Tot voor kort had ik nog nooit van hem gehoord. Maar in Maart kwam er een pracht van een tentoonstelling over hem in het Museum van Hulst. Tegelijkertijd verscheen er een boek over hem en zijn werk. Kornelis Jacobus Huineman (24 Augustus 1886 – 23 Augustus 1952) was deurwaarder te Terneuzen en, veel belangrijker, een uitstekend schilder.

Nu te zien in de Passerelle van het Stadhuis van Terneuzen. Huineman is voor mij echt een enorme ontdekking. Ik heb zelden zo goed werk gezien. Hij was dan wel deurwaarder, maar eigenlijk was hij schilder. Die indruk wordt bevestigd als ik zijn Persoonsbewijs zie uit de oorlogsperiode.

Daar staat duidelijk het beroep ‘Kunstschilder’ te lezen en dat was hij ook. Behalve een uitstekend observant was hij ook begenadigd met een enorm talent. Elke tekening is raak.

De tentoonstelling in de Passerelle wordt verzorgd door Toonbeeld. Nelly Wesselius draagt zorg voor de kwaliteit van elke tentoonstelling, samen met Petra de Back, haar collega en verder de mensen van de werkgroep, en weet keer op keer de bezoeker te verrassen met heel zorgvuldig gekozen top-kunstenaars uit binnen en buitenland. Deze keer dus een beroemdheid uit het verleden van Terneuzen. Nu misschien niet zo bekend, maar in zijn tijd was Huineman geen kleine jongen.

Deze tentoonstelling van zijn werk gaat over de oorlogsperiode. Niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat het straks precies 75jaar geleden is dat zich hier het Schelde offensief voltrok. Koning Willem Alexander, Maxima en Mark Rutte worden hier binnenkort verwacht voor de officiële herdenking. Dan kunnen ze gelijk zien dat Terneuzen meer talent heeft voortgebracht dan algemeen bekend is.

In vitrinekasten ligt het nodige tentoongesteld wat aan Huineman refereert. Wat mij vooral boeit zijn zijn vlotte schetsen in potlood en olieverf. Aan een klein stukje doek, waarop twee krijgsgevangen gemaakte Duitse soldaten zitten op een trap, kun je zien hoe ontzettend treffend hij kon werken.

Een dergelijke kwaliteit van werken kom je maar zelden tegen. Het zijn wat losse toetsen, maar alles zit er in. Gelaatsuitdrukkingen, lichaamstaal en herkenbare emotie. Voor deze soldaten zat de strijd er op. Hun gedachten kun je raden. Ergens zijn ze blij dat het voorbij is, maar aan de andere kant voel je ook het ongeloof. Huineman heeft tegenover hen gezeten om dit te kunnen maken. Hij zal hen ongetwijfeld hebben gesproken en ik vraag me dan af waar het gesprek over ging.

IJzersterk is deze tekening, maar er zijn er meer. Deze viel me op omdat ook hier weer die emotie er vanaf spat. Ga zelf maar kijken om het te kunnen zien. Het zal je meteen opvallen dat er enorm veel informatie in zo’n tekening verwerkt zit. Dat is niet iets wat je in één oogopslag zal zien. Je wordt gedwongen om de tijd te nemen om te ontdekken wat Huineman je wilde vertellen.

En neem de tijd, want er is veel te zien. Ik had elke tekening willen fotograferen, maar ik besef dat er ook nog enige verrassing en verwondering over moet blijven voor de bezoeker. Ik sprak Nelly, die de tentoonstelling heeft gemaakt, en zij vertelde me hoe deze tot stand is gekomen. Eerst de tentoonstelling in het Museum van Hulst (Museum de vier ambachten wat zeer beslist het bezoek meer dan waard is) en nu hier in Terneuzen. De stad mag oprecht trots zijn met zo’n indrukwekkende tentoonstelling in zo’n mooie ruimte. Mijn grote dank gaat uit naar Nelly Wesselius die keer op keer, belangeloos, hier een tentoonstelling in de Passerelle realiseert. Hoedje af.

De tentoonstelling loopt nog tot 9 September.