Ook vandaag was ik al om 9 uur op weg naar het atelier. Tom poes had kennelijk een vrije dag. Het is tenslotte Zaterdag.

Maar op de Gasbrug kom ik Ad tegen die me er weer even fijntjes aan herinnert dat ik nog een portret van hem moet gaan schilderen.

Op het atelier werk ik het portretje af van het meisje met de tas en begin ik aan een nieuw werk van twee, elkaar zoenende, boerinnen. Traditioneel maar toch heel eigentijds. Een reactie op de commotie rondom de strijd om gelijke rechten van homo’s en lesbiënnes. Door dit in een heel traditioneel kader te plaatsen hoop ik dit breder te kunnen normaliseren en neem ik met verf en penseel stelling in deze kwestie.

Het idee kwam van een collega/vriendin die de foto nam. Toen ik die foto zag wist ik meteen dat ik dit moest gaan schilderen. Ad van Riel moet dus nog even wachten op zijn beloofde portret want dit gaat even voor.

Hierboven zie je mijn vandaag voltooide portretje.