Gevelstenen vormen een eigen cultuur in de architectuur. In Amsterdam kun je er heel veel ontdekken in een mooie wandelroute door de stad. Elke steen verteld iets over het huis waar hij ingemetseld zit, of over de eigenaar, of over het buurtschap en soms ook over een historisch belangrijke gebeurtenis. Ik wil ook zo’n steen in mijn gevel en ik ga diep nadenken over wat daar op moet komen te staan. Milou komt al boven in de windveren te zitten. Het zou Prins Maurits kunnen zijn, of de Sint, Zwarte Piet is ook een optie omdat die nu zo onder vuur ligt en een soort bedreigde diersoort is geworden, de clown kan, want daar schilder ik over en dat zou lekker vrolijk zijn, een drukpers of een boek, een pallet en penselen. Er staat van alles open en ik ga daar de komende tijd diep over nadenken. Iets met een knipoog, iets wat botst en schuurt. Het borrelt al.

Een ander ding is de schoorsteen. Daar moet straks een mooie, bijpassende,schoorsteenpijp op komen te staan. Ik denk dan aan zo’n keramische schoorsteenpot zoals je die wel vaker ziet op oude huizen. Geen lelijk modern ding in ieder geval. Zo’n keramische pot kun je kopen, maar ook laten maken. Woensdag heb ik daar eenn gesprekje over met Funda. Zij is keramiste in Terneuzen en ze liet me weten dat zij dat wel kon gaan maken.

Uit de serre haal ik exact 1 kilo tomaten. Precies genoeg voor een pan soep. Ook dat leven (van het land) gaat hier gewoon door. Nu alleen nog de schoorsteen afmetselen zodat ik de Rayburn weer kan gebruiken.