Het was zo’n moment waar ik nogal tegenop zag. Milou mocht niet zomaar in een gat in de grond blijven liggen. Ik heb een klein bescheiden monumentje voor haar gemaakt en daar zal ze haar laatste rustplaats vinden. Ik moest haar dus opgraven en in haar graf leggen. Het viel mee.

Ik heb haar zo mooi mogelijk in haar graf geschikt en de steen er op gelegd. Zo is het af. Ik heb er intussen vrede mee. Milou zal altijd bij mij in de buurt blijven. En een boekje over haar leven en avonturen ligt in het verschiet.