Vandaag begon de dag met storm en regen en dat is niet het favoriete weertype voor Milou. Die blijft dan ook de hele dag binnen. In het atelier ga ik verder met opruimen en met werken aan het schilderij over de zwevende kiezer. Maar mijn dag begon met een leuk filmpje van ‘Voor de Kunst’ over de crowdfunding campagne voor de uitgave van mijn boekje, de drieling van Terhole’.

Tussen de bedrijven door breng ik de appelenpers en de appelen schredder naar Marieke, hier even verderop aan de overkant van de N61. Zij heeft twee fruitbomen vol appels die ze wil gaan persen tot sap. Volgend jaar willen we alle Hoekse appels gaan verzamelen voor het maken van Hoekse appel cider. Daar ben ik nu het etiket voor aan het tekenen. Die cider wordt dan verkocht in onze dorpssuper en die gaat ‘De klokke van d’n Oek’ heten. Die (kerk)klok is ooit in het jaar 17-kruik door boze Franse soldaten uit onze toren gehaald en naar Axel gebracht op een kar. Op de Binnendiek, de weg naar Axel die toen vol kuilen en bulten zat, viel die klok van de karre en daaruit ontstond de term ‘van de karre gevallen’ als je het over Hoekenezen hebt.

Die klok hangt nu in de Gereformeerde kerk van Axel en die willen wij natuurlijk terug naar Hoek halen. Dat wil men hier al vanaf het moment dat die verrekte Fransen de klok uit onze toren gejat hebben. De klok stamt nog uit de kerk van Vremdieke, waaruit later Hoek ontstaan is na een overstroming in 1606. De klok stamt uit 1503 en heeft de randtekst ‘Maria heet ick en sal bevriën Den arme sondaere t’ allen tiën + xxve+3+’. Onze klok hangt dus daar in Axel en dat deugt niet.

Met de komst van onze eigen overheerlijke appel cider komt waarschijnlijk ook de lobby op gang om de klok met veel bombarie terug te halen naar Hoek. Op een kar, getrokken door paarden, en met een kluit Franse soldaten uit de Napoleonse tijd, die hem terug komen brengen. Zoiets dus. We dromen er al van en nu lijkt het toch echt te gaan gebeuren. We gaan het zien.