Ooit had ik een etspers in mijn atelier staan waarop ik regelmatig aan het werk was. Toen had ik ook een atelier dat verdeeld was in een grafisch atelier en een schilder atelier. Dta gaat dit jaar opnieuw opgezet worden, maar dan met twee historische en monumentale drukpersen. Om uiteindelijk boekjes te kunnen drukken met spook,- en streekverhalen. Speciale uitgaven naast het reguliere boekwerk wat verzorgd zal worden door een moderne drukkerij.

Het wordt een spannend jaar met veel activiteit op dit gebied. Om te beginnen moet ik de nodige machines en gereedschappen zien te verzamelen om de boekjes ook echt te kunnen drukken en binden. Daarvoor ben ik nu op jacht. Vandaag kreeg ik de snijmachine binnen van Theo. Ook weer zo’n prachtig monumentaal geval waar ik zo verzot op ben. Hiermee worden straks de katernen, boekomslagen, platkernen etc. op maat gesneden worden. Langzaam maar zeker verandert het atelier in de richting die ik wens.

En wat ik helemaal geweldig vind is dat dit machien uit Leipzig komt. Begin jaren ’90 ben ik daar regelmatig geweest om te exposeren en om contact te houden met enkele collega’s uit Leipzig. Die contacten zijn helaas weer verwaterd, maar de herinnering aan een stad die net uit de ‘Wendung’ kwam staat nog vers in mijn geheugen. Ik heb er rondgereden in een echte ‘Trabi’, overigens zonder remmen, van Daniëla Hussel. Het liep goed af. Leipzig was ooit de boekenstad. Tal van drukkerijen en uitgevers waren er actief.

Het is zo’n oud gezegde. ‘Wie schrijft, die blijft’. Gisterenavond was ik live in de radio uitzending van de Evangelische Omroep in het programma ‘Thuis op 5’, om te spreken over mijn plannen met het schrijven, tekenen, schilderen, drukken en uitgeven van het boekje over Wiese. Dit gaat dan over de speciale uitvoering die ik ga maken voor de donateurs van mijn crowdfunding campagne en de fans. Voor de handel wordt het boekje 1000-voudig gedrukt bij de drukker.

Maar eerst moet ik het atelier verder aan gaan pakken om alles wat ik van plan ben mogelijk te maken. Daar hield ik me vandaag mee bezig.

Opruimen is altijd lastig, maar het moet er van komen om tal van veranderingen in het atelier door te voeren die zich dit jaar gaan voltrekken.

Omdat ik nog niet met mijn eigen pers een druk kan maken ga ik met het zetwerk voor mijn atelierdocumentje even bij John langs die een Berliner heeft staan waar we makkelijk een proefdruk mee kunnen maken. Het resultaat is echt prachtig. Precies zoals ik het bedoeld heb. Er zitten wat kleine foutjes in die je nu pas goed kan zien. Dus ga ik nog een keer het hele zetwerk overnieuw doen.

Het ziet er best indrukwekkend uit, vind ik zelf. Alsof je bij de notaris langs bent geweest. En het mag ook wel een bepaalde graad van deftigheid hebben. Het hoort tenslotte bij de verkoop van een schilderij van mijn hand. Bij wijze van test heb ik er een ingevuld. Dan zie ik wat er nog aan schort en dat is nu gecorrigeerd.

Ook de blinddruk stempel met mijn atelierzegel staat er in gestanst. Dat maakt het helemaal af. Het Je maintiendrai wapentje geeft het geheel nog wat extra deftigheid. Als dit klaar is ga ik de map ontwerpen waar dit documentje in komt te zitten. Dat wordt een donkerblauwe map met zilver opdruk.

Vandaag kon ik lekker verder werken aan de portret opdracht. Dat schiet nu lekker op, maar ik kan er natuurlijk niets van laten zien. Verder was ik vandaag nog even op de molen om met Thijs van gedachten te wisselen over het beste ontwerp voor de meelzakjes voor de molen van Nieuwvliet en verbeter ik nog iets aan mijn zetwerk voor het document dat ik wil gaan drukken voor schilderijen verkoop.

Vandaag heb ik het mooie kleine persje afgewerkt dat ik laatst van Theo kreeg. Een mooi klusje voor tussendoor. De rest van de dag ben ik vooral bezig met het schilderen van het portret dat niemand mag zien.

Dit schilderij maakte ik afgelopen zomer op de schilder locatie waar ik met cursisten van Toonbeeld aan de slag ging om buiten te gaan schilderen. Een betoverend mooie locatie in het buitengebied van Hoek. De afgelopen dagen maakte ik hiervoor de lijst en vandaag bezorgde ik dit werk weer bij de eigenaren.

John kwam nog even langs met stippellijnen voor mijn zetwerk. Die ontbraken nog en die wil ik er, achteraf gezien, toch in hebben zitten. Dat is nu geregeld. Tevens laat hij zien hoe je een hoedje van papier vouwt en daarna een papieren bakje waar je los slingerende troep in op kan bergen. Reuze handig bij dit zetwerk.

Mijn plannen voor het zelf drukken en uitgeven van een exclusieve versie van het verhaal van Wiese (de gesel van Axel) zijn vandaag weer een stap dichterbij gekomen. Ik ging langs bij John, de lettergieter van Philippine, die mij het nodige over loden letters heeft uitgelegd en hij weet ook hoe je een prachtig boek moet binden. In deze video neem ik je mee op reis door een wereld van loden letters, oude drukpersen, prachtige boeken en boekbinden.

Torenbewoners zijn mensen die alleen in films voorkomen, dacht ik. Maar ik ken er nu een. Geen boze tovenaar, maar mijn eigen broertje die in de watertoren van Leerdam gaat wonen. Nu is hij nog actief aan het verbouwen en aan het ontwerpen, maar straks gaat hij er ook echt wonen.

Ook in ons dorp hebben we torenbewoners. In de molen wordt hard gewerkt om het graan te malen. De wind is vandaag alleen wat vlagerig en waait steeds uit een andere richting, waardoor de molenaar en zijn helpers het nog drukker hebben dan normaal.

De zetbok heeft een tijdje in een vochtige ruimte gestaan en daardoor zijn de lijmverbindingen van de kasten losgelaten. In totaal van vier kasten. Die ben ik vandaag gaan herstellen.

Tussen het herstelwerk door maak ik nog een lijst voor een schilderij dat ik afgelopen zomer maakte in de schilderachtige omgeving van de Hasjesstraat, hier in het buitengebied van Hoek. Ik kom nog steeds handen en tijd te kort om alles te kunnen doen wat ik wil doen. Ik verlang naar de zomer en heel veel langer licht.

Een zetbok is een kast vol met letterlades, die in de grafische wereld kasten genoemd worden. De kast, waar alle lades in zitten, heet een bok. Zo’n ding is onmisbaar in het toekomstig grafisch atelier. Vandaag kon ik er een ophalen bij collega’s in Vlissingen.