Het werk aan het altaar retabel voor Sinterklaas is weer een stapje verder. De basis voor het hele monument is klaar. Een zware eikenhouten ‘podium’ waar straks de drager opgebouwd kan worden. Op de foto hierboven zie je die basis met daarop alvast de brievenbus voor de brieven en tekeningen van de kinderen aan de Sint.

Maar ik heb intussen ook gezocht naar een geschikt vitrine kastje voor het hoefijzer van het paard van de Sint. Tijdens mijn zoektocht kwam ik uit bij Frans Brouwers die op zolder nog een oud klokje had liggen waar een ideaal kastje omheen zat. Een erfstuk, waar hij eigenlijk geen plannen voor had. In het atelier doe ik een leuke ontdekking. De gewichten voor dat klokje zaten verpakt in een oude krant uit 1966. En wat zag ik daar al eerste leesbare tekst op staan? Juist. Heythuysen!

Toeval bestaat niet. Zou de Sint dit van bovenaf geregeld hebben? Het moest zo zijn. Ik zocht een kastje voor dat hoefijzer wat een oude doorleefde uitstraling heeft en bij de eerste de beste vraag komt dit voor de dag.

Het is een mooi kastje. Exact wat ik zocht. Het moet helemaal opgeknapt worden, maar zo dat de ouderdom zichtbaar blijft. Het klokje zelf bewaar ik uiteraard heel zorgvuldig om het later nog eens ergens in te kunnen bouwen. Het is zo’n mooi mechaniekje met een prachtige geëmailleerde wijzerplaat en prachtige oude wijzers van metaal. Helemaal compleet. Helaas niet werkend, maar daar weet ik wel raad mee. Een echte zoldervondst dus met een heel opmerkelijke verrassing.

Ik heb het klokje er heel voorzichtig uit gehaald en ik ben het nu aan het afwerken als kastje voor het hoefijzer. Het gaat me wel een beetje aan het hart om zo’n prachtig klokje op te offeren, maar het komt goed. Niets van dit uurwerk wordt weggegooid. Alles komt later nog wel eens van pas in een volgend bouwsel.

En zo komt dat er straks ongeveer uit te zien. De binnenkant van het kastje krijgt een lichte kleur om het hoefijzer goed zichtbaar te maken en natuurlijk iets van velours op de bodem. Dan lijkt het net een relikwie uit de 16-de eeuw, en dat is precies wat ik wil bereiken. Het moet er uit gaan zien alsof het al eeuwen oud is.

Het kastje is heel zorgvuldig geprepareerd en opnieuw in elkaar gelijmd. Nieuwe elementen zijn gezaagd, gedraaid en afgewerkt om het kastje te completeren en alles behoudt zijn antieke uitstraling.

En dan komt het er ongeveer zo uit te zien. Het hoefijzer moet nog een standaard krijgen zodat het op de bodem van het kastje kan worden vastgeschroefd en de binnenkant van het kastje krijgt een gepaste lichte kleur om het hoefijzer goed zichtbaar te maken.

En zo ziet dat er uit na een dag hard zagen, draaien, schuren, lijmen en schroeven. Onder de houten voet komt nog een zware metalen voet om het geheel de gewenste stabiliteit te geven. Het blanke hout krijgt een passend kleurtje.