Het is een enorme technische en artistieke puzzel, maar langzaam maar zeker begint er echt iets te ontstaan. Ik ben nu al twee dagen in de weer met hout om het monumentale altaar retabel voor Sinterklaas vorm te geven en op te bouwen.

Alle onderdelen worden uiteen genomen, op maat gemaakt en weer in elkaar gestoken. Alles moet perfect passen en op elkaar aansluiten. En dat is een grotere klus dan je misschien zou denken.

Tussen de bedrijven door is er bij mij een leuk klein katje aan komen lopen. Na wat navraag blijkt het een zwervertje te zijn die bij mij tegenover is gedumpt, ergens begin maart, dus nog vóór de corona crisis, en dat beestje heeft nu mijn imperium ontdekt en vooral de poezensnoepjes, brokjes, aandacht en gezelligheid.

Ik heb nog geen idee of het een poes of een katertje is, maar we hebben al een naam voor hem verzonnen. Voorlopig heet hij Milo. Maar als blijkt dat het een poes is plakken we er gewoon een ‘u’ achter en wordt het Milou.

Hij/zij heeft de weg naar binnen al gevonden en lag laatst al zalig hard te spinnen voor de Rayburn (The most expensive catwarmer).

Het altaar retabel (voor Sinterklaas) heeft al zo’n beetje een vaste vorm op papier, maar de vraag is altijd hoe dat uitpakt in de realiteit. Daarvoor ben ik nu aan het puzzelen. Het werd tijd om daar even wat meer aandacht aan te schenken dan aan schilderen omdat ik straks de drie wonderen van de Sint ga schilderen die onder het drieluik komen te zitten. Dan moet ik exact weten hoe groot die panelen worden.

De Sint had natuurlijk meer dan drie wonderen op zijn naam staan, maar deze zijn er uitgepikt omdat ze zo bekend zijn. De drie kinderen in de pekelton, de redding van drenkelingen op zee (Sint Nicolaas is ook de patroonheilige voor zeelieden) en de klomp met goudstukken voor de kachel. Op tekening is dat wel duidelijk, maar nu moet dat ook in het echt goed kloppen. Dat is een technisch hoofdstuk waar veel tijd en werk in gaat zitten om het 100% naar mijn zin te krijgen.

Ik gebruik hiervoor bestaande lijsten en ornamenten van, bijvoorbeeld, oude kasten, die geheel op maat gemaakt moeten worden om te passen in het plan. Dat geeft het geheel de gewenste doorleefde uitstraling. Alsof het al honderden jaren oud is. In de loop der jaren heb ik een voorraadje oude ornamenten en onderdelen verzameld die hiervoor gebruikt kunnen worden. Wat ontbreekt kan ik zelf maken in mijn houtwerkplaats waar ik de beschikking heb over een vlak en van diktebank, een draaibank en tal van andere machines en apparaten om het geheel echt goed samen te kunnen stellen. Het is altijd wel een hele puzzel. Ook moeten alle onderdelen van oude waslagen ontdaan worden en opnieuw in de juiste (kleur)was gezet worden om het tot één geheel te krijgen. Dat is een enorme klus, maar ontzettend leuk om te doen.

Alle onderdelen worden uiteen genomen om alles goed aan te kunnen passen en te behandelen tot blank hout zodat daar later de juiste kleur-was overheen gewreven kan worden.