Maandelijks archief: juni 2020

Tekeningetjes maken

Geplaatst op door

Door de corona maatregelen was de uitgave van mijn boekje op losse schroeven komen te staan. Maar sinds kort kunnen we weer plannen maken om de crouwdfunding campagne van ‘Voor de Kunst’ weer op te pakken. Het knelpunt zit ‘m in de mogelijkheid om voor de mensen die me hierbij helpen met een financiële bijdrage te trakteren op een leuke middag in de galerie (Lokaal 54 in Terneuzen) waar ik het boekje ga presenteren, signeren en ook alle tegenprestaties persoonlijk kan overhandigen. Tevens krijgt iedereen dan de voordracht van het verhaal uit het boekje.

Vervolgens wordt er nu gewerkt aan een zelfde presentatie in Hulst. Hulst ligt dichter bij Terhole en daarom moet er natuurlijk ook een presentatie aldaar plaats gaan vinden. In het beroemde ‘S-landshuis. Maar alles is nog niet helemaal zeker en rond, want we worstelen nog steeds met de ruimteverdeling van de 1.5 meter voorschriften.

Intussen ben ik al weer aan het tekenen geslagen voor die presentatie. Op de bovenstaande tekening zie je hoe onze dorpsomroeper (stadsomroeper Marco van Avermaete) het volk toespreekt op het Molenplein (Hoek).

Dat gaat er ongeveer zo aan toe. Hij vertelt de streekverhalen, spookverhalen en alle dorpse kletskoek die niet in de krant komt. Die verhalen houden ons wel bezig, want als ‘s-nachts wakker wordt van het gezang van het spook uit de molen, of rare zware toetergeluiden uit de polder hoort, of Wiese, de gesel van Axel, ziet verschijnen, die in 1531 is verdronken in de moerassen rond Willemskerke en nu ronddoolt door het land van Axel om wraak te nemen en de bewoners de stuipen op het lijf te jagen, wil je daar alles van weten. De dorpsomroeper komt overal en hoort alle verhalen die hij dan door kan vertellen, zodat iedereen weer op de hoogte is van het streeknieuws.

Maar ook een verhaal van Ineke (Isilareina) moet geïllustreerd worden. Dat doen we samen. In haar verhaal komt de Koning naar de Hoekse molen om speciaal molenmeel te halen dat tijdens de midzomernacht maling gemalen is.

Dat was een heel bijzondere gelegenheid. Onze molenaar draaide de hele nacht door. Wij gingen natuurlijk ook even langs om dat te beleven. Hier op het platteland staan we nog heel wat dichter bij het echte leven als in de grote stad. Hier houden nog heel oude gebruiken stand en staan we dichter bij de natuur. Het is daarom ook helemaal niet zo verwonderlijk dat hier nog steeds spookverhalen worden verteld en beleefd.

 

Isilareina, poezen en Balky

Geplaatst op door

Samen met Ineke (Isilareina) heb ik afgelopen weekeind het nest met poezen gered van de ‘snelweg’ die vlak langs hun schuilplaats loopt. Het was even spannend, want hoe zou moederpoes, Milou, reageren op de verplaatsing van haar kindertjes? Dat ging gelukkig vrij goed. Het duurde even, maar Milou is nu helemaal aan de situatie gewend geraakt en ze lijkt er meer dan tevreden over te zijn. Met deze ingreep lijkt er ook een eind te zijn gekomen aan haar zwervend bestaan. Milou is tot rust gekomen en ligt nu heel veel te slapen. Haar drang om naar buiten te gaan is zo goed als weg. Ze ligt nu liever op haar kussentje bij haar kindertjes en gedraagt zich als een zeer voorbeeldig moedertje.

Maar Milou is nog steeds niet gesteriliseerd. En dat moet wel gebeuren om te voorkomen dat ze opnieuw zwanger raakt en er hier en soort van poezen pension ontstaat. De reden om dat nog even uit te stellen is dat ze nu nog voor haar kleintjes moet zorgen en omdat die ingreep nu net even slecht uitkomt financieel (ook ik heb flink last gehad van de corona crisis en juist in deze periode wat kosten moeten maken).

Ineke is op dit moment bezig met het schrijven van haar boek over de avonturen van het ezeltje Balky. Ze maakt daar geweldig mooie teksten voor en heel veel tekeningen, sculpturen en schilderijen. En omdat ze haar verhaal schrijft uit inspiratie van het moment was het niet zo heel verwonderlijk dat Balky, op zijn reis, langs Hoek kwam om een bezoek aan Milou te brengen.

Ze bood dat schilderij te koop aan via facebook. Met de opbrengst wilde ze de medische ingreep voor Milou zien te bekostigen. Dat was in een uur tijd gelukt. Het schilderij is verkocht en Milou zal waarschijnlijk de enige zijn die daar niet echt blij van zal worden. Bij die aanbieding op facebook schreef Ineke nog een kort stukje van het verhaal van Balky.

‘Daar ligt poes Milou op een mooi rood kleedje
Balky zegt: ‘Oh, wat een scheetje.’
En pardoes springt daar vanachter het gordijn
nog zo’n wollebol tevoorschijn
Wat een feest maar Milou zucht en zegt:
‘Nou het is zo wel mooi geweest
ik heb de apotheek gebeld
en de poezenpil besteld…’

Deze tekst is slechts een fragment wat bij het schilderij hoort. Milou is op dit moment dus aan de pil. Die zat verstopt in een stukje kaas waar ze verzot op is. Nu wantrouwt ze alle stukjes kaas en eet die heel voorzichtig op. Voor de volgende pil zullen we dus wat nieuws moeten bedenken.

Houtwerkplaats

Geplaatst op door

Vandaag had ik veel werk in de houtwerkplaats. Ik begon de dag met het maken van een kist(je) voor een werk wat verzonden moest worden. Toen was het nog lekker koel. Later werd het ook in het atelier warm, maar niet zo heet als was voorspeld, zodat ik lekker door kon werken. Het werk bestond uit het maken van nieuwe profielen voor de brievenbus van het altaar retabel voor Sinterklaas. Het ontbrekende profiel was ook nog eens een moeilijk te schaven profiel. Daarom schoof ik dat steeds voor me uit, maar vandaag moest het gemaakt worden omdat het op mijn werklijstje stond. Dan zit er maar één ding op. Verstand op nul en gaan.

Zo’n nieuw profiel moet uit exact hetzelfde hout geschaafd worden dan de rest van het kastje. Ander zie je verschil. Gelukkig heb ik redelijk wat van dat oude inlands eiken op voorraad. Prachtig hout dat bijna glanst als een polytour als het uit de vlak en van diktebank komt. Spiegelglad. Ook moesten er twee nieuwe hoeken gezaagd worden om hinderlijk uitgezaagde hoeken weer in oorspronkelijke staat terug te brengen. Een geduldig pas en meet klusje.

Op de achtergrond van de bovenstaande foto zie je de standaard waar straks het hele werk aan opgehangen moet worden. Momenteel werk ik aan het subframe wat alle onderdelen van het retabel bijeen moet houden en aan die standaard vast gepind kan worden. Het zijn allemaal geduldklusjes waar je beslist geen haast bij mag hebben.

Intussen lopen er drie poezen rond die precies gaan staan waar ik wil gaan lopen. Je moet dus constant opletten waar je je voeten neerzet. Maar het leven is wel erg leuk geworden met deze diertjes.

Meten is weten

Geplaatst op door

In het atelier werk ik rustig verder aan het altaar retabel voor Sinterklaas. Ik heb het hele werk nu uitgelegd op de vloer om alles goed op te kunnen meten voor het maken van een subframe dat de verbinding moet gaan vormen van alle delen en de standaard die ik er al grotendeels voor gemaakt heb.

Buiten het atelier zie ik moederpoes in de weer met haar kroost. Ik heb speciaal voer voor die kleintjes gehaald en probeer ze daarmee te voeren, maar ze begrijpen er nog niets van. Milou eet al hun voer op terwijl haar kinderen er hooguit nieuwsgierig aan snuffelen, maar eten ho maar.

In de loop van de dag komt Marco, onze dorpsomroeper (en stadsomroeper van Terneuzen), langs met een Zeeuws Vlaams taartje. Hij is zondag jarig maar er valt nu al iets te vieren.

Poes vermenigvuldiging

Geplaatst op door

Het heeft niets met schilderen te maken, maar wel met mijn belevenissen in het Zeeuws Vlaamse paradijs. Milou, mijn aanlooppoes, heeft zich vermenigvuldigd. Vandaag zag ik twee zeer aandoenlijke katjes achter en stapel dakpannen vandaan kruipen. Een geheel zwart katje, die ik Luna noem en een zwart wit katje die ik Mula noem. Het kwam zomaar in me op om de beestjes zo te noemen.

Moederpoes, Milou, heeft haar kroost vandaag aan me voorgesteld. Mauwend en kopjes gevend. Dit was echt een supermooi moment waar ik beslist nog iets van ga schilderen.

Twee gezond ogende jonge katjes moeten nu de zorg krijgen die ze verdienen. Om te voorkomen dat ze net als moeder gaan zwerven heb ik een plan opgesteld met Monique, van de poezenopvang, hier even verderop. Milou laat al merken dat ze makkelijker naar binnen komt en alles wel vertrouwd. Ik hoop dan ook dat ook zij het huis boven de wijde wereld zal verkiezen.

Klassieke vormen in hout

Geplaatst op door

Vandaag ben ik voornamelijk bezig geweest met het uitsteken van de klassieke lijnen voor het onderste deel van het altaar retabel voor Sinterklaas. Een precisie werkje waar ik lekker de tijd voor heb genomen. Op de ezel staat een schilderijtje dat moet drogen eer ik er goed aan verder kan werken. Het betreft een van de drie wonderen van Sint Nicolaas. De drie kinderen in de pekelton. Als dat schilderijtje klaar is laat ik het wel zien.

Dat uitsteken van die lijnen en ornamenten gaat met een beitel en een klop. Een echt grote kunst is het niet, maar om een strak geheel te krijgen moet je precies binnen de getekende lijntjes blijven. Het is daarom meer een tijdrovend klusje.

Het eindresultaat ziet er goed uit. Het is nu nog een kwestie van afwerken. In het ovale schilderij zie je straks de hel. Daar komt Zwarte Piet vandaan. Dat schilderij is geen fijn plaatje om te zien. Het valt daarom een beetje weg achter de brievenbus. En mogelijk komt er een gordijntje voor te zitten als het te griezelig oogt voor de kinderen. Zo’n mooi rood velours geval met aan de zijkant een trekkoord voor heel nieuwsgierige kinderen.

Aardappelbloem

Geplaatst op door

In de moestuin bloeien de bloemen van de aardappelplanten. Dat is zo’n typisch boeren feest-moment. Je kunt aan de hoeveelheid bloemen zien dat er een goede oogst aan zit te komen onder de grond. Omdat ik het zo’n bijzonder mooi bloemetje vind heb ik er een klein schilderijtje van gemaakt voor Jo Stanneveld die afscheid van zijn werk (directeur Toonbeeld) moest nemen in alle stilte omdat een gepast groots afscheidsfeest niet door kon gaan vanwege de corona crisis. Met alle collega-docenten maakten we een bloem voor hem om het niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Al die bloemen werden stiekem in zijn tuin geplant om hem op zijn laatste werkdag te verrassen.

Echt een superleuk projectje waar iedereen aan mee heeft gewerkt en wat een prachtig resultaat had.

De zomerexpositie bij Sille Gallery is begonnen

Geplaatst op door

Foto: Sille Gallery

Met de schilderijen Skywalk en Mirrors doe ik weer mee aan de zomerexpositie bij Sille Gallery in Oudewater. In verband met de corona maatregelen is de feestelijke opening van deze expositie anders verlopen dan gebruikelijk, maar er is weer een prachtige collectie werk bijeen gebracht om de feestelijkheid geheel tot uiting te laten komen in het tentoongestelde werk.

Foto: Sille Gallery

Zelf heb ik even goed rond kunnen kijken toen ik mijn werk af kwam leveren. Een aantal werken vielen me meteen op, zoals de prachtige kleine beeldjes van Saskia Hoeboer. Maar er is natuurlijk nog veel meer te zien en te beleven. Ook vandaag (Zondag) is de galerie open. Combineer dat met een bezoek aan het prachtige oude stadje Oudewater en je hebt een heel leuke dag.

Skywalk

Geplaatst op door

Skywalk. 85 x 60 cm. Olieverf op portretlinnen. €2450,-

Vanmorgen heb ik dit schilderij afgeleverd bij Galerie Sille te Oudewater voor de zomerexpositie die komend weekeind geopend wordt. Zelf ben ik daar niet bij omdat ik andere verplichtingen heb. De galerie is met corona-aanpassingen te bezoeken.

Het thema van deze zomerexpositie is ‘Spiegel’, en daar voldoet dit werk wel aan. Eerder maakte ik het schilderij ‘Mirrors’ (zie hieronder) en ook die kun je daar gaan bekijken.

Mirrors 60 x 60 cm. olieverf op linnen. €1800,-

Nog een leuke vondst

Geplaatst op door

Echt heel bijzonder is het niet. Gewoon leuk om tegen te komen. Voor de bouw van het altaar retabel voor Sinterklaas gebruik ik heel oude meubelstukken die ik aanpas om te kunnen gebruiken in de bouw van het retabel. Hierdoor krijgt het bouwwerk direct een historische uitstraling die ik zo belangrijk vind. In een monumentale tafel die ik hiervoor aanschafte via de Zeeuwsche kringloopbeurs te Sint Jansteen trof ik een klein opgevouwen papiertje aan om een verbinding passend te kunnen maken. Het is een heel oud stukje papier van een advertentie van een meubelzaak aan de Place Clichy te Parijs.

Dat is zo’n beetje het belangrijkste uitgangscentrum van de stad waar belangrijke straten als Boulevard de Clichy en de Boulevard des Batignolles op uitlopen. Vlak bij Moulin Rouge (aan de Boulevard de Clichy) en tal van andere beroemde gelegenheden, waar destijds ook beroemdheden als Vincent van Goch, Picasso, Degas (die er woonde), etc. te vinden waren. Op nummer 6 woonde de schilder Degas; hij overleed hier in 1917 op 83-jarige leeftijd in een appartement op de 5e etage. Op nummer 11 woonde de voormalige minister van buitenlandse zaken Théophile Delcassé, die z’n huis aan veel artiesten verhuurde, waaronder Picasso in 1909. Op nummer 35 bevindt zich het théâtre de Dix-Heures. Op nummer 42 bevond zich voorheen het Café du Tambourin waar Vincent van Gogh in 1887 een tentoonstelling hield, overigens zonder enig succes. Op nummer 64 het cabaret Les trois Baudets, in 2010 heropend als cultureel centrum. Op nummer 68 heropende het café Le Chat Noir nadat het vanaf de naastgelegen boulevard de Rochechouart verhuisd was. Op nummer 72 het Musée de l’érotisme. En op nummer 82 staat sinds 1889 de nummer 1 attractie van de buurt, de Moulin Rouge (bron Wikipedia en opgezocht door Ineke). Dit meubelstuk zou dus uit die beroemde Place Clichy kunnen komen. Zeker is dat natuurlijk niet, maar het kan.

De advertentie zal van rond 1900 zijn geweest. In die tijd moet een meubelmaker het papiertje gescheurd en gevouwen hebben om het in die (wat te ruime) verbinding te leggen zodat alles weer netjes strak aansloot. Mijn gedachten stromen dan gelijk weg richting een van mijn favoriete striptekenaars Jacques Tardi, die deze plek veel getekend heeft voor zijn boeken over Isabelle Avondrood (Isabelle Blanc Sec).

Zomaar een leuke vondst, dus.