Omdat ik heb besloten om dit jaar mijn grafisch atelier op te gaan zetten gaat de meeste aandacht daar naar uit, maar ik ben primair nog steeds schilder. Daar gaat vanaf vandaag weer wat meer aandacht naar toe. Schilderen dreigt wat op de achtergrond te geraken, wat logisch is gezien al het werk wat verzet moet worden met de totale verandering van mijn atelier.

Vandaag heb ik het schilderij ‘Making sense’ van een vernislaag voorzien. Dat kan nu naar de galerie (Lokaal 54 in Terneuzen) voor de komende tentoonstelling. Maar er moet ook nog een schilderij afgewerkt worden wat deel uitmaakt van een samenwerkingsproject rondom de Nachtwacht van Toonbeeld, met docenten en studenten van dit fantastische instituut. Daar ga ik na de avondmaaltijd mee verder.

Lange tijd was het de vraag of ik de Victoria Merkur pers (uit 1932) elektronisch aan zou gaan drijven of met het oorspronkelijke trapmechanisme. Vandaag werd duidelijk wat het gaat worden. Het wordt trappen. De aanleg van 380 volt naar het atelier is een heel dure grap en dan is het nog maar de vraag of alles goed werkt. Met trappen werkt het altijd goed en bepaal je zelf het tempo waarin je wil gaan drukken. Bovendien was deze degelpers ooit ontworpen als trapdegel. Alle verbindingen zitten er nog aan. Het zal niet makkelijk worden om het hele trapmechanisme te ontwerpen en maken, maar ik ga het proberen.

En zo zag dat er oorspronkelijk uit. Later heeft men het trapmechanisme verwijderd om ongelukken te voorkomen met een pers die door een elektromotor werd aangedreven. Nu moet ik exact zo’n pedaal terug zien te krijgen door er zelf een te gaan maken, tenzij een van mijn drukkersvrienden er nog en voor me heeft liggen slingeren. Maar die kans is vrij klein.

En dit is waar het allemaal om draait. De trailer van een schitterende documentaire.

Omdat het vandaag Zondag is hou ik me lekker rustig en doe ik alles helemaal op mijn gemak. Alle tijd van de wereld, vandaag. Morgen begint de werkweek weer en zal ik het weer knap druk krijgen, maar vandaag niet. Ik heb lekker uitgeslapen, ik heb zitten lezen in het prachtige boek uit 1892, dat ik gisteren van Karel kreeg, over boekdrukwerk uit die tijd. Dat is voor mij bijzonder boeiend omdat daarin werkzaamheden beschreven staan met gereedschappen en machines van toen, waar ik dus vandaag de dag mee wil gaan werken. Ik verschuif alle meubels en de bordschaar. Net zo lang totdat ik zie dat het zo wel goed is. De inrichting van deze ruimte is best lastig, maar volgens mij is het zo goed.

Op de voorgrond staat nog wat zooi die weg moet. Ook de blokpers, die tegen de Albion pers aan staat, krijgt een eigen plekje in de boekbind-hoek.

Na een dagje schuiven en testen ben ik er wel uit, denk ik. Alles staat zo goed. Je kunt er makkelijk omheen lopen en je kunt ook makkelijk overal bij.

Vandaag was het weer een belangrijke dag voor het (grafisch)atelier. Samen met Karel heb ik de grote kast, een typisch drukkerij meubel, opgehaald bij Harry. Van onze bouwmarkt mocht ik de dikke aanhanger lenen waar de kast precies op paste en zo brachten we dit drukkerij juweel naar het atelier aan het Mauritsfort. Weer een avontuur rijker.

Ook vandaag ben ik weer de hele dag in touw met het afwerken van mijn lijstje vol klussen. Een van die plannen was het halen van planten voor de serre. Die kan nu ook weer heerlijke moestuinvruchten voort gaan brengen. Een ander heel leuke ontwikkeling is dat ik gisteren contact kreeg met een heel aardige man uit Sambeek die een cliché machine voor me heeft. Die kan ik a.s. Donderdag op gaan halen. Als het me lukt kan ik straks met dat machien zelf mijn clichés gaan maken en dat betekent dat ik niet meer afhankelijk ben van een toeleverancier. Dan kan ik alles zelf in eigen atelier gaan maken, drukken en binden.

Yvonne Heemskerk bij haar schilderij in wording.

Yvonne Heemskerk, een collega van me die tot de groep van bekende Nederlandse kunstenaars behoort, is een schilderij aan het maken van mijn keuken. Dat heeft ze zo fantastisch gedaan, dat ik kan zien dat alles, maar dan ook echt alles, klopt. Er komt nog een verrassing in dit schilderij te zitten waar ik later nog op terug zal komen. Ik zag deze verrassing vandaag voorbij komen op facebook.

De waslijst aan klusjes lijkt oneindig. Ook vandaag confronteer ik mezelf met alles wat gedaan moet worden en daar ga ik dan driftig mee aan de slag. Ik film lang niet alles, want dat zou het filmpje alleen maar saai maken, maar er gebeurt genoeg.

Eindelijk is het dan zover. De nieuwe inktrollen voor de Victoria Merkur pers zijn binnen. Vandaag heb ik ze opgehaald bij AKB Longs in Zoeterwoude Rijndijk. Deze prachtige pers kan straks weer helemaal tot leven komen. De bedoeling is dat hier straks het poezenboekje over het leven van Milou op gedrukt gaat worden. En natuurlijk nog veel meer.

Er zijn nog twee belangrijke stappen te zetten om deze pers weer echt aan het werk te kunnen zetten. Er moet 380 volt aangelegd worden naar het atelier en er moet een bed, of steun, gemaakt worden voor de zware elektromotor. Als dat gebeurd is kan de pers echt gaan draaien. Dan is hete feest.

Deze dag heb ik vol afspraken gepland staan en dan is er weinig tijd voor het atelier. Dat komt goed uit, want ik heb er vandaag niet veel te doen. Ik wil nog een klein beetje werken aan het jongste schilderij en dat kan ik mooi vanavond doen. De rest van de dag ben ik op pad om een lijstje met regelwerk af te werken.

Ik zal me niet snel vervelen. Vandaag is het Maandag en begon het dagelijkse leven weer met als thema ‘niet lullen maar poetsen’. Er is veel werk te verzetten. Ik ben weer bezig met het verwerken van de stapel stookhout en ik heb een klus voor de Victoria Merkur pers op mijn lijstje staan. Past makkelijk in één dag, zou je denken.

Het werk aan de Victoria komt nu wel in een stroomversnelling omdat ik vandaag bericht kreeg dat de herstelde inktrollen klaar liggen bij AKB Longs in Zoeterwoude. Die kan ik a.s. Woensdag waarschijnlijk ophalen. Nu is het nog een kwestie van zorgen dat de pers elektrisch wordt aangedreven. En, o ja, ik had gisteren ook nog een ontwerp gemaakt voor het beletteren van mijn auto. De oude belettering kan ik er vandaag nog even afhalen, maar dat ‘even’ is geen optie. Als ik de eerste plaktroep loshaal gaat ook de lak ermee af… Zucht.

En vandaag kwam ook het pakket Garamont 8 punts cursief binnen. Via Karel had ik gehoord dat Rob dit over had.

In de originele verpakking van Tetterode. Helemaal leuk. Dit font ga ik straks gebruiken in alle voetnoten voor het poezenboekje over het leven van Milou.

Zondag is een uitgelezen dag om met letteren bezig te zijn. Dat wil zeggen dat ik het mooie boekje van Carolien lees, wat ik gisteren van haar kreeg, en me in het atelier bezig ga houden met het uitzoeken van de Garamont en Bodini kasten. Door onleesbare labels moet ik een paar kasten beoordelen op soort en maat. Het meeste werk heb ik aan het overzetten van alle letters uit een kast Garamond in een nieuwe kast die beter bij mijn zetbok past. En als ik zo met al die mooie fonts bezig ben zou ik zo het poezenboekje willen gaan maken over het leven van Milou. Ik heb al een eerste pagina samengesteld op de computer.

Zo gaat dat er ongeveer uitzien. Het is nog maar een opzetje, maar ik ben er al dik tevreden over.

Het blijft nog wel lastig om over het diertje te schrijven. Ik mis haar nog steeds enorm. Met zo’n eerste pagina is wel een mooie start gemaakt. Ik weet nu al dat het een prachtig, liefdevol, boekje zal gaan worden. Maar eerst ga ik het verhaal over Wiese drukken en inbinden.