweg’.
Ik laat er nog even niet veel van zien, want ik ik heb besloten om voortaan alleen nog voltooide werken te tonen, maar ik kon het niet laten om er toch een foto van te maken toen ik vanmorgen in het atelier kwam. Ik heb er het hele weekeind aan doorgewerkt en in één sessie twee lagen kunnen schilderen. Nu mag het werk even drogen en kan ik weer verder werken aan de opdracht, zoals ik had gepland. Die moet deze week ver klaar zijn. Daarna kan ik weer verder werken aan dit ‘Diva-schilderij’.