Als ik deze ochtend een telefoontje krijg van pastoor Vankan, met de vraag of ik, met mijn historische drukkerij, een oorkonde kan maken weet ik precies wat ik ga doen op Zondag. Hier kan ik iets heel moois van maken met alle spullen die ik heb en dat ga ik ook doen. Zo’n document moet iets speciaals zijn natuurlijk. Niet een of ander sullig printje uit de computer, maar iets wat gemaakt is op mooi papier en in hoogdruk. Echte letters, lijnen, hoeken en ornamenten die een beetje in het papier gedrukt staan. Prachtig!

In het atelier staat nu alles in het teken van letters. Er moet overzicht komen en dat vergt de nodige tijd. Het blijft hier echt ene walhalla van drukkerij passie. Maar er moet ook nog steeds gebouwd worden en de deskundigen geven voor vandaag droog weer af. Maar die zitten er helemaal naast. De klus voor vandaag is het plaatsen van de windveren, maar dat kan niet tussen de buien door, want die planken moeten ook nog gegrond en gelakt worden. Als ik bij de mannen van de bouwmarkt ‘even’ langs ga voor een pintje is het daar een beetje feest omdat er iemand afscheid neemt en val ik met mijn neus in een overheerlijke barbecue.

In Zeeland kun je een schilderende boer op een toren aantreffen. Dat was ik dus. Ik stond toen te schilderen op de toren van het Belfort van Sluis. Voor de filmploeg had ik mijn boerengoed aangetrokken om het plaatje compleet te maken. Het mooie van dat boerengoed is dat je kunt zien waar de boer vandaan komt. In mijn geval uit het Land van Axel. Dit filmpje is in deverse Zeeuwse musea te zien. Ik zag het in Museum ‘Het Bolwerk’ te IJzendijke. Dat was een aangename verrassing, want ik wist niet dat het filmpje ook echt gemaakt en gepubliceerd was.

Kerktoren van Sint Anna ter Muiden. 30 x 40 cm. Olieverf op heel linnen. €950,-

Het schilderijtje dat ik toen schilderde is te zien (en te koop) bij Galerie Lokaal 54 in Terneuzen. Je ziet de merkwaardige toren van de kerk van Sint Anna ter Muiden. Vanaf die hoge toren van het Belfort geschilderd. Op de achtergrond zag je de haven van Zeebrugge, die ik niet schilderde omdat dat het plaatje wreed verstoorde. Zo zie je het plaatsje in het groen liggen zoals ik het gewoon het mooist vind. Dat is schildertechnische vrijheid.

En zo ging dat er hoog bovenop die prachtige toren van het Belfort van Sluis aan toe, die dag. Ik had de tijd bij me zodat ik precies op tijd naar beneden kon lopen om de parkeermeter bij mijn sjees bij te vullen.

En zo krap ging het er aan toe met de filmploeg. Het was een erg leuk moment. Ik schilderde dat werkje als studie voor een groter werk waar ik toen aan bezig was in mijn atelier. Omdat het zoveel media aandacht kreeg maakte ik de studie af tot ene waardig schilderijtje.