Al geruime tijd ben ik op jacht naar specifieke materialen en gereedschappen voor het boekbinden. Dat is de vervolgstap op het drukken van het boek. Een zo’n specifiek stuk gereedschap is een naaiframe. Daarmee worden de katernen van een boek aan elkaar genaaid tot een boek. Zo’n ding heb ik straks dus dringend nodig. Je vindt z wel via Marktplaats maar zelden echte oude in een goede conditie. Vandaag ben ik er dan toch eindelijk tegenaan gelopen en heb ik zo’n prachtig oud houten frame op kunnen gaan halen.

Bij Via Mioni, waar een deel van mijn schilderijen permanent geëxposeerd worden (en dus ook te koop zijn) vond ik een prachtig boek uit 1664. Exact op de wijze gemaakt zoals ik het Wiese-boek wil gaan maken. Dat boek dient nu als studie voorbeeld.

Het titelblad. Exact zoals ik dat wil gaan maken voor het Wiese-boek

Pagina’s maken wordt een stuk makkelijker wanneer je een goed voorbeeld hebt. Ook de lettertypes en de wijze van nummering en het verwerken van voetnoten is helemaal laat-middeleeuws. Geweldig om dat eens in het echt te zien en in je handen te hebben.

Het opengehaalde binnenwerk van de rug van het boek. Hier zie je de koorden liggen waar alle katernen aan vastgenaaid zitten. Exact zo ga ik straks het Wiese-boek binden.

Maar Paul had ook een pracht van een oude lijst staan die perfect kan dienen voor het portret van Wiese wat ik nog moet gaan schilderen. Met al deze prachtige vondsten komt het maken van het boek een paar stappen dichter bij.

Bij thuiskomst tref ik een pakket met gevelletters aan voor op het atelier. Ook dit kan nu aangepakt worden. Binnenkort begin ik met het schilderen van de buitenkant van het atelier. De metalen letters komen op een zwarte ondergrond te zitten.

Leo, mijn overbuurman, heeft enkele van zijn wilgen geknot en al dat hout mag ik hebben. Vandaag ga ik dat opladen en overbrengen naar mijn hof. Een klusje wat ik in één ochtend had willen doen, maar zo gaat het wel vaker bij mij. Tegen drie uur in de middag ben ik hiermee klaar. Als dat hout heb ik nodig om de komende winter mijn Rayburn te kunnen stoken. Dat hele proces van hout vinden, zagen, hakken en opslaan zit al in mijn systeem. Elk jaar heb ik zo’n 6 kuub strak gestapeld hout nodig. Daar zit ik nu al bijna weer aan.

Het was vandaag weer eens zo’n atelierdag. Schilderen. Aan het schilderij met de zwevende kiezer. ‘s-Avonds ga ik naar Toonbeeld met mijn deel van het ‘Nachtwacht-werk’ wat we met een aantal docenten en cursisten aan het maken zijn. Go-RTV, de PZC en Omroep Zeeland waren eveneens van de partij om verslag te doen van dit gebeuren. Het werd een leuk feestje met veel vrienden, collega’s en bekenden.

Zoals jullie wel weten woon en werk ik op het platteland van Zeeuws Vlaanderen en dan is dat ook wel een pracht van een inspiratiebron om over te schilderen, te tekenen en te schrijven. Maar vandaag ging ik naar de overkant. Daar, op een mooi stukje land, gingen de mannen van Stichting het werkend Zeeuws trekpaard aan de slag om de aardappelen te poten op de ouderwetse wijze, met paardentractie. Met eenvoudige machines, die iedereen zal begrijpen, werden de aardappels in de grond gezet. Maar eerst moest het land, wat ooit geploegd was en nu keihard in die bonkerige vorm was, geëgaliseerd worden, anders kun je er met een pootmachine niets op beginnen.

Alles puur natuur. Tot de meststof toe. Hier komt geen gif of andere troep op te liggen. De meststof komt van DCM en is volledig organisch. Thuis gebruik ik hetzelfde spul voor mijn eigen teelt en dat was waar ik me vandaag ook even mee bezig heb gehouden. Ook hier gingen de aardappelen de grond in. Frieslanders.

Deze prachtige sleutels kreeg ik van Theo voor het sleutel (schilder) project dat ik straks weer ga opvoeren bij Toonbeeld. Vandaag begon de dag daar ook met lesgeven. De rest van de dag bestond vooral uit regelwerk. Ik had tal van afspraken voor gesprekken staan en dat was niet echt iets om te filmen. Vandaar dat het vandaag een kort filmpje werd. Morgen krijg je meer te zien over het werken met Zeeuwse trekpaarden op het land. D’n èrepels gaan de grond in en dat doen we hier nog steeds in stijl.

Hoe laat je op een schilderij zien dat een clown op reis is? Door hem een circuswagen mee te geven. Niet zo’n grote maar een grote miniatuur. Die wil ik gaan maken op basis van een oud karrenonderstel en dat vond ik op Marktplaats. Dat ding ging ik vandaag ophalen en ik ging ook nog even langs vrienden die ik al weer een tijdje niet gezien had.

Vanmorgen trof ik iets heel leuks aan in mijn brievenbus. Iets wat een mooi plekje zal krijgen in mijn atelier.

Vanmorgen vond ik dit leuke schilderijtje in mijn brievenbus. Het is een werkje van Joke Vroom, een van mijn cursisten, die mij wel op een heel treffende wijze heeft weten te portretteren.

Try-out is de titel van dit schilderijtje dat een heel mooie plek in mijn atelier gaat krijgen. Zo’n bijzonder leuke verrassing laat mijn dag gelijk helemaal goed beginnen. Ik ga vandaag op reis. Kilometers maken voor een miniatuur circuswagen die ik wil gaan maken voor de clown die op reis gaat voor een volgende serie schilderijen die ik dus nog moet gaan maken. Een serie vol vrolijkheid, gekte, anarchie, feest keet en chaos om een soort van tegengif te creëren in tijden van voortdurende crises. Ik denk dat mensen behoefte hebben aan veel vrolijke luchtigheid en ikzelf ben daar ook wel aan toe.

Ik zit vol met plannen. Voor het atelier, voor het drukwerk, voor het uitgeven van boekjes vol met streek,- en spookverhalen en ik wil ook nog beginnen aan een nieuwe serie vrolijke schilderijen. Wiese moet geportretteerd worden en er komt straks weer een crowdfunding campagne. En, o ja, de racebaan bij mij voor de deur moet ook nog aangepakt worden om veilig te kunnen wonen. De dagen zijn gewoon tekort.

Vandaag had ik de laatste hand willen leggen aan het schilderij met de zwevende kiezer, maar dat mislukte. Wat wel lukte was het ophalen van het eerste zetwerk voor het Wiese-boek. Meer dan één katern. Daar zou ik ook het liefst mee verder gaan, maar dat schilderij moet af en er moet ook nog en klein schilderijtje gemaakt worden.